Noodlot
auteur
Louis Couperus
Titel
Noodlot, Pandora, Utrecht, 1995 (oorsprong 1890), 140 blz. (2e druk van de Pandora-reeks) Genre
Roman
Samenvatting
Op een avond staat de verarmde Bertie voor het huis van zijn rijke vriend Frank. Hij zoekt onderdak, want hij weet het nergens te vinden. Frank neemt zijn oude schoolvriend in huis. Na een tijdje raakt Bertie ingeburgerd en Frank vermaakt zich door te kijken naar zijn vriend. Zijn acties en streken zijn amusant en vrouwen zijn gecharmeerd van Bertie. Soms verdwijnt Bertie een paar dagen om vervolgens weer op te duiken, Frank neemt hem steeds weer in huis. Hij voorziet Bertie van eten, warmte en kleding. Bertie heeft geen zin meer om te vertrekken, hij geniet van de luxe die hem wordt aangeboden. Op een gegeven moment worden beide moe van Londen en besluiten op reis te gaan naar Noorwegen. Als ze daar gaan wandelen, komen ze een vrouw en haar vader tegen. Al gauw leren ze elkaar kennen en vergezellen elkaar in de verdere reis. Eve houdt van literatuur en geniet van alles wat er om haar heen gebeurd. Frank wordt verliefd op haar en Eve ook op hem. Ze beleven een mooie tijd, maar ondertussen voelt Bertie zich niet op zijn gemak. Hij is bang dat wanneer Frank en Eve gaan trouwen, hij zal moeten vertrekken. Sir Archibald (de vader van Eve), Eve, Frank en Bertie trekken veel met elkaar op. Bertie lijkt het ook goed te kunnen vinden met Eve, ze gaan als broer en zus met elkaar om. Frank vindt dat best vervelend, hij is zelfs jaloers. Hij spreekt erover met Eve, die belooft dat ze erop zal letten. Terug in Londen wil Frank Bertie aan een baan helpen, hij moet immers zelfstandig worden, maar die slaat het aanbod af. Hij wil niets. Dan besluit Bertie Eve en Frank uit elkaar te drijven. Bertie neemt het ‘lot’ handen, hij overtuigt zichzelf dat het een voorbestemd lot is, een noodlot. Hij gaat een gesprek met Eve aan en waarschuwt haar. Hij maakt op een vage manier duidelijk dat hij denkt dat Eve niet gelukkig zou worden met Frank. Maar hij laat het in het gesprek een stuk open, waardoor Eve niet goed begrijpt wat hij bedoeld. Eve wordt wanhopig van Bertie’s woorden, het was een gesprek waarbij duidelijk moest worden dat ze niet met Frank moet trouwen, maar waarom snapt ze niet. Bertie regelt van alles, dat allemaal toeval lijkt. Zo ziet Eve Frank met een andere vrouw gearmd lopen, door die gebeurtenis gaat ze nog meer twijfelen aan Frank. Eve smeekt haar vader om met Frank te gaan praten, maar deze weigert. Dan gaat Eve zelf de confrontatie aan en Frank wordt boos op Eve, omdat zij aan hem twijfelt. Het gaat uit. Na verloop van tijd krijgt Frank spijt. Hij schrijft haar een brief waarin hij zijn spijt betuigd. Ondertussen regelt Bertie dat Eve de brief nooit in handen zal krijgen. Hij koopt de knecht met geld (wat hij van Frank voor ‘aflossing van schulden’ heeft geleend) om en deze houdt de brieven in zijn bezit. Hierop volgen nog twee brieven. Als Frank niets van Eve hoort, wil hij naar haar toegaan, maar Bertie weet Frank om te praten. Ze gaan reizen. Twee jaar na dato komen Frank en Bertie in Den Haag. Bertie schrikt als hij Eve en haar vader op het strand ziet lopen. Schuldgevoel achtervolgt hem en hij is heel bang dat Frank naar Eve toe zal gaan. Hij vertelt hem niets. Het moest zo zijn, Frank komt Eve en Sir Archibald tegen en gaat met hun mee. Na twee jaar denken en het vinden van de brieven bij de knecht, vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Eve en Frank komen erachter dat Bertie verantwoordelijk is voor het uiteendrijven van het paar. Frank besluit Bertie aan te spreken, probeert kalm te blijven. Bertie schrikt, maar geeft alles toe. Al snel wordt Frank erg boos en belandt in een driftbui. In zo’n bui kan hij zichzelf niet in de hand houden en dit keer ook niet. Hij wordt zo boos, dat hij Bertie tegen de grond gooit en blijft slaan. Eve heeft aan de deur staan luisteren en stormt binnen om Frank tegen te houden. Maar dan is het al te laat. Frank realiseert nog niet dat Bertie dood is en geeft nog drie schoppen. Eve constateert dat Bertie dood is. Frank komt tot bezinnen en zegt Eve bij het lijk te blijven. Hij geeft zichzelf aan. Hij krijgt een straf van 2 jaar. Soms komt Eve hem opzoeken. Als ze weer in Londen zijn, gaat Frank werken en Eve wacht zondags op hem. Eerst beleeft ze ondanks haar angst voor Frank leuke tijden met Frank, maar Frank wordt steeds somberder. Op een gegeven moment, wanneer de lucht donker is en het regenen zal gaan, wil Frank het uit maken, hij wil Eve niet ongelukkig maken. Maar Eve houdt te veel van hem om hem te laten gaan, ook al is ze bang voor hem. Als ze wil schuilen in zijn jas, voelt ze een flesje. Frank zegt dat het voor zijn ogen is, maar geeft al snel toe dat het gif is. Eve gooit het flesje weg, want ze wil Frank helemaal niet kwijt. Nadat het uit is, wil hij dood. Eve wil hem niet voor de tweede maal verliezen, maar wil ook niet ongelukkig leven. Ze besluiten dan samen een slokje te nemen. Wonder boven wonder blijkt het flesje nog heel te zijn. Frank neemt eerst een slok en overlijdt, dan omarmt Eve hem en neemt ook een slokje. Ook zij overlijdt. Dan roept Sir Archibald Eve… Onderzoek van de verhaaltechniek
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er worden slechts twee tijdsprongen van 2 jaar gemaakt en in het laatste hoofdstuk worden herinneringen opgehaald, maar dat is allemaal uit wat er in het verhaal is gebeurd. Frank, Bertie en Eve zijn de hoofdpersonen, maar het draait meer om de jaloezie tussen Frank en Bertie. Eve is de vrouw die de oorzaak is van alle problemen, door haar gaan Bertie en Frank zich raar gedragen. Sir Archibald en de bedienden van de personages zijn slechts ‘decorstukken’. Frank is een man, die uit Nederland komt. Hij is naar Londen gegaan en heeft zich daar opgewerkt tot een rijk man, die in de elite verkeerd. Hij heeft last van driftbuien en dan heeft hij geen controle over zichzelf. Zolang je hem niet kwaad maakt, is het een aardige, rustige man. Bertie is een oude vriend van Frank, die minder geluk heeft in zijn leven. Hij is arbeider in Amerika geweest en heeft daar veel meegemaakt. Hij komt naar Londen en zoekt onderdak, zijn kleding is versleten en hij is straatarm. Als Frank hem in huis neemt, veranderd hij in een charmante, amusante man, die het met iedereen goed voor lijkt te hebben. Door de luxe waarin hij verkeert, wordt hij lui. Ondertussen stikt hij van de jaloezie en is enorm egoïstisch. Eve is een jonge vrouw. Ze houdt van literatuur en de dingen om haar heen. Ze heeft het met iedereen goed voor, staat open voor nieuwe dingen en leidt een zorgeloze leven. Nadat Bertie haar onzeker maakt over haar relatie met Frank, wordt ze nerveus. Ze is onzeker, schuw en afhankelijk (van haar vader). Ze kan niet goed tegen slecht nieuws en wordt daar bang van. Sir Archibald is een ouderwetse man. Hij heeft zo zijn eigen ideeën over het leven. Hij is oud en dat is ook wel te merken. Hij zeurt niet snel, maar heeft wel moeite om mee te komen. Het verhaal speelt zich voornamelijk in Londen af. In Noorwegen ontmoeten Frank en Bertie Eve en Sir Archibald en in Nederland (Den Haag/ Scheveningen) komen ze elkaar weer tegen. Dit verhaal wordt verteld door de alwetende verteller, in hij-vorm. Het verhaal speelt zich eind negentiende eeuw af. Op zoek naar de thematiek
In dit verhaal draait het allemaal om jaloezie. Frank is jaloers (geweest) op Bertie, omdat hij en Eve een goede band hadden. Na een gesprek met Eve zet hij zich er overheen en probeert het te vergeten. Echter is Bertie jaloers op Frank. Als je tussen de regels doorleest, merk je dat Bertie niet alleen zijn plek in Franks leven probeert te behouden, maar zelf ook wel rijk zou willen zijn en een lieve vrouw wil ontmoeten.
Bertie neemt het lot in eigen handen. Hoofdstuk 3, deel 13 is hiervoor zeer typerend. In dit deel overtuigt Bertie zichzelf, dat hij niet degene is die Frank en Eve uit elkaar heeft gedreven, maar het lot, het noodlot. Hij probeert ze uit elkaar te houden, maar wordt ook opgevreten door emoties. Op het einde moet hij het met de dood bekopen.
Jaloezie is dus de motivatie om het lot in handen te nemen, maar de schrijver wil duidelijk maken dat het lot niet in handen te nemen is. Want uiteindelijk vinden Eve en Frank elkaar weer en het kwade element is uit de weggeruimd.
In dit boek gaat het ook om onvoorwaardelijke liefde. Eve is als de dood voor Frank, maar houdt zoveel van hem dat ze bij hem wil blijven. Hij wil haar echter gelukkig maken door het uit te maken. Hij gaat liever dood dan haar ongelukkig te zien. Uit liefde besluiten ze samen te sterven.
De titel van het verhaal komt op verschillende manieren terug. Hierboven kun je lezen dat Bertie het als excuus gebruikt. Het is ook noodlottig, dat Eve en Frank samen sterven.
Plaats in de literatuurgeschiedenis
Louis Couperus (1863-1923) groeide op temidden van een Haagse aristocratie die in verval verkeerde. Zijn leven lang voelde hij zich ontwortelden zocht hij rusteloos naar schoonheid. Zijn verleden maakte hem tot fijnzinnig schrijver. Zijn taalgebruik (wat meesterlijk wordt genoemd) is nu nog leesbaar. Hij weet de personages onvergetelijk te maken. Na publicatie van Eline Vere (ander verhaal) vertrok Louis Couperus in juli 1889 met zijn zwager en diens vriend naar Scandinavië. De indrukken die hij in Noorwegen opdeed, verwerkte hij in de roman Noodlot. De roman werd in 1890 voltooid, het is niet duidelijk of hij de roman in opdracht van ‘Het nieuws van den dag’ (krant) heeft gemaakt of dat hij het verhaal heeft aangeboden. Aan het eind van het verhaal stond ook Mei ’90, het is niet duidelijk of hij dit verhaal in een maand heeft geschreven of dat hij het in die maand voltooid heeft. De krant vond het verhaal te ingrijpend voor abonnees, maar het verscheen wel in de Gids en kwam apart uit. Hij gaf opdracht aan zijn vriend Netscher en na het lezen van de Gids aanvaarde hij de opdracht. De uitgever van Eline Vere (P.N. van Kampen te Amsterdam) wilde Noodlot niet uitgeven, want de man vond Eline Vere maar een hysterische vrouw en Noodlot ging er bij hem ook niet door, verklaarde de kleinzoon, het ging tegen zijn geloof in. Na het lezen van de Gids deed een jonge (nog onbekende) uitgever L.J. Veen te Amsterdam aanbod om het verhaal in boek te laten verschijnen, maar Couperus sloeg dit aanbod af, “Noodlot zal spoedig verschijnen bij de Uitgeversmaatschappij Elzevier”. Couperus heeft Elzevier waarschijnlijk zelf benaderd, de auteursrechten verkocht hij voor fl. 450,- en voor eventuele andere drukken fl. 200,-. De uitgave van Noodlot verscheen nog in december 1890 en in 1898 nam J.L. Veen de rechten over. Hij was inmiddels Couperus’ vaste uitgever. Noodlot werd in 1891 in het engels vertaald door Clara Bell. De eerste titel (Fostering a Viper) was Couperus het niet mee eens. Bertie wordt nergens een adder genoemd! Dus hij schreef een brief dat het beter Fatality kon zijn. Gerrit Jäger (een vriend van Couperus) bewerkte het stuk tot toneelstuk. Eind november 1892 vond de première plaats in de Schouwburg Tivoli te Rotterdam. Beoordeling
Ik meen het serieus wanneer ik zeg dat ik het een fantastisch boek vind. Ondanks dat het een oud boek is, is het verhaal zeer boeiend. Louis Couperus heeft het uitzonderlijk intrigerend geschreven, zijn taalgebruik is nu nog leesbaar. Ik had het boek al veel eerder uit kunnen hebben, maar ik had zo weinig tijd. Daardoor moest ik het drie keer verlengen. Dat is overigens wel een bewijs dat ik het echt boeiend vond, want normaal gesproken verleng ik een boek maximaal 1 keer. Couperus heeft het verhaal onwijs menselijk geschreven. Het leek wel of hij het echt had meegemaakt, maar hij heeft alleen indrukken opgedaan in Noorwegen. Het boeiendste van het boek vond ik de omschrijving van de emoties van de personages. Ik wist bij de personen dan ook een hele karakteromschrijving te bedenken. Je bent zo betrokken bij de personen, dat je echt gaat meevoelen. Je begint Bertie echt te haten, voor wat hij doet. Ik had eigenlijk al snel genoeg van Bertie, omdat hij zo lui was. Het verhaal was absoluut niet langdradig of vervelend. Het begin was wel moeizaam, maar wel kort omschreven. Achteraf kwam de actie al best snel . Jaloezie is herkenbaar en daarom is het zo boeiend. Ik denk dat veel mensen zichzelf erin kunnen herkennen, inclusief ik. Dan wel Frank’s jaloezie, dat van Bertie gaat wel erg ver. Maar ik heb me erg kunnen inleven. Ik zou dit boek zeker aan andere personen kunnen aanraden. Ondanks het tijdsverschil is het een modern onderwerp. Het heeft me gemotiveerd om ook andere boeken uit deze periode te lezen.
auteur
Louis Couperus
Titel
Noodlot, Pandora, Utrecht, 1995 (oorsprong 1890), 140 blz. (2e druk van de Pandora-reeks) Genre
Roman
Samenvatting
Op een avond staat de verarmde Bertie voor het huis van zijn rijke vriend Frank. Hij zoekt onderdak, want hij weet het nergens te vinden. Frank neemt zijn oude schoolvriend in huis. Na een tijdje raakt Bertie ingeburgerd en Frank vermaakt zich door te kijken naar zijn vriend. Zijn acties en streken zijn amusant en vrouwen zijn gecharmeerd van Bertie. Soms verdwijnt Bertie een paar dagen om vervolgens weer op te duiken, Frank neemt hem steeds weer in huis. Hij voorziet Bertie van eten, warmte en kleding. Bertie heeft geen zin meer om te vertrekken, hij geniet van de luxe die hem wordt aangeboden. Op een gegeven moment worden beide moe van Londen en besluiten op reis te gaan naar Noorwegen. Als ze daar gaan wandelen, komen ze een vrouw en haar vader tegen. Al gauw leren ze elkaar kennen en vergezellen elkaar in de verdere reis. Eve houdt van literatuur en geniet van alles wat er om haar heen gebeurd. Frank wordt verliefd op haar en Eve ook op hem. Ze beleven een mooie tijd, maar ondertussen voelt Bertie zich niet op zijn gemak. Hij is bang dat wanneer Frank en Eve gaan trouwen, hij zal moeten vertrekken. Sir Archibald (de vader van Eve), Eve, Frank en Bertie trekken veel met elkaar op. Bertie lijkt het ook goed te kunnen vinden met Eve, ze gaan als broer en zus met elkaar om. Frank vindt dat best vervelend, hij is zelfs jaloers. Hij spreekt erover met Eve, die belooft dat ze erop zal letten. Terug in Londen wil Frank Bertie aan een baan helpen, hij moet immers zelfstandig worden, maar die slaat het aanbod af. Hij wil niets. Dan besluit Bertie Eve en Frank uit elkaar te drijven. Bertie neemt het ‘lot’ handen, hij overtuigt zichzelf dat het een voorbestemd lot is, een noodlot. Hij gaat een gesprek met Eve aan en waarschuwt haar. Hij maakt op een vage manier duidelijk dat hij denkt dat Eve niet gelukkig zou worden met Frank. Maar hij laat het in het gesprek een stuk open, waardoor Eve niet goed begrijpt wat hij bedoeld. Eve wordt wanhopig van Bertie’s woorden, het was een gesprek waarbij duidelijk moest worden dat ze niet met Frank moet trouwen, maar waarom snapt ze niet. Bertie regelt van alles, dat allemaal toeval lijkt. Zo ziet Eve Frank met een andere vrouw gearmd lopen, door die gebeurtenis gaat ze nog meer twijfelen aan Frank. Eve smeekt haar vader om met Frank te gaan praten, maar deze weigert. Dan gaat Eve zelf de confrontatie aan en Frank wordt boos op Eve, omdat zij aan hem twijfelt. Het gaat uit. Na verloop van tijd krijgt Frank spijt. Hij schrijft haar een brief waarin hij zijn spijt betuigd. Ondertussen regelt Bertie dat Eve de brief nooit in handen zal krijgen. Hij koopt de knecht met geld (wat hij van Frank voor ‘aflossing van schulden’ heeft geleend) om en deze houdt de brieven in zijn bezit. Hierop volgen nog twee brieven. Als Frank niets van Eve hoort, wil hij naar haar toegaan, maar Bertie weet Frank om te praten. Ze gaan reizen. Twee jaar na dato komen Frank en Bertie in Den Haag. Bertie schrikt als hij Eve en haar vader op het strand ziet lopen. Schuldgevoel achtervolgt hem en hij is heel bang dat Frank naar Eve toe zal gaan. Hij vertelt hem niets. Het moest zo zijn, Frank komt Eve en Sir Archibald tegen en gaat met hun mee. Na twee jaar denken en het vinden van de brieven bij de knecht, vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Eve en Frank komen erachter dat Bertie verantwoordelijk is voor het uiteendrijven van het paar. Frank besluit Bertie aan te spreken, probeert kalm te blijven. Bertie schrikt, maar geeft alles toe. Al snel wordt Frank erg boos en belandt in een driftbui. In zo’n bui kan hij zichzelf niet in de hand houden en dit keer ook niet. Hij wordt zo boos, dat hij Bertie tegen de grond gooit en blijft slaan. Eve heeft aan de deur staan luisteren en stormt binnen om Frank tegen te houden. Maar dan is het al te laat. Frank realiseert nog niet dat Bertie dood is en geeft nog drie schoppen. Eve constateert dat Bertie dood is. Frank komt tot bezinnen en zegt Eve bij het lijk te blijven. Hij geeft zichzelf aan. Hij krijgt een straf van 2 jaar. Soms komt Eve hem opzoeken. Als ze weer in Londen zijn, gaat Frank werken en Eve wacht zondags op hem. Eerst beleeft ze ondanks haar angst voor Frank leuke tijden met Frank, maar Frank wordt steeds somberder. Op een gegeven moment, wanneer de lucht donker is en het regenen zal gaan, wil Frank het uit maken, hij wil Eve niet ongelukkig maken. Maar Eve houdt te veel van hem om hem te laten gaan, ook al is ze bang voor hem. Als ze wil schuilen in zijn jas, voelt ze een flesje. Frank zegt dat het voor zijn ogen is, maar geeft al snel toe dat het gif is. Eve gooit het flesje weg, want ze wil Frank helemaal niet kwijt. Nadat het uit is, wil hij dood. Eve wil hem niet voor de tweede maal verliezen, maar wil ook niet ongelukkig leven. Ze besluiten dan samen een slokje te nemen. Wonder boven wonder blijkt het flesje nog heel te zijn. Frank neemt eerst een slok en overlijdt, dan omarmt Eve hem en neemt ook een slokje. Ook zij overlijdt. Dan roept Sir Archibald Eve… Onderzoek van de verhaaltechniek
Het verhaal wordt chronologisch verteld. Er worden slechts twee tijdsprongen van 2 jaar gemaakt en in het laatste hoofdstuk worden herinneringen opgehaald, maar dat is allemaal uit wat er in het verhaal is gebeurd. Frank, Bertie en Eve zijn de hoofdpersonen, maar het draait meer om de jaloezie tussen Frank en Bertie. Eve is de vrouw die de oorzaak is van alle problemen, door haar gaan Bertie en Frank zich raar gedragen. Sir Archibald en de bedienden van de personages zijn slechts ‘decorstukken’. Frank is een man, die uit Nederland komt. Hij is naar Londen gegaan en heeft zich daar opgewerkt tot een rijk man, die in de elite verkeerd. Hij heeft last van driftbuien en dan heeft hij geen controle over zichzelf. Zolang je hem niet kwaad maakt, is het een aardige, rustige man. Bertie is een oude vriend van Frank, die minder geluk heeft in zijn leven. Hij is arbeider in Amerika geweest en heeft daar veel meegemaakt. Hij komt naar Londen en zoekt onderdak, zijn kleding is versleten en hij is straatarm. Als Frank hem in huis neemt, veranderd hij in een charmante, amusante man, die het met iedereen goed voor lijkt te hebben. Door de luxe waarin hij verkeert, wordt hij lui. Ondertussen stikt hij van de jaloezie en is enorm egoïstisch. Eve is een jonge vrouw. Ze houdt van literatuur en de dingen om haar heen. Ze heeft het met iedereen goed voor, staat open voor nieuwe dingen en leidt een zorgeloze leven. Nadat Bertie haar onzeker maakt over haar relatie met Frank, wordt ze nerveus. Ze is onzeker, schuw en afhankelijk (van haar vader). Ze kan niet goed tegen slecht nieuws en wordt daar bang van. Sir Archibald is een ouderwetse man. Hij heeft zo zijn eigen ideeën over het leven. Hij is oud en dat is ook wel te merken. Hij zeurt niet snel, maar heeft wel moeite om mee te komen. Het verhaal speelt zich voornamelijk in Londen af. In Noorwegen ontmoeten Frank en Bertie Eve en Sir Archibald en in Nederland (Den Haag/ Scheveningen) komen ze elkaar weer tegen. Dit verhaal wordt verteld door de alwetende verteller, in hij-vorm. Het verhaal speelt zich eind negentiende eeuw af. Op zoek naar de thematiek
Louis Couperus (1863-1923) groeide op temidden van een Haagse aristocratie die in verval verkeerde. Zijn leven lang voelde hij zich ontwortelden zocht hij rusteloos naar schoonheid. Zijn verleden maakte hem tot fijnzinnig schrijver. Zijn taalgebruik (wat meesterlijk wordt genoemd) is nu nog leesbaar. Hij weet de personages onvergetelijk te maken. Na publicatie van Eline Vere (ander verhaal) vertrok Louis Couperus in juli 1889 met zijn zwager en diens vriend naar Scandinavië. De indrukken die hij in Noorwegen opdeed, verwerkte hij in de roman Noodlot. De roman werd in 1890 voltooid, het is niet duidelijk of hij de roman in opdracht van ‘Het nieuws van den dag’ (krant) heeft gemaakt of dat hij het verhaal heeft aangeboden. Aan het eind van het verhaal stond ook Mei ’90, het is niet duidelijk of hij dit verhaal in een maand heeft geschreven of dat hij het in die maand voltooid heeft. De krant vond het verhaal te ingrijpend voor abonnees, maar het verscheen wel in de Gids en kwam apart uit. Hij gaf opdracht aan zijn vriend Netscher en na het lezen van de Gids aanvaarde hij de opdracht. De uitgever van Eline Vere (P.N. van Kampen te Amsterdam) wilde Noodlot niet uitgeven, want de man vond Eline Vere maar een hysterische vrouw en Noodlot ging er bij hem ook niet door, verklaarde de kleinzoon, het ging tegen zijn geloof in. Na het lezen van de Gids deed een jonge (nog onbekende) uitgever L.J. Veen te Amsterdam aanbod om het verhaal in boek te laten verschijnen, maar Couperus sloeg dit aanbod af, “Noodlot zal spoedig verschijnen bij de Uitgeversmaatschappij Elzevier”. Couperus heeft Elzevier waarschijnlijk zelf benaderd, de auteursrechten verkocht hij voor fl. 450,- en voor eventuele andere drukken fl. 200,-. De uitgave van Noodlot verscheen nog in december 1890 en in 1898 nam J.L. Veen de rechten over. Hij was inmiddels Couperus’ vaste uitgever. Noodlot werd in 1891 in het engels vertaald door Clara Bell. De eerste titel (Fostering a Viper) was Couperus het niet mee eens. Bertie wordt nergens een adder genoemd! Dus hij schreef een brief dat het beter Fatality kon zijn. Gerrit Jäger (een vriend van Couperus) bewerkte het stuk tot toneelstuk. Eind november 1892 vond de première plaats in de Schouwburg Tivoli te Rotterdam. Beoordeling
Ik meen het serieus wanneer ik zeg dat ik het een fantastisch boek vind. Ondanks dat het een oud boek is, is het verhaal zeer boeiend. Louis Couperus heeft het uitzonderlijk intrigerend geschreven, zijn taalgebruik is nu nog leesbaar. Ik had het boek al veel eerder uit kunnen hebben, maar ik had zo weinig tijd. Daardoor moest ik het drie keer verlengen. Dat is overigens wel een bewijs dat ik het echt boeiend vond, want normaal gesproken verleng ik een boek maximaal 1 keer. Couperus heeft het verhaal onwijs menselijk geschreven. Het leek wel of hij het echt had meegemaakt, maar hij heeft alleen indrukken opgedaan in Noorwegen. Het boeiendste van het boek vond ik de omschrijving van de emoties van de personages. Ik wist bij de personen dan ook een hele karakteromschrijving te bedenken. Je bent zo betrokken bij de personen, dat je echt gaat meevoelen. Je begint Bertie echt te haten, voor wat hij doet. Ik had eigenlijk al snel genoeg van Bertie, omdat hij zo lui was. Het verhaal was absoluut niet langdradig of vervelend. Het begin was wel moeizaam, maar wel kort omschreven. Achteraf kwam de actie al best snel . Jaloezie is herkenbaar en daarom is het zo boeiend. Ik denk dat veel mensen zichzelf erin kunnen herkennen, inclusief ik. Dan wel Frank’s jaloezie, dat van Bertie gaat wel erg ver. Maar ik heb me erg kunnen inleven. Ik zou dit boek zeker aan andere personen kunnen aanraden. Ondanks het tijdsverschil is het een modern onderwerp. Het heeft me gemotiveerd om ook andere boeken uit deze periode te lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden