1. titel: Nagelaten dagen, ©1997
2. titelverklaring: Nagelaten dagen wijst op het leven van de overlevende na de holocaust. 3. motto: Old paint on canvas, as it ages, sometimes becomes
transparent. When that happens it is possible, in some
pictures, to see the original lines: a tree will show
through a woman’s dress, a child makes way for a dog, a large boat is no longer on an open sea. That is called
pentimento because the painter ‘repented’, changed his
mind. Perhaps it would be as well to say that the old
conception, replaced by a later choice, is a way of
seeing an then seeing again. That is all mean about the people in this book. The paint has aged now and I wanted to see what was
there for me once, what is there for me now. (Lilian Hellmann, Pentimento) 4. verklaring: Hellmann beschrijft een verschijnsel bij oude schilderijen, waarvan de bovenste laag verf transparant wordt. Daardoor wordt vaak de afbeelding zichtbaar van wat de schilder eerder had geschilderd. Beelden uit het verleden doemen op door de waarnemingen uit het verhaalheden. 5. schrijver: Marga Minco is het pseudoniem van Sara Menco. 6. geboortedatum: 31 maart 1920
7. plaats: Amsterdam, Californië en Los Angeles. 8. tijd: In de jaren negentig. 9. personage 1: ik-persoon (waarschijnlijk Marga Minco en die heeft een zus die Bettie heet en getrouwd is met Hans Ruppin) 10. innerlijk: De herinneringen met betrekking tot de oorlog zijn vervaagd. Dit komt waarschijlijk doordat ze in de oorlog vele keren van naam is veranderd. De ik-persoon is erg vaag gehouden, omdat het verhaal zich meer toespitst op de andere personages. 11. uiterlijk: Daar krijg je geen beeld van in dit boek. 12. personage 2: Eva Ruppin (de zus van de man van Bettie) 13. innerlijk: Ze houdt erg van schema’s en roosters. Alles heeft bij haar een tijd en een plaats. Zo heeft ze de vier dagen die zij doorbrengt met de hoofdpersoon volledig ingedeeld. Zij wil graag meer informatie over het verleden van haar broer Hans en zijn vrouw Bettie. Eva verliet Duitsland op hetzelfde moment als haar moeder en broer, maar terwijl zij naar Holland gingen, ging zij naar Parijs. Vanuit Parijs ging ze later naar de Verenigde Staten. 14. uiterlijk: Ze is van middelbare leeftijd en heeft een kapotte heup waardoor ze moeilijk loopt. Ze woont in een roze huis in Californië en geeft lessen Frans. 15. personage 3: Miriam Weissbach (Ze onderzoekt stambomen en bracht de ik-persoon met Eva in contact door een artikel dat ze toevallig gelezen had van Marga Minco. Dit verhaal ging over haar leven en haar zoektocht naar het verleden. Bij het lezen van het stuk komt zij erachter dat zij de familie van Minco kent via haar stambomenonderzoek. Zij informeert Minco dat er nog familie van haar in Amerika woont) 16. innerlijk: Daar krijg je geen beeld van in dit boek. 17. uiterlijk: Een Israëlische vrouw. 18. personage 4: Mevrouw Stelarius (een vrouw bij wie de ik-persoon gaat kijken of er nog spullen van de familie Ruppin aanwezig zijn) 19. uiterlijk: Ze is ouder dan 50 jaar. 20. innerlijk: Ze is gastvrij. 21. perspectief: ik-perpectief 22. tijdaspecten: niet chronologisch
23. (leid)motieven: De terugkerende motieven in het boek zijn toeval en het functioneren van het geheugen. 24. thema: De thema’s zijn het wachten op degene die nooit uit de kampen zijn teruggekomen en de bewariërs (Nederlanders die bezittingen van joodse buren of vrienden zouden bewaren tot na de oorlog, maar die nooit iets teruggaven, ook niet als een overlevende zich meldde). 25. Woordkeus en zinsbouw: Marga Minco schrijft zeer gedetailleerd. Ze maakt ook veel gebruik van vergelijkingen. 26. inhoud: Deze samenvatting wordt in chronologische volgorde vertelt, dat is in het boek niet zo. In het boek is het verhaal in twee gebeurtenissen opgedeeld. Namelijk dat de ik-persoon oude spullen zoekt van de familie Ruppin in een huis aan het Wedemerplein en dat de ik-persoon een bezoekt brengt aan haar schoonzus Eva. Deze gebeurtenissen zijn in stukjes opgedeeld en over het boek verspreid in niet chronologische volgorde. Het verhaal speelt zich in de jaren negentig. De ik-persoon, een joodse vrouw die de oorlog heeft overleefd, is benaderd door de Israëlische Miriam Weissbach. Deze heeft bij haar stamboomonderzoek een interessante ontdekking gedaan over de familie en aangetrouwde familie van de ik-persoon. Betty, de zuster van de ik-persoon, en haar echtgenoot Hans Ruppin, die in een vernietigingskamp zijn omgekomen, blijken beiden een zuster te hebben die de oorlog heeft overleefd. De overlevende zuster van Betty is de ik-persoon, de zuster van Hans heet Eva en die woont tegenwoordig in Californië. Ze heeft in de oorlog in Frankrijk ondergedoken gezeten. Na de mededelingen van Miriam Weissbach is er telefonisch contact tussen Eva Ruppin en de ik-persoon. Eva vraagt de ik-persoon pogingen te doen haar vroegere buren op te zoeken. Dat is de familie Stelerius, bij wie de familie Ruppin kostbare bezittingen heeft ondergebracht toen ze door de Duiters op transport werd gesteld. Eva wil graag weten of die spullen er nog zijn en ze zou ook het een en ander terug willen hebben. Ze stelt vooral prijs op een oude Japanse kom met deksel. De ik-persoon stelt dit onderzoek zo lang mogelijk uit, omdat ze het een moeilijke opgave vindt en omdat ze denkt dat de familie Stelerius niet gemakkelijk te vinden zal zijn. Maar als ze eenmaal een poging doet, blijkt de familie nog bereikbaar op het oude adres. Ze gaat er ogenblikkelijk naartoe. Ze treft daar Attie Stelerius aan, een schoonzuster van Chris Stelerius die al tien jaar geleden is overleden. Zijn echtgenote is volslagen dement en zit in een verpleeghuis. Er is besloten dat het huis leeggeruimd wordt en daarmee heeft Attie Stelerius zich belast. De ik-persoon mag vrij rondlopen en Attie geeft haar zelfs toestemming mee te nemen wat er ooit in bewaring is gegeven. Attie weet niets van de oorlogsomstan-digheden in Nederland, omdat zij zelf die tijd in een jappenkamp heeft doorge-bracht. Als de ik-persoon de volgende dag opbelt om nog een afspraak te maken, reageert Attie heel anders. Ze heeft van haar kinderen te horen gekregen dat ze buiten haar boekje is gegaan. Haar schoonzoon Dirk zal nu de zaak verder regelen, maar na een onplezierig telefoongesprek laat die niets meer van zich horen. De ik-persoon bezoekt Eva in Los Angeles. Beide vrouwen reageren vriendelijk maar behoedzaam. De eerte dagen krijgt de ik-persoon bijvoorbeeld heel weinig te zien van oude foto’s en papieren die nog in het bezit zijn van Eva. Door het wachten wordt het geheugen van de ik-persoon geactiveerd. Zo denkt ze aan een bezoek aan de vroegere tekenlerares van Betty, die haar een groot schilderij toonde dat zij indertijd van haar leerlin had gemaakt. De ik-persoon krijgt dat schilderij mee. Pas op de laatste dag van het bezoek toont Eva de ik-persoon een albumboekje dat Betty op haar trouwdag heeft gekregen. De ik-persoon heeft dat boekje zelf gemaakt, maar pas als ze het bekijkt, komt de herinnering daaraan terug. Eva heeft kort na de oorlog ook een bezoek gebracht aan de familie Stelerius om te kijken wat er nog van haar familiebezittingen over was. Ze is toen de deur uitgewerkt en heeft alleen een doos met persoonlijke papieren meegekregen, waarin ook het boekje zat. Pas na grote aarzeling en aanvankelijk weigering doet Eva afstand van het boekje en geeft het aan de ik-persoon. Na haar terugkomst in Nederland correspondeert de ik-persoon met Eva, maar na een poosje krijgt ze geen antwoord meer op haar brieven. Uiteindelijk verneemt ze van een buurvrouw van Eva dat deze in het ziekenhuis ligt. Na lange tijd krijgt de ik-persoon via Attie Stelerius toch nog iets uit de boedel van de familie Ruppin: de Japanse kom met deksel. Het duurt dan nog een poos voor ze naar Los Angeles reist. Daar blijkt dat communicatie met Eva niet meer mogelijk is, omdat ze een ongeluk heeft gehad. Ze spreekt alleen nog onsamenhangende zinnen en herkent de ik-persoon zelfs niet. Ten slotte neemt ze wel de Japanse kom in handen, maar laat hem meteen vallen. Alleen het deksel blijft heel. Verwerkingsopdracht een interview Janna Myke ter Haar heeft hetzelfde boek gelezen en daarom heb ik haar geïntervieuwd over het boek ‘Nagelaten dagen’. Na een vraag staan de antwoorden van Janna Myke eronder. · Kon je je goed inleven in de hoofdpersoon, of raakten zijn lotgevallen je totaal niet? ~Ik kon me goed in leven in de hoofdpersoon. · Welke personen speelden een belangrijke rol in dit verhaal? Eva, de zus van marga en Miriam. · Welke personen vond je sympathiek, welke vond je onsympathiek? En waarom? ~Ik vond ze allemaal wel sympathiek behalve de zoon. Van de mevrouw die het huis van haar zuster schoon maakte. En Marga heel erg afblafte. · Welk persoon sprak je het meeste aan? En waarom? ~Miriam sprak me heel erg aan maar Eva ook want zij probeerden zoveel mogelijk andere mensen te helpen. · Lijkt de beschrijving van bepaalde gebeurtenissen veel op die uit andere boeken, of wijkt die er veel van af? ~Ik heb geen gelijkenisen met andere boeken van dit thema kunnen vinden. · Is dit een boek dat je aan het denken heeft gezet over een bepaald probleem? ~Nee maar het spreekt me wel aan omdat het wel werkelijk gebeurd is. · Was het verhaal lastig te lezen of niet? Zo ja, wat waren dan de lastige gedeelten? ~Ik heb het verhaal niet als lastig of moeilijk onder gaan. Maar ik denk dat het wel moeilijker is door dat er veel flash-backs in zitten. · Kwam dat door het gebruik van flashbacks of de toepassing van een niet-chronoligisch vertelwijze? ~Ik denk dat ik daarnet op heb geantwoord. · Waren er veel dialogen en weinig beschrijvingen of juist andersom en waarvan houd je eigenlijk? ~Ik weet dat niet echt meer. En heb daar ook niet erg op gelet. En ik weet eigenlijk ook niet wat ik het lekkerst vind lezen. Maar volgens mij was er in dit boek sprake van een vertel wijze. · Wat greep je het meest aan in dit boek en waarom? ~Dat Eva niets meer wist en ook niet wist dat dat de vaas was die ze graag wou hebben. · Zou je het boek aan anderen aanraden? En waarom? ~Ik zou dit boek zeker aan anderen aanraden. Omdat het boek erg mooi is.
2. titelverklaring: Nagelaten dagen wijst op het leven van de overlevende na de holocaust. 3. motto: Old paint on canvas, as it ages, sometimes becomes
transparent. When that happens it is possible, in some
pictures, to see the original lines: a tree will show
through a woman’s dress, a child makes way for a dog, a large boat is no longer on an open sea. That is called
pentimento because the painter ‘repented’, changed his
conception, replaced by a later choice, is a way of
seeing an then seeing again. That is all mean about the people in this book. The paint has aged now and I wanted to see what was
there for me once, what is there for me now. (Lilian Hellmann, Pentimento) 4. verklaring: Hellmann beschrijft een verschijnsel bij oude schilderijen, waarvan de bovenste laag verf transparant wordt. Daardoor wordt vaak de afbeelding zichtbaar van wat de schilder eerder had geschilderd. Beelden uit het verleden doemen op door de waarnemingen uit het verhaalheden. 5. schrijver: Marga Minco is het pseudoniem van Sara Menco. 6. geboortedatum: 31 maart 1920
7. plaats: Amsterdam, Californië en Los Angeles. 8. tijd: In de jaren negentig. 9. personage 1: ik-persoon (waarschijnlijk Marga Minco en die heeft een zus die Bettie heet en getrouwd is met Hans Ruppin) 10. innerlijk: De herinneringen met betrekking tot de oorlog zijn vervaagd. Dit komt waarschijlijk doordat ze in de oorlog vele keren van naam is veranderd. De ik-persoon is erg vaag gehouden, omdat het verhaal zich meer toespitst op de andere personages. 11. uiterlijk: Daar krijg je geen beeld van in dit boek. 12. personage 2: Eva Ruppin (de zus van de man van Bettie) 13. innerlijk: Ze houdt erg van schema’s en roosters. Alles heeft bij haar een tijd en een plaats. Zo heeft ze de vier dagen die zij doorbrengt met de hoofdpersoon volledig ingedeeld. Zij wil graag meer informatie over het verleden van haar broer Hans en zijn vrouw Bettie. Eva verliet Duitsland op hetzelfde moment als haar moeder en broer, maar terwijl zij naar Holland gingen, ging zij naar Parijs. Vanuit Parijs ging ze later naar de Verenigde Staten. 14. uiterlijk: Ze is van middelbare leeftijd en heeft een kapotte heup waardoor ze moeilijk loopt. Ze woont in een roze huis in Californië en geeft lessen Frans. 15. personage 3: Miriam Weissbach (Ze onderzoekt stambomen en bracht de ik-persoon met Eva in contact door een artikel dat ze toevallig gelezen had van Marga Minco. Dit verhaal ging over haar leven en haar zoektocht naar het verleden. Bij het lezen van het stuk komt zij erachter dat zij de familie van Minco kent via haar stambomenonderzoek. Zij informeert Minco dat er nog familie van haar in Amerika woont) 16. innerlijk: Daar krijg je geen beeld van in dit boek. 17. uiterlijk: Een Israëlische vrouw. 18. personage 4: Mevrouw Stelarius (een vrouw bij wie de ik-persoon gaat kijken of er nog spullen van de familie Ruppin aanwezig zijn) 19. uiterlijk: Ze is ouder dan 50 jaar. 20. innerlijk: Ze is gastvrij. 21. perspectief: ik-perpectief 22. tijdaspecten: niet chronologisch
23. (leid)motieven: De terugkerende motieven in het boek zijn toeval en het functioneren van het geheugen. 24. thema: De thema’s zijn het wachten op degene die nooit uit de kampen zijn teruggekomen en de bewariërs (Nederlanders die bezittingen van joodse buren of vrienden zouden bewaren tot na de oorlog, maar die nooit iets teruggaven, ook niet als een overlevende zich meldde). 25. Woordkeus en zinsbouw: Marga Minco schrijft zeer gedetailleerd. Ze maakt ook veel gebruik van vergelijkingen. 26. inhoud: Deze samenvatting wordt in chronologische volgorde vertelt, dat is in het boek niet zo. In het boek is het verhaal in twee gebeurtenissen opgedeeld. Namelijk dat de ik-persoon oude spullen zoekt van de familie Ruppin in een huis aan het Wedemerplein en dat de ik-persoon een bezoekt brengt aan haar schoonzus Eva. Deze gebeurtenissen zijn in stukjes opgedeeld en over het boek verspreid in niet chronologische volgorde. Het verhaal speelt zich in de jaren negentig. De ik-persoon, een joodse vrouw die de oorlog heeft overleefd, is benaderd door de Israëlische Miriam Weissbach. Deze heeft bij haar stamboomonderzoek een interessante ontdekking gedaan over de familie en aangetrouwde familie van de ik-persoon. Betty, de zuster van de ik-persoon, en haar echtgenoot Hans Ruppin, die in een vernietigingskamp zijn omgekomen, blijken beiden een zuster te hebben die de oorlog heeft overleefd. De overlevende zuster van Betty is de ik-persoon, de zuster van Hans heet Eva en die woont tegenwoordig in Californië. Ze heeft in de oorlog in Frankrijk ondergedoken gezeten. Na de mededelingen van Miriam Weissbach is er telefonisch contact tussen Eva Ruppin en de ik-persoon. Eva vraagt de ik-persoon pogingen te doen haar vroegere buren op te zoeken. Dat is de familie Stelerius, bij wie de familie Ruppin kostbare bezittingen heeft ondergebracht toen ze door de Duiters op transport werd gesteld. Eva wil graag weten of die spullen er nog zijn en ze zou ook het een en ander terug willen hebben. Ze stelt vooral prijs op een oude Japanse kom met deksel. De ik-persoon stelt dit onderzoek zo lang mogelijk uit, omdat ze het een moeilijke opgave vindt en omdat ze denkt dat de familie Stelerius niet gemakkelijk te vinden zal zijn. Maar als ze eenmaal een poging doet, blijkt de familie nog bereikbaar op het oude adres. Ze gaat er ogenblikkelijk naartoe. Ze treft daar Attie Stelerius aan, een schoonzuster van Chris Stelerius die al tien jaar geleden is overleden. Zijn echtgenote is volslagen dement en zit in een verpleeghuis. Er is besloten dat het huis leeggeruimd wordt en daarmee heeft Attie Stelerius zich belast. De ik-persoon mag vrij rondlopen en Attie geeft haar zelfs toestemming mee te nemen wat er ooit in bewaring is gegeven. Attie weet niets van de oorlogsomstan-digheden in Nederland, omdat zij zelf die tijd in een jappenkamp heeft doorge-bracht. Als de ik-persoon de volgende dag opbelt om nog een afspraak te maken, reageert Attie heel anders. Ze heeft van haar kinderen te horen gekregen dat ze buiten