Moord door Rudy Soetewey

Beoordeling 7.4
Foto van Cees
Boekcover Moord
Shadow
  • Boekverslag door Cees
  • Docent | 3049 woorden
  • 10 juni 2007
  • 31 keer beoordeeld
Cijfer 7.4
31 keer beoordeeld

Boek
Auteur
Rudy Soetewey
Genre
Thriller & Detective
Taal
Nederlands
Vak
Eerste uitgave
2007
Pagina's
213
Geschikt voor
bovenbouw havo/vwo
Punten
2 uit 5
Oorspronkelijke taal
Nederlands
Literaire thema's
Liefdesrelatie: problemen,
Misdaad: moord: whodunit,
Moord,
School- en Studentenleven,
Seksualiteit,
Vader-zoonrelatie
Prijzen
Gouden Strop (2007 Genomineerd)

Boekcover Moord
Shadow
Moord door Rudy Soetewey
Shadow
Gebruikte editie

Eerste druk: 2007
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 213
Uitgever Kramat, België

Gegevens voorkant

Op de voorkant van de thriller staat een afbeelding van een straatje waarop heel manifest een afbeelding van een babyhandje met vier vingers staat afgebeeld. Het is het handje van de vermoorde baby uit de thriller.

Genre

Op het boek zelf staat geen genreaanduiding maar de uitgeverij maakt propaganda voor het boek met de aanduiding “psychologische thriller. Het boek is niet moeilijk te lezen en erg spannend. Voor scholieren die van misdaadliteratuur houden een lekker nummer op hun literatuurlijst. Twee punten waardering op die lijst van scholieren.com.

Genomineerd voor de Gouden Strop 2007

“Moord werd genomineerd als één van de vier boeken die in aanmerking komen voor de Gouden Strop 2007 (de prijs voor het spannendste boek van 2007.)
Uit het juryrapport citeer ik : Dat de jury kiest voor het verhaal en zich niet laat (mis)leiden door omslag en papier, blijkt uit de volgende nominatie. De weinig fraaie kaft van dit boek omhult een beklemmend verhaal over een hedendaags thema: het gezinsdrama. Een kind wordt dood aangetroffen. De omgeving reageert ontzet, maar al gauw nemen roddel en achterklap de overhand. Wat er verder gebeurt, wordt verteld door een buurtbewoner, wiens leven haast onmerkbaar kantelt in een nachtmerrie. De schrijver heeft een scherp oog voor personages, kan goede dialogen schrijven en laat de lezer na afloop met ontzetting achter. Met Moord toont Rudy Soetewey aan dat hij niet is verleerd hoe hij mensen tegen beter weten in op een onvermijdelijke tragedie kan laten afstevenen. Om die reden bemachtigt hij de vierde en laatste Gouden Stropnominatie.
De prijs wordt op 20 juni 2007 uitgereikt.

De flaptekst

In Moord wordt het lijkje gevonden van een baby in een doordeweekse buitenwijk van een provinciestad. Bernard, gehuwd en vader van een zoon, reageert ontzet, zoals de andere wijkbewoners. Wanneer een onmiddellijke oplossing uitblijft, begint hij net als de buren zelf naar verdachten te zoeken. Die zijn er overigens genoeg: een ingeweken Nederlander met een veel jongere vrouw, de depressieve moeder van het slachtoffertje, bohémiens met een voorliefde voor digitale fotografie, een oude stokebrand die net nu halsoverkop een nieuwe pc koopt... Wanneer Bernard toevallig een spoor ontdekt, kantelt het leven van deze goedmenende man haast onmerkbaar, het verandert in een nachtmerrie die hem confronteert met zichzelf en zijn gekoesterde principes.
Als je roert in water, kunnen er draaikolken ontstaan...

Motto en opdracht

Er is geen motto en geen opdracht.

Structuur en verhaalopbouw

Er zijn 42 hoofdstukken. Boven elk hoofdstuk staat vermeld op welk tijdstip en in welk decor het hoofdstuk speelt. Dat is voor de lezer dus heel eenvoudig te volgen. De geschiedenis wordt chronologisch verteld.
Het verhaal wordt gepresenteerd als een (nagelaten) verslag van Bernard Vercammen die pen en papier gevraagd heeft nadat hij in de gevangenis is opgesloten. Hij geeft dat al aan op bladzijde 6 (zie hieronder) maar dan weet de lezer nog niet hoed hij dat moet interpreteren.
Het laatste hoofdstuk is een brief van twee ambtenaren aan elkaar over Vercammen.

Perspectief

In de roman worden de even hoofdstukken verteld door een ik-verteller Bernard. Hij is buurtbewoner van de vermoorde baby Sophie en ongeveer 50 jaar. Hij is getrouwd met een veel jongere vrouw. . Hij vertelt in de o.v.t en doet dat als een expliciete achterafverteller. Hij gebruikt daarvoor karakteristieke zinsneden:

Laat ik het maar meteen bekennen: ik weet niet of het zo gebeurd is. Ik was er niet bij. Het doet er niet toe: zodra de waarheid niet meer te achterhalen is, telt alleen nog wat mensen willen geloven. Ik kan alleen maar reconstrueren. Proberen, tenminste. Tijd genoeg om na te denken. Het begon op een vrijdagmiddag, dat weet ik zeker, Voor mij althans. Blz. 6
Mijn vrouw die op een draagberrie wordt weggedragen- het zijn mijn laatste beelden. Daarna heb ik haar niet meer gezien. (blz. 157)
Omdat ik het pas enige dagen geleden had opgeschreven, kon ik het net nog levendig herinneren. (blz. 186)
In de oneven hoofdstukken is er sprake van een alwetende verteller die over andere personages vertelt. Maar verderop in het verhaal blijkt dat een verslag van Bernard Vercammen te zijn die zich de gesprekken en de gebeurtenissen inbeeldt zoals die gebeurd zouden kunnen zijn.
Deze verteltechniek is een mooi bewijs dat een ik-verteller in feite een onbetrouwbare verteller is, in literatuurtechnisch opzicht gesproken. De lezer zit namelijk gevangen in zijn gedachtewereld en moet aannamen dat de verteller de waarheid spreekt.
In het laatste hoofdstuk is Vercammen niet meer als verteller aanwezig; de lezer krijgt een brief van de ene ambtenaar aan de andere te lezen. Die betreft de rechtzaak tegen Vercammen. In het PS wordt aangegeven dat bij deze brief de aantekeningen van Vercammen zitten. In feite is dat de thriller die de lezer net achter de kiezen heeft.
Titelverklaring

“Moord” behoeft geen nadere uitleg. Hoewel, op den duur is er eigenlijk sprake van een drie dubbele moord (en/of doodslag).

Tijd en decor

Het verhaal speelt zich af in een actuele tijdssituatie (internet, digitale fotografie, pornosites en freaksites) maar een jaartal wordt er niet genoemd. De moord op Sophie is begaan op vrijdag 25 april (blz. 123) Een blik op de jaarkalender leert dan dat dit in 2003 kan zijn geweest. In 2008 is 25 april ook op vrijdag. Gemakshalve zullen we aannemen dat de startdatum dus 25 april 2003 is.

Het decor is een Belgisch dorp, Biesbos, genaamd. Is het een bestaand dorp? De ruimte is van belang omdat een moord op een baby die in een kleine dorpsgemeenschap gepleegd natuurlijk veel indruk maakt op de mensen. Bovendien spelen roddel en achterklap vanaf het begin een rol. Een Nederlander in het dorp die uit een seksshop komt, is dan ook meteen een verdachte.
Samenvatting van de inhoud

De ik, verteller, is Bernard Vercammen en hij woont in het Vlaamse plaatsje Biesbos. Hij komt op vrijdagmiddag 25 april thuis van zijn werk en er is opschudding in zijn straat waar een rijtje heel gewone eengezinswoningen staat. Er staat een ambulance en een buurvrouw van Bernard, Dani Ruuckven, wordt naar het ziekenhuis gebracht. Ze zal wel weer dronken zijn, reageert de buurt of heeft ze zelfmoord gepleegd. Haar man draait dubbele diensten en het ziet er naar uit dat Dani een postnatale depressie heeft. Bernard heeft een vervelende dag achter de rug: hij is vertegenwoordiger en heeft vrijwel de gehele dag in de file gestaan. Hij heeft enkele afspraken niet kunnen afwerken. Dan komt ook Patricia, een soapster en vriendin van zijn vrouw Renhilde even langs. Patricia is een zeer aantrekkelijke vrouw die al haar goede dingen ook aan de mannen wil laten zien. Ook de 13-jarige zoon Kevin komt thuis: hij is een lastige puber geworden die op het voortgezet onderwijs zit. Er is bericht dat de baby van Peter en Dani, Sophie, vermoord achter hun huis in het bos is gevonden. Peter is ontdaan , net als de hele straat trouwens. Er wordt dan ook druk gespeculeerd en geroddeld wie dat gedaan kan hebben. De bijzonderheid aan Sophie was dat ze sinds haar geboorte haar pink miste.

Wanneer Bernard achter zijn computer wil,. Doet het apparaat vreemd en hij heeft de hulp van Kevin nodig: die is heel handig met computers. Het lijkt erop alsof de harde schijf gewist is. Kevin weet van niets. Maar al snel wordt in de thriller duidelijk dat het ventje niet helemaal recht door zee is. Hij vervalst voor school de handtekening van zijn vader: zijn moeder hoort dat van de lerares, maar als ze het thuis vertelt, dekt Bernard hem toch weer in. Renhilde heeft op school ook andere dingen gehoord en ze wil haar zoon wat steviger aanpakken, maar Bernard houdt hem toch de hand boven het hoofd.
Kevin gaat om met Rutger Beekman, de zoon van een Nederlands echtpaar dat in het dorp is komen wonen en waarover nogal wordt geroddeld. Charly heeft aardig wat geld en zijn vrouw Loes weet ook de blikken van de mannen op zich gericht. Intussen komt het onderzoek op gang. Bij de recherche zoekt men internetsites af: vooral de porno- en de freaksites. Er zijn mensen die bizarre dingen fotograferen en tegen betaling die foto’s op het net aanmelden. Zo komt er een foto van de vermoorde Sophie op een site te staan: welke idioot kan dat nu gedaan hebben?
Bernard mag een lijkrede in de kerk houden en doet dat erg goed. Maar hij komt achter enkele dingen: allereerst heeft Kelvin een bizarre band met Rutger Beekman. Die heeft een medeleerling op zijn kanis geslagen omdat die zijn moeder voor hoer had uitgemaakt. Die jongen mist later een oog. Maar de reden daarachter is wel een bijzondere. Kevin en Rutger huren pornofilms en laten tegen betaling klasgenoten kijken. Bij een van de films zit een opname waarin Loes te zien is. Is die pornoster geweest ? Renhilde komt achter dit verhaal maar opnieuw is Bernard voor de zachte aanpak.
Intussen is er ook nog een plaatselijk intermezzo van de toneelclub. Van alle deelnemers blijven Patricia en Bernard over en Patricia vraagt of hij haar naar huis wil brengen. Het wordt een afzakkertje en Patricia begint te vertellen over Renhilde die de huwelijkstrouw helemaal niet zo nauw neemt. Patricia zelf voelt zich eenzaam, heeft behoefte aan een arm om zich heen en nog meer vlees in zich en biedt zich op een presenteerblaadje (vrijwel ontkleed) aan . Maar de trouwe Bernard weigert. Had hij het maar niet gedaan, denkt hij later wel eens. Want afgewezen vrouwen …..
Renhilde blijkt heel wat jaren jonger dan Bernard te zijn en Patricia suggereert dat Renhilde haar heil bij andere mannen zoekt. Bernard is uiteraard geschokt, omdat hij de ontrouw niet had verwacht.
Intussen rijdt een dorpsbewoner Charly Beekman overhoop, omdat hij vermoedt dat die de dader is. In Biesbos gebeuren sinds de komst van de Beekmans namelijk vervelende dingen.
De politie komt eer een praatje maken met Bernard: op zijn computer zijn vreemde dingen aangetroffen en het alibi dat hij had is niet waterdicht: hij heeft namelijk in de file gestaan.
Hij merkt intussen dat Kevin zijn paswoord van de computer heeft en dat hij misschien de harde schijf heeft gewist. Hij vindt een diskette en wanneer hij die op zijn zaak probeert, wordt inderdaad ook daar de harde schijf gewist. Hij gaat nu zelf op onderzoek uit en merkt dat er op zijn digitale camera een aantal foto’s genomen zijn die daarna weer gewist zijn: dat ziet hij aan de nummering van de camera. Hij begint Kevin steeds meer te verdenken. Zo onderzoekt hij waar Kevin op vrijdag 25 april was. Hij had een excursie van school naar Brussel. Maar mocht op eigen gelegenheid gaan. Bernard zou een verklaring daarvoor hebben getekend. Maar hij kan zich niet herinneren dat hij dat gedaan heeft. Zo langzamerhand begint de verdenking van Bernard wel helemaal op Kevin te rusten. Maar eigenlijk kan dat niet, denkt hij. Een 13-jarige jongen pleegt geen moord. Maar hij verkeert in een geweldig dilemma. Dan besluit hij om d feiten voor te leggen aan zijn zoon. Hij doet dat op een moment dat Renhilde niet thuis is. De onaangedane houding van Kevin die op de beschuldigingen nauwelijks reageert, maakt Bernard woedend en hij slaat Kevin boven op zijn gezicht. Die valt achterover op de rand van zijn stalen bed en raakt bewusteloos. Bernard beseft wat hij gedaan heeft en belt de ambulance.
Kevin wordt naar het Universiteitsziekenhuis van Brussel gebracht en direct geopereerd. Renhilde komt er ook naar toe en vraagt wat er gebeurd is. Bernard wil eerst een smoes verzinnen maar vertelt dan toch wat er is gebeurd. Renhilde is woedend. Hoe kan hij een jongen slaan. Wanneer ze naar huis gaan, vertelt ze hem dat hij op de bank kan slapen.
Maar de volgende dag wordt het drama nog erger. Kevin blijkt te zijn overleden op IC.
Renhilde valt flauw en wordt weggedragen. Bernard zal haar niet meer terugzien. De arts vertelt dat het vooral komt door de klap op zijn neus: niet de val op de stijl van het bed. Het ingeslagen neusbeen is de hersenen binnengedrongen en dat heeft de dood veroorzaakt.
De arts moet de politie waarschuwen. De rechercheur die dit geval onderzoekt en het een moeilijke zaak vindt wordt gebeld door een collega die de zaak van Sophie Ruuckven onderzoekt. Ze leggen de feiten bij elkaar en nu is Bernard verdachte nummer 1 in beide zaken. De rechercheur geeft een heel andere uitleg aan de feiten die Bernard op een rijtje heeft gezet: hij denkt dat Bernard alles zelf heeft uitgedokterd. Overal waar Bernard zelf Kevin van verdacht, komt nu zijn naam te staan. Hij wordt opgesloten.
Intussen heeft Charly Beekman aan de buurt opgebiecht dat hij zijn Loesje uit de prostitutie heeft gehaald: ze trad vroeger op in pornofilms en daarom heeft hij alle films die in omloop zijn willen weghalen. Maar omdat hij die thuis had, zijn Rutger en Kevin op die film gestuit om aan de klasgenoten te vertonen. Bleekman verdient met zijn actie sympathie en hij dient ook geen aanklacht in tegen de man die hem van de sokken heeft gereden..
Bernard wordt in de media als de grote boef afgeschilderd. Renhilde laat via een advocaat weten dat ze direct van hem wil scheiden en dat ze veel geld wil zien. Verder wil ze absoluut geen contact meer. Bernard begint te denken dat er van opzet sprake is. Ze heeft deze situatie aangegrepen om er vandoor te kunnen gaan. Heeft Patricia toch gelijk? In de gevangenis staat een kindermoordenaar niet hoog aangeschreven en Bernard loopt steeds gevaar dat medegevangenen hem iets zullen aandoen. Hij wordt dan ook overgeplaatst. Op een dag komt Patricia onverwacht op bezoek: ze lijkt heel geïnteresseerd, leeft mee en zet haar vriendin Renhilde opnieuw niet al te netjes neer. Bernard denkt dat Patricia gevoelens voor hem heeft. Maar dat blijkt een verkeerde gedachte, want wanneer hij naar een tv-uitzending kijkt waar ze later wordt bevraagd over de zaak, maakt ze opmerkingen die sterk subjectief zijn en die in Bernards nadeel uitvallen. Bovendien is ze alleen maar komen kijken in de gevangenis omdat ze die kennis wil opdoen voor een volgende filmrol die in de gevangenis zal spelen (Cel 312) . Ook zij is dus niet te vertrouwen. Maar het feit dat de media-aandacht sterk in het nadeel van Vercammen wijst, vindt zijn advocaat dat helemaal niet erg. Hij kan daarvan later gebruik maken. Bovendien heeft hij een vriendje die de opnamen bekijkt van de files op vrijdag 25 april. Het is een moeizaam karwei, maar er lijkt schot in te zitten, heeft de advocaat vernomen.
In de gevangenis is Bernard alle zaken betreffende de twee zaken gaan opschrijven en in feite is dat de roman de voor de lezer ligt (een bekend literair procédé) Hij vraagt aan de advocaat of hij het DNA van zijn zoon en zijn vrouw wil laten onderzoeken, want hij verdenkt Renhilde ervan hem er ooit in geluisd te hebben. Waarom zou ze op een veel oudere man zijn gevallen? De uitzending waarin Patricia is opgetreden is door meer gevangenen bekeken en dat maakt Bernards positie nog onveiliger. Advocaat Meyle heeft echter heel goed nieuws: het contact dat hij had heeft bevestigd dat er een opname is van Bernards auto in de file op 25 april en dat zou hem dus een alibi verschaffen.
Maar het laatste hoofdstuk brengt de lezer met een ruk in zijn stoel overeind. In de brief die de ene ambtenaar van justitie stuurt aan de andere blijkt dat Bernard vermoord is door een medegevangene, dat naar buiten de indruk is gewekt dat hij zelfmoord heeft gepleegd, dat dit justitie om veel redenen beter uitkomt en dat daarom de zaak als afgedaan wordt beschouwd , of liever weer in de Belgische doofpot wordt gestopt. De derde moord in de roman is dus een feit. De eerste moord is eigenlijk onopgelost. De tweede was meer een vorm van doodslag en de derde was een wraakoefening van een medegevangene.
Thematiek

“Moord” is een echte en spannende whodunit. Wanneer de politie bij de moord op de baby geen vorderingen maakt, gaat Bernard zelf op onderzoek uit. Hij komt dan achter dingen die hij waarschijnlijk nooit had willen weten: de mogelijke ontrouw van zijn vrouw die door haar vriendin onder woorden wordt gebracht; de onbetrouwbaarheid en medeplichtigheid van zijn zoon Kevin aan de dood van de baby. Hij gaat er zelfs aan twijfelen of Kevin wel een zoon van hem is en hij vraagt om een DNA-onderzoek.
Omdat het perspectief bij Bernard ligt, moet de lezer in zijn hersenpan kruipen en hij kan dus gemanipuleerd worden. Zijn de ideeën die Bernard over de moord op de baby heeft, wel de juiste. Probeert hij zijn eigen positie niet schoon te praten? De oplossing die Soetewey bedenkt, is een bizarre.
We mogen als lezer aannemen dat Bernard toch gelijk heeft gehad, maar de Belgische doofpot is ook goed voor deze gerechtelijke dwaling. De link met Dutroux wordt niet voor niets expliciet door Soetewey gelegd.
Soetewey kan inderdaad een spannende thriller schrijven en wordt m.i. recht genomineerd voor de Gouden Strop 2007. De aanduiding psychologische thriller is op zijn plaats wan de lezer leert het een en ander over de gedachten en emoties van Bernard, de verteller.

Een aantal motieven die in de thriller een rol spelen:
- de moord
- de verdenking op een onschuldige
- de vader-zoonverhouding
- de man-vrouw relatie en de verraderlijke vriendin
- de mogelijkheid tot overspel
- onbetrouwbaarheid
- roddel en achterklap in een Belgisch dorp
- de justitiële doofpot
- het schoolleven (van Kevin en Rutger)
Recensies

Recensies heb ik nog niet in de Nederlandse dagbladen aangetroffen. Zelfs op www.crimezone.nl is nog geen verslag aanwezig. Wel krijgt het boek een positieve waardering van lezers op die site.

Over de schrijver en zijn werk

Rudy Soetewey, Vlaams auteur. Hij studeerde regentaat wetenschappen aan de RNS Lier en werkt al meer dan 20 jaar in het gemeenschapsonderwijs. Hij debuteerde in 1993 met de bundel korte verhalen Bedrieglijk eenvoud, waarop in 1996 zijn eerste roman De laatste reis volgde. In 1999 verscheen de roman Dubbel Krijt. Rudy Soetewey publiceerde ook zeven toneelstukken.

Zijn eerste thriller, Inbraak , waarmee hij genomineerd werd voor de Hercules Poirotprijs 2001 en de Gouden Strop 2002, gaat over een jonge man en vrouw die een inbreker in hun huis aantreffen. De man gijzelt het echtpaar vervolgens en alles loopt gruwelijk uit de hand.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.