WAAROM HEB IK DIT BOEK GEKOZEN? Ik hen dit boek gekozen omdat het me wel leuk leek, het werd me ook aangeraden door een klasgenoot, het zag ook niet zo moeilijk uit, dus heb ik dit boek gekozen. Ik had het boek even van binnen bekeken en het leek me wel fraai om te lezen. WAT VOND IK VAN HET BOEK: Ik vond het weinig zeggend, er gebeurde niet echt veel in het verhaal, dus het deed me verder ook niks. Ik vond het saai, ik heb hierboven al vermeld heb dat er niet zo veel gebeurde, dus ik vond het saai, omdat de hoofdpersonen gewoon de hele dag thuis zaten en verder niks bijzonders deden. Ik vond het heel langdradig, omdat er veel simpele gebeurtenissen op uiterst lange tijdsduur plaatsvinden. WAAR SPEELT HET VERHAAL ZICH AF? Het verhaal speelt zich af in het Vlaamse België, de stad wordt niet genoemd in het verhaal, maar het is wel een plaats waar ze zowel Vlaams als Waals spreken.
WANNEER SPEELT HET VERHAAL ZICH AF? Het verhaal begint al met het een en ander over de oorlog (WOII) en verder uit het verhaal kun je ook nog opmaken dat het over enkele jaren na de oorlog gaat. HOEVEEL TIJD VERSTRIJKT ER IN HET BOEK? In het verhaal verstrijken ongeveer 10 maanden, er verstrijkt ongeveer een heel schooljaar. PERSONAGES: - Andrea: Andrea is naaister (ze maakt kleren voor mensen uit het dorp). Haar leeftijd weet ik niet precies, maar ze is de oma van de ik persoon. Oma zal wel rond de 65 jaar oud zijn. - De ik-persoon: De naam van de ikpersoon wordt het hele boek door niet beschreven. Het is een basisscholiertje. Je weet ook niet precies hoe oud hij is maar hij is rond de 10 jaar. - Stella: Stella is het hulpje in huis. Zij helpt de grootmoeder overal bij. Stella zal wel rond de 30 jaar oud zijn. Bij haar dus hetzelfde verhaal als bij haar voorgangers. - Veegaete: Dit is de lerares van ‘de ik’. Ik weet niet hoe oud ze is, maar zij zal ook wel rond de 30 jaar oud zijn. - Marcel: Marcel was een soldaat. Hij vocht aan het oostfront in Rusland. Ik weet ook eigenlijk niet eens hoe oud Marcel geworden is. Laten we beginnen bij de grootmoeder. Dat is de grootmoeder van de ikpersoon, dan Stella zij woont ook in het huis waar ‘de kleine ik’ woont. Stella is trouwens ook verre familie van de ikpersoon, want ze is een achternicht van de grootmoeder. Dan Jufvrouw Veegaete, zij is de lerares van de ikpersoon. Dan Marcel nog, de ikpersoon wil alles uitzoeken over Marcel. Ik denk dat je nu wel kunt zeggen dat de ikpersoon de hoofdpersoon is. KARAKTER PERSONAGES: - Andrea: Andrea is een zorgelijke, strenge maar toch heel lieve grootmoeder. De ikpersoon hoor je niet zeggen dat hij het niet leuk vind bij zijn oma. De grootmoeder moet dan wel lief zijn, en goed weten hoe je met kinderen moet omgaan want rond de 10 jaar is toch een moeilijke leeftijd. Als de grootmoeder de maten van de jufvrouw gaat aftekenen dan is de ikfiguur nog in de kamer. Dat vindt Andrea dan weer te vergaan - De ikpersoon: Dit is een nieuwsgierig ‘manneke’. Dat blijkt wel uit het hele verhaal. Hij wil weten wie Marcel nou precies is. En hij is een beetje verliefd op jufvrouw Veegaete. Dat blijkt wel uit de wc scène, waar hij uitlegt wat hij allemaal hoort en denkt over haar. - Stella: Dat is nou een lief, trouw en vooral hulpvol meisje. Bijvoorbeeld als de ikpersoon aan Andrea moet zeggen dat hij het papiertje met de adelaar mee naar school heeft genomen. Stella had ook gelijk aan Andrea kunnen vertellen dat hij het briefje mee naar school had genomen. Maar de lieve Stella, laat dat aan de ikpersoon over. Ze is hulpvol omdat ze heel veel help bij het huishouden. - Marcel: Daar kan ik niet zoveel over vertellen, alleen dat hij een idealist was en nooit in de zandbak speelde of touwtje sprong of zoiets. De ikpersoon lijkt op Marcel dus de karakters zullen ook wel wat overeen komen. PERSPECTIEF: Het verhaal wordt verteld door een ikpersoon waarvan de naam, het gehele boek niet aan bod komt, het is een basisscholiertje van een jaar of 10. Voorbeeld: “Dat trekken we hier wat in,’ hoorde ik haar mompelen.”
OVER HET BOEK: Het boek heeft 142 bladzijden. Het is een chronologisch verhaal, het wordt zonder terugblikken in rechte lijnen verteld. Het verhaal heeft een gesloten einde, want op het einde begraaft de ikpersoon alle spullen van Marcel en sluit daarmee het verhaal af. INHOUD: Een belangrijke gebeurtenis van het boek is het schoonmaken van de foto’s. Vier keer per maand is het in het huis ‘Allerzielen’. De foto’s van de overledenen, achter het loodglas van de vitrinekast gegroepeerd rond een Mariabeeld en een replica van de ijzertoren, worden dan afgestoft. Een foto vlak onder de ijzertoren zal echter nooit van plaats veranderen: die van haar jongste broer Marcel en zijn neef Leon. De andere worden één voor één beschreven in het boek. De ikpersoon verblijft enige tijd bij zijn oma omdat zijn ouders er even niet zijn. Andrea is de naaister vaan het dorp. Ze heeft een goede naam, ze heeft smaak en ze beschikt over de mogelijkheid om mensen van mening te laten veranderen. Als jufvrouw Veegaete bij Andrea een kledingstuk komt maken, dan is Andrea helemaal vereerd. Op een dag wordt de ikpersoon netjes aangekleed en goed ingepakt, want ze gaan Cyriel bezoeken. Anna had geschreven dat Cyriel ziek was. Aangekomen bij de winkel van Cyriel en Anna. De winkel lag aan de rand van het plein tegenover het tramhok. “Papier en Schrijfgoed Haevermans”. Anna zag er vermoeid uit. Ze zei dat ze beter het ergste konden verwachten. Tijdens dat gesprek ging de ikfiguur met Wieland (de zoon van Anna en Cyriel) mee naar boven. Wieland toonde de ikfiguur foto’s die hij van zijn vader had gekregen. Hij ziet ook een foto van Marcel en de Uberschaffuhrer. Maar dan probeert Wieland de ikpersoon ineens te kussen. Anna roept Wieland om het fototoestel te zoeken. Wieland maakt een laatste foto van Cyriel, Andrea, Henri, Anna en de ikpersoon. Een week of zes later overlijdt Cyriel. Zijn foto wordt later toegevoegd aan de collectie. Daarna vind ‘de ik’ een brief van Marcel. Als hij dit leest, denk hij dat het over tomaten gaat. De jurk van jufvrouw Veegaete is klaar. De ikpersoon gaat dan naar juffrouw Veegaete om de jurk te brengen. De ikpersoon moest van juffrouw Veegaete iets van dieren mee naar school nemen. De ikpersoon heeft de brief van Marcel meegenomen, want er staan een heel mooie adelaar op (die een spin vast heeft). Dan laat de ikpersoon het zien en Veegaete schrikt. Veegeate geeft de brief aan Stella. Stella zegt tegen de ikpersoon dat hij tegen Andrea moet zeggen wat hij gedaan heeft. Dat doet hij dus. En het viel allemaal reuzen mee. Hij mag de brief nu zelf houden en het lijkt wel of Andrea gehuild had. En dat had hij nog nooit gezien. Andrea vertelt hem wat dingen. Dan leest hij de brief en hij begrijpt het nu wel allemaal. Marcel was voor de ‘fouten’, “Duitsers” aan het vechten. En Veegaete gaf ‘Kulturabenden’ in het dorp! Nu hij dit allemaal weet heeft hij zijn doel bereikt. Het verhaal is nu letterlijk en figuurlijk afgesloten. Hij begraaft alle spullen van Marcel. EIGEN MENING: Het onderwerp spreekt me niet aan, omdat ik niet houd van oorlogsverhalen. Het boek heeft me wel nieuwe kanten van het onderwerp laten zien, bijvoorbeeld, hoe iemands oma zo’n groot geheim voor haar kleinkind verborgen kan houden. Ik ben door dit boek niet anders over het boek gaan denken, ik vind die oorlogsverhalen nog steeds oersaai. Het was best verrassend voor mij dat het onderwerp zo uitgewerkt zou worden, ik had echt iets heel spannends verwacht. Ik vind dat het onvoldoende gebeurtenissen weergeeft om te blijven boeien, omdat het zo langdradig is en sommige stukken gewoon te vaak herhaald worden. Ik vond de gebeurtenissen verrassend omdat ik niet had verwacht dat het verhaal zo uitgewerkt zou worden. Ik vond dat het terugkijken op de foto’s de grootste indruk op mij heeft gemaakt, omdat dat toch iets traditioneels heeft en dat zou ook vaker herhaald moeten worden. Nee, de hoofdpersoon is geen held waar ik op wil lijken, de hoofdpersoon neemt alleen maar waar en dat is dan geen held voor mij. Ik vond de bouw van het verhaal niet zo moeilijk, het was vrij simpel om te lezen. Het was een normale bouw, zonder afwijkingen, dus vond ik het ook normaal. Ik vond het eind heel goed, een gesloten einde, want alles werd duidelijk. Ik vond het verhaal lastig om te lezen door het gebruikte taal (Vlaams), dat beviel me helemaal niet, al die vage uitdrukkingen die maar half te begrijpen waren bevielen me ook niet. De taal past wel bij de personages, ze spreken Vlaams en wonen ook in het Vlaamse deel van België.