Inleiding
Weer een periode voorbij, dus moet ik weer een boek verslag inleveren.
Dit boek verslag heeft een hele korte opdrachten lijst, dus ik hoop dat ik het snel afheb. Ik ga proberen er een creatief werkstuk van te maken, en dat ik straks niet aan kom met een mapje met daarin drie witte A4tjes.
Een boek verslag maken doe ik graag, en vindt dit dan meestal ook het leukste verslag. Vroeger moest je een boekbespreking houden, maar dit vind ik veel leuker. Met zo’n eigen voorkantje, en je hoeft niets uit je hoofd te leren want je hoeft het alleen maar in te leveren.
Ik ga er mijn best voor doen.


Korte samenvatting van Midzomernachtzee
Charlotte is van huis weggelopen en wil naar Italië liften om haar vriend Maarten te verrassen. Dit doet ze niet alleen omdat ze verliefd is op Maarten, maar ook omdat ze de chemotherapie zat was.
Onderweg ontmoet verschillende mensen die haar reis niet zo vlot laten verlopen als ze bedacht had. In het begin gaat het liften nog goed, maar na een angstaanjagende ervaring met twee norse kerels, zakt de moed in haar schoenen. Toch reist ze verder, met vallen en opstaan. Zo ontmoet ze Alison, een heel dapper meisje dat ook is weg gelopen, die een deel van de reis met haar mee lift. Ze logeert in kloosters en bij bezorgde mensen.
Wanneer ze bijna in Italië is aangekomen, wijzigt ze haar plannen bijna, door met een rondtrekkend Iers gezin mee te gaan, en ze verliefd wordt op de oudste zoon. Toch doet ze dit niet omdat ze zichzelf herkend in het jongste zoontje dat leukemie heeft.
En als ze eindelijk in Italië op het strand belandt en Maarten ziet, schrikt ze terug. Maarten weet immers niet hoe verliefd ze op hem is en dat hij deel uitmaakt van haar toekomstplannen. Maar helaas is Maarten niet in haar geïnteresseerd, want hij is homoseksueel. En hij vindt dat Charlotte maar eens met zijn oudere broer Nicolaas moet praten. Wanneer hij haar uitnodigt voor een etentje bij hem thuis, (wat zij natuurlijk geweldig vindt) belt Maarten haar ouders. Deze zijn natuurlijk heel erg bezorgd, en komen meteen naar Italië toe, om haar op te halen. Dit wil Charlotte natuurlijk niet.
Het verhaal eindigt, als ze het strand is opgerend en Maarten haar heeft gevonden.

De hoofdpersoon
Het boek gaat over Charlotte, die ook de ik-persoon in het verhaal is. Charlotte heeft leukemie, ze heeft jaren in het ziekenhuis doorgebracht. Dit wil ze niet meer en daarom vertrekt ze stiekem naar Italië om Maarten, op wie ze verliefd is, te gaan zoeken.
Charlotte is een heel braaf meisje, hier komt ze ook achter tijdens het liften.
In het boek wordt niet duidelijk beschreven hoe Charlotte eruit ziet. Door de voorkant van het boek zie ik haar voor me als een slank meisje met bruin haar.

De bijpersonen
In het boek zijn veel bijpersonen, ik zal alleen de mensen die veel voor komen even noemen:

- Hélène, Dit is een heel bezorgde Franse vrouw waar Charlotte een nacht in huis mag slapen. De vrouw is vroeger verkracht tijdens het liften. Daarom vindt zij het geen goed idee dat Charlotte ook lift.
- Alison, Een heel zelfverzekerd meisje met groen haar en piercings. Zij is weggelopen uit Amerika omdat ze wat van de wereld wou zien. Zij reist een heel eind met Charlotte mee, maar als het er op aankomt laat Charlotte haar toch achter.
- Iris, Een vrouw uit Ierland met twee zoons in een camper. Ze zijn op vakantie in Frankrijk en komen dicht bij de Italiaanse grens. Charlotte wou nog langer met hun mee reizen, maar heeft dit niet gedaan.
- Graeme, De oudste zoon van Iris. Hij is ongeveer 18 jaar, en heeft rode dreadlocks. Charlotte wordt verliefd op hem.
- Euan, De jongste zoon van Iris. Hij heeft net als Charlotte leukemie gehad, maar het kan terug komen. Dus hij moet heel rustig aan doen. Charlotte herkent zich zelf in hem, daarom gaat ze niet verder met hun mee.
-
Zuster Honoria, Een oude zuster uit het klooster aan wie Charlotte haar verhaal toevertrouwt.
- Maarten, De jongen naar wie Charlotte opzoek gaat. Ze wil hem verrassen. Maar helaas is hij homoseksueel. Dat raakt haar, maar toch wil ze verder met hem.

De plek waar de gebeurtenissen zich afspelen
Charlotte is op weg naar Italië. Zijzelf woont in België. Daar is zij snel weg, want ze heeft meteen een goed lift te pakken.
Een heel groot deel van het boek gaat over Frankrijk. Want daar komt ze niet snel verder. Ze zit vaak op de Franse wegen. Ze komt in verschillende dorpjes en steden, zoals Lille, Parijs, Fontaineblau, Chaumont, Chalons-sur-Saône. Uiteindelijk komt ze toch echt in Italië, in het stadje Viareggo. Daar logeert Maarten, en speelt het laatste stuk van het boek zich af.

De tijd waar de gebeurtenissen zich afspelen
Charlotte leeft in de zelfde tijd als mij. Zo ongeveer in 2006 of 2007. Want alles is heel modern. Dit kun je merken aan de automerken en het geld (in euro’s).

Het verhaal zelf is geschreven in tegenwoordige tijd.

Het belangrijkste probleem in het boek
Dat is, denk ik, dat Charlotte kanker heeft/had. Daarom vlucht ze weg van huis, daarom gaat ze liften terwijl ze weet dat dit gevaarlijk is, daarom gaat ze naar Maarten om uit te huilen, daar staat echt alles op. Ze probeert het te vergeten, maar dat lukt haar niet.
Het is wel mooi dat Jan de Leeuw hier zo prachtig over kan schrijven. Je weet precies wat ze denkt, voelt en doet. Hierdoor lijkt het verschrikkelijk echt. En je hebt het gevoel dat jij Charlotte bent.

Mijn stemadvies
Ik vind dat de kinderen juist op dit boek moeten stemmen omdat het een heel mooi boek is, waarin Charlotte een moeilijke tijd meemaakt.
Het is echt een heel mooi verhaal, en je hebt het gevoel dat je er bij bent. Omdat alles zo goed beschreven is, en je het echt meemaakt door de ogen van de ik-persoon. De gedachten zijn ook echt van iemand van zo’n 15 jaar.
Dus, ben jij tussen de 13 en 16 jaar, zoek je een goed boek en houd je van de schrijfstijl van Jan de Leeuw? Ga dan naar de Bibliotheek en haal Midzomernachtzee nu in huis!

Een korte samenvatting van een opvallende situatie
Er zijn niet veel opvallende situaties in het boek, maar aan het einde vond ik toch een stukje.
Charlotte is in Italië, ze heeft Maarten gevonden en hij heeft haar uitgenodigd om bij hem te komen eten. Dit neemt Charlotte maar graag genoeg aan, en beloofd te komen. Ondertussen heeft Maarten de ouders van Charlotte verteld dat zij bij hem komt eten, en ze zijn naar het vakantie huis gekomen om Charlotte op te halen. Charlotte wil graag kinderen van Maarten, maar dan verteld Maarten het aan de ouders, terwijl Charlotte vanuit de bosjes mee luistert.

Hoe de figuur reageert op deze situatie, en hoe ik zou ik reageren
Charlotte is weggerend. Ze rent weg naar het strand, weg van haar ouders, weg van Maarten, weg van alle narigheid. Dan gaat ze in de duinen op een bunker zitten nadenken. Ze hoort geritsel, het is een vlieger die in de bosjes gewaaid is, ze haalt hem op een laat hem opstijgen. Dan komt Maarten haar zoeken, en hij vindt haar. Ze hebben een goed gesprek, en daar eindigt het boek mee.

Zelf zou ik sowieso niet gaan liften, maar ik zit niet in de zelfde situatie. Daardoor kan ik me ook niet voorstellen dat je verder gaat als een vrouw je waarschuwt het niet te doen. Ook ben ik niet van de zelfde leeftijd, dus ik zou ook niet snel een kind willen hebben.
Maar stel, ik ben Charlotte, en ik ben er die avond bij. Ik zit in de bosjes mijn ouders en de ouders van Maarten af te luisteren, en er wordt weer gezegd dat ik geen kinderen kan krijgen, terwijl dat het liefste is wat ik wil had ik waarschijnlijk ook ‘Nee!’ geroepen, en was weggerend. Ik denk dat ik dus het zelfde zou doen als dat wat Charlotte heeft gedaan, wegrennen van alle moeilijke dingen. Mezelf opsluiten, weglopen en dan heel goed nadenken. Nadenken over wat ik ga doen, over hoe ik dit ga rechtzetten.
En net als Charlotte zou ik eerst boos zijn dat er iemand me komt zoeken, maar het later fijn vinden dat hij/zij dit heeft gedaan en me eigenlijk geholpen door met me te praten. Ik zou dus het zelfde reageren als Charlotte, de hoofdpersoon uit het boek.

Over honderd jaar
Zoals je in mijn mening al hebt gelezen, vind ik dit een erg mooi boek. Het is voor iedereen geschikt om te lezen. Zelfs als je meer van andere boeken houdt. Daarom zou ik het leuk vinden als het dan nog steeds bestaat, en te lezen is. Maar over honderd jaar zal de wereld wel helemaal anders zijn, misschien zijn er helemaal geen boeken meer, misschien is de hele wereld er wel niet meer, of misschien is de mensheid verdwenen.
Zodra dat niet zo zal zijn, is er vast al een middeltje tegen kanker, en is het streng verboden om te liften. Dan word dit verhaal net als het boek ‘20.000 mijlen onder zee’ van Evert Hartman. Het is niet echt meer zo, dus kun je, je er nog minder bij voorstellen. Dus ik weet niet of het dan nog leuk is om te lezen voor de jongeren uit 2107. En als je logisch nadenkt, dan is het ongeveer net zo’n vodje als de oude boeken van mijn vader van vroeger.
Mijn conclusie is dus, ik zou het niet bewaren tot 2107.

Eigen Mening
Dit was zoals ik al zei, een heel kort boekverslag. Ik was er ook zo klaar mee. Even de voorkant, en een achterkant. Het gedicht zoeken, en de plaatjes. Stukken typen, en de opdracht uit het Nieuw Nederlands boek.
Ik vond het weer leuk om te maken, maar ben niet heel creatief geweest, omdat ik niet veel tijd had voor het boekverslag. Die tijd heb ik vooral gestoken in het leren van repetities en andere verslagen.
De paginanummers wilden maar niet lukken, dus heb ik het zo gedaan. Ik hoop dat u hier een beetje minder op zal letten.


Met plezier gemaakt door: mij.