Momo door Hafid Bouazza

Momo - Hafid Bouazza
Betoog Ik heb het boek ‘’Momo’’van Hafid Bouazza gelezen. Het ging over Momo. Hij is een klein verlegen en stil jongetje en zijn ouders zijn al behoorlijk oud. Zijn moeder is de baas in het huis en ook in de opvoeding van Momo en zijn vader speelt maar een beetje op de achtergrond. Momo kan geesten zien en zijn moeder begrijpt zijn afwezigheid niet en heeft er ook veel moeite mee, ze klaagt veel bij de huisarts en het schoolhoofd. Momo word gepest en geslagen door zijn klasgenootjes en om dit te verdringen gaat hij steeds verder op in zijn magische wereld. Dan komt er een schoolreisje en volgens moeder zou dit alles moeten veranderen, Momo is bang en verteld de juf dat hij niet heen mag van zijn moeder als zijn moeder toch doorheeft dat er een schoolreisje komt dan wil ze dat Momo gaat en Momo is zo bang dat hij eigenlijk ‘’nep’’ ziek word en probeert om het zo voor elkaar te krijgen dat hij thuis mag blijven. Hij moet tenslotte toch heen. Ik vond het een vreemd boek en ook niet leuk. Ten eerste vond ik de stijl niet goed. Het taalgebruik was veel te moeilijk. Er stonden veel oud-Nederlandse woorden in en hele lange zinnen zoals bijvoorbeeld “Hij doolde blootsvoets door het huis, staarde door het keukenraam naar het lommerbonte duister en zwarter kanaal en door het huiskamerraam waarachter niets zich leek te roeren, behalve misschien zijn gedachten, ononderbroken, gelukkig, door een schimmenstem in het donker, ver en vreemd : de ongeduldige ergernis om de ontrouw van je slaap, die anders dan je dagelijkse bezigheden, uit haar pas liep”. En dit is gewoon één zin. Ik vond het veel te langdradig en soms vond ik het ook wel een beetje onzin dat hij alles zo precies beschrijft. Ten tweede vond ik dat er helemaal geen goede opbouw in zat. Niet dat het echt een verhaal was, het ging over een paar gebeurtenissen en er was niet echt een duidelijk probleem of iets spannends of iets dergelijks. Ik had daarom ook vaak het gevoel van ‘’waarom lees ik dit eigenlijk’’. Ik vond het erg monotoon. Ten derde vond ik dat de schrijver niet goed de intentie van het boek duidelijk heeft gemaakt. Het is echt een saai boek en er staat niet echt iets in waarvan je iets kunt leren, je zou alle moeilijke woorden kunnen opzoeken maar goed dat is ook niet iets wat je graag doet als je een boek leest. Ik vind het niet leuk als het gewoon een boek is zonder boodschap, zoals dit boek. Kortom vond ik het boek “Momo” van Hafid Bouazza geen goed bank want de stijl was erg moeilijk, de opbouw was niet goed en er kwam geen duidelijke boodschap naar voren. Ik raad dit boek niet aan om te lezen, ik had er op zich niet zulke hoge verwachtingen van want ik kende het boek niet omdat het ook vrij nieuw is, maar ik raad hem echt niet aan. Verwerkingsopdracht
Blz 19 A) Persoonlijk Opdracht 7 Opdracht

Schrijf een recensie over het boek dat je gelezen hebt. Je recensie moet uit de volgende onderdelen bestaan. A) een korte beschrijving van de inhoud. Zorg er wel voor dat je niet te veel ‘verklapt’. B) Oordeel. Geef over zoveel mogelijk deelaspecten van het boek je oordeel. Hoe je dat kunt doen, lees je in het hoofdstuk Beoordelen (pagina 28). Geef voorbeelden uit het boek om je oordeel kracht bij te zetten. C) Zakelijke gegevens over het boek : titel, auteur, jaar van eerste uitgave, uitgever, aantal pagina’s. Mijn recensie : Momo, niet aan te raden! ‘’Hij is nergens te bekennen’’, zo begint het boek Momo van Hafid Bouazza. Het gaat over Momo een kleine jongen die in feite in zijn eigen wereldje leeft. Hij ziet geesten en voelt verschillende dingen om zich heen. Hij woont bij zijn ouders, een moeder die teveel van hem houd en een maar stille vader die zich niet wil bemoeien met moeders opvoeding. Moeder denkt dat Momo gewoon een verlegen jongetje is en dat als hij op schoolreisje gaat het wel goed zal komen en hij dan wel vriendjes en vriendinnetjes krijgt. Momo denkt daar heel anders over.. Als je van langdradige zinnen houdt en zinspelingen is dit voor jou een perfect boek. Velen, waaronder ik, houden hier echter niet van. Er zit geen enkele spannende opbouw in het boek, geen enkele gebeurtenis waarbij je het boek écht niet kunt wegleggen. ‘’Nooit, nooit, nooit – met dezelfde lillende nadruk als de bevrijdingspogingen van gevangen lichtelfjes in het lommer buiten’’. Zijn dit de zinnen waar jij op zit te wachten? Het boek is geschreven door Hafid Bouazza, die zelf zegt dat hij verborgen Nederlandse woorden naar voren wil brengen en zo interesse wil wekken bij de lezers. Helaas is dit volgens mij mislukt. De eerste druk was in 1998 en de uitgever is Ooievaar. Het enige positieve aan dit boek is zijn de 96 bladzijde ‘s .. Eindelijk uit.