haar boekje is gegaan. Haar schoonzoon Dirk zal nu de zaak verder regelen, maar na een onplezierig telefoongesprek laat die niets meer van zich horen. De ik-persoon bezoekt Eva in Los Angeles. Beide vrouwen reageren vriendelijk maar behoedzaam. De eerte dagen krijgt de ik-persoon bijvoorbeeld heel weinig te zien van oude foto’s en papieren die nog in het bezit zijn van Eva. Door het wachten wordt het geheugen van de ik-persoon geactiveerd. Zo denkt ze aan een bezoek aan de vroegere tekenlerares van Betty, die haar een groot schilderij toonde dat zij indertijd van haar leerlin had gemaakt. De ik-persoon krijgt dat schilderij mee. Pas op de laatste dag van het bezoek toont Eva de ik-persoon een albumboekje dat Betty op haar trouwdag heeft gekregen. De ik-persoon heeft dat boekje zelf gemaakt, maar pas als ze het bekijkt, komt de herinnering daaraan terug. Eva heeft kort na de oorlog ook een bezoek gebracht aan de familie Stelerius om te kijken wat er nog van haar familiebezittingen over was. Ze is toen de deur uitgewerkt en heeft alleen een doos met persoonlijke papieren meegekregen, waarin ook het boekje zat. Pas na grote aarzeling en aanvankelijk weigering doet Eva afstand van het boekje en geeft het aan de ik-persoon. Na haar terugkomst in Nederland correspondeert de ik-persoon met Eva, maar na een poosje krijgt ze geen antwoord meer op haar brieven. Uiteindelijk verneemt ze van een buurvrouw van Eva dat deze in het ziekenhuis ligt. Na lange tijd krijgt de ik-persoon via Attie Stelerius toch nog iets uit de boedel van de familie Ruppin: de Japanse kom met deksel. Het duurt dan nog een poos voor ze naar Los Angeles reist. Daar blijkt dat communicatie met Eva niet meer mogelijk is, omdat ze een ongeluk heeft gehad. Ze spreekt alleen nog onsamenhangende zinnen en herkent de ik-persoon zelfs niet. Ten slotte neemt ze wel de Japanse kom in handen, maar laat hem meteen vallen. Alleen het deksel blijft heel. Verwerkingsopdracht een interview Janna Myke ter Haar heeft hetzelfde boek gelezen en daarom heb ik haar geïntervieuwd over het boek ‘Nagelaten dagen’. Na een vraag staan de antwoorden van Janna Myke eronder. · Kon je je goed inleven in de hoofdpersoon, of raakten zijn lotgevallen je totaal niet? ~Ik kon me goed in leven in de hoofdpersoon. · Welke personen speelden een belangrijke rol in dit verhaal? Eva, de zus van marga en Miriam. · Welke personen vond je sympathiek, welke vond je onsympathiek? En waarom? ~Ik vond ze allemaal wel sympathiek behalve de zoon. Van de mevrouw die het huis van haar zuster schoon maakte. En Marga heel erg afblafte. · Welk persoon sprak je het meeste aan? En waarom? ~Miriam sprak me heel erg aan maar Eva ook want zij probeerden zoveel mogelijk andere mensen te helpen. · Lijkt de beschrijving van bepaalde gebeurtenissen veel op die uit andere boeken, of wijkt die er veel van af? ~Ik heb geen gelijkenisen met andere boeken van dit thema kunnen vinden. · Is dit een boek dat je aan het denken heeft gezet over een bepaald probleem? ~Nee maar het spreekt me wel aan omdat het wel werkelijk gebeurd is. · Was het verhaal lastig te lezen of niet? Zo ja, wat waren dan de lastige gedeelten? ~Ik heb het verhaal niet als lastig of moeilijk onder gaan. Maar ik denk dat het wel moeilijker is door dat er veel flash-backs in zitten. · Kwam dat door het gebruik van flashbacks of de toepassing van een niet-chronoligisch vertelwijze? ~Ik denk dat ik daarnet op heb geantwoord. · Waren er veel dialogen en weinig beschrijvingen of juist andersom en waarvan houd je eigenlijk? ~Ik weet dat niet echt meer. En heb daar ook niet erg op gelet. En ik weet eigenlijk ook niet wat ik het lekkerst vind lezen. Maar volgens mij was er in dit boek sprake van een vertel wijze. · Wat greep je het meest aan in dit boek en waarom? ~Dat Eva niets meer wist en ook niet wist dat dat de vaas was die ze graag wou hebben. · Zou je het boek aan anderen aanraden? En waarom? ~Ik zou dit boek zeker aan anderen aanraden. Omdat het boek erg mooi is.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden