Numbers 1 door Rachel Ward

Één blik in de (Londen) Eye

En daar stonden we dan, tegen de brugleuning hangend naar de rivier over te kijken, toen we een knal hoorden en de London Eye voor onze ogen werd opgeblazen.

Ik ben niet zo’n lezer, maar dit boek had ik zo uit. Rachel Ward, de schrijfster van het boek ‘Deadline’ heeft het boek zo geschreven dat je na iedere bladzijde meten wou weten wat er op de andere staat.

Het boek Deadline gaat over Jem. Jem heeft geen makkelijk leven. Jem ziet als ze iemand in de ogen aankijkt wanneer die dood gaat. Jem is hier achter gekomen omdat haar moeder op haar 7e overleed. Jem haar moeder had het nummer: 10102001. Op 10-10-2001 overleed haar moeder. Vanaf dat moment wist Jem wat de nummers betekende. Als ze 15 is en in een pleeggezin woont in een buurt iets buiten Londen, ontmoet ze Spider. Spider’s nummer is 15122009. Spider is een grote, slanke, donkere jongen en een beetje maf, net als Jem en daarom kunnen ze het wel goed met elkaar vinden. Op 8-12-2009 nodigt Spider Jem uit om een dagje met hem naar het centrum van Londen te gaan. Als ze in de rij staan voor the London Eye staan zie Jem dat alle mensen in de rij hetzelfde nummer hebben, namelijk: 8122009. Snel rennen ze weg. Seconden later vindt er een terroristische aanslag plaats. Algauw zijn Jem en Spider de meest gezochte criminelen van het land.

Jem en Spider besluiten te vluchten. Spider steelt een auto, de auto van McNulty, een docent van school. Ze worden niet gezien als verdachte maar wel als belangrijke getuigen. Ze moeten tanken en eten kopen, dit doen ze in een tankstation. Hier worden ze door een camera opgenomen, en de volgende dag staan ze op de voorpagina van de krant. Spider en Jem zetten hun weg voort naar Weston. Weston is de plaats waar Spider ooit echt geluk heeft gevoeld, en dat wil hij Jem ook laten voelen. Jem en Spider worden verliefd en slapen steeds samen buiten. Op een nacht, als Spider besluit om een nieuwe auto te stelen, wordt hij opgepakt. Jem is dan in de bosjes op hem aan het wachten.

Jem zet de reis alleen voort. Jem loopt, en loopt, en loopt. Jem zit iets te eten op een plein bij een kerk en gooit vervolgens het papiertje in de prullenbak. Een voorbij lopende man bedankt haar hiervoor en loopt verder. Jem volgt hem. Na een kwartier krijgt ze door dat zij ook gevolgd word, door de politie! De man loopt een huis in en de Jem smeekt hem om haar zo snel mogelijk binnen te laten. De man heet Simon en werk in de kerk. Als de priester binnenkomt wil hij Jem eigelijk z’n kerk uithebben. Maar Simon zegt: ‘Wat zou Jezus gedaan hebben?’. Dan veranderd de priester van gedachten en gaan ze bidden.

Uiteindelijk moeten Simon en de priester toch echt de deuren openen. De kerk is omsingeld en Karen (Jem’s pleegmoeder) is ook gekomen. De politie ondervraagt Jem, maar het enige wat ze zegt is: ‘Ik praat alleen als jullie Spider hier brengen!’ Spider’s sterfdatum (nummer dus) is al over drie dagen. Jem wil deze proberen te voorkomen, ze gaat niet eerder de kerk uit voordat ze hem heeft gezien. Jem en karen blijven in de kerk slapen. Als Simon en de priester de kerk verlaten, en de deur opendoen, ziet Jem allemaal flitsen van fotocamera’s. England’s Most Wanted gevonden…

Het boek Deadline van Rachel Ward is zeker een dikke vette aanrader! Het boek is zo ontzettend spannend, dit komt vooral omdat het verhaal ook steeds spannend bleef, er waren eigelijk helemaal geen stukjes waar ik eigelijk geen zin had om te lezen.

Het verhaal was ook buitengewoon origineel, ik wist dat het net zo was, maar heb toch maar aan mijn ouders gevraagd of London Eye ooit is opgeblazen. Ook het einde was erg mooi, maar dat mag en zal ik niet verklappen!

Met Jem kon ik me best goed inleven, met haar gevoelens dan. Ik zou natuurlijk niet kunnen weten hoe het is om steeds geconfronteerd te worden met de sterfdatum van andere. Ik zou niet dezelfde keuze maken als Jem en Spider, als je van jezelf weet dat je het niet hebt gedaan waarom zou je dan vluchten??? In het verhaal kwam dat ook mede dankzij de slechte illegale dingen die Spider deed te maken, maar nog zou ik niet vluchten.

Het taalgebruik in het boek is af en toe best grof, dit zijn meestal ook Spider en Jem tegen elkaar als ze nog niet van elkaar weten dat ze verliefd op elkaar zijn. Maar ondanks dat is het heel mooi geschreven.

Het boek speelt zich af in 2009 (december). Het speelt zich op heel veel plekken af: thuis bij Jem en Spider, op school, langs het kanaal, buiten en in verschillende stadjes als ze gevlucht zijn. De sfeer in niet altijd even leuk, vechten op een feestje, onderlinge ruzies.

Dit boek is zeker een aanrader. Rachel Ward maakt je nieuwsgierig naar iedere bladzijde en het is heel mooi en spannend geschreven. Door dit boek begrijp je ook dat je het heel zwaar kan hebben in een pleeggezin en je iemand absoluut niet op zijn of haar uiterlijk mag beoordelen!