Mijn geheim door Els Quaegebeur

Gebruikte editie Eerste druk: augustus 2006
Ondertitel: het verleidelijke leven van een minnares
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 264
Uitgever: Uitgeverij 521, Amsterdam Gegevens voorkant “Mijn geheim” heeft een lichtblauwe omslag waarop een envelopje van een e-mail en sms staat afgebeeld. E-mail en sms-jes spelen een belangrijke rol in de relatie die X onderhoudt met Dinges. Het zijn de ideale communicatiemiddelen in een overspelige relatie. Genre “Mijn geheim”is een psychologische roman over een verboden (want overspelige) relatie tussen twee werknemers bij een krant. Het verhaal berust op autobiografische gegevens, want het is gebaseerd op een relatie die de schrijfster heeft gehad met een collega die bij haar werkte op het kantoor van Het Parool. Je zou de roman ook kunnen rangschikken onder de categorie chicklit.
De flaptekst Ik heb al veel grenzen verlegd in mijn relatie met Dinges, de relatie zelf is daar het grootste voorbeeld van. Ik zou nooit een relatie beginnen met een getrouwde man, riep ik altijd. Nooit, nooit, nooit.’ Achthonderdvijfenveertig sms’jes per maand, honderd slapeloze nachten per jaar: wanneer X – nog geen dertig jaar oud, rondscharrelend met de wereld aan haar voeten, wonend in een poppenhuis voorzien van een nimmer gevulde koelkast – als een blok valt voor de vijftien jaar oudere, getrouwde journalist Dinges, en hij voor haar, is het hek van de dam. Een onschuldige flirt in een kantoortuin loopt uit op een allesoverheersende relatie, waarin X geconfronteerd wordt met facetten van het liefdesleven waar ze nog niet eerder mee te maken had: eenzaamheid, afhankelijkheid, schuldgevoel en de onmogelijkheid erover te kunnen praten met familie en vriendinnen vechten zij aan zij met gevoelens van tederheid, spanning en lotsverbondenheid. Blijft: minnares zijn. Nooit: vriendin zijn. ‘Goed, Dinges gaat me iets opbiechten. Dat kan maar een ding zijn. Dinges gaat me vertellen dat hij me heel leuk vindt. En mooi, grappig, intelligent, op de hoogte, spannend, bladiebla, maar dat het beter is geen contact meer te hebben, omdat hij zijn huwelijk niet in de waagschaal wil stellen.’ In Mijn geheim: het verleidelijke leven van een minnares legt Els Quaegebeur de ziel van de minnares bloot, legt ze verrassende verbanden met heden en verleden en laat ze op hartverscheurende maar ook humoristische wijze zien hoe mensen zich verliezen in de liefde, dat gevoel altijd sterker is dan ratio, dat je ook trots kunt zijn op een door je omgeving verketterde verhouding. Het maakt Mijn geheim tot een openhartig document en een monument voor alle minnaressen wereldwijd. ‘Ik ben er toch nog?’ Motto en opdracht Het Engelstalige motto luidt: I am able to offer my love for centuries. But I havo no time right now. AIR
Het motto komt overeen met de gemoedstoestand van de hoofdfiguur. Ze wil haar liefde voor eeuwig opofferen, maar ze heeft nu even geen tijd.” Het boek is opgedragen aan twee personen”Voor Tio en Ori”. Structuur en verhaalopbouw De roman wordt ingedeeld in twee delen die de naam “Amsterdam”en “New York “ dragen. De twee delen zijn ten opzichte van elkaar chronologisch gerangschikt. Er is ook nog een proloog, waarin Dinges aan X vertelt dat hij in een artikel heeft gelezen dat de vader van X in New York leeft. De twee delen zijn onderverdeeld in 20 hoofdstukken. Voorafgaande aan elk deel vertelt X een korte episode uit het verleden. (resp. de scheiding van haar ouders en de aankondiging van het vertrek van haar vader naar New York.) Perspectief De vertelster is de 29-jarige X (ze heeft in de roman geen naam) Ze vertelt in de o.t.t. over haar relatie die ze heeft met Dinges, een collega van haar op de redactie van een krant. De lezer leert de gevoelens en gedachten kennen van de hoofdpersoon. Ze belicht de positie van overspel van de kant van de minnares die door de omgeving natuurlijk vrijwel altijd de schuld krijgt van zo’n verboden relatie. Ze dringt zich namelijk een huwelijk van een andere vrouw binnen. Door de gekozen vertelwijze weet je als lezer veel over de zielenroerselen van X. ,aar vrijwel niets over die van Dinges. Dat blijft daardoor erg onderbelicht.
Titelverklaring “Mijn geheim” is natuurlijk eenvoudig te verklaren, omdat het leven van X die een overspelige relatie heeft met een mederedacteur, zich in het geheim afspiegelt. Ze weet haar relatie lang geheim te houden voor haar moeder en haar vriendinnen ,die bij elkaar de kibboets worden genoemd. De ondertitel luidt: het verleidelijke leven van een minnares. Tijd en decor Uit de gegevens die Quaegebeur verstrekt, kan de tijd waarin de relatie zich afspeelt, vrij gemakkelijk herleid worden. X is net als de schrijfster zelf geboren in 1974. Ze geeft aan dat ze 29 jaar is als ze de verhouding met Dinges heeft. Dat betekent dat het verhaal zich in 2003 afspeelt. Er zijn natuurlijk legio aanwijzingen dat het verhaal realistisch wordt verteld: de euro heeft zijn intrede gedaan, mobiele telefoons, sms-verkeer. Wanner ze in New York met haar minnaar verblijft, is ze “over drie weken” 30 jaar. We schrijven dan het jaar 2004. De vertelde tijd is dus ongeveer anderhalf jaar in 2003 en 2004. .In het eerste deel Amsterdam is de stad natuurlijk heel goed herkenbaar. De redactie van de krant (waarschijnlijk Het Parool) is in Amsterdam gevestigd en de kroegjes en cafés waarin de geliefden elkaar ontmoeten, zijn in Amsterdam gevestigd. In het tweede deel is NewYork de ruimte waarin de liefde tot een einde komt. Eerst speelt het appartement van haar vader ene rol, daarna een weinig luxueuze hotelkamer. Thematiek en symboliek Eigenlijk staat de gehele roman in het teken van de overspelige relatie en de rol die man en minnares ten opzichte van elkaar spelen. De roman is zoals gezegd gebaseerd op autobiografische gegevens en de bedoeling van de schrijfster is geweest de positie van de minnares aan het lezerspubliek duidelijk te maken. Dat geldt vooral de manier waarop de omgeving reageert op de vrouw die een huwelijk binnendringt. In de roman is dit te zien aan de houding van de moeder van X, die zelf in het verleden slachtoffer is geweest van een overspelige relatie. Andere motieven: - jaloezie (X is jaloers op de vrouw van Dinges) - schuldgevoelens - vriendschap (de kibboets-vriendinnenclub) - ouder-kindrelatie - de scheiding van de ouders Samenvatting van de inhoud In de Proloog komt Dinges bij het bureau van X (de vrouwelijke hoofdfiguur) staan: hij heeft een artikel over een arts in New York in een tijdschrift gelezen en vraagt of dat de vader van X is. Ze spreken af dat het wel eens leuk zou zijn om samen naar New York te gaan. Op dat moment hebben ze nog niet echt een verhouding met elkaar. Dan komt het eerste deel van de roman “Amsterdam “(blz.15-208) waarin X in cursieve tekst vertelt over de vier jaar die er liggen tussen scheiding van haar ouders en het vertrek naar New York van haar vader. Daarna komt het verhaal van de kennismaking en de relatie tussen X en Dinges. Ze had rechten gestudeerd en in het jaar dat voorafgaat een jongeman Derek ontmoet die in Zuid-Afrika woonde. Ze was er naar toe gegaan, maar toch weer naar Nederland teruggekomen. Daarna was ze gaan werken als redactrice/journaliste bij een dagblad in Amsterdam, waar ze de eerste dag al gecharmeerd is van een 15-jaar oudere journalist die in het boek verder Dinges wordt genoemd. Ze volgt hem overal met haar ogen. Naast haar zit een andere oudere journalist, die ze Buurman noemt. Deze maakt nogal cynische opmerkingen tegen haar, zeker wanneer ze te laat komt. X is 29 jaar en woont met een vriendin Noor in een appartement. Met haar vriendinnen vormt ze en clubje dat ze kibboets hebben genoemd en ze ontmoeten elkaar regelmatig in Amsterdamse cafeetjes. Op dat moment gebruiken ze de uitdrukking “spelen op de aperots.” X die het hele boek zo wordt genoemd, valt voor Dinges. Ze volgt hem met haar ogen, haalt drank en snoep voor hem, maar mag natuurlijk eigenlijk niets laten merken aan de collega’s op het kantoor. Hun relatie (Dinges is namelijk getrouwd en heeft twee kinderen) moet geheim blijven. Ze ontmoeten elkaar dan ook vrijwel uitsluitend buiten kantoortijd. In een café verklaren ze elkaar hun liefde. Het belangrijkste communicatiemiddel is de mobiele telefoon: ze sturen elkaar wel meer dan 800 sms-jes per maand toe en ook via de e-mail op kantoor communiceren ze met elkaar. De eerste zoen kan dan ook niet lang uitblijven en dat is weer zo’n moment van een keuze maken. X hoopt eerst dat Dinges een slechte “kusser” is, want dat is dan meteen het einde van de relatie, maar dat is niet zo. (Het is trouwens opvallend dat in dit boek over een overspelrelatie geen enkele seksscène is opgenomen. In een interview op de radio gaf Els Quaegebeur aan dat dit ook opzettelijk was gedaan, omdat ze van mening was dat een seksuele passage niets extra’s toevoegde aan de roman.) Het blijft in deel 1 wel altijd een spel om ervoor te zorgen dat ze in gelegenheden komen waar niemand hen herkent, want hun relatie moet geheim blijven. Zo gaat Dinges op woensdagavond altijd met zijn maten voetballen, maar dat wordt nu de avond waarop ze elkaar meestal ontmoeten. X voelt wel aan dat Dinges niet snel zijn gezin in de steek zal laten en dat maakt toch ook jaloeziegevoelens bij haar los. Opvallend is ook natuurlijk het leeftijdsverschil: herhaaldelijk gaat de situatie over voorvallen die zich afspeelden toen X nog niet geboren was of nog heel klein was. Toch heeft ze een geweldige bewondering voor haar vriend Dinges. Maar is het natuurlijk altijd wel de man die de agenda van hun ontmoetingen bepaalt. Ze moet maar afwachten wanneer ze hem kan ontmoeten. In een aantal situaties laat ze zich leiden door de ervaringen van een andere schrijfster die in “De duivelsdriehoek” aanwijzingen voor overspeligen geeft, nl. wat je wel en niet moet doen. X heeft tot dan toe weinig mensen verteld van haar geheime verhouding, maar op een bepaald moment vertelt ze het toch allemaal aan haar moeder tijdens een etentje bij de Italiaan. Die keurt het natuurlijk niet goed, want ze is zelf ooit het slachtoffer geweest van zo’n verhouding. Daarna vertelt ze alles ook aan de kibboets-vriendinnen. De reactie van die meiden is ook niet onverdeeld positief. Het lijkt erop dat ze de verhouding afkeuren en dat X wel wat beters zou kunnen krijgen dan een getrouwde man. Later breekt de tijd aan dat ze tijdelijk een appartement van een vriendin mag lenen, waardoor de geliefden wat meer vrijheid krijgen. Zo bezoeken ze op een middag een nieuwe film van Woody Allen die ook over vreemdgaan gaat. Ze moeten steeds blijven oppassen, want in de buurt van dat appartement woont weer een jongen die ook op het kantoor van de krant werkt. De jaloezie komt weer helemaal terug wanneer Dinges met zijn vrouw op vakantie gaat en een maand lang bij haar vandaan is. Uit een soort frustratie gaat zij de avond ervoor naar een café, ontmoet er een jonge knul en raakt door de xtc-pillen die ze slikt, een beetje overmoedig waarbij ze een hoofdwond oploopt, naar het ziekenhuis moet en de nacht later doorbrengt met de jonge knul, overigens zonder seks te hebben.. Dan ontstaat de mogelijkheid om samen naar New York te gaan. Dinges moet er heen voor een rapportage en X kan op die manier haar vader bezoeken. Daardoor hebben z e in New York alle vrijheid om het spel der minnaars te spelen. Deel II heet New York en wordt verteld van blz. 211-264. Eerst is er weer een cursief gedrukte flashback , waarin X vertelt hoe haar vader haar jaren geleden vertelde dat hij naar New York zou verhuizen en dat hij daar weer nieuwe relaties met vrouwen kreeg. Met één ervan kon ze trouwens goed opschieten. De relatie met haar vader werd vanaf dat moment ook een stuk beter. X vertrekt van Schiphol naar New York en ze is er eerder dan Dinges, waardoor ze tijd heeft om bij haar vader langs te gaan. Maar tegelijkertijd merkt ze dat ze er niet zo goed met haar gedachten bij is, omdat Dinges in een aparte wijk van New York op zijn hotelkamer op haar wacht. Maar het hotel dat ze hebben afgehuurd, is een verschrikking: de kamer is klein en weinig luxe. Het is in de metropool bovendien erg koud. En op de een of andere manier slaat de vlam misschien wel daardoor helemaal niet over. X heeft ook nog een soort schuldgevoel ten opzichte van haar vader en de vrijheid die ze dachten te krijgen, blijkt helemaal anders te werken. Na een paar verplichte etentjes, waarbij een serveerster Dinges bovendien aanziet voor de vader van X. heeft de laatste er opeens genoeg van. Ze vertelt Dinges dat ze niet langer met hem in het hotel wil verblijven en ze gaat terug naar het appartement van haar vader. Niet dat de liefde voor elkaar niet meer bestaat, maar X beseft ineens heel goed dat Dinges nooit zijn vrouw en kinderen voor haar in de steek zal laten. Gelukkig reageert haar vader heel goed wanneer ze weer terugkeert in zijn woning. Op de laatste pagina krijgt ze nog een berichtje van Dinges.
“Ik ben er nog.” Maar de lezer beseft dat de relatie tussen X en Dinges voorbij is. Recensies Tot dusver hebben de grote, landelijke dagbladen het boek in hun recensies gemeden. Op www.chicklit.nl verscheen een niet al te positieve recensie: Het is op zich een originele gedachte: een boek over minnaressen en buitenechtelijke relaties zonder één enkele seksscène. Waarschijnlijk om aan te geven dat seks niet alleen is waar het om gaat. Toch mist het verhaal daardoor een belangrijk onderdeel. De meest intieme gesprekken voer je onder de dekens, toch? En dit gemis aan intimiteit wordt nergens gecompenseerd. Mijn geheim vertelt het begin van de buitenechtelijke relatie van Dinges en X tot de eerste zoen in detail. Erg leuke stijl, erg spannend. Daarna maak je een sprongetje in de tijd en hebben Dinges en X opeens een "volwassen" verhouding, zien ze elkaar elke woensdagavond in haar kamer en doen ze meer dan alleen maar stiekem iets drinken in de kroeg. Hoewel je dat tussen de regels door moet lezen. Els Quaegebeur heeft een leuke stijl en heeft duidelijk veel ervaring op het gebied van minnaressen en getrouwde mannen (al dan niet direct). Jammer is dat in het hele boek onduidelijk blijft wat er in het hoofden van X en Dinges omgaat. Waarom zet hij het huwelijk met z'n vrouw, z'n maatje, op het spel? En wat is X voor meisje dat ze kiest hier in mee te gaan. Over haar achtergrond kom je maar weinig te weten. De karakters blijven daardoor wat tweedimensionaal. In gesprekken zijn X en Dinges vaak niet heel erg lief tegen elkaar. Best bot af en toe. Dat X Dinges in dialogen ook X noemt is soms érg verwarrend (het is nu al verwarrend als ik het opschrijf ;-)) Verder bevat dit boek erg veel details die als losse eindjes door het boek zwerven: bijvoorbeeld de brieven aan de vader van X en een brief van Dinges die nergens gelezen wordt. Dit boek is zeker geen hoogstandje. Het niveau wisselt van perfecte scènes tot bladzijden vol rommelige details en hersenspinsels. Els heeft zeker talent, maar dat komt er in Mijn Geheim maar gedeeltelijk uit. (Annette) Minder geschikt voor scholieren “Mijn geheim”is een verhaal van een overspelrelatie die in het echt bestaan heeft. Het lijkt erop alsof de schrijfster de hele relatie met deze roman van zich heeft willen afschrijven, min of meer als een soort therapeutisch proces. Ze doet dat overigens zonder één seksscène te beschrijven. Maar misschien mede daardoor blijft het boek oppervlakkig en kun je je weinig voorstellen waarom Dinges zo op X valt. Is ze slechts een speeltje voor hem ? Hij heeft immers een leuke vrouw en die zal hij bovendien nooit in de steek laten. Af en toe lijkt het boek op een gids voor de ongetrouwde minnares, maar echt waarschuwen voor de valkuil waarin XC zelf trapt, gebeurt ook weer niet. Daarom heeft “Mijn geheim” (een erg triviale titel) weinig toe te voegen aan het literaire spectrum van 2006. Daarmee wil ik niet zeggen dat Els Quaegebeur geen verhaal kan schrijven: haar loopbaan als journalist heeft haar aan een leuke vertelstijl geholpen, maar het verhaal boeit mij niet echt. Ook de afloop in New York is voor mij onbevredigend. Je sluit het boek en enkele dagen later kun je je de details al niet meer herinneren. Voor scholieren van havo en vwo is de wereld van X wellicht nog erg onherkenbaar. Ik heb het vermoeden dat het dan ook niet erg zal aanslaan in die categorie van lezers. Mijn waardering op de scholieren.com-schaal blijft daarom onder het gemiddelde: 1 pt. Over de schrijver Els Quaegebeur (1974) is freelance journalist voor onder andere Het Parool. Daarnaast schrijft ze voor Linda en voor Kinderen eerst!, het tijdschrift van Unicef. Els Quaegebeur groeide op in de omgeving van Leiden. Ze studeerde rechten aan de universiteit van Amsterdam. Voor haar afstudeerproject over ‘Amerikaanse toestanden in de advocatuur’ woonde ze zeven maanden in New York waar ze stage liep bij een advocatenkantoor in New Jersey. Om precies te zijn, in de straat waar later een aanzienlijk deel van De Sopranos werd opgenomen. Na haar studie ging ze aan de slag als advocaat maar daar lag het geluk niet voor haar. Na ruim anderhalf jaar hield ze het voor gezien en vertrok ze naar Midden-Amerika. Ze strandde op Utila, een miniscuul eiland voor de kust van Honduras waar ze overdag in een duikschool werkte en ’s avonds in de enige strandtent op het eiland: de Coco Loco. Op Utila schreef ze elke dag over het leven op een eiland. Ze stuurde die stukken naar de Erasmus Universiteit ter aanmelding voor de Post Doctorale Opleiding Dagbladjournalistiek. Negen maanden later mocht ze zichzelf journalist noemen en sinds 2003 werkt ze voor Het Parool. “Mijn geheim” is haar romandebuut. Bibliografie “Mijn geheim”is de debuutroman van Els Quaegebeur. Ze heeft nog geen andere romans geschreven.