Er kwamen veel thema’s naar voren, zoals de strijd. De strijd van Max Havelaar, tegen de regent. De strijd tegen onrecht. De strijd tegen de uitbuiting van het volk. Om dit te uitleggen en te verklaren, kwam er in het boek een verzonnen verhaal over Saidjah en Adinha. Je leest over de uitbuiting en mishandeling van het Indische volk. De schrijver wil een einde maken aan de onderdrukking van de Javanen, door het verzonnen verhaal. Zo kreeg de lezer te lezen, hoe ze werden mishandeld.   Droogstoppel is niet helemaal tegen de uitbuiting; hij zegt dat God wil dat je zelf geld moet verdienen, door te werken. Je kunt er niet zelf veel aan doen, omdat God het zo wil. Later wordt er in het boek nog kritiek gegeven op de kerk en samenleving, dus een beetje tegen Droogstoppel.

Het doel van Multatuli was ook, het verbeteren van Indië en het herstel van zijn positie. Hij wou een eerherstel. Ook wou hij dat mensen wat beter zouden nadenken over wat er allemaal in Nederlands-Indie  gebeurde.

Mening

Als eerste kwam dit boek in mijn hoofd, toen we te horen kregen dat we een boek moesten lezen tussen 1700-1800. Vroeger, tijdens geschiedenis, hadden we het erover. Ik dacht zelf dat het een lastig boek was, omdat het in het Oudnederlands geschreven is, maar het viel uiteindelijk mee. Dankzij de lessen, waarin we het boek en de film besproken, snapte ik het boek ook beter.

Het verhaal vind ik zelf ook erg goed. Je komt erachter hoe het volk zich voelde en hoe ze werden uitgebuit. Zelf vind ik het moedig van de schrijver, om hierover een boek te schrijven. Anders zouden we er niet veel over te weten komen.

Het onderwerp was dus de strijd tegen het onrecht. Zelf, vond ik het een erg interessant onderwerp, omdat je er niet elke dag meer over leest. Het is ook een boek uit het verleden, dus het is logisch dat je er niets meer over leest. Het sprak me erg aan, het is fijn om te weten hoe het volk daar zich voelde. En met fijn bedoel ik, dat het handig is dat iedereen weet wat er met het volk gebeurde. Ik had er wel eens over nagedacht, tijdens geschiedenis, of het ook echt zo erg was. Ik verwachtte niet dat Nederlanders zo iets zouden doen. Als je erover nadenkt, hoe erg ze mishandeld werden, vind ik het heel erg. Dus eigenlijk ben ik ook anders aan het denken gezet, doordat ik nu echt weet hoe zij zich voelden. Het was erg origineel, hoe de schrijver het onderwerp behandelt. Je kreeg veel voorbeelden, zoals het verhaal van Adinha en Saidjah. Ook kreeg je de meningen te horen van drie verschillende schrijvers.

Zelf ben ik het eens met de mening van de schrijver, van de schrijvers die ook positief waren natuurlijk. Het volk wordt gewoon uitgebuit en er wordt niks tegen gedaan. Het onderwerp is voldoende uitgediept, met voorbeelden, meningen, etc. Zo kwam je erachter of je het er zelf ook mee eens was of niet. Ik vond zelf dat je door middel van de meningen en voorbeelden, het verhaal ook beter begreep. Anders is het lastig je te verbeelden, hoe het vroeger was. Het verhaal van Adinha en Saidjah, vond ik het beste voorbeeld.

Er waren genoeg gebeurtenissen, die belangrijk waren. Zelf vond ik de gebeurtenis, van het ontslag van Havelaar 1 van de belangrijkste gebeurtenissen. Zo begon het verhaal pas echt op gang, waardoor Havelaar nog bozer werd. De gebeurtenissen en gedachtes zijn even belangrijk. De gedachtes werden ook erg goed beschreven. Je las goed, over de gedachtes van Havelaar. Zo kon je het verhaal ook wat beter begrijpen.

Niet alle gebeurtenissen hadden een logisch verband, zoals dat er steeds een andere schrijver kwam, waardoor je allerlei andere meningen kreeg, waardoor je ook verschillende gebeurtenissen had. De gebeurtenissen waarin het duidelijk was, dat het volk mishandeld werd, was erg activerend, waardoor de gebeurtenissen me aan het denken hebben gezet. Als grootste voorbeeld, neem ik weer het verzonnen verhaal over Adinha en Saidjah. De gebeurtenissen waren nogal realistisch beschreven, van daar dat het ook erg activerend was. Soms had je wel van, ik begrijp er niks meer van, alleen maakte dat niet uit, omdat het niet zo belangrijk was als je iets niet begreep. Niet alles was belangrijk, waardoor niet alle gebeurtenissen belangrijk waren.

Ook al is Havelaar een held, ik zou niet op hem willen lijken. Op sommige opzichten wel, maar andere weer niet. Hij heeft erg veel moed en heeft een goed doorzettingsvermogen en helpt ook graag mensen, maar hierdoor kwam in de problemen. Dat is ook het minst leuke aan helpen, je komt bijna altijd in de problemen, terwijl je iemand probeert te helpen, wordt je opeens de dupe ervan.

Doordat de gedachtes erg goed beschreven waren, kon je goed meeleven met de hoofdpersoon. Hierdoor werd het verhaal ook wat realistischer, dus de personages zelf waren ook erg realistisch geschreven. Als de gedachtes van Havelaar niet beschreven waren, zou het lastig zijn om het verhaal nog te begrijpen, maar Droogstoppel, Stern en natuurlijk Multatuli hadden het goed voor elkaar gekregen.

Soms begreep ik niet waarom Havelaar voor sommige keuzes koos. Hij kon soms beter bij zijn gezin blijven, in plaats van de regent te proberen laten ontslaan. Door de vage keuzes, was het soms niet voorspelbaar, waarvoor de hoofdpersoon zou kiezen. Vooral over  de hoofdpersoon kom je veel te weten. Ook over Droogstoppel, je komt veel over ze te weten doordat Droogstoppel zichzelf beschrijft en hierdoor kom je erachter hoe zijn gedrag is en Havelaar wordt beschreven in het verhaal door de schrijvers, dus kom je zo ook veel te weten over hem.

De opbouw was niet ingewikkeld; je wist wie de schrijver van het hoofdstuk was en het was op chronologische volgorde. Je wist niet altijd gelijk wie de schrijver was, maar je kon aan de schrijfstijl zien welke schrijver welk hoofdstuk had geschreven en zo merkte je dat je een andere kant van het verhaal kreeg te lezen. Soms was het dus lastig om dat te begrijpen, maar meestal werd dat goed opgelost door mijn brein.

De opbouw was niet ingewikkeld; je wist wie de schrijver van het hoofdstuk was en het was op chronologische volgorde. Je wist niet altijd gelijk wie de schrijver was, maar je kon aan de schrijfstijl zien welke schrijver welk hoofdstuk had geschreven en zo merkte je dat je een andere kant van het verhaal kreeg te lezen. Soms was het dus lastig om dat te begrijpen, maar meestal werd dat goed opgelost door mijn brein.

Het verhaal kwam rustig op gang, eerst vertelt Droogstoppel over zichzelf en daarna vertelt hij verder. Ik vond dat zelf wel fijn, in plaats van gelijk te beginnen over Havelaar. Zo kwam je wat meer te weten over de schrijver en werd het verhaal stukken duidelijker. Het verhaal hangt ook goed samen, voorbeelden kwamen van de ene schrijver en van de andere schrijver. Ook hierdoor werd het begrip van het verhaal wat duidelijker. Anders zou het lastig zijn om het te begrijpen.

Het verhaal was niet bepaald spannend, je hoeft niet per se verder te lezen.  Er was ook geen einddoel van het verhaal. Hierdoor hoefde je niet per se verder te lezen, niet dat het laatste hoofdstuk niet belangrijk was, maar er was geen spanning in het verhaal. Het was meer een autobiografie van de echte schrijver zelf. Daarom was het boek wel een boeiend verhaal. Erg interessant om wat over Nederlands-Indië te weten en over de mishandeling van het volk daar. Er zijn meerdere verhaallijnen, aangezien er ook verschillende schrijvers zijn. Ondanks de verschillende verhaallijnen, werd er niet gespeeld met tijd, het verhaal bevat een chronologische volgorde. Door de verschillende schrijvers, zie je de gebeurtenissen  door verschillende ogen.  Het eind was erg mooi, dat de schrijver zijn pen pakt en verder schrijft en de andere schrijvers (verzonnen) wegstuurt. De schrijver vertelt alles en legt alles uit, waarom hij het heeft geschreven en wat hij ermee bedoelde. Normaal kom ik nooit een dergelijk eind in een boek tegen.

Soms was het wel lastig, wat er werd bedoeld, maar meestal leek het op het hedendaagse Nederlands. Hierdoor was het vrij makkelijk om een oud boek uit de 19e eeuw te lezen. Er waren veel beschrijvingen, zelfs meer dan de dialogen. Havelaar werd erg goed beschreven. De schrijvers zelf beschreven zich zelf ook erg goed. Eigenlijk beschreef Droogstoppel zichzelf alleen, omdat hij zelf een egoïst is. Het taalgebruik past daarom bij de schrijvers, omdat het boek zelf erg oud is.

Het boek, dat een autobiografie was, was erg mooi geschreven  door de schrijver. De personages en de schrijvers werden erg goed beschreven. Ondanks de tijd waarin ze leefden, was het toch een mooi boek. De schrijver heeft zelf ook erg veel lef, door een boek te schrijven, dat erg gekwetst zal worden opgevat door de regering. De schrijver staat achter het volk. Hij hielp net als Havelaar iedereen, waardoor hij zelf in de problemen uiteindelijk is gekomen en arm werd. Wel mooi en moedig van de schrijver om over een dergelijk onderwerp een boek te schrijven. Het verhaal is wel een beetje aangepast, dus waarschijnlijk was het iets erger voor de regering, maar ik vond zelf dat het goed was geschreven en zo was het al erg genoeg.

Ook al vind ik het vak geschiedenis een vak voor nietsnutten, dit boek was heel anders. Eigenlijk zouden alle Nederlanders dit boek moeten lezen en wat meer over hun eigen achtergrond te komen weten. Gelukkig dat dit soort dingen nou veel minder gebeuren. In ieder geval gebeurt het niet door de Nederlanders. Dus misschien heeft dit boek toch veel geholpen, waardoor nu de Nederlanders niks ergs meer doen; ze waren daarna gestopt met slavernij. Het ging nog lang door, zelfs tot na de Tweede Wereld Oorlog, maar daarna stopten ze, misschien wel door dit boek.

Dat een zwerver een dergelijk boek heeft kunnen schrijven, is ook erg ontroerend om te horen.