Na Valentijn door Esther J. Ending

Auteur: Esther J. Ending
Titel: Na Valentijn
Jaartal: 2004
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam
1e druk: 2004
ISBN: 90 388 2156 5 Motivatie Ik ben in de bibliotheek gewoon een beetje rond gaan kijken in de rekken en heb hier en daar wat boeken gepakt die me wel aanspraken. Ik moest mijn keuze beperken tot 4 (ze willen tegenwoordig dat je elke week langs komt in de bieb) wat wel een moeilijke opgave was uit 11 boeken. Thuis moest ik weer een selectie houden want ik was van plan om maar 1 boek te lezen. Dit boek sprak me gewoon het meeste aan omdat er zo lekker veel ellende in voorkomt, daar hou ik wel van. Korte Samenvatting Rain groeide met haar twee oudere halfbroers Storm en Forrest, haar tweelingbroer Ocean en haar jongere halfzusje Pillow op in Spanje. Haar moeder leed aan depressies, zodat de kinderen erg werden verwaarloosd. De laatste vriend van haar moeder was aan de drank en de coke en mishandelde de kinderen. Toen hij tijdens een ruzie, de auto met het hele gezin het ravijn instuurde en daarbij alleen zelf om het leven kwam, werden de vijf kinderen door de kinderbescherming meegenomen naar Nederland, het land van herkomst van hun moeder. Ze belandden daar in verschillende gastgezinnen om daarna op latere leeftijd zich te vestigen in Amsterdam en Utrecht. Rain is nu 28 en woont in bij Storm; Storm heeft verschillende seksuele affaires, onder andere ook met zijn eigen halfzus Rain; Forrest draait net iets te vaak een jointje; Ocean leed aan psychoses en heeft acht jaar geleden zelfmoord gepleegd; Pillow is aan de drank en de moeder van het losgeslagen gezin is in een kuuroord opgenomen. Dan, in de nacht van Valentijn, ziet Pillow de geestverschijning van Ocean bij haar op de bank zitten. Storm en Forrest, die normaal zo nuchter met dit soort dingen omgaan, maken hier een heel probleem van en Rain snapt helemaal niks van hun zorgen. Ze kan zich niet herinneren dat er ooit iets belangrijks gebeurd is op een Valentijnsdag en haar broers willen haar geen uitleg geven. Rain blijft maar op zoek in het verleden naar wat er gebeurd zou zijn en slaat dan helemaal door: Ze drinkt te veel, heeft agressieve buien en veel problemen met haar nieuwe vriend. Als Rain haar twee broers bij elkaar treft op de verjaardag van Forrest, legt ze hen het vuur aan de schenen en wil nu de waarheid horen. Het loopt uit op een gevecht tussen Storm en Rain en tenslotte komt de waarheid aan het licht. Jaren geleden, Rain was een jaar of 7, is er iets vreselijks gebeurd op het strandje in de buurt van hun huis in Spanje. Ocean was al uren van huis en de drie andere kinderen gingen hem zoeken. Ze vonden hem uiteindelijk op het strandje: koud, nat, bloot en bevend met een man boven op zich. Storm besefte meteen wat deze man met hun broertje aan het doen was en dook er gelijk bovenop. Hij voelde zo’n woede, dat hij maar bleef slaan en slaan. Toen hij eindelijk weer een beetje bij zinnen was, bloedde de man hevig uit zijn hoofd. De man werd voor een laatste maal met zijn hoofd op een rots geramd, de fatale klap. Daarna hebben ze hem de zee in gedragen en achtergelaten. Ze besloten het nooit aan iemand te vertellen, de man had het toch gewoon verdiend. Het gevolg was dat Rain de gebeurtenis samen met alle angst totaal had verdrongen. Nu in Nederland twintig jaar na dato willen Storm en Forrest zich aangeven bij de politie. Ze besluiten met z’n drieën naar de Amsterdamse crisisdienst te gaan. ≈ “Onze agent stond op. Hij knikte naar de psychiaters. ‘Ik begrijp waarom ik hier ben uitgenodigd, maar ik vrees dat ik niets kan doen. Het voorval is mijns inziens verjaard. Ik zal het vanaf dit punt aan jullie moeten overlaten.’ De agent keek ons aan, vluchtig, een voor een, Storm als laatste. ‘Ik wens jullie het allerbeste met het verwerken van dit voorval.’ Na het dichtvallen van de deur viel er een stilte. Even later werd ze doorbroken door het monotone snikken van Storm. Forrest sloeg zijn armen om hem heen. ‘Ik moet even weg,’ zei ik tegen de psychiaters. ‘Zullen we anders even in de kamer hiernaast gaan zitten?’ stelde de vrouw voor. Haar lippen trokken weer samen. ‘Nee, ik wil alleen zijn. Het gaat goed met me, echt, ik ga niets geks doen of zo.’ De psychiaters keken me bedenkelijk aan. ‘Ik kom terug natuurlijk. Een andere dag bedoel ik, maar nu wil ik liever alleen zijn. Als jullie op mijn broers passen tenminste.’ ‘Zeker,’ zei de vrouw. ‘Maar er is veel gebeurd, veel gezegd hiernet. Het is niet niks, ik maak me zorgen om je, snap je dat?’ ‘Dat hoeft niet, ik voel me goed.’ ‘Als je je straks bedenkt, kun je ons bellen. Vierentwintig uur per dag. Ik zal je broers mijn 06-nummer geven.’ Ik knikte. ‘Ik weet niet hoe ik jullie moet bedanken.’ ‘We laten je niet vallen,’ zei de man. ‘Dat beloof ik je bij deze.’ Ik bedankte nogmaals, aaide Storm over zijn hoofd en gaf Forrest een kus op zijn wang. Hij pakte me stevig vast. ‘Doe voorzichtig,’ fluisterde hij. ‘Altijd,’ fluisterde ik terug.” (Blz.:302 t/m 303)
Leeservaring Het boek was erg spannend, vooral ook omdat het in de ikvorm is geschreven. Je ziet alles door de ogen van Rain en wil daardoor ook heel graag weten wat er nou gebeurd is op die bewuste Valentijnsdag. Ook is de afwisseling van drama met een stukje humor erg fijn, alhoewel er eigenlijk wel een beetje te veel tragedie in het boek zit. Door de bomen zie je het bos niet meer. De ontknoping vond ik trouwens erg gruwelijk. Er is een hele beschrijving hoe Storm die man te grazen nam, ik zag ik echt voor me, vreselijk. Prachtig vond ik de stukken over Ocean. Het raakt me zo als ik lees over zijn psychoses. De gedachtes die hij dan heeft en de gesprekken die hij dan met Rain voert lijken zo echt, zo puur. Hij liep altijd in een konijnenpak, maar was als de dood dat mensen hem zouden zien, dat hij op zou vallen, dat ze achter hem aanzaten. Dat pak droeg hij, denk ik, omdat hij eigenlijk zo kwetsbaar was en onzichtbaar wilde zijn. Zo tegenstrijdig maar voor hem ook zo logisch. Hij kon ook heel filosofisch zijn en dat vond ik heel mooi om te lezen. Ik hou ook wel van een beetje filosoferen over ons bestaan. Hij had mooie theorieën over onze wereld en de manier waarop mensen zich gedragen, daar smulde ik dan van.. Ik vind het wel naar, dat hij zelfmoord heeft gepleegd. Toch past het ook wel heel mooi in het hele verhaal. Het boek bevat veel meer dingen die eigenlijk echt niet leuk zijn, maar zo mooi in het verhaal passen en dat is wat voor mij het boek zo boeiend maakte: het perfecte geheel. Ik vond het heel mooi en ga ook eens op zoek naar een koopexemplaar. Dit boek wil ik wil op mijn boekenplank! Persoonsbeschrijving Rain
Omdat het in de ikvorm geschreven is, is er geen beschrijving te vinden van haar uiterlijk. Rain heeft een complexe persoonlijkheid. Ze zit dan ook vaak met zichzelf in de knoop. In het boek gaat ze terug in het verleden en vertelt op deze manier haar levensverhaal tot nu toe. Het verhaal switcht een beetje heen en weer tussen verschillende momenten van vroeger, gebeurtenissen in het heden en tussendoor beschrijft ze ook nog haar dromen. Als kind had ze vaak al hele nare dromen. Nu hebben de dromen vooral te maken met gebeurtenissen uit het verleden. De psychoses en de zelfmoord van haar tweelingbroer Ocean liggen haar nog steeds vers in het geheugen. Ze is ook vooral boos. Boos op de wereld, boos op het leven. En dan verliest ze ook nog eens zichzelf. Ze heeft een relatie met Foeke, een jongen die ze ontmoet heeft in een cafeetje. De communicatie tussen die twee is gewoon niet goed, zij snapt hem niet, hij snapt haar niet. Ze heeft het daar moeilijk mee. Ze geeft veel om haar broers en zusje en deelt alles met hen. Met Storm gaat dat zelfs zo ver, dat ze het bed delen. Iets waar zij niet helemaal 100% achter staat, maar ze laat hem begaan. Ze wil eigenlijk graag iedereen een beetje tevreden houden, een teken van onzekerheid, zelfs haar familie. Maar als Pillow in die nacht van Valentijn de geest van hun broer Ocean ziet en haar broers zo geheimzinnig gaan doen, raakt ze totaal uit balans. Ze begrijpt haar broers niet meer, ze doen zo anders en dat maakt haar boos, bang en nog onzekerder. Rain is ook erg goed in het wegstoppen van haar emoties. Maar eigenlijk net niet goed genoeg, want ze komt zichzelf er altijd wel weer in tegen. Dan is het verdriet ook zo scherp, ze is er gewoon niet op voorbereid en het slaat haar recht in het gezicht. Haar band met Ocean is heel hecht. Hij is haar tweeling broer, een deel van haar, of ze het nou leuk vindt of niet. De jongen die Ocean was, is vlak voor zijn dood al lang verdwenen. Met zijn pak en zijn angsten is hij letterlijk veranderd in een opgejaagd konijn. Rain heeft het daar erg moeilijk mee. Ze weet niet hoe ze nog moet houden van deze verkleedde man die haar maar blijft opzoeken en waarschuwen voor de boze mensen die op hem jagen en haar uiteindelijk ook zullen pakken. De kleine, bange neuroot die zegt dat hij van haar houdt en haar altijd zal beschermen. Ze wil het niet meer maar zal er ook nooit vanaf komen. Als kind boden ze elkaar veel troost en bescherming als het thuis weer eens uit de hand liep. Nu is hij dood, hij is gevlucht, en gaapt er een groot gat in de ziel van Rain. Daar waar ooit een veilig plekje zat. Het gemaal en het gepieker van Rain over vroeger en problemen en onzekerheden van nu herken ik wel in mezelf. Niet weten wat nou goed is om te doen. Welke stap moet je nou zetten? Wat voor houding moet je aannemen? Als iedereen gelukkig is, dan ben ik het ook. Dat soort dingen heb ik ook heel sterk. Aan de andere kant heb je ook weer heel erg genoeg van de wereld en alle mensen en dat veroorzaakt een soort strijd in je hoofd. Iets waar je nooit echt duidelijkheid in krijgt. Misschien zou Rain haar emotie meer toe moeten laten. Ze meer bespreekbaar maken. Dan zal het leven voor haar al een stuk eenvoudiger zijn. Analyseopdracht 3: Structuur Het boek is geschreven in het ik-perspectief vanuit de vertellende- en belevende ik. Het is een stijl met veel dialogen en er komt veel beeldspraak in voor. De gebeurtenissen zijn niet-chronologisch. Je neemt een kijkje in het leven van Rain in de tijd van 11 t/m 25 februari met daardoor heen verweven gebeurtenissen uit het verleden. Het boek begint met een proloog: een droom van Rain. Daarna is het verdeeld in 4 verschillende stukken. І Voor Valentijn: 11 t/m 14 februari en flashbacks ІІ Mantel de liefde: flashback: de tijd dat Juan, de laatste vriend van hun moeder, bij hun inwoonde tot aan de overplaatsing van de kinderen naar Nederland ІІІ Na Valentijn: 14 t/m 24 februari en flashbacks ІV De Spaanse danser: 25 februari en een flashback naar de ontknoping
Dan is er nog een epiloog waarin er verteld wordt hoe Storm, Forrest en Rain de as van Ocean verstrooien in een toilet van een restaurant, zoals Ocean gewild had. Het boek bevat ook nog een opdracht en een dankwoord. Verwerkingsopdracht E: Gedicht Voor Ocean
Rode golven
Hart en kwaad
Grote wereld
Het voelt als verraad
Je had toch een keuze
Je moest toch niet dood
Maar jouw drijvende verleden
Was donker en rood
Is alles nu beter

Is alles nu fijn
Je nam toch de benen
Mijn kleine konijn
Opgejaagd door beelden
Voor jou kwam het eind
Een beslissing voor eeuwig
Wie houdt mij nu overeind?