Nevelpaarden door Fleur Bourgonje

Jaar van uitgave: 2004
Uitgever: Atlas Amsterdam/Antwerpen

Waarom dit boek gekozen?

Ik heb dit boek niet vanwege een speciale reden gekozen.
Laatst dacht ik alleen, laat ik eens kijken bij de nieuwe boeken, misschien dat daar iets leuks bij zit. Toen zag ik dit boek. Het was niet te dik en van een Nederlandse schrijfster. Ook sprak de titel en de tekst op de achterkant me wel aan. Ik stelde me er een mysterieus verhaal bij voor. Daar hou ik wel van, als er een beetje te raden overblijft.
Dat was waarom ik dit boek ben gaan lezen.

Het verhaal
De hoofdpersoon, de schrijfster, brengt een maand alleen door in een afgelegen huisje aan zee. Ze is van plan een nieuw boek te schrijven, en dan wel een werkelijk, waargebeurd verhaal. Geen verzonnen personen of gebeurtenissen.
Gedurende haar verblijf van begin tot eind december is het koud en kil rondom het huisje, er hangt vaak mist waardoor de buitenwereld in een waas komt te liggen.
Meerdere malen ziet ze een vrouw te paard uit deze mist opdoemen. Met deze ‘nevelpaarden’ doemen ook verhalen uit haar verleden op in haar hoofd.
Verhalen, herinneringen over de boerderij waar ze is opgegroeid tussen de paarden, over de smederij waar haar grootvader en vader dag in dag uit werkten.
Herinneringen aan een hoorspel met Anna K. waar ze als kind iedere zondag naar luisterde, herinneringen aan het overlijden van haar grootouders, aan een huilende vrouw in een bloedheet land, aan twee mannen op hun sterfbed, aan een ver familielid die omkwam in de kou. Vaak vraagt ze zich af wat deze mensen, toen het punt van overlijden voor hen was aangebroken, zouden antwoorden als ze vroeg naar het aller dierbaarste in hun leven.
Hetgeen waar ze alles voor over zouden hebben, hun zin van het leven.
Waarom ze dit wilde weten?
Mij is het niet helemaal duidelijk geworden. Ik denk dat ze er misschien achter wilde
komen, door een maand lang alleen en verlaten in een huisje te wonen, wat voor haarzélf het meest dierbaar is, wat voor háár de zin van het leven is. Misschien dacht ze dat de herinneringen die uit de mist voor haar opdoemden, haar zouden helpen het antwoord op deze levensvraag te vinden.

Mijn mening:

Ik vond het een erg mooi boek, en heb er erg van genoten.
Wat ik bijzonder vond, is dat ik helemaal niet stilstond bij de tijd die voorbij is gegaan tijdens het lezen. Het boek boeide me echt.

Soms had ik gedurende het lezen wel het gevoel dat ik het verhaal misschien niet helemaal begreep, of niet doorhad welke (diepere) betekenis er zat achter bepaalde passages, of net niet bepaalde verbanden in het verhaal kon doorgronden. Maar ik voelde wel dat er soms méér was.

Wat ik soms wat verwarrend vond was het verloop van de tijd in het verhaal.
Verleden, heden en gefantaseerde momenten wisselden elkaar af, zonder enige aankondiging. Hierdoor raakte ik soms even de kluts kwijt, maar ik ergerde er me niet aan.
Ik vond het eigenlijk juist mooi, die herinneringen die in vlagen door het boek komen. Het past mooi bij een verhaal over gebeurtenissen uit het verleden, herinneringen.
Herinneringen komen immers soms ook ineens bij je op, om vervolgens net zo plotseling weer te verdwijnen.

Het schilderij
Bij dit boek heb ik een schilderij gemaakt.
Ik ben van mening dat het schilderij voor zich spreekt.
Maar om toch nog iets toe te voegen:
De kleuren van de kamer zijn warm, de kleuren van buiten zijn koud.
Dit benadrukt dat de schrijfster leeft in het heden. Haar herinneringen zijn vanzelfsprekend van een andere tijd, maar deze zijn lang niet allemaal even goed te ‘zien’ in de mist van haar gedachten.

R.