Titelverklaring
De titel geeft heel goed aan in welke fase van het leven de vrouwelijke hoofdpersoon zich bevindt. Ze heeft een zoon die inmiddels aan een seksleven toe is (hij is in Australië verliefd geworden) en ze heeft een moeder die dement is geworden en aan wie ze sprookjes voorleest. Dat geeft meteen aan dat ze zelf in de tussenliggende fase in het leven beland is. Het is wel een vreemde titel voor een roman.

Vertelperspectief
Het verhaal wordt verteld door Heleen. Het is in het ik-perspectief geschreven. Je leest hoe zij aankijkt tegen haarzelf ( dus ook haar lichaam), tegen haar moeder, tegen haar huwelijk en tegen haar kinderen. Aan het eind van het boek wordt duidelijk dat Heleen alles heeft opgeschreven in een schrift, maar het verhaal is gewoon in tegenwoordige tijd geschreven. Je leest alleen de gedachten van Heleen, dus je moet er maar van uitgaan dat Lizzy bijvoorbeeld echt verliefd is op Arend. Je weet ook niet hoe Peter tegen de situatie van Heleens moeder aankijkt. Dit is wel jammer, maar niet echt een missend onderdeel in het boek.


Tijdverloop
Het verhaal wordt chronologisch verteld, met af en toe een flash-back. De vertelde tijd omvat enkele dagen en de gebeurtenissen spelen zich af rond de kerst. De vertelde tijd is van November tot mei. Het boek is opgedeeld in hoofdstukken, en elk hoofdstuk steld een maand voor.

Ruimtegebruik
Het verhaal speelt zich af tussen het verzorgingstehuis en thuis bij Heleen en Peter. Het meest in het verzorgingstehuis. Een groot deel van het verhaal gaat over de gevoelens van Heleen, dus je zou ook kunnen zeggen dat een deel in het hoofd van Heleen afspeelt.

Samenvatting
De samenvatting die ik van internet heb geplukt is erg lang. Wel is het de beste die ik kon vinden, daarom heb ik ervoor gekozen hem te gebruiken.

November
Het begint dat Heleen wordt opgebeld door de buurvrouw van haar moeder. Ze wil dat ze onmiddellijk naar de flat toe komt, omdat er wat erg is gebeurt met haar moeder. Als Heleen daar aankomt, blijkt het dat haar moeder een herseninfarct heeft gehad. Ze is heel erg in de war, en ze kan niet duidelijk maken wat ze wil. Als ze op een geven moment aan het zoeken is naar iets, maar ze kan niet duidelijk maken wat het is, realiseert Heleen hoe ernstig de situatie is. Het blijkt dat Heleen haar moeder op zoek was naar een sigaret, die ze mevrouw noemt. Die nacht blijft Heleen bij haar moeder slapen, en haar moeder is helemaal niet blij mee.
De volgende dag gaan ze naar een ziekenhuis om een hersenscan te maken. Margriet krijgt het voor elkaar om zichzelf in het toilet op te sluiten en schreeuwt moord en brand als Heleen haar wil komen redden. Door deze actie komen ze te laat op de afspraak, en moeten ze een hele dag wachten, totdat er misschien wel iemand uitvalt. De diagnose is dat ze een herseninfarct heeft gehad, waardoor ze een spraakstoornis heeft en ook in het ziekenhuis moet worden opgenomen. Heleen gaat nog wat spullen ophalen in haar moeders huis en loopt ook nog even langs de buurvrouw, die vertelt dat Margriet ook nog een schildpad bij het bingospel gewonnen had die ze in het gootsteenkastje verborgen hield. Inderdaad vindt Heleen de schildpad en ze weet niet goed wat ze er mee moet doen, dus neemt ze hem maar mee naar huis.


December
Margriet wordt opgenomen in het ziekenhuis, en Heleen probeert haar elke dag te bezoeken. Ze ziet er vaak tegenop, want ze staat elke keer in de file, en ze kan er geen touw aan vastknopen wat haar moeder bedoelt. Heleen heeft een advies opgevolgd om al haar gebeurtenissen en gedachtes op te schrijven in een schrift, zodat ze een soort van uitlaatklep heeft. Een keer neemt Heleen de schildpad mee om haar moeder wat op te vrolijken. Margriet is zo blij dat ze wat heeft dat ze herkent, dat ze niet wil dat de schildpad weggaat. Het is nog een hele klus voor Heleen om hem weg te krijgen.
Na een tijdje komt Heleen d’r zus over van de States, Francien. Ze schrikt hevig als ze haar moeder ziet.
Wanneer Peter een keer met haar meegaat en op de terugweg bij een wegrestaurant stilhoudt, vermoedt Heleen dat hij wil gaan zeggen dat hij een ander heeft. Ze vrijen al een half jaar niet meer met elkaar. Ze heeft er vanwege de overgang geen zin meer in. Maar nee, hij wil slechts vragen of ze hun moeder zullen opnemen in hun huis. Daar schrikt Heleen ontzettend van; dat wil ze namelijk absoluut niet.
Margriet wordt overgeplaatst naar een verzorgingstehuis in Utrecht. Daar maakt Heleen kennis met de verzorger Bill (door moeder Kont genoemd). Bill vraagt of Heleen ook bij het kerstdiner wil zijn. De afdeling eet samen, en ze zingen kerstliedjes. Haar moeder zit met een zilveren kroontje op als een oude vrouw in een stoel.

Januari
In dit hoofdstuk heeft Heleen wat minder tijd voor haar moeder, omdat de piektijd van haar bedrijf in aangekomen. Ze moet mensen informeren en rondleiden door het bedrijf. Omdat haar man ook nog eens de griep krijgt, moet ze nog meer tijd in het bedrijf steken. Hierdoor heeft ze weinig tijd voor haar moeder en daar voelt ze zich schuldig over. Op een gegeven moment heeft Peter een telefoonlijn in Margriet haar kamer aangesloten, en wordt Heleen op zijn minst 14 keer gebeld op een dag.
Ondertussen zit ze met de problemen rond de overgang. Ze heeft last van een droge vagina, en ze heeft ook veel minder zin in seks met haar man. Ze wil er wat aan doen, maar ze wordt steeds belemmerd.
Op haar 75e had Margriet 100.000 gulden gewonnen en ze had haar kleinkinderen altijd beloofd dat ze een wereldreis mochten maken. Dat heeft Storm na zijn eindexamen gedaan en hij sms-t nu vanuit Australië naar zijn zusje Lizzy dat hij verliefd is geworden. Heleen hoort het met enige angst (veilig vrijen!) en jaloezie aan.
Van de logopediste in het verzorgingstehuis moet Heleen eenvoudige verhalen aan haar moeder gaan voorlezen en ze heeft een boek van haar dochter over Roodkapje te pakken gekregen. Het is ook het boek dat Heleen zelf van haar moeder heeft gekregen.


Februari
Het wordt voorjaar, op 14 februari krijgt Lizzy een valentijnskaart en een roos. Heleen is blij, ze hoopt voor haar dochter dat ze een vriendje krijgt. De bezoeken in het tehuis gaan gewoon door. Op een dag besluit Heleen naar de kapper te gaan. Ze ontspant zich helemaal door deze behandeling, omdat ze dat echt even nodig had. Ze begint daarna na te denken over de periode die komt als Margriet uit het tehuis moet. Ze gaat op een dag een zorginstelling bezoeken en ziet allerlei dingen waarover ze liever nog niet wil nadenken. Haar moeder heeft een vorm van dementie veroorzaakt door een hersenbloeding en dat is een andere vorm dan dementie veroorzaakt door Alzheimer. Wanneer ze weer thuis is, maakt ze aantekeningen in een schrift met een kolom Voor en een kolom Tegen.
Verder maakt Heleen zich bezorgt over haar dochter. Die besteedt wel heel veel tijd in het dierenasiel. Ze krijgt een vermoeden dat Lizzy een verhouding wil met de veel oudere beheerder die getrouwd is en kinderen heeft. Wanneer ze haar dochter op een dag ophaalt bij het asiel en thuiskomt, ligt er een briefje van Peter dat ze naar het ziekenhuis moet komen, want Margriet is gevallen en heeft haar heup gebroken. Als ze weer uit de narcose komt, is Margriet erg in de war en weet ze niet wie Peter is.

Maart
Margriet wordt weer teruggebracht naar het verzorgingstehuis en moet daar weer gaan revalideren. Het liefst zou Heleen aan de dokter willen vragen haar moeder te laten inslapen, maar dat durft ze niet. Als ze op een dag vertrekt, ziet ze een mobiel op het parkeerterrein liggen. Het is hetzelfde mobieltje als ze zelf heeft en ze steekt het onnadenkend in haar handtas. Het levert een aantal vreemde situaties op, want ze gaat sms-jes en voicemail berichten van de eigenares Sabine afluisteren. Ze is eigenlijk onderweg om een beetje overspannen te raken en dat komt mede doordat ze weer een aantal verpleegtehuizen heeft bezocht, waardoor ze steeds met dementerende mensen in contact komt. Peter weet hier niks van. Haar man betrapt haar als ze bezig is met het afluisteren van de voicemail berichten en eigenlijk heeft ze geen verklaring voor haar vreemde handelen. Samen met Peter fietst ze naar het asiel, waar Arend en Lizzy een protestdemonstratie organiseren tegen de sluiting. Peter vindt het allemaal prachtig wat Lizzy doet, maar Heleen blijft nare gevoelens tegen Arend houden. Op de terugweg gaan ze met zijn drieën pannenkoeken eten en dan wordt Heleen op de mobiel van Sabine gebeld. Dat is natuurlijk heel vreemd dat er dan in het display een naam van een man verschijnt en Peter lijkt enige argwaan te gaan koesteren tegen Heleen. Immers, seks is er al bijna een jaar niet meer bij vanwege de dr.v van Heleen.

Terug op de snelweg gaat weer de telefoon van Sabine en Heleen bestelt op die telefoon een aantal pizza’s. Het lijkt inderdaad alsof ze overspannen raakt en ze zet haar auto op een parkeerterrein langs de weg. Ze valt in slaap en uren later wordt ze wakker. Als ze thuiskomt, helpt Peter Lizzy met een werkstuk op internet. Hij vindt het maar verdacht dat ze zo laat komt en hij suggereert opnieuw dat ze misschien een verhouding heeft.

April
Heleen gaat samen met de bedrijfsleider naar een jaarlijkse markt op hun bedrijf aan te prijzen. Jammer genoeg is er weinig vraag naar hun bedrijf, en ze vinden het zonde dat ze überhaupt zijn gegaan. De volgende dag doen ze samen een test om te kijken of de schildpad nog leeft door hem in een emmer met water te gooien. Maar omdat hij zinkt als een baksteen zal hij wel dood zijn.
Margriet is weer hersteld van de heupoperatie en heeft een zogenoemde loopdrang. Dat wil zeggen dat ze op elk moment van de dag wil lopen. Maar aangezien Margriet ook spataderen heeft, is de loopdrang niet bevorderlijk voor haar spataderen en moet er misschien nog een operatie aan te pas komen. Heleen moet ook binnenkort beslissen waar zij haar moeder hierna wil plaatsen.
Op een gegeven moment gaat Heleen naar de flat van haar moeder om die te ontruimen. Dit valt haar emotioneel best zwaar. Ook maakt ze nog even een praatje met de buurvrouw die duidelijk geen besef heeft van de situatie waar Margriet in zit. Door dit gesprek komt ze erachter dat haar moeder de schildpad Dick heeft genoemd, naar haar vader. Terwijl ze aan het opruimen is, haalt ze herinneringen op die ze heeft van haar vader. Ook treft ze een fotoalbum aan.


Ook in deze maand is Lizzy jarig. Omdat Heleen wat mensen om haar heen wil heeft ze allemaal mensen uitgenodigd op het feestje van haar dochter. Die is er niet zo blij mee, maar ze heeft zelf ook iemand uitgenodigd. In het begin lijkt het alsof diegene niet komt, maar als Arend ineens komt opdagen ( de beheerder van het asiel), dan blijkt dat diegene te zijn die Lizzy had uitgenodigd. Heleen haalt gelijk allemaal dingen in haar hoofd. Zal die man een verhouding hebben met mijn dochter? Is wel helemaal gek in zijn hoofd? Ze raakt zo overstuur dat ze een schaal met dipsaus pakt en het zo naar zijn achterhoofd gooit.
De volgende dag wordt e gelijk door Peter naar de huisarts gebracht en die zegt dat ze duidelijk overspannen is en raad haar aan een ontspanningskuur te nemen. Als ze voor de spiegel staat, komt een van de belangrijkste flashbacks naar voren: Heleen is als kind door haar moeder (weliswaar per ongeluk) verbrand met een strijkbout, wat een ernstige brandplek op haar borst heeft veroorzaakt. Het was altijd een reden van verwijdering tussen haar en haar moeder geweest, want ze had de brandplek altijd in het bijzijn van haar moeder moeten bedekken. Dat had de afstand tussen haar moeder en zichzelf geschapen.

Bij een bezoek in het tehuis ontmoet Heleen ook Sabine, de eigenares van het mobieltje. Daarvoor had Peter het voorwerp al teruggebracht naar de receptie van het tehuis. Heleen had zich al allemaal voorstellingen gemaakt van de vrouw, en ze was dan ook zeer teleurgesteld dat het een vrij tuttige vrouw blijkt te zijn die al op leeftijd is.

Mei
Het begint dat de belangrijkste werknemer op het bedrijf ontslag neemt, omdat hij voor zichzelf wil beginnen. Dit is belangrijk gemis voor het bedrijf.

De verzorgers in het tehuis bellen haar op met de mededeling dat haar moeder de crematie van een bewoonster, Mevrouw van Dam wil bezoeken. Dit is trouwens ook de moeder van Sabine.
Heleen moet mee en het is eigenlijk best komisch: ze zijn door verkeersoponthoud te laat met de rolstoeltaxi en Margriet zet tijdens de crematie met haar onsamenhangende gepraat de plechtigheid op zijn kop. De zoon van Mevrouw Van Dam vraagt hun zelfs de plechtigheid eerder te verlaten. Het bezoek aan het crematorium brengt Heleen wel dichter bij de dood van haar moeder. Wanneer ze de papieren uit de flat van haar moeder nog een doorleest, ziet ze dat haar moeder een "zorgverklaring" heeft opgesteld, waaruit blijkt dat ze geen medische handelingen wil, wanneer ze bijvoorbeeld in een coma zou raken. Heleen denkt dat ze dit papier kan gebruiken om de dokter in het tehuis zover te krijgen dat ze euthanasie op haar moeder kan laten uitvoeren. Maar de arts haalt haar snel uit de droom. Dat kan helemaal niet, ook niet met zo’n verklaring. Dat is een bittere pil voor Heleen. Nou lijkt het net alsof Heleen haar moeder heel graag dood heeft, maar in het boek is het zo beschreven, dat je echt serieus met haar meedenkt. En de dokter zet je inderdaad met beide benen weer op de grond.
Ze gaat weer naar huis en ze mist haar dochter Lizzy opnieuw. Ze gaat weer hysterisch naar haar op zoek: op het asiel is ze deze keer niet te vinden, wel in een dierenwinkel met Ben, een leuke zoon van Corinne, aan wie ze Lizzy wel zou willen koppelen. Als echter ook blijkt dat Arend in de winkel achter bezig is, krijgt ze weer een waas voor haar ogen en gooit opnieuw iets naar zijn hoofd: deze keer is het een grote glazen vissenkom.
Gelukkig was hij mis.


Dan gaat het verhaal ineens over in een schrijvende Heleen. Peter heeft een cruise voor haar geregeld waarbij ze de evenaar passeren en zodat ze wat kan ontspannen. Heleen vindt het heerlijk!
In het schrift heeft ze nog maar en bladzijdes over om de gebeurtenissen in op te schrijven. Het dagboek dat ze aan het schrijven is, lijkt iets op dat van Bridget Jones. Maar dat is fictie en de liefde tussen haar en Peter is werkelijkheid: zij het met vallen en opstaan. Ze realiseert zich wel dat ze bij thuiskomst van de cruise een tehuis zal moeten zoeken voor haar moeder: Margriet is al geopereerd aan haar spataderen en wanneer er ergens bij de vier tehuizen waar ze staat ingeschreven een plaatsje vrijkomt, zal ze haar moeten verhuizen naar de nieuwe kamer.

De deelvragen

Op welke manier past het door jouw gekozen boek in het gekozen thema?
Deze vraag is voor mijn moeilijk te beatwoorden omdat boeken heb gekozen naar een schrijver. Wel zal ik de belangrijkste thema’s beschrijven, en bij het vierde verslag een conclusie trekken bij de thema’s.
Er zijn meerdere thema’s in het boek. Relaties, problemen van een vrouw in de overgang en schuldgevoelens. In een interview met BOEK laat Renate Dorrestein zelf weten dat het een roman is over de derde levensfase van de vrouw. Zelf vind ik dat schuldgevoelens erg centraal staan. Heleen is erg onzeker over zichzelf. Ze vindt dat ze meer tijd moet besteden aan haar man peter. Zowel qua zorg als seksueel. Ook heeft ze negatieve gevoelens bij haar moeder, terwijl ze zelf beseft dat ze dat als dochter niet zou moeten hebben. Deze gevoelens kom je weer erg vaak tegen in het boek. In het begin, maar in het eind al helemaal. Ze raakt gestressed waardoor ze helemaal in de war raakt. Deze schuldgevoelens hangen samen met de problemen van een vrouw van vijftig jaar. Haar seksleven gaat achteruit en ze wordt steeds onzekerder over haar aantrekkelijkheid tegenover Peter. Hier kampt ze in het boek erg mee. Ook twijfelt ze voortdurend aan haar relaties. Die met haar moeder, met haar man en met haar kinderen. Dit met haar man toont enig achterstallend onderhoud, maar is nog wel stabiel. Zo houden ze nog zielsveel van elkaar, maar hebben ze al meer dan een halfjaar geen seks met elkaar gehad.(‘Arme peter. Ooit wat geilheid een taal geweest die ik vloeiend had gesproken, maar nu kon ik de woorden niet meer terugvinden, ze hadden hun betekenis verloren’ blz. 96) De relatie met haar moeder is minder stabiel. Een gebeurtenis in het verleden heeft de afstand tussen Heleen en haar moeder vergroot. Toen Heleen nog klein was had ze een keer geknoeid op een jurkje. Ze moest dat jurkje nog aan naar de kerk, dus werd hij meteen gestreken waar Heleen bij stond. Ze liep in de weg, dus wou haar moeder haar wegwuiven, maar sloeg hierbij de strijkijzer om. Deze kwam op de borst van Heleen terecht, die er een grote brandwond aan overhield. Hier schaamde margriet, de moeder van Heleen, zich zo voor, dat ze altijd shirts met een hoge hals aanmoest. (‘kon moeilijk tegen haar zeggen:als jij net zo’n goor litteken onder je sleutelbeen had als ik, Elly, dan zou je ook doorgaan met coltruien dragen, als was je het smeltpunt nabij. Dus ik knikte maar wat.’)Dit doet ze overigens nog steeds in het verhaal. Heleen moet na de herseninfarct veel voor haar moeder zorgen, waar ze soms nog best wel moeite mee heeft door de relatie met haar. Zo wil ze wel heel graag voor haar zorgen, maar vind gunt ze Margriet haar vrije tijd niet. Later in het verhaal verloopt dit soepeler.

Hoe ontwikkelen de hoofdpersonen zich in de loop van het verhaal?
De hoofdpersonen zijn Heleen, Margriet en Peter.
Het verhaal draait om Heleen. De ik-persoon in het boek. Heleen is ongeveer 50 jaar en zit in de overgang. Hierdoor is ze erg onzeker over zichzelf. Vaak vraagt ze zich af of haar man Peter haar nog wel aantrekkelijk vindt en of ze wel een goede moeder is. Doordat haar moeder in het begin van het verhaal een herseninfarct krijgt, zal Heleen veel voor haar moeten gaan zorgen. Door het bloemenbedrijf dat ze samen met haar man heeft, en haar 2 puberende kinderen wordt haar leven een stuk drukker. En paar keer per week zoekt Heleen haar moeder op. Dit verzorgingstehuis ligt aardig ver en zo komt ze elke keer in de file terecht. Dit neemt veel tijd in beslag, en ze wil er ook nog zijn voor haar dochter en haar man. Dit is voor haar erg vermoeiend, en dat samen met haar onzekerheid leidt tot stress. Heleen heeft zichzelf in sommige gevallen niet meer onder controle, en gooit bijvoorbeeld grote voorwerpen naar andere mensen die haar op dat moment niet aanstaan. Het verhaal begint dus met een aardig relaxte Heleen en eindigt met een totaal radeloze Heleen. Ook heeft ze in het begin erg veel moeite met de situatie van haar moeder, terwijl ze er later steeds meet begrip voor krijgt en dus ook iets minder moeite.

Margriet is de moeder van Heleen. Ze deed altijd een beetje haar best om specialer, anders en beter te zijn dan andere mensen. Ze verzamelt veel glimmende dingen, hierdoor wordt ze in het boek vergeleken met een ekster.

Zij krijgt al aardig in het begin van het verhaal een herseninfarct, waardoor ze in de war raakt, spraakproblemen krijgt en uiteindelijk wordt ze dement. (‘Een prissalientje, probeerde ze nog, maar haar gezicht sprak boekdelen: ze was de draad kwijt.’) Hierdoor moet juist alles geordender zijn, want anders raakt ze weer in de war. Dit proces van in de war raken tot dementie neemt ongeveer een halfjaar in beslag.

Peter is de man van Heleen, die ook ongeveer vijftig jaar oud is. Hij wordt door Heleen beschreven als een knappe, lieve, spontane, vrolijke en zorgzame man. Hij stopt veel liefde en aandacht in het bloemenbedrijf die ze samen runnen. Wanneer Heleen gestrest is weet hij haar altijd weer een beetje te kalmeren. Wanneer Heleen hun dochter Lizzy een beetje vrouwelijker probeert te maken, heeft peter de mening dat Lizzy allemaal zelf moet doen wat ze zelf wil. Dit vind ik een typerend kenmerk voor peter. Zijn karakter veranderd niet veel. Gedurende het verhaal vind ik peter erg geduldig met veel liefde voor Heleen.

In het verhaal komen ook nog de twee puberende kinderen Lizzy en Storm voor. Storm is op fietstocht in Australië. Over hem kom je heel weinig te weten, terwijl hij wel een aandeel in de titel heeft. (‘onze zoon heeft een vriendin en een seksleven en ik ging mijn moeder Roodkapje voorlezen. Kon het nog gekker?’) De grootste ontwikkeling voor hem is de liefde. Hij leert tijdens zijn tocht een meisje kennen. Heleen denkt meteen aan het seksleven dat hij hierdoor krijgt.
Lizzy is een meisje van 12/13 jaar met een groot hart voor dieren. Een groot deel van haar vrije tijd spendeert zij in het dierenasiel in de stad. Heleen verdenkt haar ervan dat ze een oogje op de eigenaar Arend heeft. Storm en Lizzy zijn pubers, en dus in ontwikkeling naar volwassenheid.

Hoe zijn de onderlinge relaties tussen de hoofdpersonen en de bijpersonen? (omdat ik geen centraal thema heb, wijken mijn vragen iets af van hoe ze zouden moeten zijn)
Het verhaal wordt verteld vanuit Heleen. Over haar gevoelens kom je dan ook het meest te weten. De moeder-dochter relatie staat het meest centraal. Het hele boek draait om Heleen en haar moeder margriet. Toen Heleen nog een klein meisje was had ze een moeizame relatie met haar moeder. Door toedoen van margriet kreeg heleen als een nog jong meisje een vallende strijkbout op haar borst. Dit heeft een grote brandwond achter gelaten, wat Margriet zichzelf nooit echt heeft kunnen vergeven. Dit heeft altijd al een afstand geschapen tussen de twee. De zorg die Heleen over haar moeder moet nemen, komt erg onverwachts. Heleen heeft er moeite mee iets te doen voor haar moeder wat haar moeder nooit echt voor haar heeft gedaan. Ze moet voor haar moeder gaan zorgen die weer kinds wordt.
Terwijl ze op zoek moet naar een verzorgingstehuis voelt ze zich schuldig over het feit dat ze haar moeder moet weg ‘stoppen’. Later in het verhaal krijg Heleen steeds meer begrip voor haar moeder, en krijgt ze er steeds meer vrede mee.
(‘Ik wilde hier helemaal geen getuige van zijn. En zelf wenste zij nu ook vast iemand anders aan haar zijde. Ik was de laatste op aarde aan wie zij in haar uur van nood iets had’)

Heleen zit in een huwelijk met Peter, die ongeveer dezelfde leeftijd als Heleen heeft. Zij houden erg veel van elkaar, maar Heleen laat vaak weten dat ze ermee zit dat ze al meer dan een halfjaar geen seks hebben gehad. Van peter krijg je over die onderwerp niet veel te weten. Samen hebben ze een bloemenkwekerij, waar peter iets meer tijd in steekt dan Heleen doordat zij veel naar haar moeder moet. Peter blijft ondanks alle hectiek goed voor Heleen zorgen en hij houdt haar erg goed in de gaten. Er is een periode dat Heleen wel erg veel weg is van huis. Heleen heeft al iets eerder in het verhaal een telefoon gevonden die er precies hetzelfde als die van haar uitziet. Hier krijgt ze telefoontjes van mannen op, die ze niet kent en er dus vreemd over doet tegenover peter. Peter verdenkt haar er op een gegeven moment van dat ze vreemd gaat. Dit is naast hun seksuele onderwerp een klein probleempje in hun relatie, maar het heeft geen verdere gevolgen.


Peter en Heleen hebben over het algemeen een goede relatie met de kinderen Storm en Lizzy. Stuk voor stuk zijn ze gek op elkaar. Doordat het verhaal in de ik-vorm verteld wordt, kom je meer over de gevoelen van Heleen te weten dan over de gevoelens van Peter. De gevoelen van peter blijken meer uit de beschrijvingen van Heleen.
Doordat Storm op een fietstocht door Australië is, heeft hij weinig contact met zijn ouders. Via de mail met Lizzy krijgen Heleen en Peter wel nieuws van hem, maar veel telefonisch contact is er niet. Ze komen er dan ook via een mail naar Lizzy achter dat Peter een vriendinnetje heeft. Heleen maakt zich meteen zorgen, omdat hij pas 17 is en naar haar idee nog niet genoeg is voorgelicht over seks. Stiekem is ze ook een beetje jaloers op hem.
Over Lizzy maken ze zich meer zorgen. Het meisje heeft een groot hart voor dieren en doet dan ook veel vrijwilligerswerk in het asiel dichtbij huis. Heleen verdenkt haar er van een oogje te hebben op de eigenaar, Arend. Ze kan dan ook niet goed overweg met hem. Heleen probeert Lizzy meer meisjesachtig te maken, zodat ze ook op andere jongens zal vallen. Deze poging is niet erg succesvol. Mede dankzij Peter, die zegt dat Lizzy vooral haar eigen weg moet volgen.
(‘Heleen, je kunt haar niet tegen het leven beschermen, zei peter toen ik hem vertelde hoe ze had gereageerd. Maar dat zei hij wel vaker, met een frons die hem verried dat mijn bezorgdheid hem verontrustte: Jij zou haar het liefst in een doosje willen stoppen. Hij kon soms zo overdrijven’ blz. 54)

Peter en Margriet zijn niet erg bij elkaar betrokken, wat natuurlijk komt omdat het de moeder van Heleen is. Wel is peter degene die voorstelt dat Margriet bij hun intrekt. Dit geeft wel aan dat hij zorgzaam over haar is. Verder is Heleen altijd degene die Margriet opzoekt, en peter gaat nauwelijks mee. Af en toe neemt hij een bezoek van Heleen over. Doordat Heleen altijd een beetje een moeizame relatie met haar moeder heeft gehad, stond peter ook altijd vanaf een afstandje toe te kijken.

Over de relatie tussen Lizzy en storm en hun oma valt weinig te zeggen. Lizzy gaat één keer mee op bezoek, maar is daar zo van geschrokken dat zich dat niet herhaalt. Storm is op vakantie, en wij als lezers krijgen ook niet te weten of hij geïnteresseerd is in zijn oma.

In welke tijd speelt het boek zich af? Zou het zich ook in een andere tijd af kunnen spelen?
Het verhaal speelt zich af rond deze tijd. Historische gebeurtenissen komen niet ter sprake, dus het zou zich ook goed in de toekomst kunnen afspelen.
In het boek komt veel technologie voor. Mobieltjes, televisies, computers, auto’s en liften.(‘bedremmeld stond ze voor me, met de telefoon in haar handen. Er bungelde een los stuk draad aan. Nee, zeg! Je hebt toch niet…’ blz. 127) Het zou zich dus niet voor ongeveer de jaren ’50 kunnen afspelen, omdat toen de mobiele telefoon zo werd gebruikt, dat lang niet iedereen er een had. Wel zou het over 100 jaar nog worden uitgegeven. Wel zou het dan als een oud boek beschouwd worden, vanwege de nieuwe technologieën die er dan zijn. Veel van die nieuwe uitvindingen bestaan nu nog niet, dus staan ze ook nog niet in het boek. Ook zullen er over honderd jaar weer nieuwe spellingsregels, nieuwe woorden en nieuwe schijfmanieren zijn. Wie dit boek dan leest zal het een ouderwetse manier van schrijven vinden.
Ook doet Lizzy vrijwilligerswerk. Bijna al haar vrije uren stopt zij in het asiel. (‘ik heb een tussenuur, dus ik zit in het asiel. Lizzy, in het tussenuur kun je ook huiswerk maken!’ blz. 40) Iets wat steeds minder vaak voorkomt. Als ik het over 100 jaar zou moeten uitgeven, zou ik het verhaal niet aanpassen, want het verhaal kan zich dan ook nog afspelen. Wel zou ik de vertelwijze van het verhaal aanpassen en het in een moderner jasje steken.