1. Titelbeschrijving. Schrijver : Willem Frederik Hermans
Titel : "Nooit meer slapen" Eerste druk : Februari 1966
Gelezen : twintigste druk Januari 1989 2. Plaats en Tijd. In het begin in Oslo, het grootste gedeelte in de bergen van Finnmarken.(Noorwegen) Ik denk dat het boek zich rond 1960 afspeelt. Want het boek is ongeveer tussen 1960 en 1965 geschreven. In het verhaal komen al vliegtuigen, helikopters en computers voor, dus veel vroeger dan 1960 kan het niet geweest zijn. 3. Samenvatting. Geen
4. Figuren. De hoofdpersoon is Alfred. Hij wil beroemd worden in de wetenschap, omdat hij de carrière van zijn vader wil afmaken. Want zijn vader verongelukte tijdens een expeditie, dus is altijd naamloos gebleven in de wetenschap. Zijn leven zal waardeloos zijn als hij het volgende niet bereikt: meteoorkraters vinden, proefschrift schrijven, cum laude promoveren, met de vriendin van Eva (zijn zus) trouwen, professor worden. Hij heeft een enorme faalangst. Hij noemt zichzelf ook "De kruk der krukken, de klungel uit de lage modderlanden" Want alles mislukt hem. Dit komt hoofdzakelijk door de slechte voorbereiding op de expeditie. Hij heeft geen luchtfoto's kunnen bemachtigen en hij heeft zelfs nog nooit een meteoorkrater gezien. Hij is erg onhandig en heeft een minderwaardigheidsgevoel. Hij denkt dat de drie tochtgenoten (Arne, Qvigstad en Mikkelsen) medelijden met hem hebben en dat ze hem minachten. Omdat hij elke keer struikelt, valt, niet kan vissen, achterblijft omdat hij het niet kan bijbenen, de minste last hoeft te draen, etc.. Hij gaat op den duur lijden aan vervolgingswaanzin. Hij ontdekt dat Mikkelsen de luchtfoto's van Nummedal heeft gehad. Hij denkt dat Nummedal en Mikkelsen opzettelijk de luchtfoto's hebben achtergehouden om zijn veronderstellingen te onderzoeken en hem een outsider te houden. (Later bleek echter dat dat niet zo was.) Alfred krijgt langzaam maar zeker het inzicht dat het doel van de tocht nooit bereikt zal worden. Hij is jaloers op zijn tochtgenoten, omdat zij zo efficiënt te werk gaan. Zij zijn ook geroutineerd bij alles wat ze doen, want het is hun eigen land en het is niet de eerste keer dat ze een tocht hebben gemaakt. Alfred is nog nooit op zo'n tocht geweest. 5. Thema's De angst dat zijn onderzoek niet zal slagen en de vrees voor een dodelijk ongeluk (net als zijn vader). Alle tegenslagen en mislukkingen zouden niet erg geweest zijn als hij nog wat had gevonden, maar hij was niks wijzer geworden toen hij weer in Nederland terug was. Zijn moeder, zus en Sibbelee hadden verwachtingen van hem, dat veroorzaakte druk op zijn onderzoek. Hierdoor werd ook grotendeels zijn faalangst veroorzaakt. 7. Titelverklaring Wanneer Alfred Arne na zijn ongeluk aantreft en ziet dat hij dood is denkt hij "Dit is geen slapen, dit is nooit meer slapen. De titel kan ook nog op een andere manier verklaart worden. Namelijk met de midzomernacht, waar het verschil tussen dag en nacht is opgeheven, wordt hij gekweld door slapeloosheid. Dit kan ook opgevat worden als Nooit meer slapen. Maar de eerste verklaring vind ik beter, want die is letterlijk. 9. Vertelwijze. Het boek is in de ik-vorm geschreven. Alles wat er gebeurt en wat hij ziet en denkt beschrijft hij. Dus je beleeft het verhaal met Alfred mee in de tegenwoordige tijd. 10. Chronologie. Het verhaal is grotendeels chronologisch opgebouwd. Maar de chronologie wordt een paar keer onderbroken. Namelijk wanneer hij vertelt over de foto met zijn vader in het gedenkboek en het ritueel dat hier op volgt. Ook kleine herinneringen aan zijn moeder en zus worden soms genoemd. (Flashback) 11. Tijdsbehandeling. Er verloopt een tijd van ongeveer twee weken in het verhaal. Er treedt grotendeels tijdsverdichting in het verhaal op, soms loopt de vertelde tijd gelijk aan de tijd die je erover doet om het te lezen.
14. Waardeoordeel. Toen ik in het boek begon vond ik het erg saai. Maar na ongeveer honderd bladzijden begon het wat leuker te worden. Er kwam meer actie in het verhaal voor. Er wordt af en toe te uitvoerig beschreven wat er allemaal in Alfred zijn hoofd om gaat, dat vond ik vaak de moeilijkste stukken omdat je daar geen goede voorstelling bij kon maken. Ik vind het wel leuk om sommige passages nog eens door te lezen om erachter te komen wat de functie en de betekenis van die passages is. Als je je er meer in gaat verdiepen kan een op het eerste oog saai boek toch nog leuk worden. Qua chronologie was het een makkelijk boek om te lezen. Het is wel leuk in dit boek dat alles wat de hoofdpersoon doet ook fout gaat. De schrijver komt bij mij een beetje pessimistisch over, want alles mislukt en de wetenschap is ook maar een onzinnig iets. Ik heb zin om te gaan onderzoeken waarom alles nou mislukt. Ik heb geen spijt dat ik dit boek gekozen heb.