Superintendent
Ernest werd geboren in Bombay. Terwijl hij in India werd geboren, was zijn vader in Nederland. In India gingen ze wel is op bezoek bij oom Sharma. Hij rookte erg veel en ook maar van 1 merk. Een heel duur merk. Als oom Sharma aan het roken was mochten de kinderen niet bij hem in de buurt komen, Mama Tandoori vond dat het slecht voor ze was. Ernest en zijn 2 broers hadden wel eens een sigaret gestolen, en toen Mama Tandoori eraan kwam was Johan (de middelste zoon) die op zijn kop kreeg, de andere 2 waren weggerend. Oom Sharma wilde als 17-jarige jongen acteur worden. Hij had in veel armoede geleefd, maar is uiteindelijk een grote acteur in India geworden. Hij was vaak een politie agent. Hij kwam bijvoorbeeld op als er 2 mensen ruzie hadden, dat was dan de ‘grote’ rol. Hij stierf toen hij met zijn dochter naar een theatervoorstelling ging. Ze dachten dat hij sliep, hij was namelijk al best oud. Maar hij leefde op het toneel en stierf op het toneel.

De Indianse droom
Er stonden altijd 7 bekers op het nachtkastje van de moeder van Ernest. Dat waren de bekers die zij had gewonnen met atletiek wedstrijden. Mama Tandoori was een erg goede atleet op haar eigen manier. Zo was ze vaak al vertrokken voor het starschot en trok ze zich bij het hoogspringen op aan de paal die er naast stond. Ook de zus van Mama Tandoori, Jasleen was een erg goede atleet. Ernest was ook een erg goede atleet en deed mee aan veel wedstrijden en won veel prijzen. Al de prijzen die hij won moest hij van Mama Tandoori aan iedereen laten zien. Toen er op een dag de’’Athletics Federation of India’’, Mister Kumar voor de deur stond die vroeg of Ernest mij wilde doen aan de Olympische spelen voor India, wilde hij dat erg graag. Maar van zijn moeder mocht hij niet. Hij zat namelijk in het 5e jaar van gymnasium en zou volgens zijn moeder econoom worden. Uiteindelijk verliet de man met veel pijn het huis. Hij was tegen een enorme stapel video’s aangelopen. Ernest wilde helemaal geen econoom worden maar schrijver. Toen hij dat aan zijn moeder vertelde verbrandde ze een zwarte vuilniszak in de tuin om de boze geest in hem weg te jagen. Ook wilde meneer van der Kwast zich specialiseren in prostaat kanker, en wilde er allemaal artikelen over lezen. Maar van Mama Tandoori wilde niet dat hij werkte wanneer hij thuis was. Meneer van der Kwast las de artikelen daarom vaak op de wc, maar vaak kwam hij er niet heelhuids uit.

Bij de dood van oma Voorst
Johanna van der Kwast was de overgroot oma van Ernest. Ze wordt ook oma Voorst genoemd, omdat ze in de Voorst woonde. Ze was dement. Zo zag ze ook wel eens haar echtgenoot die allang was overleden in een raaf. Ook bleef ze een keertje bij de familie van der Kwast logeren. Dat liep niet goed af, ze dacht namelijk dat ze ontvoerd was. Er is ook nog een opa Luxemburg (hij woonde namelijk in Luxemburg), hij was de zoon van oma Voorst. Mama Tandoori verdacht opa Luxemburg ervan dat hij had gerotzooid met het testament van oma Voorst. Zelf was ze opzoek naar allemaal erfenissen. Ook had ze een handtekening van oma Voorst gekregen zodat zij de keuken mochten hebben. Dat kon ze doen omdat oma Voorst dement was. De familie van der Kwast was geen hechte familie, alle mannen waren volgens Ernest kaal en hadden een snor. Niemand was een avonturier op 1 iemand na. Op de begrafenis van oma Voorst liet Mama Tandoori heel even goed zien aan opa Luxemburg dat zij recht hadden op de keuken.

De man met de baard
De oom van Ernest, Helbert van der Kwast was eigenlijk de enige avonturier in de familie. Hij vertrok van huis zonder iets te zeggen, hij wist namelijk dat zijn ouders dat niet goed zouden vinden. Hij ging naar Canada om zijn droom waar te maken: miljonair worden. Hij wilde een stukje land kopen voor de landbouw, en met die winst nog meer grond kopen etc. Hij nam 2 koffers mee met alleen maar kranten erin. Die koffers wogen wel 40 kg. Zo leek hij een hele grote rijke business man, vond hij. Hij ging alle grote bedrijven langs en hoopte dat hij door ‘i’m your man’ te zeggen werd aangenomen. Uiteindelijk kwam hij bij een boerderij te recht, en werd hij de knecht van een graanboer. De boer en boerin behandelden hem als hun eigen zoon. Ze waren erg gelovig en gingen elke zondag naar de kerk. Helbert wilde niet tussen 4 muren zitten om bijvoorbeeld te leren, vandaar dat hij naar Canada was gegaan. De boer wilde graag dat Helbert de boerderij zou overnemen, maar hij vertrok ook zonder iets te zeggen bij de boer en boerin, hij wilde weer veder met zijn leven. Thuis wachtte ze op iets van Helbert zodat ze wisten dat het goed met hem zou gaan. Hij belde en vertelde dat hij een technische analist was in een laboratorium in Ottawa. Hij kon zijn gesprek niet afmaken want het geld was op. Het ging goed met hem, en investeerde al zijn geld in termijncontacten, daarmee maakte hij heel veel winst en dat geld investeerde hij ook weer in termijncontacten. Hij werd heel rijk, maar verloor al heel snel alles (behalve zijn 2 koffers). Hij laat 7 jaar niets meer van hem horen. Hij komt bij een huisje met een vrouw. De vrouw weet dat hij op een dag zal vertrekken. In de zomer repareert Helbert daken, en als hij thuis zorgt de vrouw voor hem. En op een dag vertrekt hij dan. De vrouw verbrandde zelfs de lakens en hoopte dat haar leven nu echt zou gaan beginnen. Een andere oom had een gewoonte dat hij in elke stad waar hij kwam ging kijken in het telefoonboek of er mensen waren met de zelfde achternaam. Zo kwam hij Helbert tegen. Hij ging bij zijn huis langs, maar er was niemand. Hij vertelde in Nederlands dat hij wist waar Helbert woonde. Theo ging hem zoeken, en vond hem in een vervallen kajuit, waar hij erg arm was. De familie was erg bezorgd. Helbert kwam ook een keertje naar Nederland en ging naar zijn broer Theo. Mama Tandoori deed de deur open maar hij mocht niet binnen komen. Ze geloofde niet dat het familie was, hij had namelijk een baard en dat had niemand in de familie. Toen Theo thuis kwam mocht hij naar binnen, en na 2 dagen ging hij naar opa Luxemburg. Later kwam hij een Oostenrijker tegen die wilde handelen in marmer, maar hij kon het niet alleen. En samen met Helbert gingen ze dat handelen. De transportkosten waren te hoog, en al snel gingen ze weer failliet. Mama Tandoori gebruikte oom Helbert voor bijna alles als de kinderen niet wilde luisteren.  Als zij hun tanden niet wilden poetsen of geen fruit wilden eten zei ze dat ze dan net zo zouden worden als oom Helbert en niets zouden bereiken. De broer van Ernest Johan had onderzoek gedaan in Marokko en was daar getrouwd met een ontzettend mooie moslima. Toen hij haar voorstelde aan zijn moeder was ze ontzettend boos. Moslims hadden er namelijk voor gezorgd dat ze moesten vluchten. Toen ze later ook nog te horen kreeg dat Ernest was gestopt met zijn studie en schrijver wilde worden draaide ze helemaal door. Haar leven was voor niets geweest zei ze. Haar eerste zoon was gehandicapt haar tweede zoon was getrouwd met een moslima en haar derde zoon was schrijver. Johan en Ernest zijn weer een bult rijker, en Mama Tandoori verbrand een vuilniszak in de tuin en geeft de schuld aan oom Helbert. Van oom Helbert hadden ze verder niets meer gehoord.

De man met de baard
De oom van Ernest, Helbert van der Kwast was eigenlijk de enige avonturier in de familie. Hij vertrok van huis zonder iets te zeggen, hij wist namelijk dat zijn ouders dat niet goed zouden vinden. Hij ging naar Canada om zijn droom waar te maken: miljonair worden. Hij wilde een stukje land kopen voor de landbouw, en met die winst nog meer grond kopen etc. Hij nam 2 koffers mee met alleen maar kranten erin. Die koffers wogen wel 40 kg. Zo leek hij een hele grote rijke business man, vond hij. Hij ging alle grote bedrijven langs en hoopte dat hij door ‘i’m your man’ te zeggen werd aangenomen. Uiteindelijk kwam hij bij een boerderij te recht, en werd hij de knecht van een graanboer. De boer en boerin behandelden hem als hun eigen zoon. Ze waren erg gelovig en gingen elke zondag naar de kerk. Helbert wilde niet tussen 4 muren zitten om bijvoorbeeld te leren, vandaar dat hij naar Canada was gegaan. De boer wilde graag dat Helbert de boerderij zou overnemen, maar hij vertrok ook zonder iets te zeggen bij de boer en boerin, hij wilde weer veder met zijn leven. Thuis wachtte ze op iets van Helbert zodat ze wisten dat het goed met hem zou gaan. Hij belde en vertelde dat hij een technische analist was in een laboratorium in Ottawa. Hij kon zijn gesprek niet afmaken want het geld was op. Het ging goed met hem, en investeerde al zijn geld in termijncontacten, daarmee maakte hij heel veel winst en dat geld investeerde hij ook weer in termijncontacten. Hij werd heel rijk, maar verloor al heel snel alles (behalve zijn 2 koffers). Hij laat 7 jaar niets meer van hem horen. Hij komt bij een huisje met een vrouw. De vrouw weet dat hij op een dag zal vertrekken. In de zomer repareert Helbert daken, en als hij thuis zorgt de vrouw voor hem. En op een dag vertrekt hij dan. De vrouw verbrandde zelfs de lakens en hoopte dat haar leven nu echt zou gaan beginnen. Een andere oom had een gewoonte dat hij in elke stad waar hij kwam ging kijken in het telefoonboek of er mensen waren met de zelfde achternaam. Zo kwam hij Helbert tegen. Hij ging bij zijn huis langs, maar er was niemand. Hij vertelde in Nederlands dat hij wist waar Helbert woonde. Theo ging hem zoeken, en vond hem in een vervallen kajuit, waar hij erg arm was. De familie was erg bezorgd. Helbert kwam ook een keertje naar Nederland en ging naar zijn broer Theo. Mama Tandoori deed de deur open maar hij mocht niet binnen komen. Ze geloofde niet dat het familie was, hij had namelijk een baard en dat had niemand in de familie. Toen Theo thuis kwam mocht hij naar binnen, en na 2 dagen ging hij naar opa Luxemburg. Later kwam hij een Oostenrijker tegen die wilde handelen in marmer, maar hij kon het niet alleen. En samen met Helbert gingen ze dat handelen. De transportkosten waren te hoog, en al snel gingen ze weer failliet. Mama Tandoori gebruikte oom Helbert voor bijna alles als de kinderen niet wilde luisteren.  Als zij hun tanden niet wilden poetsen of geen fruit wilden eten zei ze dat ze dan net zo zouden worden als oom Helbert en niets zouden bereiken. De broer van Ernest Johan had onderzoek gedaan in Marokko en was daar getrouwd met een ontzettend mooie moslima. Toen hij haar voorstelde aan zijn moeder was ze ontzettend boos. Moslims hadden er namelijk voor gezorgd dat ze moesten vluchten. Toen ze later ook nog te horen kreeg dat Ernest was gestopt met zijn studie en schrijver wilde worden draaide ze helemaal door. Haar leven was voor niets geweest zei ze. Haar eerste zoon was gehandicapt haar tweede zoon was getrouwd met een moslima en haar derde zoon was schrijver. Johan en Ernest zijn weer een bult rijker, en Mama Tandoori verbrand een vuilniszak in de tuin en geeft de schuld aan oom Helbert. Van oom Helbert hadden ze verder niets meer gehoord.

India
Ernest gaat als hij ouder is naar India. Daar gaat hij op bezoek bij 2 tantes. Eerst gaat hij naar tante Sitara, zij is de milde versie van zijn moeder. Hij komt erachter dat zijn moeder geen Indiër is maar een Pakistaan, ze moesten vluchten voor de oorlog. Hij ziet dat er veel armoede is in India. De 2 tantes lijken erg op zijn moeder vooral Jasleen. Jasleen is net zo ‘bazig’ als zijn moeder. Er neemt Ernest meteen mee naar haar huis. Jasleen wilde ook niet dat hij over haar zou schrijven in zijn boek. Dan zou ze hem vermoorden zei ze. (Hij heeft toch over haar geschreven in zijn boek, dus ik ben erg benieuwd wat ze gaat doen…) Later gaat hij weer naar zijn andere tante en weer terug naar huis. Theo moest soms allemaal spullen meesmokkelen door de douane, omdat de koffers te zwaar waren. Zo smokkelde hij eens 10 kilo tandpasta door de douane.

In Italië
Ernest heeft een zoon en een vrouw. Die wonen in Italië. Ernest zelf woont in Nederland. Dit laatste hoofdstuk was voor zijn zoon van 17 maanden. Zijn moeder komt langs in Italië om haar kleinzoon te zien. Ze loopt van het vliegveld naar het huis van Ernest, zijn vrouw en zoon, want de taxi is te duur. Als er wordt aangebeld lopen ze naar de deur, het zoontje wil de deur open. De deur gaat open en het zoontje kijkt met nieuwsgierige, verwachtingsvolle ogen door de kier.

Tekstanalyse
Titelverklaring
De titel van het boek is: Mama Tandoori. De titel verwijst naar de moeder van Ernest die vaak kip tandoori maakt, die ontzettend lekker is. Tandoori is een Indiaas gerecht. Vandaar dat de titel van het boek ‘Mama Tandoori’ is.

Karakterbeschrijving van de hoofdpersonen
- Ernest van der Kwast: Hij luistert goed naar zijn moeder, maar volgt ook wel zijn eigen pad. Ernest schaamt zich ook best vaak voor zijn moeder, voor de dingen die zij doet. Hij is volgens mij een redelijke rustige jongen maar als baby zijnde was hij erg vervelend. Hij was waarschijnlijk ook de reden dat Mama Tandoori niet nog een kind wilde. Drie is namelijk een ongeluksgetal, maar toch wilde ze niet nog een kind.

- Mama Tandoori: Ze is de moeder van 3 kinderen. Ze trekt zich niets aan van andere mensen aan. Ze doet wat ze zelf wil. Ze wil altijd alles zo goedkoop mogelijk, en alles moet zoals zij het wil. Ze is een beetje bazig.

Tijd
Alles wat de schrijver schrijft is in het verleden gebeurd. Hij begint een stukje ook altijd in het verleden. Soms zijn er wel dingen die hij in de tegenwoordige tijd schrijft, maar die zijn dan al wel gebeurd. Zo schrijft hij dingen die mensen zeggen in de tegenwoordige tijd. Vanaf het midden van het laatste hoofdstuk vertelt hij wel alles in de tegenwoordige tijd.

Ruimte
Het verhaal speelt zich af op verschillende plaatsen. In Nederland, India, Italië, Frankrijk en Canada. Ook zijn ze vaak thuis, of bij andere familieleden in hun huis. Mama Tandoori is natuurlijk ook vaak in de winkels, en met Ashirwad bij bijzondere plekken waar hij misschien genezen kon worden.

Thematiek
Het boek heeft niet echt een thema, vind ik. Het zijn namelijk allemaal dingen die Ernest, en zijn familie hebben meegemaakt. Maar als ik een thema moet kiezen, kies ik voor een komedie. Het klopt niet helemaal, maar de schrijfstijl is wel komedie. Er zijn namelijk veel grappige stukjes in het boek, die ook op een grappige manier geschreven zijn.

Persoonlijke reactie
Ik vond het een erg leuk boek om te lezen. Ik houd wel van boeken waar grappige dingen gebeuren, en daar was dit boek erg geschikt voor. Wel vond ik het erg jammer dat er geen verhaallijn in het boek zat. Dat vind ik namelijk wel erg fijn. Ik vind het makkelijker om een boek te lezen met een duidelijke verhaallijn, dan een boek met allemaal kleine stukjes. Omdat het boek niet echt een verhaallijn had vond ik het ook erg moeilijk om een samenvatting te schrijven. Ik heb erg vaak moeten lachen, omdat Mama Tandoori toch wel erg rare dingen doet. Al met al vond ik het een leuk boek. En raad ik het boek erg aan, aan mensen die wel een beetje humor hebben.