Informatie
Titel: Marie-Li
Auteur: Patricia Kuiper Samenvatting Marie-Li is een klein meisje van 10 jaar oud. Ze woont in een mooi dorpje vlakbij het bos waar een riviertje stroomt. Hetgeen wat haar de hele tijd bezig houdt is dat ze alleen bij haar oma woont, en niet weet wie en waar haar ouders zijn. Ze weet alleen dat ze Chinese is. Op een dat verteld haar oma Marie-li alles over haar Chinese afkomst. Ze laat haar een boek zien over China: Çhina, het rijk van het midden’. Ook geeft ze haar ketting aan Marie-li , die haar veel geluk zal brengen. Ze vertelt haar dat ze niet meer in staat is om voor Marie-li te zorgen, en dat ze weg moet gaan. Marie-li wist niet wat te doen, en vroeg waarom ze geen papa en mama had. Oma had geen antwoord daarop, en vertelde haar dat mensen in China daar niet over praten, en haar zag als ‘geschenk van de rivier’. Plotseling die avond overlijdt Marie-Li’s oma, en gaat ze weg naar de stad Oosterdam. Die avond ziet ze een ‘makelaar in ouders’-kantoor, waar enige tijd later matrassen worden afgeleverd. Ze wordt binnen gelaten door Meneer van der Tuit. Toen Marie-Li binnen was, vroeg van der Tuit naar haar naam en waar ze woonde. Marie-Li wist dat allemaal niet zo goed, en vertelde de man dat ze dacht dat ze Marie-Li Wei Fu heet. Ze kreeg een tijdelijk identiteitsbewijs van het ‘makelaar in ouders’-kantoor. De man ging zoeken op de computer naar geschikte ouders voor Marie-Li, en ze komen in contact met een Chinese kok Yimou. Marie-Li gaat samen met Wief, haar vogel, daarheen. Ze is daar niet al te lang gebleven; het makelaarskantoor belt op en vertelt haar dat ze veel ‘betere’ ouders gevonden hebben. Samen met haar duif Wief gaat ze naar de camping toe waar Jonas en Maja verblijven. Ze zijn gestationeerd in Spanje, en voeren toneelstukken op voor de inkomsten. Hun verblijfsvergunning was verlopen en hun poppen waren ook in beslag genomen door de politie; ze kunnen geen geld meer verdienen met voorstellingen. Marie-Li begint het fijn te vinden bij haar pleegouders. Alleen doordat de ouders geen vergunning hadden om een poppenvoorstelling op te voeren, hadden ze nauwelijks geld. Op een dag ging ging Marie-Li naar een politieagent toe die kwam controleren bij hen thuis, en ze vroeg waarom ze niet mochten blijven en optreden, anders kwamen ze nergens zonder geld. Ze krijgt de agent zo ver om de vergunning terug te geven, en Marie-Li, Jamus en Maja waren hartstikke blij! Zij wilden terug gaan naar Nederland, en gingen terug naar Oosterdam. Het makelaarskantoor belt op en zegt dat Jonas en Maja haar echte ouders zijn! Zij staan allemaal compleet versteld! Hoe kon dit toch? Mening Mijn leeservaring van dit boek is dat het niet bijzonder moeilijk te lezen is, spannend, goed bedacht, maar niet interessant. De zinnen zijn niet al te complex zijn en er geen moeilijke woorden in voorkomen. Ik vind het spannend omdat je meestal niet kon voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Toen ik het boek aan het lezen was dacht ik bij mezelf van: ‘zou het goedkomen, of niet?’. Na het hele boek te hebben gelezen vond ik het niet zo boeiend, omdat het voor mij eerlijk gezegd niet zoveel zou uitmaken wat er zou gebeuren met iemand in een fictief verhaal. de auteur zou misschien zelf ervaring hebben met iemand in zijn omgeving met wie zoiets is gebeurd, en wat fictie in heeft gezet; de vogel Wief, het ‘makelaars in ouders’-kantoor, en de toeval dat de ‘echte’ ouders in spanje waren die gevonden werd door t kantoor. Marie-Li is vind ik iemand die dingen accepteert zoals ze zijn, en gewoon rustig ‘afwacht’ op wat er gaat gebeuren. De oma vind ik eigenlijk raar dat ze niks wil loslaten aan haar kleindochter, en haar gewoon zomaar laat zitten in het huis, en ze niet zoveel om Marie-Li gaf. Het onderwerp dat eigenlijk wat vreemd is in dit boek; nl. het omgekeerde van adoptie, dat een kind op zoek gaat naar de ouders, is goed bedacht. Je zou denken dat alleen een volwassene dit zou doen, maar nee; het is een kind van 10 jaar oud. Een bijzonder fenomeen vind ik. Dit heeft mij aan het denken gezet over hoe lastig het is voor kinderen die bijv. geadopteerd zijn geen (biologische) ouders te hebben, en hoeveel ze het waarderen als ze eindelijk eens hun ouders terugvinden.
Auteur: Patricia Kuiper Samenvatting Marie-Li is een klein meisje van 10 jaar oud. Ze woont in een mooi dorpje vlakbij het bos waar een riviertje stroomt. Hetgeen wat haar de hele tijd bezig houdt is dat ze alleen bij haar oma woont, en niet weet wie en waar haar ouders zijn. Ze weet alleen dat ze Chinese is. Op een dat verteld haar oma Marie-li alles over haar Chinese afkomst. Ze laat haar een boek zien over China: Çhina, het rijk van het midden’. Ook geeft ze haar ketting aan Marie-li , die haar veel geluk zal brengen. Ze vertelt haar dat ze niet meer in staat is om voor Marie-li te zorgen, en dat ze weg moet gaan. Marie-li wist niet wat te doen, en vroeg waarom ze geen papa en mama had. Oma had geen antwoord daarop, en vertelde haar dat mensen in China daar niet over praten, en haar zag als ‘geschenk van de rivier’. Plotseling die avond overlijdt Marie-Li’s oma, en gaat ze weg naar de stad Oosterdam. Die avond ziet ze een ‘makelaar in ouders’-kantoor, waar enige tijd later matrassen worden afgeleverd. Ze wordt binnen gelaten door Meneer van der Tuit. Toen Marie-Li binnen was, vroeg van der Tuit naar haar naam en waar ze woonde. Marie-Li wist dat allemaal niet zo goed, en vertelde de man dat ze dacht dat ze Marie-Li Wei Fu heet. Ze kreeg een tijdelijk identiteitsbewijs van het ‘makelaar in ouders’-kantoor. De man ging zoeken op de computer naar geschikte ouders voor Marie-Li, en ze komen in contact met een Chinese kok Yimou. Marie-Li gaat samen met Wief, haar vogel, daarheen. Ze is daar niet al te lang gebleven; het makelaarskantoor belt op en vertelt haar dat ze veel ‘betere’ ouders gevonden hebben. Samen met haar duif Wief gaat ze naar de camping toe waar Jonas en Maja verblijven. Ze zijn gestationeerd in Spanje, en voeren toneelstukken op voor de inkomsten. Hun verblijfsvergunning was verlopen en hun poppen waren ook in beslag genomen door de politie; ze kunnen geen geld meer verdienen met voorstellingen. Marie-Li begint het fijn te vinden bij haar pleegouders. Alleen doordat de ouders geen vergunning hadden om een poppenvoorstelling op te voeren, hadden ze nauwelijks geld. Op een dag ging ging Marie-Li naar een politieagent toe die kwam controleren bij hen thuis, en ze vroeg waarom ze niet mochten blijven en optreden, anders kwamen ze nergens zonder geld. Ze krijgt de agent zo ver om de vergunning terug te geven, en Marie-Li, Jamus en Maja waren hartstikke blij! Zij wilden terug gaan naar Nederland, en gingen terug naar Oosterdam. Het makelaarskantoor belt op en zegt dat Jonas en Maja haar echte ouders zijn! Zij staan allemaal compleet versteld! Hoe kon dit toch? Mening Mijn leeservaring van dit boek is dat het niet bijzonder moeilijk te lezen is, spannend, goed bedacht, maar niet interessant. De zinnen zijn niet al te complex zijn en er geen moeilijke woorden in voorkomen. Ik vind het spannend omdat je meestal niet kon voorspellen wat er zou gaan gebeuren. Toen ik het boek aan het lezen was dacht ik bij mezelf van: ‘zou het goedkomen, of niet?’. Na het hele boek te hebben gelezen vond ik het niet zo boeiend, omdat het voor mij eerlijk gezegd niet zoveel zou uitmaken wat er zou gebeuren met iemand in een fictief verhaal. de auteur zou misschien zelf ervaring hebben met iemand in zijn omgeving met wie zoiets is gebeurd, en wat fictie in heeft gezet; de vogel Wief, het ‘makelaars in ouders’-kantoor, en de toeval dat de ‘echte’ ouders in spanje waren die gevonden werd door t kantoor. Marie-Li is vind ik iemand die dingen accepteert zoals ze zijn, en gewoon rustig ‘afwacht’ op wat er gaat gebeuren. De oma vind ik eigenlijk raar dat ze niks wil loslaten aan haar kleindochter, en haar gewoon zomaar laat zitten in het huis, en ze niet zoveel om Marie-Li gaf. Het onderwerp dat eigenlijk wat vreemd is in dit boek; nl. het omgekeerde van adoptie, dat een kind op zoek gaat naar de ouders, is goed bedacht. Je zou denken dat alleen een volwassene dit zou doen, maar nee; het is een kind van 10 jaar oud. Een bijzonder fenomeen vind ik. Dit heeft mij aan het denken gezet over hoe lastig het is voor kinderen die bijv. geadopteerd zijn geen (biologische) ouders te hebben, en hoeveel ze het waarderen als ze eindelijk eens hun ouders terugvinden.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden