1. Wat is de titel van het boek?
    Nooit meer slapen

2. Verklaar de titel?
    Omdat in Finnmark zomers de zon nooit onder gaat en er veel muggen zijn, heeft Alfred moeite met slapen.
    De 2e verklaring van de titel is dat aan het einde van het verhaal Arne dood gaat. Volgens Alfred kan hij dus ‘nooit meer slapen’.

3. Wie is de auteur?
    Willem Frederik Hermans

4. Welk jaar verscheen de eerste druk?
    1966 (februari)

5. Tot welke genre hoort het boek?
    psychologische roman

5a. Leg uit waarom?
Omdat je wordt meegenomen in al de emoties van de hoofdpersoon en zijn worsteling in het leven om zijn doel te bereiken. Je ziet Alfreds persoonlijkheid groeien. Van een onzeker persoon naar een zeker open persoon. Je voelt ook wanneer hij ergens blij van wordt en wanneer hij het totaal niet ziet zitten.

6. Wat zijn de thema’s van het boek?
angst, eenzaamheid, in de voetsporen van je ouders treden, geologie en wetenschap, persoonlijke groei
 
 7. Wie is de hoofdpersoon/ zijn de hoofdpersonen?
     Alfred
 
 8. Wat is de relatie tussen de hoofdpersonen?
   Er is maar 1 echte hoofdpersoon.

 9. Omschrijf het karakter van de hoofdpersoon
   Alfred is intelligent en autistisch (heb ik een zwaar vermoeden). Dat houdt in dat hij op een andere  manier naar dingen kijkt. Hij wil altijd meer weten en hij heeft een paar autistische trekjes. Hij is best snel angstig en twijfelt veel over keuzes die hij moet maken (schakel problemen).  Als klein kind wilde hij al in zijn vaders voetsporen treden.

Tijdens het boek groeit de persoonlijkheid van Alfred. Hij gaat zich meer open gedragen tegen andere mensen en kan beter omgaan met dingen die om hem heen gebeuren en zijn zelfvertrouwen wordt sterker.

10/11. Welke bijfiguren spelen een rol in het verhaal en wat is hun relatie met de hoofdpersoon?
      Arne: hij is de reisgids van Alfred. Ook is Arne de persoon van de reisgroep waar Alfred het meeste contact mee heeft.
       Mikkelsen & Qvigsted: zij zijn de twee andere reisgenoten naast Arne en Alfred.

Alfred kijkt naar al deze personen op.
   
12. Waar speelt het verhaal zich af?
In Finnmark (Noors Lapland).

13 In welke tijd speelt het verhaal zich af?

Er worden in het boek geen jaartallen genoemd, maar het is gebaseerd op een ervaring van Hermans zelf die plaats vond rond 1961 en 1962.

Achterin staat dat Hermans het boek geschreven heeft tussen 1962 en 1965, dus ik denk dat het verhaal zich ongeveer afspeelt tussen 1960 en 1965.                                        

14. Wat zijn de belangrijkste gebeurtenissen of problemen?
    Ik denk het moment waar Alfred een tijdje op zich zelf gaat wonen in het bos om te overleven en dat hij persoonlijk heel veel groeit op dat moment. Hij ziet ook in op dat moment dat hij het best wel zelf kan redden. Na een tijdje gaat hij weer terug om Arne te zoeken maar dan treft hij Arne dood op een steen aan omdat hij van een helling was gevallen en dan krijgt Alfred een beetje een gemixt gevoel. Hij is verdrietig want Alfred is dood en hij is verbaasd dat hij het wel overleefd heeft en Alfred niet. Hij ziet zich zelf nu veel sterker en hij heeft nu een heel ander zelfbeeld, hij is zelfverzekerder en hij weet dat hij meer kan dan dat hij dacht. Omdat hij toen zo erg veranderd is, koos ik dit als de meest belangrijke gebeurtenis van het boek.

15. Open of gesloten einde?
Ik vind het een open einde want Alfred komt thuis en hij krijgt twee manchettenknopen waarin 1 meteoriet verwerkt zit. Dat is voor hem alleen geen enkel bewijs voor zijn hypothese, dus zijn zoektocht is nog niet afgelopen. Maar eigenlijk interesseert het hem niet meer, dus het roept de vraag op wat Alfred nu verder gaat doen.

Ik vind het ook een open einde omdat ik aan het einde van het boek nog vragen had en over dingen nadacht die nog zouden kunnen gebeuren.
 

Maar je zou het ook een gesloten einde kunnen vinden want hij komt tot de conclusie dat zijn onderzoek was gefaald en dat het daarmee was afgelopen.


16 Samenvatting:
Alfred heeft luchtkaarten nodig voor een reis naar Finnmark en die krijgt hij maar niet van zijn professor dus besluit hij maar te gaan zonder. Op dat moment had hij al in de gaten dat het zinloos zou worden.

Hij wil naar Finnmark voor zijn geologisch onderzoek. Het doel van zijn onderzoek is het vinden van meteorieten die daar zouden liggen volgens Alfred.
Zijn vader was geoloog, maar zijn vader was niet zo bekend. Alfred verwacht dat zijn vader over een tijd wel bekend zou worden maar dat is pas veel later. Om die reden wou hij in zijn vaders voetsporen treden. Hij weet alleen niet zeker of hij dat zelf wil of dat hij dit doet om zijn familie trots te maken. Hij voelt de druk dat hij later iets moet worden waardoor hij erkend wordt.

Alfred heeft niet veel vertrouwen in zich zelf en denkt dat hij te weinig weet maar op weg naar Finnmark ontmoet hij een man die hem laat realiseren dat hij best veel weet. Alfred dacht eerst dat hij nog best veel moest leren en dat hij dat snel ook moest doen anders zou het hem nooit lukken, maar die houding veranderde toen hij wachtend op zijn vervoer een man moest helpen om Engels te leren. Na afloop van het gesprek zij de man ‘wat ben jij toch goed in Engels’ terwijl Alfred dacht dat hij het maar een klein beetje kon.

Als hij in Finnmark is aangekomen ontmoet hij Arne die hem begeleid naar Mikkelsen en Qvigsted die hem gezelschap houden tijdens zijn tocht door Finnmark in Noord Lapland. één van de twee had wel lucht kaarten bij zich dus begon Alfred te twijfelen aan de steun van zijn professor. Dus hij voelt een klein beetje wantrouwen en voelt zich verraden.

Alfred heeft niet zo’n goede conditie als de andere drie hebben dus hij merkt het verschil al snel qua uithoudingsvermogen. Hij heeft ook nog een ander probleem, Alfred draagt namelijk dure apparatuur die snel kapot gaat. Toen hij dacht dat het niet erger kon moest hij nog een paar rivieren over steken zonder brug maar in plaats van een brug een paar gladde keien kris kras door het water. Als zijn apparatuur nat zou worden kan hij zijn bewijs niet vast leggen als hij dat vindt en konden ze net zo goed terug gaan om nieuwe te halen want zonder bewijs zou zijn tocht nutteloos zijn.

De eerste rivier gaat nog goed, maar bij de tweede rivier glijdt hij uit en bezeerd zijn been. Gelukkig is er geen apparatuur beschadigt geraakt. Dankzij Arne is hij de rivier over gestoken zonder dat zijn spullen kapot zijn gegaan. Na deze eerste dagen begint hij het al een beetje zinloos te vinden want hij doet heel veel moeite en hij schiet niet echt veel op. Hij kan geen meteoriet vinden.

Als ze zijn aangekomen nadat Alfred was gevallen, kleedt Alfred zich zelf gelijk om, want anders kan hij ziek worden als die in natte kleding blijft rond lopen. Na een paar dagen begint hij een beetje het gevoel met de realiteit te verliezen en slaan zijn gedachten op hol. Ze hebben wel eten en drinken maar geestelijk kan Alfred het niet aan. Hij begint allerlei rare onnodige dingen te fantaseren. Zo vraag hij zich zelf een keer af hoe het zal zijn als mensen worden behandeld door muggen op de manier waarop mensen muggen nu behandelen.
Maar hij hield het toch vol want hij zei tegen zich zelf ‘Elke stap die ik zet is dichter bij mijn doel. Het maakt niet uit dat die stap klein is of groot zolang het me dichter bij het einde van mijn reis brengt’. Op dit moment merk je al dat hij het aan het loslaten is. Eerst wou die het zo snel snel mogelijk gedaan hebben maar nu maakt hem het niet uit wat die doet als hij er maar komt. Je merkt ook dat zijn houding tegenover de verwachtingen die hem gesteld worden niet meer hetzelfde is als eerst want nu maakt hem het niet uit of hij het goed doet maar is het belangrijker dat hij het in ieder geval doet en het resultaat maakt verder niet zo veel meer uit. Het gaat er bij hem meer om wat hij op dit moment doet dan wat hij later kan bereiken.

Hij geeft niet op ook al weet hij stiekem de uitslag wel, maar hij verbaast zich zelf van wat hij heeft bereikt en wat hij heeft gepresteerd in deze dagen. De reis zelf wordt steeds belangrijker dan het doel.

Op een moment staan Arne en Alfred er alleen voor. Alfred is verbaasd dat de andere twee niks hadden gezegd en hij voelt zich zelf compleet achter gelaten zoals een kind door zijn moeder is verlaten op de eerste dag terwijl het dringend hulp nodig heeft. Ze gaan verder maar Alfred weet al dat het geen zin meer heeft en dan  komen ze er achter dat het kompas van Arne en het kompas van Alfred een andere richting aan geven. Ze besluiten allebei de andere kant op te gaan want ze wisten niks anders te doen en dit was hun enige keuze. Op dit moment realiseert Alfred dat hij er compleet alleen voor staat.