Auteur: Dirk Ayelt kooiman
Uitgeverij: de Harmonie
Datum 1e druk: 1982 Persoonlijke reactie: Ik vond het een interessant boek. Ik heb het altijd al interessant gevonden om te kunnen lezen wat er in de hoofden van mensen omgaat en hoe die gedachten effect hebben op het gedrag. Ik vond het ook een somber verhaal, omdat er zoveel nare dingen gebeuren. Mensen die overlijden, oorlog, daar wordt je niet vrolijk van. Ik vond het ook wel interessant om erachter te komen hoe het voor iemand was om aan de kant van de Duitsers te staan. Ik wil nog steeds niet zeggen dat ik er mijn mening door verander. Ik vind nog steeds, dat mensen die aan de kant van de Duitsers stonden in de oorlog, verkeerd waren. Ik heb nu wel door dat ze het ook deden om bescherming te krijgen en zeker te zijn van veiligheid (voor zover dat ging). (in oorlog wordt de vijand je beste vriend). Maar ik vind nog steeds dat ze fout zijn. Ook vind ik dat Montyn fout was in de oorlog. Hij heeft verschrikkelijke dingen meegemaakt. Hij heeft ook verschrikkelijke dingen gedaan. Hij heeft zich ook niet vanwege zijn sterke geloof in Hitler’s woorden bij de Duitsers gevoegd. Hij heeft het volgens mij gedaan om van de arbeid in zijn dorp af te zijn, maar nog steeds vind ik dat hij de verkeerde keuze heeft gemaakt. Het verhaal heeft me aan het denken gezet. “Hoe dacht ik nou over overgelopen Nederlanders?” Ook las je precies in het verhaal hoe het eraan toe was gegaan, het was verschrikkelijk. Je denkt dan toch ook wat voor een geluk je wel niet hebt. Ik vond het verhaal heel geloofwaardig en erg indrukwekkend. Ik had wel een idee hoe de oorlog was verlopen, maar nu lees je wat er aan het front in Duitsland gebeurde! Dat was wel even wat anders dan je in de geschiedenis boeken las. Daar gaat het voornamelijk over de politieke kant van een oorlog. Dit ging over de emotionele kant van oorlog. Ik vond het al met al een mooi boek, want het heeft me aan het denken gezet. Ik houd niet erg van boeken waar je niet bij hoeft na te denken en alles heel luchtig is geschreven. Ik was, om eerlijk te zijn, ook niet zo weg van het oorlogsgenre, maar door dit boek is het deels veranderd. Ik ga zeker meer boeken lezen in hetzelfde genre, want het was heel anders dan ik verwacht had. Ik verwachtte meer over wapens en tactieken, dat interesseert mij niks. Dit boek ging over de psychologische kant van de oorlog, wat het met je geest doet. De geest van de mens interesseert me. De psychologische gevolgen van oorlog ook. Dat is waarom ik dit zo’n “leuk” boek vond en vind. Overzicht verhaalfiguren: Montyn (hoofdpersoon) Montyn is een jongen met donker haar. Hoe hij eruit ziet verschilt van tijd tot tijd. In het begin is hij echt nog een kind. Later, bv als hij in de loopgravenoorlog zit, is hij sterk vermagerd. Later raakt hij zelfs gewond en krijgt een granaatscherf in zijn hoofd en in zijn knie. Montyn is een man met een sterk karakter. Hij heeft de wil om door te leven. In sommige delen van het boek gaat het slecht en staat hij op het randje, maar toch weet hij steeds weer te overleven. Hij is ook zorgzaam voor anderen. Hij is erg gesteld op zijn vrienden, vooral op Hein. Dat is zijn beste vriend. Montyn begint in het boek als een jonge jongen van ongeveer 12 jaar oud. Hij weet nog van niets. Als hij besluit met de Duitsers mee te gaan en te vertrekken naar een sportkamp,veranderd dat zijn leven voorgoed. Hij veranderd in een jongen die weet wat echte angst is en die leert voor zichzelf te zorgen. Hij leert zenuwslopende dingen, zoals het ontmantelen van een landmijn. Op het laatst in zijn leven kan hij uit zijn herinneringen niet meer wijs worden. Toch komt hij weer op het goede spoor te zitten. Of hij nou gewoon veel geluk had, of dat het zijn overlevingswil was, weet ik niet, maar hij is uit veel doodsbenauwde situaties ontsnapt. Later in het boek kom je ook te weten dat hij biseksueel is.
Montyn en Hein waren buiten vrienden ook partners van elkaar. Ze gingen met elkaar naar bed. Ze zorgden voor elkaar. Als Hein dan ook sterft is Montyn er kapot van, maar hij kan niet verdrietig zijn, want daar is geen tijd voor. Hij zit aan het oostfront en er werd constant gevuurd. Montyn-zijn Vader
Montyn en zijn vader konden niet echt goed met elkaar opschieten. Zijn vader was sterk gelovig en er waren dus sterke regels. Toen Montyn een fiets kreeg voor zijn verjaardag, negeerde hij de regels. Op zondag mocht er niet gefietst worden en ook niet gewerkt worden. Montyn sloeg dat in de wind en deed het toch. Hierdoor werd zijn relatie met zijn vader er niet beter op. Ook als Montyn besluit zich bij de Duitsers te voegen, wordt zijn vader weer boos. Het enige waar Montyn en zijn vader rustig over konden praten, was schilderen. Zijn vader was best trots op hem. Naarmate het boek vordert gaat het steeds slechter tussen Montyn en zijn vader. Montyn-Thom Met Thom heeft Montyn een relatie tegen het einde van het boek. Thom Thom is een jongen met problemen, vooral emotionele. Hij is joods en zijn ouders besloten hem in een internaat voor opvoeding te doen. Montyn houdt ook van deze jongen erg veel. Hij is dan ook te neergeslagen als hij hoort dat Thom dood is. Hij hield erg van hem. Hij had een paar gelukkige jaren achter de rug met Thom. Al met al vond ik het een “leuk” boek. Ik raadt het zeker aan anderen aan, omdat het spannend is en je heb teen andere visie op WOII. Als het oorlogsgenre je interesseert moet je dit boek gewoon lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden