Mijn moeders zijn lesbisch en ik ben ook normaal door Odiel Reef

Samenvatting Het boek gaat over Bente. Zij zit in groep 8, heeft 2 moeders: lesbisch (Marijke en Birgit), een zusje (Renske) en een broertje (Jelmer) met een spierziekte. Ze wonen in een klein appartementje in een flat in Rotterdam. Bente is daar ook geboren 13 jaar geleden. Ze vindt het dan ook verschrikkelijk als haar moeders haar vertellen dat ze gaan verhuizen. Ze moest dan haar beste vriendin Sophie missen, haar huis achterlaten en voortaan leven in een klein dorpje. Op haar nieuwe school doet Bente erg haar best. Ze is alleen nog erg onzeker omdat het wat moeite kost om vriendinnen te krijgen. Met Sophie schrijft ze alleen nog. En hun logeerpartijen worden ook steeds uitgesteld. En na een tijdje begreep Sophie haar niet een meer. Toen kreeg Jelmer een rolstoel. Het zal allemaal niet echt mee… Tot dat Bente naar de 2e klas gaat. Er komt een nieuw meisje bij haar in de klas en komt meteen naast Bente zitten. Myrthe heet ze. Ze is veel zekerder dan Bente, rookt, drinkt en heeft een piercing. Toch worden ze dikke vriendinnen. Bente begint naar een tijdje ook met blowen, samen zitten ze dan vaak in een “geheim kamertje” in het huis van Bente. En hoewel Bente eerst heel onzeker was en haar verhaal over haar lesbisch moeders aan niemand wilde vertellen, voelde ze zich bij Myrthe op haar gemak en vertelde ze het haar allemaal. Myrthe brengt Bente op het idee om haar vader op te zoeken. Ze proberen samen aan informatie te komen, maar het lukt niet goed. Het ziekenhuis kan hen niets vertellen… Ondertussen merkte Bente wel wat ze het hele vorige jaar had gemist: vrienden! Ze voelde zich echt heel prettig bij hen, maar vond het ook raar dat zij er zo maar bij mocht staan. Ze was zo anders. Myrthe vertelde haar dat ze bij haar moeders om kleedgeld moest vragen. Dat deed Bente en samen gingen ze nieuwe kleren kopen. Maar Birgit en Marijke waren er niet zo blij mee, ze vonden dat Bente te veel was veranderd de laatste tijd. Ze kleedde zich anders, deed minder voor school, had andere interesses, en gedroeg zich anders tegenover de rest van het gezin. Ze had steeds meer ruzie met haar ouders over de tijd die ze na feesten thuis moest zijn, over de piercing die ze wil en over haar gedrag. ‘Dat heet nou de pubertijd’, zei ze altijd. Op de verjaardag van Marijke is Myrthe ook uitgenodigd. Als Marijke verteld dat ze zwanger is, wordt Bente zo boos dat ze naar haar kamer rent. Pas bij het eten durfde ze weer naar beneden te komen. Tijdens het eten werd er zoveel over gepraat dat Bente zich er al wat meer bij nee kon leggen. Bente had met Myrthe ’s avonds een gesprek over vrijen. Ze vonden dat zoiets echt niet kon. Door alle problemen met de moeder van Myrthe hadden Birgit, Marijke en de voogd van Myrthe besloten dat ze een poosje bij Bente mocht wonen! Zowel Bente als Myrthe vonden dit geweldig! De volgende dag op school ging het niet lekker met Bente. Ze moest steeds aan Marijke denken en aan de dikke buik die binnenkort bij hen door de kamer zou lopen. Ze besloot naar huis te gaan, te spijbelen. Er was niemand thuis, haar moeders waren naar het ziekenhuis en Jelmer en Renske zaten nog op school. En maar goed ook, dan kon zij op haar gemak een sigaretje roken in de “geheime kamer”. Na een poosje hoorde zij iets beneden. Het waren Birgit en Marijke. Ze liepen naar boven. Een tijdje later hoorde Bente steeds gekreun en gegiechel uit de kamer naast haar. Ze kon het niet aanhoren… Bente ging steeds meer roken, blowen en drinken. Haar gezondheid ging achteruit, maar ze had het zelf niet in de gaten. Ook haar punten op school werden steeds slechter. Op een dag betrapte Birgit Bente en Myrthe op het blowen. Ze werd ontzettend boos. Door haar woedeaanval was Bente wakkergeschut, ze besefte waar ze mee bezig was, en verminderde de hoeveelheid van het blowen. Toch wilde Bente niets met de nieuwe baby te maken hebben, ze vond het maar niks dat het kindje, net als zij, geen vader had: ‘Leuk idee, dat een van mijn moeders met de benen wijd in het ziekenhuis heeft gelegen om door de dokter zaad in haar muts te laten spuiten, zaad van weet ik wat voor engerd, die het daar in een potje heeft gedaan nadat hij zichzelf had afgetrokken’, had ze in een woedebui tegen Myrthe gezegd. Maar Myrthe was het duidelijk niet met haar eens: ‘Jij hebt tenminste ouders die voor je zorgen, een broer die eigenlijk een hartstikke leuke jongen is, en een klein zusje. Ik ben maar een enig kind, waarvan de vader is weggelopen en de moeder in een psychiatrische inrichting zit.’ Dit had Bente aan het denken gezet. Ze besefte dat zij het eigenlijk heel goed had in vergelijking met vele andere kinderen uit het dorp. Meteen na deze veranderingen zag iedereen vooruitgang in Bente. Haar punten op school werden beter. Ze was dus over naar HAVO 3. Als felicitatie kreeg ze van haar moeders 50 euro voor een kampeervakantie op Texel, mat haar vrienden. Het was echt een te gek cadeau en ook de vakantie was geweldig! Helaas moest Myrthe weer naar haar eigen huis, omdat haar moeder uit de inrichting was ontslagen. Bente had hierover erg goed nagedacht, en veranderde helemaal van gedachten. Ze hielp met de babykamer en in het huis van Myrthe. Vlak na dat Myrthe weg was werd de nieuwe baby geboren: Hester Willemijn, een gezond kindje!!! Over de schrijfster Het boek is geschreven door: Odiel Reef. Zij is geboren op 10 december 1959 in Glanerbrug, een dorp vlak bij Enschede. Nu woont ze in Rotterdam: ‘Ik heb een leuk huis met een tuin, dicht bij het centrum van de stad.’ Ze heeft 2 broers en 1 zus. Na de middelbare school is Odiel psychologie gaan studeren. Als psychologe werkte zij met kinderen, jongeren en volwassenen die problemen hadden, bijvoorbeeld vanwege een scheiding of omdat ze veel werden gepest. Doordat ze reuma kreeg, moest ze stoppen met dit werk. Reuma is een ziekte in de gewrichten. Ze kan niet meer fietsen, niet lang staan of lopen. Maar in haar rolstoel komt ze overal! Op dit moment bestaat het werk van Odiel vooral uit schrijven. Toen zij twaalf was, begon ze met verhaaltjes en gedichten voor de kinderpagina van de ‘Twentsche Courant’. Op haar vijftiende schreef ze haar eerste boek: 'Josine rijdt naar het geluk'. Daarna kwam er af en toe een verhaal, en pas sinds 1992 is ze weer fanatiek aan het schrijven: eerst vijf boeken voor volwassenen, daarna nog twee jongerenromans: 'Alles is voor altijd anders' en 'Mijn moeders zijn lesbisch en ik ben ook normaal'. De onderwerpen vindt zij altijd in dingen die ze zelf heeft meegemaakt of verhalen die ze van andere mensen hoor. Daar verzint ze dan van alles omheen! Dat vindt Odiel het leukste van schrijven, dat ze elk verhaal kan laten lopen zoals zij zelf wil. In haar vrije tijd kijkt ze graag naar een mooie film of een documentaire op tv. Ook gaat ze graag bij vriendinnen op bezoek om urenlang te kletsen. Andere hobby's zijn koken, bakken en lekker eten. Odiel is erg met haar gewicht bezig. Een paar jaar geleden had zij zoveel gegeten dat ze niet meer in haar rolstoel paste. Ze is toen lang op dieet geweest. ‘Ik houd mijn gewicht nu goed in de gaten.’
Mijn mening Dit boek vind ik echt heel leuk, en heb het dan ook met heel veel plezier gelezen. Het gaat over de pubertijd, en aangezien ik nu zelf in die fase zit herken ik toch wel een aantal dingen uit het boek terug in mezelf. Ook sommige opmerkingen die in het boek worden gemaakt door Bente of Myrthe vond ik erg grappig. Ik heb een aantal keer dubbel gelegen van het lachen. Ik vind het heel interessant om te lezen hoe Bente van een onschuldig, lief en leergierig meisje verandert naar een kompleet ander meisje! Een meisje dat eerst heel onzeker is en weinig vrienden heeft, tot een meisje dat ineens met veel meer mensen goed op kan schieten en daardoor gaat roken, drinken en zelfs blowen. En hoe ze dan aan het eind van het boek toch weer een beetje dat onschuldige, lieve meisje wordt zodra de nieuwe baby geboren wordt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik erg laat tot de ontdekking kwam dat ik een boekverslag in moest leveren, en dus zomaar een boek heb uitgekozen. In het begin moest ik erg lachen om de titel en dacht ik dat het boek niet zo leuk zou zijn. Het was uiteindelijk een erg goede keuze geweest. Ook is dit boek erg duidelijk. Het was niet moeilijk om het te volgen. Daarom was het ook zo interessant om het te lezen.