1. Zakelijke Gegevens Titel: Marcel
Schrijver: Erwin Mortier
Uitgever: Meulenhoff
Plaats en jaar van uitgave: Amsterdam - 1999
Druk: 2de druk
Aantal bladzijdes: 141
Datum leesverslag: 20-03-2007 2. Mijn keuze voor dit boek Eerlijk gezegd, is dit een vierde keuze. Als eerste zocht ik voor het boek ‘Joe Speedboot’. Dat boek wil ik al het hele jaar lezen, maar steeds lees ik een ander boek, omdat ‘Joe Speedboot’ er niet is. Dit keer wilde ik perse dat boek, omdat het al zo vaak was mislukt. Daarom zocht ik heel lang in verschillende bibliotheken, maar ik was te laat, want hij was overal uitgehuurd. Mijn tweede keuze was ‘Pastorale ’45’, dat boek gaat over een gezin die zich verzet in de oorlog. En ik wil nog een keer een boek lezen dat over de oorlog gaat. Het probleem was echter dat dit boek ook al nergens aanwezig was. Mijn derde en vierde keuzes waren ‘De zwarte met het witte hart’ en ‘Marcel’, maar omdat ‘De zwarte met het witte hart’ bijna vijfhonderd pagina’s heeft en ‘Marcel’ ruim honderd, koos ik voor ‘Marcel’. Dit is mijn vierde keuze, omdat ik van mensen had gehoord dat Erwin Mortier een goede schrijver is. En het verhaal leek me ook leuk. Ik dacht dat het ook een beetje over de oorlog zou gaan al viel dat wel tegen. 3. Mijn eerste reacties Toen ik klaar was met het boek, was ik niet zo tevreden. Dat kwam, omdat ik het gevoel had dat het verhaal nooit op gang kwam. Er zit wel een beetje verhaal in, maar het is saai, want er gebeurt nauwelijks iets. Aan de andere kant wat ik wel mooi vond, en dit was de eerste keer dat het me opviel, is dat de schrijver inderdaad erg goed is. Ik vond het boek zo mooi geschreven, omdat de schrijver de goede woorden gebruikt. Dankzij de schrijver wordt het boek niet saai en blijf je doorlezen, terwijl je meestal door het verhaal wordt meegesleurd.
4. Samenvatting - De ikpersoon gaat naar zijn grootmoeder, Andrea, omdat zijn ouders even niet thuis zijn. Daar moet hij vier keer per maand met Andrea de foto’s van overleden familieleden poetsen. - Andrea is naaister en ze moet een jurk maken voor de jufrouw van de ikpersoon, Veegaete. Andrea vindt dat een hele eer en wil alleen het beste voor Veegaete. - Omdat Cyriel, familie van Andrea, doodziek is, gaan grootvader, Andrea en de ikpersoon hem opzoeken. Eenmaal aangekomen, blijkt dat Marcel, de favoriete broer van Andrea, met Cyriel heeft gestreden in de oorlog. - De jurk van Veegaete is klaar en de ikpersoon en Andrea brengen hem naar Veegaete. Daar aangekomen vertelt Veegaete dat ze de laatste schooldag van het jaar iets met dieren wil doen. - De ikpersoon neemt de laatste schooldag een brief van Marcel mee, want daar staat een adelaar op. Maar als Veegaete die leest, is de ikpersoon de brief kwijt. - Later krijgt hij hem terug en blijkt dat Marcel, zo geliefd bij Andrea vanwege zijn militaire achtergrond, een soldaat van de Duitsers was in de oorlog. Omdat de ikpersoon Andrea wil beschermen begraaft hij de brief. 5. Persoonsbeschrijving Beginsituatie De ikpersoon is een jongen van ongeveer negen jaar. Hij woont op het Vlaamse platteland bij zijn grootmoeder en grootvader en er is een hulpje in huis Stella. Zijn grootmoeder houdt vier keer per maand een traditie genaamd ‘Allerzielen’. Dan zet ze alle foto’s van overleden familieleden onder een Mariabeeld en maakt ze de foto’s schoon. Daarna rangschikt ze de foto’s op populariteit. In het oog komen de mensen die geliefd zijn bij haar en achteraan staan de mensen die ze niet mag. Volgens zijn oma lijkt de ikpersoon op een van haar favorieten Marcel. Hij zit nog op een basisschool op school en hij vindt zijn lerares een beetje aantrekkelijk, want hij kijkt, zo gauw hij de kans krijgt, in de rok van Veegaete en je krijgt ook te weten hoe hij over haar denkt. Het is een nieuwsgierig jongetje, want als hij te horen krijgt dat hij op Marcel lijkt gaat hij op zoek naar spullen van Marcel en wil hij weten hoe Marcel was. Ontwikkeling - Ik weet niet of de ikpersoon verandert omdat hij naar zijn opa en oma moet, want daar begint het boek te vertellen. Ik denk dat hij hulpvoller is geworden, omdat hij zijn oma moet helpen met het schoonmaken van de foto’s. En nieuwsgieriger, omdat hij oude mensen leerde kennen waar hij meer informatie naar zoekt in het boek. - De ikpersoon vindt het leuk dat zijn oma naaister is, want zo ontmoet hij veel nieuwe mensen. Het valt hem op dat zijn oma veel invloed heeft op de meningen van anderen, als zij iets anders mooi vindt, laten de klanten zich makkelijk ompraten. En dat vindt hij raar. De ikpersoon is erg enthousiast als zijn jufrouw een jurk laat maken bij zijn oma, omdat hij Veegaete een beetje aantrekkelijk vindt en hij ziet haar zo meer. Hij wil dan ook veel indruk maken op haar en vindt het jammer dat hij wordt weggestuurd als zijn oma wil beginnen. - Omdat de ikpersoon niet weet wat hij moet verwachten van Cyriel en Anna, Cyriel’s vrouw, gaat hij daar zonder verwachtingen heen. Als hij daar aankomt gedraagt hij zich heel netjes en gepast. Maar die familie is niet zo netjes en goed gemanierd. Als hij naar boven gaat omdat Wieland, de zoon van Cyriel en Anna, een foto wil laten zien, wordt hij in een keer aangevallen door Wieland die hem wil kussen. Dat vond de ikpersoon heel verrassend en hij schrok zich kapot, maar hij zei niets tegen zijn opa of oma. Waarom weet ik ook niet. - Zoals al verschilde keren aangegeven is vindt de ikpersoon jufrouw Veegaete leuk, daarom biedt hij aan om mee te gaan. Eenmaal aangekomen vindt hij dat het erg slordig is in huize Veegaete en zijn aanstaande leraar en broer van jufrouw Veegaete vindt hij maar een varken. Hij vindt het ook wel leuk om iets anders te doen op de laatste schooldag. - De ikpersoon wordt wel bang als de jufrouw zijn brief niet teruggeeft, want hij had die brief stiekem meegenomen en hij weet dat Andrea boos wordt als ze erachter komt dat hij in Marcel’s spullen heeft gezeten. - Terwijl de ikpersoon bang was, vergeet hij toch bijna dat hij de brief van Marcel kwijt is. Maar als hij hem terugkrijgt van Stella dan wil hij hem weer terugleggen. Tot Stella vertelt wat er in die brief staat. Als blijkt dat Marcel helemaal niet is wie Andrea denkt dat hij is, besluit de ikpersoon om de brief te begraven uit de buurt van zijn oma. Hij hoopt dat zijn oma het nooit zal merken. Interpretatie Wat me vooral opviel is dat de ikpersoon heel intelligent is voor zijn leeftijd. Hij denkt na over dingen zoals volwassenen dat doen. Bijvoorbeeld hoe hij reageert als hij erachter komt dat Marcel voor ‘de fouten’ vocht. Dan vertelt hij dat niet aan Andrea, omdat zij dan kapot zou gaan, maar hij verstopt het in de grond dat is erg volwassen. Verder is de hoofdpersoon eigenlijk al ver ontwikkelt, want hij is al best veel met vrouwen bezig. Er wordt vaak vertelt dat hij Veegaete zo aantrekkelijk vindt en dat terwijl de ikpersoon ongeveer negen jaar is. Ik begrijp niet dat Wieland zo uitviel naar de ikpersoon. Wieland is zestien jaar en de ikpersoon is negen jaar. Ik vind het heel raar wat daar zomaar gebeurde en het komt verder niet meer terug. Ik vond dat het enige stuk wat spannend was. 6. Thematiek Het thema van het boek is moeilijk te verwoorden en te vinden. Ik zou zeggen dat het thema is, dat een familie jaren na de oorlog nog last heeft van het feit dat een familielid in de oorlog voor Hitler heeft gekozen. Dat zie je doordat iedereen heel geheimzinnig over Marcel doet en alleen over de goede kanten van Marcel praat. Daardoor krijgt iedereen een positief beeld van Marcel. En vergeet men dat hij voor de Duitsers heeft gevochten, want natuurlijk heeft iedereen geweten dat hij dat deed. Hij schreef brieven dat hij tegen de Russen vocht en dat hij SS’er was. Een ander thema is nieuwsgierigheid, want de hoofdpersoon is heel nieuwsgierig. Hij zoekt veel op en denkt bij veel dingen na over wat de consequenties zijn als er iets gebeurt. Het boek gaat over informatie bij elkaar zoeken, zoals de informatie over Marcel.
7. Eindoordeel Ik begon aan het boek met het gevoel dat het een beetje over de oorlog zou gaan, maar dat was totaal niet het geval en dat viel me ook tegen. Nu moet ik weer naar een boek op zoek gaan dat zich in de oorlog afspeelt. Wat ik wel erg mooi vind is de stijl van de schrijver. Ik denk dat dit mijn eerste schrijver is waar ik complimenten over kan maken, omdat hij wel alles vertelt maar heel begrijpelijk in makkelijke woorden. Andere schrijvers beschrijven dingen veel te lang, ingewikkeld of beknopt. Ik heb het met plezier gelezen, ondanks ik het verhaal saai vond. En dat komt puur omdat ik de schrijver zo goed vind.