Opdracht a Verwachting en eerste reactie Ik had eigenlijk eerst een ander boek gekozen, namelijk “de vriendschap” van Connie Palmen. Maar omdat ik dit boek niet uit zou krijgen, heb ik er voor gekozen om dit boek te lezen. Één omdat het dunner is, maar ook omdat ik na het lezen van de achterkant wel wilde weten wie die Marcel nu eigenlijk was. Het boek zelf vond ik uiteindelijk toch tegen vallen, omdat ik na het lezen ervan er nog steeds niet achter ben wie nou Marcel is. Opdracht b Beknopte samenvatting en analyse Samenvatting Dit boek gaat over een jongetje dat bij zijn grootouders opgroeit. Een keer in de vier weken viert de grootmoeder van de ik figuur Allerzielen, ze veegt dan samen met haar meid Stella alle foto’s van de overledenen af en weet bij iedere foto wel een verhaal te vertellen. Maar over een foto wordt echter niet gesproken, de foto van Marcel. Alles wat we te weten komen over Marcel, weten we uit gesprekken die de ik persoon heeft afgeluisterd. Marcel is de oom van de ik persoon en deze ik persoon wordt ook vaak vergeleken met Marcel. Hij raakt dan ook erg geïnteresseerd in Marcel. Later blijkt uit een brief dat Marcel een aan de kant van de Duitsers stond tijdens de oorlog. Net voor het offensief stuurt hij nog een brief naar Nederland. Dit soort brieven doet de ruzie tussen de beide families van de grootouders oplaaien. Deze laatste brief heeft de ik persoon toevallig gevonden. Hij geeft deze brief aan zijn juffrouw Veegaete om de adelaar die er op staat te laten zien voor een opdracht. Zij ontdekt dan dat haar broer Norbert ook in de brief voorkomt, en houd de brief dan ook een tijdje bij. Uiteindelijk brengt ze hem dan toch terug naar grootmoeders huis, waar ze net als veel vrouwen uit het dorp om het halve jaar een jurk laat maken.
Analyse Thema Deze Vlaamse familieroman laat zien hoe Vlaamse nationalisten er tientallen jaren na de oorlog nog steeds last van hebben dat ze in de oorlog de kant van de Duitsers hebben gekozen. Titelverklaring Marcel is de naam van de dode, verzwegen oom. Heel lang weet de ‘ik’ nauwelijks meer over hem dan zijn naam. Stukje bij beetje ontdekt hij het verhaal van Marcels leven en dood. Personages De hoofdpersoon is een 9 jarig jongetje waarvan de naam niet wordt genoemd. Hij groeit op bij zijn grootouders op het Vlaamse platteland. Doordat hij vaak wordt vergeleken met zijn gesneuvelde oom Marcel, raakt hij in deze man geïnteresseerd en ziet zijn grootmoeder hem als degene die alles weer goed kan maken. Doordat hij in het verhaal vooral kijkt en luistert, leren we hem niet echt kennen. De grootmoeder is de eigenlijke hoofdpersoon van dit boek. Ze wordt steeds aangeduid als ‘de grootmoeder’. Daardoor wordt nog duidelijker hoe levensgroot en onvermijdelijk ze voor de ‘ik’ is. Zij is het hoofd van de familie. Ze zorgt nog meer voor de doden dan voor de levenden. Haar Vlaamse trots is nog ongebroken, maar de schaamte en verdriet die ze heeft overgehouden aan de oorlog, zorgen ervoor dat ze er alleen nog met vroegere partijgenoten over praat. Juffrouw Veegaete is de juf van de ‘ik’, hij is ontzettend verliefd op haar en fantaseert over haar lichaam. Wanneer ze de brief van Marcel, niet aan hem terug geeft, hoort hij van de grootmoeder dat ze in de oorlog fanatiek pro-Duits was, maar na de oorlog heeft geprobeerd dat te verbergen door Frans te gaan praten. De ouders van de ‘ik’ zijn bijna onzichtbaar in het boek. Ze leven nog wel en laten af en toe iets van zich horen, maar net als zijn broers en zussen, spelen ze geen rol in de belevenissen van de ik doordat de grootmoeder hem onder haar hoede neemt. Tijd Het boek speelt zich af in twee periodes. Het nu beschrijft een voorjaar in de zeventiger jaren: jongeren hebben gekleurde slips, terlenka broeken en lang haar, terwijl de oorlog nog vers in het geheugen ligt bij degenen die er een rol in hebben gespeeld. De tweede periode wordt gevormd door verhalen die de oude mensen aan de jongen vertellen en bevindt zich vlak voor, tijdens en na de Tweede wereldoorlog. Fictie werkelijkheid Marcel is voor een groot deel gebaseerd op jeugdherinneringen van de schrijver. Die woonde net als de ‘ik’ naast zijn grootouders, die hem veel over de oorlog vertelden. Ook Mortiers grootmoeder had een broer die in de Tweede wereldoorlog is gesneuveld toen hij aan het Oostfront voor de nazi’s vocht. Mortier was echter pas vijftien toen hij zich bewust werd van deze verzwegen familiegeschiedenis
Opdracht c eindoordeel Ik vond het boek ‘Marcel’ niet zo’n boeiend boek, het verhaal op zich was wel interessant en ik lees ook graag over de Tweede wereldoorlog. Maar dit boek vond ik een beetje tegen vallen omdat het vaker hele rare zinnen gebruikte en er ook Frans in voor kwam, en aangezien mijn Frans niet echt geweldig is begreep ik af en toe niet wat er stond. Wat ik erg jammer vond want daardoor is de bedoeling van het boek niet echt tot mij doorgedrongen. 1) gebeurtenissen Ik vond de gebeurtenissen in het boek niet echt iets speciaals hebben, dan weer waren ze in de naaikamer en dan weer op school. Ik zag niet echt een samenhang tussen de gebeurtenissen waardoor ik dit boek een beetje saai, eentonig vond. 2) personen Wat ik wel leuk vond aan dit boek was dat de personen van het ene op het andere moment konden veranderen, dus iemand waar ik van dacht dat het een hele aardige persoonlijkheid was kon door een bepaald iets zomaar veranderen in een “gemeen” iemand, wat ik erg leuk vond. Bijv Wieland (een zoon van mensen waar de ‘ik’ met zijn grootouders op visite ging) leek een hele beschaafde jongen, hij liet de ik zijn foto’s zien en begon toen op een gegeven moment zomaar de ‘ik’ te betasten, waardoor hij veranderde in een kwajongen. 3) opbouw Ik zag in het boek niet echt een opbouw, het verhaal sprong van de hak op de tak. Je leerde de personen daardoor ook niet echt kennen, zodat het verhaal onduidelijk werd. 4) taalgebruik Het taalgebruik van het boek vind ik in de eerste plaats erg verwarrend, omdat het met een zeer Belgisch accent geschreven is. Ook vond ik het erg storend dat er veel Franse zinnen door de tekst kwamen waardoor het verhaal voor mij af en toe een beetje onduidelijk werd. Wat ik wel leuk vond, was dat er af en toe van die maffe zinnetjes in voor kwamen, zoals: zijn lach was een aardbeving, met zijn navel als epicentrum. Het verhaal wordt er wel niet duidelijker van, maar deze zinnetjes hebben wel iets.