Met mij gaat alles goed door Jan Simoen

1. Bibliografische steekkaart
SIMOEN, J., Met mij gaat alles goed, eerste druk, Querido’s Uitgeverij B.V., Amsterdam, 1996, 178 blz.

2. Keuzeverklaring, verwachtingen en eerste reactie
Ik heb dit boek gekozen omdat de flaptekst ervan me aansprak en bovendien omdat dit verhaal in briefvorm geschreven is. Dit heb ik nog nooit eerder gelezen en ik kan dit dus in feite een nieuwe ervaring noemen. Ik heb ook nog nooit een boek van Jan Simoen gelezen, dus daar ben ik ook benieuwd naar. Ik vind het iets minder leuk dat het deel uit maakt van een trilogie, maar mijn nieuwsgierigheid overtreft dit kleine minpuntje gelukkig.
Een emotioneel en psychologisch zwaar verhaal, is wat ik verwacht. Dit denk ik door de flaptekst, die al meteen spreekt over een ‘oorlog in mezelf’, geheimen, seropositiviteit... Ik denk echter dat het wel zal meevallen, doordat het een adolescentenboek is. Ik verwacht ook dat het moeilijk te volgen zal zijn, door de brieven die worden gestuurd door verschillende personen en dit (vermoedelijk) allemaal door elkaar.
Mijn eerste reactie was: “O jee, dit gaat moeilijk worden om te begrijpen!”. Je wordt onmiddellijk in het verhaal gegooid, de enige achtergrondinformatie is op de achterkant van het boek te lezen. Wat mij in eerste instantie opviel waren de data, plaatsaanduidingen en de lengte van de brieven. Allemaal zeer verwarrend doordat alles enorm uitgebreid is en je de afzender pas op het einde van de brief te weten komt. Gelukkig wen je hier wel aan na een tijdje lezen.

3. Genuanceerde beoordeling
Ik ben van mening dat dit boek goed geschreven, maar moeilijk te begrijpen is. Zoals ik had verwacht, gaat dit boek vooral over de emoties die bij de personages een rol spelen. Dit beviel me enorm. Ik ben namelijk persoonlijk enorm geïnteresseerd in de diepste gevoelens en angsten, de grootste twijfels, verlangens... van mensen. De brieven zijn ook zeer intiem en subjectief, ze laten duidelijk de eigen meningen zien van verschillende personen, die dikwijls niet overeenkomen.
Helaas raakte ik af en toe wel enorm in de war door de brieven. Vaak moest ik doorbladeren naar het einde van de brief, zodat ik de afzender wist, omdat ik anders helemaal niet meer kon volgen met het verhaal.
Het taalgebruik is niet zo moeilijk en het boek is ook helemaal niet ‘psychologisch zwaar’, wat ik enerzijds wel en anderzijds niet had verwacht doordat het een AD-boek is. Hoewel aids, hiv-besmetting, ziekte... geen evidente onderwerpen zijn om over te schrijven doordat ze zeer hedendaags zijn en iedereen er een andere mening over kan hebben, vond ik het toch een aangenaam verhaal om te lezen. Ook vind ik het goed dat de auteur zich ervan weerhoudt om zijn eigen mening over aids enz. te verwerken in het boek, dit kan namelijk wel ophef veroorzaken. Neutraal, maar knap geschreven!