Loverboy & girl door Joost Heyink

Titelbeschrijving Titel: Loverboy & girl
Schrijver: Joost Heyink
Uitgever: Van Holkema & Warendorf
Jaar van uitgave: 2004
Genre: Jeugd Drama, want het gaat over een jong meisje wat die allemaal meemaakt als ze zich in zee laat met een loverboy. Motivatie van keuze Wij zijn lid van de ECI, dat is een club waarbij je elke maand een boek of iets anders moet kiezen. Ik heb dus in het foldertje gekeken welk boek mij wel leuk leek en over dit boek stond er maar één klein regeltje, maar toch sprak het mij wel aan. Ik vond het eens wat anders dan al die Carry Slee boeken, die gaan vaak over drugs gebruik of andere dingen. Ik had nog nooit een boek gelezen wat over loverboy’s ging, dus leek het me wel leuk om deze te gaan lezen. Samenvatting Fanny werkt in een fast-food restaurant: McBill. Fanny’s moeder doet mee aan de marathon van Brussel en traint daarom ook erg veel. Martin is kok in de McBill, hij maakt de billies waar het restaurant ook zo bekend om is. Fanny kan goed opschieten met Martin, ze maken veel lol met elkaar. In het restaurant werken ook nog Debby en Wanda, Wanda en Fanny mogen elkaar niet zo. Nadat Fanny klaar is met werken bij Mcbill spreekt ze af met Jeff, een loverboy. Fanny weet dat Jeff niet is wie hij lijkt te zijn, maar spreekt met opzet met hem af. Dat doet ze omdat een vriendin van Fanny, Toos, slachtoffer van een loverboy is geworden en haar daardoor is kwijtgeraakt. Nu wil Fanny alle meiden waarschuwen door een boek te schrijven, dat doet ze door zelf te ontdekken hoe het leven als “slachtoffer van een loverboy” is. Ze denkt dat ze alles in de hand heeft en het plan gaat goed. Ze vertelt alles aan haar beste vriend Martin, want die kan ze vertrouwen. Hij wil haar het idee uit haar hoofd halen, want hij vindt het belachelijk waar ze mee bezig is, maar Fanny staat achter haar keuze dat ze haar boek wilt schrijven. Fanny heeft al een aantal afspraakjes met Jeff gehad en heeft al een paar hoofdstukken voor haar boek. Ze wil nog één afspraakje voor haar laatste hoofdstuk. Ze spreken als laatste afspraakje in het café De Lantaarnpaal af, maar Jeff weet niet dat het hun laatste afspraakje zal zijn. Jeff denkt namelijk dat hij bijna een nieuwe prooi voor hun organisatie heeft gevangen. Jeff maakt het Fanny warm door lieve dingen tegen haar te zeggen en haar een mooie ketting te geven. Hij vraagt of Fanny mee naar zijn huis gaat, Fanny weet dat het verkeerd is maar ze wil graag weten hoe het huis van een loverboy er nou uitziet. Ze heeft na Jeff met Martin afgesproken en belt hem daarom om te zeggen dat ze wat later komt, want ze gaat met Jeff mee naar huis. Martin vind het niet zo’n goed idee, maar kan haar niet tegenhouden. Uit bezorgdheid vraagt hij toch maar het adres van Jeff. Fanny vind het appartement van Jeff mooi, het bed met spiegels erboven, de plasmatv’s overal aan de muur (zelfs in de wc!), het balkon en de zachte vloerbedekking. Ze wil graag foto’s maken van het appartement zodat ze die bij het boek kan doen. Ze probeert het een beetje onopvallend te vragen door te zeggen dat ze alles fotografeert wat ze mooi of bijzonder vind (wat ook echt zo is), maar van Jeff mag het niet. Ze wil weer weggaan, maar Jeff vindt dat ze nog een kop koffie moet blijven drinken. Als Jeff de koffie klaarmaakt, snuffelt Fanny een beetje rond. Ze vindt een brief van Jeff waarin wordt vertelt hoe hij Fanny steeds meer in zijn macht krijgt en dat er vaart in zit, het is geadresseerd aan een organisatie. Na dat gezien te hebben wil ze zo gauw mogelijk weg, ze maakt gauw wat foto’s van de brieven als bewijs voor haar boek. Net op het moment dat ze de foto’s gemaakt heeft komt Jeff weer binnen. Hij vraagt wat ze aan het flitsen was, Fanny verzint gauw een smoes dat ze de Picasso aan de muur aan het fotograferen was. Jeff vraagt of hij de foto mag zien. Fanny probeert onopgemerkt de foto te wissen, maar het lukt niet. Jeff word woedend als hij de foto ziet, hij slaat Fanny in haar gezicht. Hij maakt het fototoestel stuk, zodat de foto vernietigd is. Hij bind Fanny vast aan de kachel en gaat ‘de slagers’ van de organisatie halen. Fanny probeert los te komen, maar het lukt niet. Ondertussen zit Martin op Fanny te wachten, als ze na een kwartier er nog niet is besluit hij naar het appartement van Jeff te gaan. Hij is al gauw in de straat waar Jeff woont, de voordeur van het appartementenperplex is open. Hij loopt naar boven, naar de zolder waar Jeff woont. Hij probeert de deur open te maken, maar die zit op slot. Hij hoort aan de andere kant Fanny mompellen. Hij ziet een koelkast op de overloop staan, hij pakt de koelkast en beukt de deur ermee in. Hij treft daar in een kamertje Fanny aan, vastgebonden aan een kachel. Hij maakt haar los en verlaten het appartement, maar net als ze op de overloop staan horen ze Jeff en ‘de slagers’ de trap opkomen. Ze gaan gauw terug het appartement in en sluiten zichzelf op in een kamertje. ‘De slagers’ beuken tegen de deur, de schanieren komen daardoor steeds losser te zitten. Fanny en Martin gaan gauw het balkon op, vanaf daar springen ze naar de dakgoot van een huis naast hun. ‘De slagers’ achtervolgen hun ook en springen naast Martin en Fanny op de dakgoot. Fanny en Martin rennen gauw verder en hebben een kleine voorsprong van 10 meter. Ze komen bij een dakkappel aan, Martin trapt de ruit in. Ze gaan gauw de donkere ruimte binnen. Ze proberen een deur te vinden, maar doordat het zo donker is lukt het ze niet goed. Net als ze gewend zijn aan het donker vinden ze de deur, maar op dat moment komen ‘de slagers’ binnen. Ze rennen gauw naar deur en maken hem open en sluiten hem achter zich dicht. Ze zijn nu in een zolderruimte beland met gaten in de vloer. Ze lopen verder en belanden bijna in een diep gat, ze lopen eromheen en gaan erachter staan. ‘De slagers’ hebben de deur inmiddels gevonden en stappen ook de ruimte binnen. Fanny zegt dat ze zich overgeven, want ze zitten nu echt in de val. Ze zegt dat ze hun maar moeten komen halen, één ‘slager’ komt op hun af. Hij ziet het grote gat niet en valt erin. De andere ‘slager’ wordt woedend en gaat sluipend op hun af, Fanny en Martin weten niet waar ‘de slager’ is en weten dus niet langs welke kant van het gat ze moeten. Ze besluiten in het gat te springen. Net op het moment dat Fanny springt, springt ‘de slager’ ook, als laatste springt Martin. Fanny komt liggend op een trap neer, ‘de slager’ komt op z’n voeten terecht en grijpt Fanny gelijk bij haar keel. Hij knijpt steeds harder in haar keel en zegt haar vaarwel. Alles wordt voor Fanny’s ogen zwart en ze voelt steeds minder. Opeens voelt ze dat de greep om haar keel minder word, dat komt doordat Martin een paar trappen tegen het hoofd van ‘de slager’ geeft. Na een paar trappen valt ‘de slager’ bewusteloos van de trap. Drie weken later

Het miezerde. In de muziektempel zat je droog. Behalve als je niet oplette en ging zitten onder een zwakke plek in het dak. Fanny en Martin hadden niet goed opgelet. Het druppelde af en toe, maar geen van beiden had er last van. Het ware warme druppels. ‘Ik wil met je vrijen,’ zei Martin. ‘Pardon?’ ‘Ik wil met je naar bed.’ ‘Hè! Dat is wel heel direct, of niet? Dat moet je zo niet vragen.’ ‘Waarom niet?’ ‘Dat doe je niet.’ ‘Hoe dan?’ ‘Als je wil vrijen, dan vraag je bijvoorbeeld: zal ik je een zoen geven?’ ‘Dus als ik met je naar bed wil, dan vraag ik of ik je een zoen mag geven?’ ‘Ja.’ ‘Mag ik je een zoen geven?’ ‘Ja.’ ‘Zo, dat is dan afgesproken.’ Martin lachte. Fanny lachte terug. Ze keek om zich heen. In een hoek lagen twee lege bierblikjes. Links een verkommerd bosje gele rozen. De houten vloer was vanwege honderd jaar wind en vocht haar hardheid kwijtgeraakt. Het hoekje waar ze zaten was schoongewaaid. De perfecte plek. Het schemerde en als je een jasje over het hek hing, kon je vanaf de weg verderop niets zien. Dus hingen ze een jasje over het hek. En nog een, voor de zekerheid. De plek zag er nu verzorgd uit. Een paar minuten later niet meer. Her en der lagen kledingstukken. Een sok, binnenstebuiten. Een broek, één pijp in orde, de andere verfrommeld en duidelijk in grote haast afgestroopt. Martin had een boxershort om zijn enkel, hij had geprobeerd hem uit te schoppen, maar hij had nu wat anders aan zijn hoofd. Het witte T-shirt van Fanny lag twee meter verder. Er stond een schoen van Martin op. En een afdruk van ze zool; in het Noorderplantsoen worden veel honden uitgelaten. Het was een zootje. Een lekker zootje. Het regende nu hard en er ontsnapten steeds meer druppels aan het dak. In het begin kwamen die terecht op de rug van Martin, later ook op die van Fanny. Toen op de buik van Fanny. En weer op Martins rug. Als je lichaam warm is, worden de druppels het ook. Als je dan ook nog een beetje zweet, loopt alles door elkaar. Zo lang duurde de bui trouwens niet. Het was meer een wolkbreuk van hooguit een paar minuten. Een stortbui die net zo snel ophield als begon. Daarna drupte het nog wat en rook het lekker. De natuur had een frisse neus gehaald. Fanny streek met haar wijsvinger over Martins voorhoofd en stak de vinger in haar mond. ‘Zout,’ zei ze. ‘Zweet.’ Ze legde een hand in zijn nek en trok hem naar zich toe. Het werd de langste kus die de afgelopen eeuw in de muziektempel werd gepleegd. De kus begon als een ordinaire zoen, maar dat gaat op den duur vervelen. Je wilt na een poosje war anders. Meer. En zo werd het gaandeweg een dubbelkus: als de een een schouder kust, kuste de ander een hals. Tegelijk met een kus op een dij kreeg de kusser een kus op de rug. En zo konden er ook twee buiken op hetzelfde moment worden gekust. De dubbelkus duurde achttien minuten en verwaterde uiteindelijk omdat de lippen moe werden en de handen actiever, en omdat nieuwe regendruppels Fanny en Martin uitnodigden anders te gaan liggen, waardoor er vanzelf leuke ideeën opkwamen over bewegingen van voeten, handen, dijen en de rest. Nat werden ze, maar het zout won het op den duur van de regen. Tot de regen het weer overnam. De oude tempel kreunde maar kreeg ten slotte zijn verdiende rust. Martin legde zijn T-shirt om Fanny’s schouders. Ze was rechtop gaan zitten. ‘Ik ben in de war,’ zei Martin. Hij zuchtte. ‘Ik weet het even niet, ik ben het kwijt.’ ‘Mm. Heb ik ook een beetje,’ zei Fanny zachtjes. ‘Kun jij mij uitleggen wat je krijt bent?’ ‘Mijn sok,’ zei Martin. Fanny gaf hem een stomp in zijn maag, maar Martin bleef lachen. Ze lachte terug. ‘Je had helemaal geen sokken aan. Martin Mwamba, je bent… ho! Stop! Zo blijven zitten!’ ‘Hè? Wat is er?’ ‘Zo blijven zitten! Niet bewegen! Ik maak een foto van je. Ho! Niet bewegen!’ ‘Je bent gek. En ik krijg kramp.’ Fanny graaide naar haar broek en haalde er een cameraatje uit. Ze hurkte en flitste Martin van opzij. Die zat op zijn knieën, een beetje gedraaid en met zijn handen naar voren. Ze nam hem nog een keer, recht van voren. ‘Zo,’ zei Fanny. ‘Prachtig. Pure kunst.’ ‘Mag ik weer bewegen?’ ‘Ja, nu even rechtop graag. Ja, heel goed.’ Fanny nam nog twee foto’s. ‘Oef! Je moest eens weten!’ ‘Klaar, rooie idioot?’ ‘Ja, klaar. Je bent vanaf nu een kunstwerk.’ ‘Was is toch al?’ Martin zocht zijn kleren bij elkaar, wat nog niet meeviel. Hij was net iets sneller aangekleed dan Fanny. Die was haar T-shirt aan het uikloppen, wat niet hielp. Ze gingen zitten, in het midden van de muziektempel. Het was het laatste droge plekje. ‘Blij met je nieuwe speeltje?’ vroeg Martin. ‘Hij is fantastisch! Nog kleiner dan mijn vorige en met veel meer functies!’ ‘Van welke krant heb je hem ook weer gekregen?’ ‘De Avond. Voor dat lange interview.’ Fanny stopte de camara in haar zak en legde een arm om Martins schouder. Ze trok even aan een krulletje in zijn nek. ‘O ja. En word je al herkend op straat?’ ‘Ja. Iemand vroeg laatst of ik in een soap speel. Je komt me zo bekend voor, zei hij.’ ‘Zo begint het. Hoe veel televisiestations zijn er bij je langs geweest? Twee?’ ‘Drie. En morgen komt er nog een.’ Fanny kriebelde aan Martins oorlel. ‘Mooi. Dat is toch wat je wilde?’ ‘Natuurlijk! Daarom ben ik eraan begonnen! Niemand kan er nu meer omheen! Er zijn al vragen gesteld in de Tweede Kamer en er komt een commissie of zoiets.’ ‘Mooi kop ook in de krant. “Meisje infiltreert in loverboyorganisatie. Netwerk opgerold.”.’ Martin pakte Fanny’s hand en gaf er een kus op. ‘Klopt niet helemaal,’ zei Fanny, ‘het was afgelopen voor het echt serieus werd.’ ‘Gelukkig maar.’ ‘En het netwerk is ook niet helemaal opgerold. Jeff hebben ze weer laten lopenen de baas van het stelletje is hem gesmeerd. Zit ergens in Spanje, denken ze.’ ‘De tweede man is toch wel opgepakt?’ Ja. Igor Weetikveel.’ ‘Hoe is het met je verslag?’ vroeg Martin. ‘Ik heb me gek gekopieerd. Ik heb het overal naartoe gestuurd. Politie, kinderbescherming, jeugdzorg, gemeentes. En sommige stukken zijn in de krant gekomen.’ ‘Meer kun je niet doen,’ zei Martin. ‘Misschien niet, maar je hoopt stiekem dat het meer oplevert.’ ‘Wat bedoel je?’ ‘Toos,’ zei Fanny zachtjes. Martin aaide de binnenkant van Fanny’s hand. Een halve minuut, of langer. ‘Misschien later,’ zei Martin. ’Ja, misschien later,’ zei Fanny. Weer een halve minuut van rustig geaai. Fanny en Martin keken elkaar twee keer aan, glimlachten dan en keken naar elkaars handen, naar het gietijzeren hek, naar de struik twintig meter verderop. De lijster begon te zingen. ‘Fanny?’ Ja?’ ‘Heeft je moeder… eh?’ ‘De marathon van Brussel, bedoel je?’ ‘Ja.’ ‘Nee. Ze is tweede geworden, net als vorig jaar. Ik ga nog harder trainen, zei ze, volgend jaar moet het gebeuren.’ ‘En blijf je werken bij McBill?’ ‘Tuurlijk. En jij dan?’ vroeg Fanny. Ze begon aan Martins andere oorlelletje. ‘Niet lang meer, waarschijnlijk. Ik begin met een nieuw project.’ ‘ik mag het niet verder vertellen?’ ‘Klopt. Hoe wist je dat?’ ‘Wat is je nieuwe project?’ ‘Ik ga een boek schrijven.’ Fanny lachte. ‘Dat is niet om te lachen, kleine rooie,’ zei Martin. ‘Sorry. Hoe heet het?’ ‘Niet verder vertellen.’ ‘Beloofd.’ Martin pakte een schoen en keerde hem om. Plens. Hij keek Fanny aan. ‘Ik weet het nog niet zeker. Ik heb wel en idee.’ ‘Vertel.’ ‘Loverboy & girl.’ Persoonlijke reactie Onderwerp Omschrijf het onderwerp in enkele woorden of één zin. Hoe loverboy’s te werk gaan en wat de gevaren ervan zijn. Vind je het onderwerp interessant? Ik vind het wel interessant, want er zijn volgens mij niet zoveel boeken die over loverboy’s gaan. In dit boek leer je hoe je een loverboy kunt herkennen en wat de gevaren ervan zijn. Je leert van het boek dus heel veel zonder dat je het door hebt en je het ook nog leuk vind om het te lezen. Ligt het onderwerp in jouw belevingswereld? Is het een onderwerp waar jij wel eens over nadenkt en ben je door het boek anders over het onderwerp gaan denken? Ja, ik ben anders over het onderwerp gaan denken. Eerst dacht ik altijd: wat dom van die meiden dat ze niet zien dat het een loverboy is, ik zou het wel merken. Met het lezen van een boek verplaats ik mezelf in de hoofdpersoon, dan ga ik denken van: zou ik ook met die jongen mee naar huis zijn geweest? Nee denk ik dan. Maar op dat moment als het je echt gebeurd, dan is het anders dan gebeurd het echt en ben je ook anders. Je bent dan misschien verliefd op die jongen en hebt niet door dat het een loverboy is en gaat dan toch met hem mee naar huis. Loverboy’s zorgen dus dat je verliefd op hun word en afhankelijk van ze en dan durf je niet meer zo snel nee te zeggen. Ik ben dus wel anders gaan kijken naar hoe je slachtoffer kunt worden daarvan zonder dat je het door hebt. Wordt er in het boek een bepaalde visie op het onderwerp gegeven? Welke visie en ben je het daarmee eens? Er wordt in het boek vooral negatief over loverboy’s gedaan. Ik ben het wel met het boek eens dat loverboy’s gevaarlijk en slecht zijn en dat meisjes er goed voor moeten oppassen. Vind je dat de schrijver het onderwerp goed uitgewerkt heeft of vind je dat het onderwerp oppervlakkig, zonder veel uitwerking en diepgang wordt beschreven? Ik vind dat het onderwerp goed is uitgewerkt. Ze leggen ook uit wat loverboy’s zijn. Hier een citaat uit het boek waar ze dat uitleggen: “’Weet je wat een loverboy is?’ vroeg Fanny zachtjes. ‘Ik! Ik ben een loverboy!’ Martin straalde. ‘Nee, helemaal niet. Je weet het niet.’ ‘Goed, ik weet het niet.’ ‘Een loverboy is een jongen die ervoor opgeleid is om meisjes te versieren.’ ‘Zo’n opleiding kan ik ook wel gebruiken,’ zei Martin. ‘Luister nou even. Als hij het meisje heeft versierd, zorgt hij ervoor dat ze afhankelijk van hem wordt.’ ‘Waarom zou hij dat doen? En hoe dan?’ ‘Hij is lief, hij geeft aandacht, hij is er altijd voor je, hij vraagt niets terug, hij heeft geduld, hij geeft cadeautjes, hij heeft geld, hij neemt je mee naar dure plekken. En hij trekt je weg van mensen die misschien tegen deze grote liefde zijn. Je mag zelfs van huis weglopen en bij hem wonen. Zo doet hij dat. Snap je? Dat is een loverboy.’ ‘Zoals je het nu vertelt, heeft Toos een leuke gozer ontmoet die goed voor haar is. Wat heb ik gemist?’ ‘Niks. Maar dan gebeurt het. Als het meisje helemaal is ingepalmd, als ze zich heeft overgegeven aan haar grote liefde, als ze geen kant meer op kan, als ze helemaal afhankelijk is van die jongen, dan vraagt hij iets terug.’ ‘Wat dan?’ ‘Dan moet ze geld verdienen. En om hem niet meer kwijt te raken, doet ze dat. Want anders heeft ze niets meer.’ ‘Ik begin er iets van te snappen. Beetje vieze smaak krijg ik ervan. Dan moet ze dus schappen vullen of zo.’ ‘Ze moet met mannen naar bed.’ ‘Wat?’ Martin schoot overeind. ‘De loverboy hangt eerst een zielig verhaal op over een schuld aan een vriend die hij niet kan terugbetalen of zo en dat ze hem kan helpen door met die zogenaamde vriend uit te gaan. En naar bed te gaan. Als ze dat doet – en dat doet ze, want ze wil haar vriendje niet kwijtraken -, heeft ze een grens overschreden. Ze zal dan makkelijker overgehaald kunnen worden nog eens met iemand naar bed te gaan. Voor geld. En als ze toch weigert, gaan ze dreigen of erger.’ ‘Je hebt het over boeven, over een criminele organisatie die meisjes de hoer laat spelen!’ ‘Precies.’” In dit stuk word uitgelegd over hoe loverboy’s te werk gaan. Het onderwerp gaat ook over hoe loverboy’s zijn en dat wordt in het boek goed uitgelegd. Gebeurtenissen Welke gebeurtenissen vind jij het belangrijkst in het boek en waarom? Vind je dat die belangrijke gebeurtenissen goed beschreven worden? Ik vind als belangrijkste gebeurtenis dat Fanny gaat onderzoeken hoe loverboy’s te werk gaan en hoe je erin verstrikt raakt. Bij dit antwoord kan ik eigenlijk hetzelfde citaat als de vraag hiervoor geven, want het onderwerp en de gebeurtenis zijn eigenlijk allebei hetzelfde. Het onderwerp en de gebeurtenis wordt ook goed uitgelegd. Vind je dat de gebeurtenissen de belangrijkste rol spelen of de gedachten en gevoelens van de personages? De gebeurtenis is dat Fanny onderzoekt hoe loverboy’s te werk gaan. Daarbij lees je ook haar eigen gevoelens. Dus de gebeurtenis en de gevoelens zijn zeg maar samen een geheel. In het volgende citaat lees je de gevoelens van Fanny ook, hierbij twijfelt ze een beetje of Jeff we leen loverboy is. In dit stukje hangt hij een zielig verhaal op over dat zijn moeder in en inrichting zit, dit is ook een manier om het meisje in te palmen. Een zielig verhaal ophangen zodat ze medelijden met hem krijgt. Hier is het citaat uit het boek: “’Ja, mijn moeder is de draad kwijt. Ze weet niet meer wie ik ben. Sterker nog, ze weet soms niet meer wie ze zelf is. Ze zit er nu twee jaar. In het begin herkende ze me nog als ik langskwam. Nu denkt ze dat ik haar vader ben. Of de dokter.’ Jeff ging weer rechtop zitten en keek Fanny aan. ‘Het is een rotverhaal. Daar kom je niet voor. Sorry.’ Fanny wist het even niet meer. Hier zat ze met een jongen die meiden verleidde. Die hen manipuleerde en klaarstoomde om geld voor zijn baas te verdienen. Een boef. Maar ze zat hier ook met een kwetsbaar jongetje dat in zijn ogen zat te wrijven vanwege een rotervaring met zijn moeder. Het begon weer door elkaar te lopen. Ze moest haar gevoel buiten de deur houden, behalve de kwaadheid die ze al maanden voelde, de aanleiding voor de hele onderneming. Ze mocht niet vergeten waarom ze hier was. Controle is het sleutelwoord!” Hebben bepaalde gebeurtenissen je aan het denken gezet? Ja, door dit boek ben ik nu meer op de hoogte over hoe loverboy’s te werk gaan en zal daarom ook beter opletten. Zelf zou ik denk ik niet net zoals Fanny gaan onderzoeken hoe loverboy’s te werk gaan omdat ze een goeie vriendin daarin is kwijtgeraakt. Fanny die raakt er zelf ook in verstrikt en het is dus erg gevaarlijk om dat te doen. Ze twijfelt vaak of Jeff we leen loverboy is en ze houd niet rekening met de hele organisatie die erachter zit. Zelf zou ik dus niet dat risico gaan lopen om te onderzoeken hoe loverboy’s te werk gaan en er anderen voor waarschuwen. Beschrijf de gebeurtenis in het boek die de meeste indruk op je heeft gemaakt. Ik vind het stukje dat Fanny overweegt met Jeff mee naar huis te gaan de gebeurtenis die het meeste indruk op mij heeft gemaakt. Ik zou zelf denk ik niet mee naar huis zijn gegaan als ik wist dat het een loverboy is. Alleen nu zeg je wel nee, maar op dat moment als het echt gebeurd en als hij al z’n verleidingstechnieken op je heeft gedaan zeg je misschien toch wat anders. Welk(e) begrip(pen) vind jij het meest bij de gebeurtenissen in het boek passen? Ik vind bij de gebeurtenis dat Fanny bij Jeff thuis is het spannendst en de achtervolging daarna. Dat is vooral spannend, omdat je niet weet wat er zal gebeuren. Dit is een boek waar niet veel boeken over gaan, dus ik dacht misschien heeft dit boek een slechte afloop. Alleen dat was niet het geval, want het is wel goed afgelopen. Personages Is de hoofdpersoon volgens jou een held(in) of niet? Ja, ik vind Fanny wel een heldin. Ik vind het knap van haar dat zij zoveel lef heeft om een loverboy op te zoeken en te kijken hoe een loverboy te werk gaat. Zelf zou ik dat denk ik nooit durven, ook niet als ik er een vriendin aan verloren ben. Vind je de personages in dit boek herkenbaar en ‘levensecht’? Ja, want Jeff, de loverboy, ziet er ook uit zoals je een loverboy zou verwachten. Daarmee bedoel ik: sikje, een leren jackje, een tatoeage en dat hij een scooter heeft. Een loverboy zal er denk ik altijd wel zo uitzien, een beetje macho gekleed en stoer. Vind je dat je je goed kunt verplaatsen in een van de personages? Vind je het belangrijk bij een boek dat je je goed in een personage kunt verplaatsen? Ik kan me in dit boek goed in Fanny verplaatsen. Ik beleef het dan zelf ook mee, dat gevoel heb ik dan. Ik heb er zelfs over gedroomd toen ik het boek uit had! Ik droomde dat ik Fanny was en dat ik alle gebeurtenissen uit het boek beleefde. Ik vind het wel belangrijk dat je je kunt verplaatsen in een boek. Ik kan me vooral goed verplaatsen in boeken waar alles realistisch geschreven is, dus niet allemaal dingen van buitenaardse wezens enz. Zou jij in dezelfde situatie net zo of anders reageren als het personage? Ik zou als Jeff mij mee naar huis zou vragen denk ik nee zeggen, maar als je het echt beleefd is alles anders en ben je misschien nieuwsgierig naar hoe een loverboy leeft en zegt dan toch ja. Ik zou het als ik Martin was wel wat meer doen om Fanny te laten stoppen met het onderzoeken van loverboy’s. Als zij mij dan ook zou bellen om te zeggen dat ze met Jeff mee naar huis gaat, zou ik het haar verbieden en anders voor het huis van Jeff staan wachten. Vind jij dat de personages voorspelbaar reageren of juist niet? Vind je dat prettig als lezer of juist niet? De personages reageren best wel voorspelbaar. Ik dacht zelf ook al dat Fanny met Jeff mee naar huis zal gaan en dat gebeurde dus ook. Ik vind dat als lezer niet echt prettig, ik houd van boeken die onvoorspelbaar zijn. Ik vind het vooral leuk als er opeens iets onverwachts gebeurd. Er zijn volgens mij ook niet echt boeken die echt onvoorspelbaar zijn, bij veel boeken die ik lees kan ik al een beetje het einde voorspellen. Opbouw Vind je het verhaal ingewikkeld van opbouw? Nee, ik vind het niet ingewikkeld. Het is soms wel een beetje vaag, want soms gaat er een hoofdstuk opeens over de baas en gesprekken die hij met andere mensen van de organisatie heeft. In het begin heb je ook een proloog, dat is een gesprek tussen Güntha (een slager van de organisatie) en de baas van de organisatie. Dat gesprek komt later ook nog in het boek terug. Het is dus wel een duidelijke opbouw alleen soms van die vage gesprekken tussen de mensen van de organisatie. Vind je het verhaal spannend? Wat vind je spannend? Ik vind het verhaal aan het einde wel spannend. Hieronder is een citaat uit het boek van een spannend stuk. “Fanny keek haar ogen uit. Dit was geen zoldertje van een jongen die in een garage werkte, dit was het appartement van een rijke voetballer, van een soapster, van een patser met veel geld. Dat bad alleen al. En dan dat bed met die spiegels. Het zachte tapijt en die televisies overal, ingebouwd in de wand, tot in de wc. Ik wil hier foto’s van maken, schoot het door haar heen. ‘Mag ik een paar foto’s maken?’ vroeg Fanny. ‘Het is zo mooi.’ Jeff keek om. ‘Foto’s?’ Zijn stem klonk anders, niet zacht en hees. ‘Ja, van de slaapkamer en het bad. Ik maak elke dag foto’s van mooie dingen.’ ‘Wat moet je daarmee? Wat wil je met foto’s van mijn zolder?’ Het vriendelijke en trieste was uit zijn ogen verdwenen. Fanny zag het en schrok. ‘Ik ben bezig met een album met foto’s van mooie en bijzondere dingen.’ ‘Ik heb het liever niet,’ zei Jeff. ‘Dit is privé, begrijp je?’ ‘Ik snap het,’ zei Fanny. Het wordt niks, dacht ze. Jeff pakte haar hand en trok haar voorzichtig mee naar de woonkamer en vandaar naar het terras. ‘Kijk, mooi uitzicht.’ Fanny zag kerktorens en watertorens en torenflats verderop en een fantastische sterrenhemel. En links een plat dak, een meter of drie lager. Rechts een puntdak met een dakgoot, van een huis dat het niet lang meer zou maken. En recht achter het terras, aan de overkant van een steeg van een meter of twee breed, een donker staketsel van golfplaten en balken van wat misschien ooit een fabriekje was geweest. ‘Mooi,’ zei Fanny. ‘Ik zou wel een kop koffie lusten.’ ‘Daar! De Kleine Beer!’ Fanny voelde Jeffs hand op haar rechterheup. Het voelde niet verkeerd, niet agressief, hij deed het zachtjes, het paste bijna bij de sfeer. Maar niet helemaal. ‘Ik moet weg,’ zei ze. ‘Ik vond het leuk, maar ik moet naar huis.’ ‘Koffie! Ik had je koffie beloofd! Stom van me. Ga even zitten, twee minuten, dan ben ik terug.’ Jeff verdween naar de keuken. Fanny liep de woonkamer in en keek rond. Rechts een reproductie van een Picasso aan de muur, ervoor een tafeltje. Op het tafeltje een fles wodka en een pak jus d’orange. Een stripboek, een asbak. Een vaasje met een kunstroos. En een briefje naast een envelop. Onwillekeurig las Fanny de eerste zinnen. Daarna kon ze niet anders dan verder lezen. Ik heb nou toch iets prachtigs aan de haak. Het schiet lekker op, ze is bijna zo ver. Je weet dat we alleen geld investeren als er resultaat in zicht is. Dit was een brief van de organisatie! Van Jeffs bazen! En het ging over haar! Ze las door en schrok zich kapot. Güntha zal haar dan van je overnemen. Güntha krijgt iedereen binnen de kortste keren aan het werk. Fanny was verbijsterd. Ze zat er veel dieper in dan ze ooit had gedacht. Niet alleen Jeff was met haar aan de slag, de organisatie ook. En die was bezig met stap drie of vier van het loverboytraject, terwijl zij dacht dat er nog nauwelijks iets aan de hand was, dat ze hooguit in de aftastende beginfase zat. Alles wist ze van dat traject, alles wist ze van de trucs en verleidingen. Maar toch was ze halfblind geweest. Ze had de helft gemist! Fanny las de laatste zin nog eens. Güntha krijgt iedereen binnen de kortste keren aan het werk. Güntha. Het vreemde mailtje. Güntha, de vriend van Jeff. Güntha was helemaal geen vriend van Jeff, besefte Fanny. Güntha was iemand in de organisatie die macht had, iemand die alles voor elkaar kreeg als hij dat wilde. Een mand ei werd ingezet als het fout dreigde te lopen. Ze had ergens gelezen dat de man met die functie een speciale titel heeft. De slager. Fanny voelde het bonzen in haar borst, in haar keel, in haar hoofd. Ze wist dat ze moest stoppen, dat ze weg moest. Nu. Weg van deze zolder, de trap af, de deur en deze verrotte straat uit, zo snel mogelijk. En rennen naar Martin. Dan zou alles voorbij zijn. En toen schoot er iets door haar kop dat alles even verdrong. Zelfs de paniek vervloog een moment. Het drong zicht onontkoombaar op. Voor ze vluchtte, moest ze nog één ding doen. Het mόést, omdat ze hier een tastbaar bewijs had van alles wat ze tot nu toe had beschreven. Een paar seconden had ze nodig, meer niet. En dan: wegwezen. Fanny griste de camera uit haar zak, drukte de startknop in, richtte op de brief en drukte af. Ze schrok van het flitslicht en keer achterom. De deur naar de keuken was gelukkig dicht. Haar handen trilden en ze was bang dat ze bewogen had. Ze richtte opnieuw en nam nog een foto. Fanny zuchtte diep en stak de camera in haar zak. Ze hoorde iets kraken, voelde een vleugje wind en versteende. ‘Wat was je aan het flitsen, lieve Fanny?’” Ik heb dit citaat gekozen, omdat het een heel spannend stukje is en dan vooral om wat er na nog komt. Na dit stukje worden Fanny en Martin achtervolgd door ‘de slagers’. Ik vind het stuk na deze citaat ook erg spannend, omdat Fanny en Martin daarin achtervolgd worden door de twee ‘slagers’. Voor de rest komen er geen spannende stukken meer in het boek voor. Zitten er veel terugblikken (flashbacks) in het verhaal? Vind je dat prettig als lezer of juist niet? Er zitten geen flashbacks in het verhaal, wel tijdsversnellingen. Als Fanny en Martin achtervolgd zijn en ‘de slagers’ allebei bewusteloos zijn is dat het einde van het hoofdstuk. Het volgende hoofdstuk begint dan met: ‘Drie weken later’. Die tijdsversnelling vind ik wel goed bij het boek passen, want je hoeft niet echt verder te weten hoe ze uit het huis zijn gekomen enz. Bij het eerste hoofdstuk staat er boven: ‘Een paar weken eerder’. Daarmee bedoelen ze denk ik het proloog wat nog voor het eerste hoofdstuk is, dat is een gesprek tussen de baas en tussen Güntha. Daar slaat dat ‘Een paar weken eerder’ denk ik op, eerst had ik niet door dat, dat daarop sloeg. Hoe zie je de gebeurtenissen? Vind je de manier waarop je in dit boek de gebeurtenissen ziet, geslaagd of niet? Je ziet de gebeurtenissen niet echt door een personage. Het verhaal is meer in een hij/zij perspectief geschreven. Soms lees je wel de gedachten van Fanny, dat zie je wel door de ogen van haar dan. Dat is ook het enige wat je door de ogen van een personage ziet. Ik vind hoe de gebeurtenissen vertelt worden wel goed, het is ook niet echt fijn als je alles door de ogen van een personage ziet. In dit boek zie je in sommige stukjes het door de ogen van Fanny. Blijf je aan het slot met vragen zitten? Vind je het prettig als het aan het einde niet alles duidelijk is? Alles is aan het einde wel duidelijk, maar je weet niet hoe het met ‘de twee slagers’ is afgelopen. Je weet niet of die ook opgepakt zijn door de politie. Alleen het is ook niet echt heel belangrijk wat er met hun is gebeurd, dus daarom hebben ze het denk ik weg gelaten. Ik blijf aan het einde niet met vragen zitten, dus dat vind ik wel prettig.
Taalgebruik Vind je het taalgebruik moeilijk of niet? Ik vind het taalgebruik wel makkelijk, het is meer gewone dagelijkse taal die ze in het boek gebruiken. Dus dan niet allemaal moeilijke woorden waarbij je achterin het boek een woordenlijstje hebt met de betekenissen. Hoe vind je de verhouding dialoog en beschrijving? Goed, want er wordt niet heel veel beschreven en ook niet zo heel veel dialoog. Levert de tekst veel problemen op door ingewikkelde beeldspraak, symbolische verwijzingen of ‘duister’ taalgebruik? Nee, alles wordt duidelijk en helder vertelt. Dus je hoeft niet na te denken over bepaalde uitspraken of dingen die er gebeuren. Vind je het taalgebruik passen bij de personages en het onderwerp? Ja, want de personages zijn bijna allemaal jongeren en aangezien jongeren geen moeilijke of deftige woorden gebruiken past het taalgebruik bij de personages. Eindoordeel Ik vond het een leuk boek, want het is een ander boek dan anderen. Er zijn niet veel boeken die over loverboy’s gaan, dit maakt het boek dus ook zo anders dan andere boeken. Het zou ook kunnen dat de schrijver (Joost Heyink) dit zelf heeft meegemaakt. In het laatste stuk vertelt Martin ook dat hij een boek gaat schrijven, Loverboy & girl genaamd. Zo heet dit boek ook, dus het zou best kunnen dat Martin eigenlijk Joost is. Toevoeging Ik vond het moeilijk om van het laatste hoofdstuk een samenvatting te maken. Het is wel een belangrijk gedeelte en je kan het ook niet weglaten, want dan lijkt het net alsof het boek eindigt na de achtervolging van ‘de slagers’ en Fanny en Martin. Dit was niet zo, dus moest ik nog een einde hebben. In het laatste hoofdstuk vertellen ze ook hoe het nu met de organisatie is en hoe het met Fanny’s boek gaat en Fanny en Martin vrijen in het laatste hoofdstuk. Dat is ook belangrijk, want daarmee blijkt dat Fanny en Martin elkaar leuk vinden. Ik vond het daarom dus moeilijk dat samen te vatten, dus heb ik maar het laatste hoofdstuk overgenomen.