Auteur: Carry Slee
Titel, eventueel ondertitel: Moederkruid
Verschenen in: Februari 2001
Uitgave: 8e druk
Aantal pagina’s: 202 pagina's
Leestijd: 4 dagen
Uitgelezen in: Mei
Waar en wanneer speelt het verhaal zich af?: Het verhaal speelt zich af in de jaren ’50 in een Amsterdamse volksbuurt. Korte introductie hoofdpersoon: De hoofdpersoon is de jongste van twee dochters. Zij groeit op met ouders die alle twee tot op het bot onvolwassen zijn. Haar moeder is psychiatrisch en haar vader laat zich vaak een poot uitdraaien, waardoor haar moeder boos wordt en denkt dat ze het allemaal niet meer trekt. Titelverklaring: Er is niet een direct verband tussen de titel en de inhoud. De titel wordt niet nader verklaard in het boek. Ik heb nog naar recensies gezocht op internet en op Carry Slee’s eigen site, maar ook daar was geen toelichting te vinden op de titel.
Thema: Beleving van de opvoeding en de moeilijkheden van de volwassenen, gezien door de ogen van het kind. Literaire kenmerken: genre, stroming
Het boek is een autobiografische roman. Eigen mening: Het boek is een autobiografische roman, en ze schetst hierin haar eigen kindertijd in Amsterdam West. Het boek is erg grappig omdat de hoofdpersoon moet leren omgaan met haar psychiatrische moeder en haar domme vader. Hierdoor ontstaan er vaak bizarre situaties. Het gedrag van de ouders is vaak zo dwaas en infantiel dat je er om moet lachen. Alle gebeurtenissen worden gezien door de ogen van het jongste meisje, dat wanhopig probeert alles goed te doen bij haar ouders Fragment: (minimaal ½ pagina) Er werd aangebeld. Ik wilde naar de deur rennen, het was vast Ada die met me wilde spelen, maar mama greep me bij mijn arm. ‘Denk erom dat je geen kinderen binnenlaat.’Ik had gelijk, het was Ada.’Kom je spelen?’ vroeg ze.Ik knikte, ik had alleen 1 probleem. Als ik mijn jas pakte, liep Ada vast achter me aan. En ik mocht ook niet zonder jas naar buiten, ik keek even om. Als mama in de keuken was, merkte ze het niet. Maar mama’s hoofd stak om de kamerdeur, het was duidelijk aan haar gezicht af te lezen: Ada mocht er niet in.‘Kan die deur dicht?’ riep mama toen het te lang duurde.’Ik stook niet voor niks.’Ik waagde het erop. Draaide me pijlsnel om, holde naar de kapstok, greep mijn jas en rende naar buiten. Het was gelukt. Ada was niet binnen geweest.‘Zullen we bij mij gaan spelen?’ vroeg Ada.Ik mocht bij niemand spelen. ‘Als jij ergens gaat spelen, krijg ik die kinderen ook hier over de vloer’ zei mama.’Dat schept verplichtingen.’ Toelichting op keuze van het fragment: Dit citaat laat heel duidelijk zien dat de moeder van het meisje absoluut niets met de rest van buurt te maken wil hebben en er alles aan doet om contact te voorkomen. In het hele boek wordt het meisje en haar zusje van alles verboden om te voorkomen dat ze teveel in contact komen met die ‘ordinaire kinderen uit deze vreselijke buurt’. De vader van de zusjes vindt echter dat ze juist wel vriendinnetjes moeten krijgen in de nieuwe buurt, wat natuurlijk ook weer voor ruzies zorgt.