Marley and me door John Grogan

Keuzeverklaring, verwachtingen en eerste reactie
Ik heb dit boek gelezen met als eerste reden dat we het thuis hadden liggen. De tweede reden is dat mijn moeder het boek al gelezen had en zij vond het een schitterend verhaal met veel details. Ik wilde het dan ook wel eens lezen, vooral omdat zij nogal kieskeurig is wat boeken betreft.

Ik verwachtte dus wel een goed en stevig verhaal. De cover van het boek ziet er ook wel aantrekkelijk uit en flaptekst is zo geschreven dat je er echt in wil beginnen. De commentaren van enkele kranten en een auteur op de achterflap vertellen het oordeel van de lezers, wat veel beloofde. Het feit dat het boek ook nog eens een internationale bestseller is, was voor mij genoeg om meteen in het boek te beginnen. Ik verwachtte me dus volledig aan een uitgebreid, mooi en ontroerend verhaal.

Mijn eerste reactie was over het algemeen goed. Het was één van de eerste keren dat ik een boek in handen had waarbij in het eerste hoofdstuk een hoop over de achtergrond van de hoofdpersonages wordt verteld. Je wordt namelijk vaak als het ware gewoon in het verhaal gegooid. Dit was bij deze niet het geval, wat een positieve indruk bij mij achterliet. De woordkeuze was helemaal niet moeilijk en het zag er vlot te lezen uit. Eenmaal je het eerste hoofdstuk gelezen hebt, blijf je lezen.. Perfect om in één adem uit te lezen!

Samenvatting
John en Jenny zijn een jong en pas getrouwd journalistenkoppel uit Florida. Jenny maakt zich zorgen dat ze niet in staat is om een goede moeder te zijn nadat ze een plant liet sterven. Ze besluiten een hond te nemen als “oefening” voor het ouderschap. Ze kiezen voor een labrador puppy, die ze de naam Marley geven, naar de gelijknamige Bob Marley. Zijn moeder blijkt een engel te zijn, zijn vader daarentegen een woeste verschrikking. Marley groeit al snel uit tot een pletwals die de hondenschool niet getemd krijgt. Hij vernielt hordeuren, kwijlt alles onder, eet alles wat hij in zijn mond kan krijgen, salarisbriefjes en sieraden inclusief. Hij is als de dood voor onweer en sloopt banken zonder inname van kalmeringspillen. Als het koppel besluit om aan kinderen te beginnen, is dat niet zonder gevaar. Marley is echter trouw aan het gezin en helemaal niet vijandig tegen de baby en de andere kinderen die nog zouden volgen. Jenny bereikt op een bepaald moment echter het punt dat ze helemaal genoeg heeft van hem. Maar Marley’s grenzeloze liefde voor en trouw aan het gezin zorgen ervoor dat hij deel van de familie blijft tot de dood hen scheidt. Hij leerde John en Jenny dat de vreugde van het leven in de kleinste deugden zit, van 1991 tot en met 2004, 13 jaar lang.

Ervaringsverslag
Het boek dat ik heb gelezen, getiteld ‘Marley & ik’ en geschreven door John Grogan, gaat over een Labrador die het leven van een typisch Amerikaans koppel helemaal op z’n kop zet. Ik vond het een boeiend boek, maar niet bepaald verrijkend of leerzaam. Het boek heeft geen achterliggende boodschap, hoewel de schrijver wel duidelijk het cliché zinnetje ‘de hond, onze trouwste vriend’ wil bewijzen met zijn verhaal. Persoonlijk vind ik dat het boek zich op sommige momenten iets te veel fixeert op enkel de hond. Ik dacht dat het boek zich eerst minder op de hond zou baseren en in het midden dan iets meer, maar dit was niet het geval. Marley de hond is overal en altijd aanwezig in het verhaal, wat misschien niet onlogisch is gezien de titel van het boek. Het onderwerp is dus wel goed uitgewerkt, de schrijver gaat immers wel diep in op de band tussen de hond en de baas.

De nadruk ligt zowel op de gebeurtenissen als op de gevoelens en gedachten van de hoofdpersonages. De gebeurtenissen houden duidelijk verband met veranderende gevoelens van de personages en het gedrag van de personages ten opzichte van elkaar. De gebeurtenissen hangen ook redelijk goed samen, je kan altijd wel een logisch verband vinden tussen twee verschillende situaties. De gebeurtenissen zijn realistisch en soms ook herkenbaar. Wij hebben zelf een jonge, onstuimige hond gehad en de situaties kwamen me soms erg bekend voor. (de hond is inmiddels al op oudere leeftijd) Het verhaal is erg duidelijk verteld, er zit niet echt een verborgen boodschap achter. Je hoeft niet tussen de regels te lezen om het verhaal te kunnen begrijpen.

De hoofdpersonages zijn twee journalisten, die een koppel vormen, en de hond Marley. Jenny en John denken in het begin van het boek aan gezinsuitbreiding, dit gebeurt ook later in het verhaal. Ze reageren vrij voorspelbaar, zoals elke ouder zou reageren in bepaalde situaties. De hond echter zorgt voor de afwisseling en spanning in het verhaal. Over het innerlijk en uiterlijk van Jenny en John wordt er vrij weinig verteld, dat moet je dus een beetje zelf invullen. Marley is echter goed beschreven, zowel zijn innerlijk als uiterlijk. We weten allemaal wel hoe een labrador puppy er uit ziet, dus dat is eigenlijk wel overbodig, hoewel sommige details het net dat tikkeltje extra geven. Het is niet vervelend en eigenlijk is het ook niet echt nodig om het innerlijk (en uiterlijk) van de andere personages te kennen.

Het verhaal heeft een heldere opbouw en is makkelijk te volgen door de chronologische volgorde. Er worden geen flashbacks of flashforwards gebruikt. Er is slechts één verhaallijn, wat het nog eenvoudiger maakt om te lezen. Er wordt geen informatie achtergehouden en het einde is zeer logisch. Marley de hond sterft namelijk op het einde. De bouw van het verhaal past zeker goed bij het onderwerp, namelijk het leven van de hond. Bij zo’n boek is het normaal dat alles in chronologische volgorde verteld wordt. Het verhaal speelt zich af van 1991 tot en met 2004. Het is aan de ene kant wel belangrijk voor het verhaal, de kinderen groeien op, Marley wordt ouder... Aan de andere kant speelt het niet zo’n belangrijke rol. Het verhaal speelt zich af in Florida, maar ook in Pennsylvania, waar ze later in het verhaal naartoe verhuizen.

Ik vond het boek geen tijdverspilling, maar ik zou het niet opnieuw lezen. Als je het één keer hebt gelezen, is dat voldoende. Ik loof de schrijver echter wel voor zijn ongelooflijke vertelwijze en interessante woordkeuze. Het is zeker een goede auteur, maar het verhaal zelf heeft mij niet het ‘wow-gevoel’ kunnen bezorgen.