Beschrijvingsopdracht.
- Ik heb dit boek gekozen omdat het niet een dik boek is, de achterkanttekst maakte me nieuwsgierig en de schrijfster is bekend.
- Toen ik het boek uit had dacht ik direct wat een moeilijk boek, want er staan veel moeilijke woorden in, er zijn veel flashbacks in het verhaal en het verhaal wordt in sprongen verteld.
- Het verhaal is moeilijk samen te vatten omdat er veel flashbacks, stukjes van brieven in staan en je leeft met een ik persoon mee. De Joodse hoofdpersoon probeert inlichtingen over haar zus en zwager in te winnen die in de oorlog zijn omgekomen. De hoofdpersoon is van Joodse afkomst net als de schrijfster zelf en heeft een verhaal geschreven in een tijdschrift over haar leven en de zoektocht naar feiten over haar zus. Dit verhaal wordt bij toeval gelezen door een stamboomonderzoeker in Israël, Miriam Weissbach, die de familie kent via haar onderzoek. Zij weet te vertellen dat de zus van de zwager van de hoofdpersoon, Eva Ruppin, nu in Amerika woont.
De hoofdpersoon gaat per brief met Eva Ruppin communiceren en Eva verzoekt de hoofdpersoon om eens te gaan kijken naar de spullen die de familie Ruppin in de tweede wereldoorlog achtergelaten heeft bij de buren, de familie Stelerius. De hoofdpersoon wordt vriendelijk ontvangen door een zekere Attie Stelerius, die een schoonzuster van deze familie blijkt te zijn. Van haar mag ze tussen de spullen kijken, maar later willen de kinderen van Attie Stelerius dat niet meer, dat de hoofdpersoon daar nog binnenkomt. De hoofdpersoon gaat daarna op bezoek bij Eva Ruppin in California. Zij brengt daar vier dagen door en samen nemen ze al het materiaal dat aan hun gezamenlijk verleden herinnert door. De hoofdpersoon mag van Eva een album, dat zij heeft gemaakt ter gelegenheid van de trouwdag van haar zus, maar waarvan ze zich niets herinnert, meenemen naar huis.
Als ze thuis komt, schrijft ze een aantal keer aan Eva, maar ze krijgt geen antwoord. Daarom schrijft ze vervolgens naar de buurvrouw, van wie ze te horen krijgt dat Eva in het ziekenhuis ligt. Als blijkt dat Eva misschien bijna dood gaat, reist de hoofdpersoon naar het ziekenhuis om haar nog eenmaal te kunnen zien. Eva kan zich echter niets meer van haar en het verleden herinneren. De Japanse kom, die de hoofdpersoon voor haar heeft meegenomen, een aandenken uit haar ouderlijk huis, slaat ze kapot en de neef van Eva, die op dat moment aanwezig is, weet helemaal niets over de gebeurtenissen. Ook de laatste link die de hoofdpersoon met het verleden had, is er nu dus niet meer.
- De tekst heeft met de auteur te maken. Marga Minco is de enige overlevende uit een joods gezin dat tijdens de bezetting werd weggevoerd. Marga Minco heeft in de oorlog veel meegemaakt. Al haar boeken gaan over de oorlog. Een groot deel van haar werk is door oorlogservaringen gekleurd.
Marga Minco werd geboren onder de naam Sara Menno te Ginneken in 1920. Zij was getrouwd met de schrijver/dichter Bert Voeten (1918–1992). Vlak voor de oorlog was Marga Minco werkzaam als journaliste.
Er is wel eens gezegd dat Marga Minco een unieke manier heeft gevonden om het onbeschrijfelijke (van het leed door het wegvoeren van de Joden in WOII) te beschrijven.
De relatie van de tekst met de schrijfster is dus heel groot. Ze weet precies waar ze over schrijft.
Verdiepingsopdracht 1.
- Ik verwacht wel dat het een leuk boek is, omdat anderen het een goede schrijfster vonden. Ik denk dat het boek over de oorlog gaat want zij schrijft wel meer boeken over de oorlog. Het boek lijkt me wel interessant, maar ook spannend, meeslepend en ontroerend.
- Het verhaal bevat veel open plekken, want het boek begint zomaar ergens middenin een verhaal het wordt later wel duidelijk waar het om gaat maar ik houd daar niet zo van.
- De belangrijkste open plekken vind ik: wie is de ikpersoon en wat er in het begin allemaal gebeurd.
- Ik zou wel willen weten wie die ikpersoon is en wat daar allemaal mee gebeurd is, deze open plek wordt helemaal niet ingevuld in de tekst. Wat er allemaal in begin gebeurd wordt geleidelijk aan wel in gevuld door de tekst.
- De naam van de ikpersoon blijft een open plek voor mij maar ik denk dat het Marga Minco zelf is.
- De schrijver gebruikt open plekken, een vooruitwijzing en een tijdsprong om het verhaal spannend te maken voor de lezer zodat de lezer doorleest. Voorbeelden van de open plekken zijn in de voorgaande stukken al genoemd. Een voorbeeld van een vooruitwijzing: de ikpersoon moet bij een zekere Attie Stelerius gaan kijken naar spullen die haar ouders daar in de tweede Wereldoorlog achtergelaten hadden. Maar in het boek staat eerst: Toen ik die avond Eva belde om haar verslag te doen van mijn bezoek aan het huis op het Wedemerplein en de enkele voorwerpen noemde. En dan komt het hele verhaal over de zoektocht door het huis naar de dingen die daar achtergelaten waren. Een voorbeeld van een tijdsprong: Tussen het eind van het ene hoofdstuk en het begin van het andere hoofdstuk zit een grote tijdsprong, en dat is bij elk hoofdstuk zo.
- In dit hoofdstuk gaat het om korte spanningsbogen want je krijgt heel snel antwoord op je vragen.
Verdiepingsopdracht 2.
- Het onderwerp
Ik vond het onderwerp helemaal niets aan, omdat het omdat het boek het verhaal in sprongen verteld wordt en dat maakt het heel verwarend. Het boek zelf was oppervlakkig, ik had gedacht dat er wat meer zou gebeuren, er zat niet veel spanning in. In het begin dacht ik dat de ikpersoon echt intensief naar iemand op zoek was, dus dat leek me wel spannend, maar uiteindelijk was het helemaal niet zo. Als ik het boek geschreven zou hebben had ik er wat meer spanning en ontroerende stukken ingedaan maar dat was nu niet het geval. - De gebeurtenissen
Zoals ik al eerder heb gezegd vond ik de gebeurtenissen saai. De ikpersoon geeft niet echt haar mening over bepaalde gebeurtenissen of personen. Bijvoorbeeld bij de beschrijving van Eva laat ze helemaal geen mening blijken (Door de draaideur kwam een kleine, grijze vrouw naar buiten. Ze droeg een roze bloes op een witte broek en zwaaide met een witte kleenex.). De gebeurtenissen waren heel geloofwaardig, juist doordat er vrij alledaagse dingen gebeurden. De gebeurtenissen riepen niet echt aparte gevoelens op, omdat er zo weinig gevoel in de gebeurtenissen wordt gelegd. Als de schrijver het op een emotionele manier verteld had, wekte dat eerder bepaalde gevoelens op. De afloop was hetzelfde als de rest van het boek, niet verrassend. Wel zat er eindelijk iets van gevoel in (De blauwe vogel met de gestrekte hals en de opgeheven snavel keek nu in de richting van het raam, of hij eindelijk kon wegvliegen). - De personages
Eigenlijk waren alle personen in het boek heel gewoon. Ze hadden geen uitzonderlijke karaktertrekken. Geen van allen vond ik heel sympathiek of juist onsympathiek. Er zijn ook geen uitzonderlijke gedachten. Ze zijn allemaal alledaags en logisch. Het zijn gevoelens van teleurstelling (Pas toen de Amtrak er in de verte aankwam en zijn genadeloos doordringende gefluit liet horen, een sein leek het om afscheid te nemen van degene die voorgoed op een perron achterblijft, verweet ik mezelf dat ik haar niet voldoende had uitgehoord.), maar ook van blijdschap, allemaal begrijpelijke emoties. Ik zou als auteur meer emoties laten zien, zodat de lezer beter mee kan voelen. - De opbouw
Ik vond het verhaal lastig te lezen, omdat er steeds werd gewisseld tussen toekomst, verleden tijd, nu en stukjes van brieven. Er waren niet echt spannende delen in het verhaal. De saaie gedeelten vond ik de gesprekken met Miriam Weissbach, omdat die er eigenlijk niet zo veel te mee maken had. Het verhaal eindigt met een open einde. Toch is het verhaal wel mooi afgesloten. Het verhaal was niet zo spannend dat ik me afvraag wat er nou verder zou gaan gebeuren. - Taalgebruik
Het taalgebruik vond ik niet zo goed want er staan te veel moeilijke woorden in en de zinsopbouw vind ik juist wel weer goed. De gebeurtenissen werden wel helder beschreven. Alles werd kort, maar bondig meegedeeld. Er komen veel dialogen voor in het boek. De dialogen zijn letterlijk geformuleerd, maar zijn wel lastig te volgen omdat ze worden afgewisseld met gedachten. Fragmenten: Stevig aan de hand trekt mijn zusje me mee naar binnen, zet mij, misschien wel hardhandig omdat ik haar niet wil loslaten, op een bankje en verzekert me dat ik niet bang hoef te zijn. Maar ik ben het wel. Dit stukje laat de sterke band zien tussen de ikpersoon en haar tweelingzus Bettie. Door dit stukje zie ik waarom de ikpersoon nog zo met haar verleden bezig is. Evaluatie. - Over het boek. Ik vond dit boek moeilijk te lezen. Het is dus ook heel moeilijk samen te vatten, gewoon omdat het boek over de verleden tijd, toekomst, nu en stukjes van brieven gaat. Er gebeurt heel weinig over een heel lange periode. Ook zit er helemaal geen spanning in. Je bent steeds bezig met ‘waar, wanneer, en bij wie zit ze nu, om daar antwoord op te krijgen. Ik denk niet dat ik nog een boek van Marga Minco ga lezen. - Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. De verdiepingsopdrachten gingen wel aardig vlot ik vond het moeilijk met die manipulatie opdracht want ik had het boek al een tijdje uit en toen wist ik het verhaal niet echt meer. Maar wat minder moeilijk was zijn de open plekken. Ik ben eigenlijk geen problemen tegen gekomen. Ik vond deze verdiepingsopdracht niet moeilijker dan de vorige, omdat we het eerst wel goed besproken hebben en omdat het in het boek wel goed staat uitgelegd. Ik heb nu wel beter inzicht op het boek gekregen dan toen ik het net uit had, dat komt omdat je, je nu meer met de tekst en de inhoud van het boek bezig houdt. Ik heb ervan geleerd dat je zo meer over het onderwerp, de gebeurtenissen, de personages, de bouw en het taalgebruik komt te weten.
Ik vond het onderwerp helemaal niets aan, omdat het omdat het boek het verhaal in sprongen verteld wordt en dat maakt het heel verwarend. Het boek zelf was oppervlakkig, ik had gedacht dat er wat meer zou gebeuren, er zat niet veel spanning in. In het begin dacht ik dat de ikpersoon echt intensief naar iemand op zoek was, dus dat leek me wel spannend, maar uiteindelijk was het helemaal niet zo. Als ik het boek geschreven zou hebben had ik er wat meer spanning en ontroerende stukken ingedaan maar dat was nu niet het geval. - De gebeurtenissen
Zoals ik al eerder heb gezegd vond ik de gebeurtenissen saai. De ikpersoon geeft niet echt haar mening over bepaalde gebeurtenissen of personen. Bijvoorbeeld bij de beschrijving van Eva laat ze helemaal geen mening blijken (Door de draaideur kwam een kleine, grijze vrouw naar buiten. Ze droeg een roze bloes op een witte broek en zwaaide met een witte kleenex.). De gebeurtenissen waren heel geloofwaardig, juist doordat er vrij alledaagse dingen gebeurden. De gebeurtenissen riepen niet echt aparte gevoelens op, omdat er zo weinig gevoel in de gebeurtenissen wordt gelegd. Als de schrijver het op een emotionele manier verteld had, wekte dat eerder bepaalde gevoelens op. De afloop was hetzelfde als de rest van het boek, niet verrassend. Wel zat er eindelijk iets van gevoel in (De blauwe vogel met de gestrekte hals en de opgeheven snavel keek nu in de richting van het raam, of hij eindelijk kon wegvliegen). - De personages
Eigenlijk waren alle personen in het boek heel gewoon. Ze hadden geen uitzonderlijke karaktertrekken. Geen van allen vond ik heel sympathiek of juist onsympathiek. Er zijn ook geen uitzonderlijke gedachten. Ze zijn allemaal alledaags en logisch. Het zijn gevoelens van teleurstelling (Pas toen de Amtrak er in de verte aankwam en zijn genadeloos doordringende gefluit liet horen, een sein leek het om afscheid te nemen van degene die voorgoed op een perron achterblijft, verweet ik mezelf dat ik haar niet voldoende had uitgehoord.), maar ook van blijdschap, allemaal begrijpelijke emoties. Ik zou als auteur meer emoties laten zien, zodat de lezer beter mee kan voelen. - De opbouw
Ik vond het verhaal lastig te lezen, omdat er steeds werd gewisseld tussen toekomst, verleden tijd, nu en stukjes van brieven. Er waren niet echt spannende delen in het verhaal. De saaie gedeelten vond ik de gesprekken met Miriam Weissbach, omdat die er eigenlijk niet zo veel te mee maken had. Het verhaal eindigt met een open einde. Toch is het verhaal wel mooi afgesloten. Het verhaal was niet zo spannend dat ik me afvraag wat er nou verder zou gaan gebeuren. - Taalgebruik
Het taalgebruik vond ik niet zo goed want er staan te veel moeilijke woorden in en de zinsopbouw vind ik juist wel weer goed. De gebeurtenissen werden wel helder beschreven. Alles werd kort, maar bondig meegedeeld. Er komen veel dialogen voor in het boek. De dialogen zijn letterlijk geformuleerd, maar zijn wel lastig te volgen omdat ze worden afgewisseld met gedachten. Fragmenten: Stevig aan de hand trekt mijn zusje me mee naar binnen, zet mij, misschien wel hardhandig omdat ik haar niet wil loslaten, op een bankje en verzekert me dat ik niet bang hoef te zijn. Maar ik ben het wel. Dit stukje laat de sterke band zien tussen de ikpersoon en haar tweelingzus Bettie. Door dit stukje zie ik waarom de ikpersoon nog zo met haar verleden bezig is. Evaluatie. - Over het boek. Ik vond dit boek moeilijk te lezen. Het is dus ook heel moeilijk samen te vatten, gewoon omdat het boek over de verleden tijd, toekomst, nu en stukjes van brieven gaat. Er gebeurt heel weinig over een heel lange periode. Ook zit er helemaal geen spanning in. Je bent steeds bezig met ‘waar, wanneer, en bij wie zit ze nu, om daar antwoord op te krijgen. Ik denk niet dat ik nog een boek van Marga Minco ga lezen. - Over het uitvoeren van de verdiepingsopdracht. De verdiepingsopdrachten gingen wel aardig vlot ik vond het moeilijk met die manipulatie opdracht want ik had het boek al een tijdje uit en toen wist ik het verhaal niet echt meer. Maar wat minder moeilijk was zijn de open plekken. Ik ben eigenlijk geen problemen tegen gekomen. Ik vond deze verdiepingsopdracht niet moeilijker dan de vorige, omdat we het eerst wel goed besproken hebben en omdat het in het boek wel goed staat uitgelegd. Ik heb nu wel beter inzicht op het boek gekregen dan toen ik het net uit had, dat komt omdat je, je nu meer met de tekst en de inhoud van het boek bezig houdt. Ik heb ervan geleerd dat je zo meer over het onderwerp, de gebeurtenissen, de personages, de bouw en het taalgebruik komt te weten.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden