Lipari door Robbert Welagen

Gebruikte editie Eerste druk: 20 november 2006
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 96
Uitgever: Nijgh & Ditmar Gegevens voorkant Op de blauwe voorkant (het zwembad) staan twee witte ligstoelen aan de rand. Het zwembad speelt een speciale rol in de novelle. Het is wel een mooie uitgave. Genre Door de beperktheid van de intrige kun je “Lipari”het beste een novelle noemen. Geschikt voor … scholieren van havo en vwo. Het is een verhaal over eenzaamheid en liefde. Niet moeilijk, mooi beschreven, maar er gebeurt niet al te veel in. Vanwege de geringe lengte krijgt de novelle maar 1 punt op de literatuurlijst.
De flaptekst Op het Italiaanse eiland Lipari aan de Middellandse Zee verstrijkt de tijd bijna geruisloos onopvallend. Dat is ook precies de bedoeling, althans voor de hoofdpersoon van deze prachtige novelle: ‘Het enige wat ik wilde was dat de dingen ongemerkt aan me voorbij zouden gaan. Ik hoef niet zo nodig opgemerkt te worden door het leven.’ De ontmoeting met het eigenaardige echtpaar Gerard en Chapine (hij zakenman van 53, zij een parfumverkoopster uit Turijn van 27) aan de rand van het zwembad van een hotel brengt hierin verandering. Erger dan drama of een grote gebeurtenis die iemands leven ingrijpend kan veranderen, is de vluchtigheid en vergetelheid in dit leven. Het is confronteren te weten dat het leven van veel mensen zich in deze hoedanigheid zal afspelen: je treft elkaar een paar dagen, en daarna ga je weer je eigen weg. Gelukkig kan soms de omgeving de eenzaamheid verzachten. Motto en opdracht Er is geen motto en geen opdracht. Structuur en verhaalopbouw Er zijn zeven hoofdstukken in de novelle die vrijwel chronologisch worden verteld. Er is een enkele korte flashback binnen die zeven hoofdstukken. De novelle heeft een opening in handeling en een gesloten einde. De vertelde tijd is enkele dagen. Perspectief Het perspectief is een ikverhaal , waarbij de verteller een niet bij name genoemde jongeman is die met een stel op het eiland Lipari in aanraking komt. Hij heeft ongeveer dezelfde leeftijd als de vrouwelijke helft van het duo en studeert nog in Nederland. Deze jongeman vertelt in de o.v.t. Titelverklaring “Lipari”is de naam van een Italiaans vulkanisch eiland in de buurt van Sicilië. Tijd en decor De roman speelt wel in de 21 eeuw en zeer waarschijnlijk tijdens de zomermaanden, want de student heeft vakantie. Het is niet precies uit de tekst op te maken in welk jaar de novelle speelt. Het decor is het vulkanische Italiaanse eiland Lipari dat echt bestaat. Maar er is natuurlijk ook sprake van een symbolische ruimte, omdat het decor van een eiland altijd de eenzaamheid/isolement versterkt.
Thematiek en symboliek In de flaptekst van de novelle staat precies beschreven waar het over gaat, Erger dan drama of een grote gebeurtenis die iemands leven ingrijpend kan veranderen, is de vluchtigheid en vergetelheid in dit leven. Het is confronteren te weten dat het leven van veel mensen zich in deze hoedanigheid zal afspelen: je treft elkaar een paar dagen, en daarna ga je weer je eigen weg Het is het eenzame gevoel van mensen te hebben leren kennen, misschien wel bij de gratie van het toeval. Er ontstaat een gevoel van luchtigheid en lichtheid, voor de verteller zelfs een verliefdheid, maar wanneer de kans voorbij is (de zwemblaaspassage)blijk je slechts een schip te zijn dat voorbij vaart in de nacht. Het is het gevoel van de menselijke existentiële eenzaamheid. De verteller krijgt even de kans om zijn fysieke gevoelens voor Chaphine te tonen, maar daarna stapt ze snel terug in haar eigen gevangenisje zonder tralies. Ze zit in zo’n zelfde gevangenis zonder tralies in haar relatie met Gerard. Ook die zal geen stand houden, weet de lezer, want zodra het geld van Gerard echt op is, zal ze hem verlaten. Ook voor Gerard zal Chaphine dan opgaan in vergetelheid. Het zijn toch pijnlijke momenten voor een mens om dat je op die manier je je menselijke eenzaamheid zo goed bewust wordt. Dat leidty zelfs tot een soort berusting over je levenslot. Ook Chaphine neemt het leven zoals het komt. Gerard heeft haar meegenomen naar het eiland van haar geboorte. Maar ze wil niet terug naar haar rots. De overeenkomst met haar is dat het eiland een “gevangenis zonder tralies “is. In die omgeving valt blijkbaar wel te leven: ook al bestaat dat slechts uit eten, drinken, zwemmen en zonnen. Samenvatting van de inhoud De ikfiguur (een student uit Nederland) ontmoet op het eiland Lipari een bijzonder stel : Gerard en Chaphine. Hij ziet eruit als een vijftiger en zij is een dikke twintig jaar jonger. Ze is een heel mooie vrouw en de ik-verteller hoort dat Gerard haar op handen draagt. Ze is afkomstig van het eiland zelf en was vertrokken naar Turijn waar ze in een parfumerie werkte. Ook deed ze modellenwerk. Gerard had haar meegenomen naar het eiland Lipari: hij had haar weer thuis gebracht. Het valt de ikfiguur natuurlijk wel allemaal op: er is een heel groot leeftijdsverschil tussen de twee, maar het stel gaat daar zelf heel normaal mee om. Gerard lijkt ook aangetrokken tot de verteller: hij ziet in hem een Zweedse tennisspeler. Maar het is slechts een Nederlandse student. Hij ziet dat Chaphine voornamelijk baantjes trekt in een zwembad, waarbij meer gasten van het hotel naar haar mooie lichaam kijken. Gerard zit altijd met een stapel papieren voor zich en de student zelf leest een boek over Liechtenstein. Hij raakt geïmponeerd door de lichte gestalte van Chaphine die vooralsnog weinig aandacht aan hem besteedt. Ze blijft wel een beetje op afstand. De student logeert zelf in een ander hotelletje, maar hij maakt gebruik van het zwembad van het hotel waar het stel logeert. Elk jaar brengt de student zijn vakantie door op een eiland en dit keer heeft hij gekozen voor Lipari. Hij komt erachter dat Gerard een advocaat is geweest, maar hij is uit het ambt gezet vanwege een aantal slechte prestaties. Hij maakte zich niet meer druk om zijn cliënten en dat bezorgde hem een aantal procedures. Aan het einde van zijn carrière had hij echter nog een zaak gewonnen van een Engelse miljonair en dat heeft hem genoeg pecunia verschaft om zich voorlopig financieel staande te houden. het lijkt erop alsof Chaphine op zijn zak loopt. Gerard nodigt de verteller uit om ’s avonds met hen te dineren en die neemt de uitnodiging graag aan. In een kleine flashback geeft de verteller weer dat hij voeger een verlegen ventje was dat zich op familiefeestjes het liefst terugtrok. Die avond dineert hij met het stel die eerst nog eenn gesprek hebben met een Iets echtpaar. De verteller probeert contact te krijgen met Chaphine maar die blijft plichtmatige antwoorden geven. Hij kan haar toch niet echt bereiken. Hij vraagt haar wanneer ze het liefje van Gerard geworden is en ze antwoordt enige tijd geleden. Dan vertelt ze hem dat ze gisteren naar haar ouderlijk huis is gegaan, zonder dat ze zich heeft laten zien aan haar ouders. Ze deelt tijdens het diner mee dat ze “Lipari nog steeds een gevangenis vindt, maar dat de tralies onzichtbaar zijn geworden.” De volgende dag zit het stel niet aan het zwembad, maar er ligt een berichtje dat ze naar het zwarte strand zijn gegaan. Ook de ik-verteller gaat er heen en ziet er een prachtige Chaphine uit zee komen die naar haar badlaken terugloopt. Alle mannen kijken naar haar: hij gaat naast haar liggen en hoort dat Gerard weer naar zijn hotel gegaan is. Ze liggen dus nu dicht bij elkaar op het strand en de verteller voelt zich erg tot haar aangetrokken. In een flashback denkt hij eraan hoe hij het geld voor de vakantie heeft verzameld: hij mocht van de zolder van zijn ouders spullen verkopen en hij heeft deze keer een piano en een schilderij verkocht. Eerst was zijn moeder er niet blij mee geweest, maar daarna had ze toch haar toestemming gegeven. Chaphine drinkt op het strand veel alcohol en wordt loslippig. Ze onthult het verleden van Gerard (de advocatenkwestie) en denkt dat hij binnen enkele jaren oud en arm is. Dan zal ze hem inruilen. Ze wordt inmiddels steeds toeschietelijker in de richting van de ikfiguur en maakt hem een beetje geil. Ze besluiten aan het einde van de middag om weg te gaan van het strand en lopen naar een stil plekje waar ze op hem wil liggen. Daarna wil ze met hem naar het zwembad. De verteller is wel bang dat Gerard hen daar zal zien, maar Chaphine krijgt toch haar zin. Ze duikt met kleren aan in het zwembad en ook de verteller wordt erin meegetrokken. Onderwater komt het tot een wang-tegen-wang en ze zoenen elkaar. Hij denkt dat hij het meisje heeft losgeweekt van Gerard, maar als ze bovenkomt pakt ze haar spullen en zegt dat ze naar Gerard gaat. De ik-verteller voelt aan als of ze naar haar vader gaat. Chaphine wil geen jongen die het leven wil ontvluchten, maar een oudere man die haar van haar eigen leven weghield. Dat is het besef dat de ik-verteller krijgt. Chaphine doet de volgende dag weer heel aanhankelijk met Gerard en afstandelijk tegen de verteller. Chaphine kiest voor een gevangenis zonder tralies. Net als het eiland Lipari. De verteller beseft dat hij alleen maar vriendschap kan sluiten met mensen die er bijna niet meer waren en op het punt stonden te verdwijnen. Daarna verdwijnt de vriendschap weer, als een implosie ”als een duik in het water.” Chaphine zwemt weer als vanouds in het zwembad. Die avond eten ze nog met elkaar. Met zijn drieën wandelen ze naar hun hotel. Daarna nemen ze afscheid van elkaar. De ik-verteller komt troosteloos in zijn eigen kamer aan. De volgende morgen is het zwembad leeg. Er is niets meer wat aan het stel herinnert. Ze zijn vertrokken zonder een bericht achter te laten. De verteller gaat naar het zwembad om zijn boek over Liechtenstein uit te lezen. Hij voelt zich erg eenzaam. Recensies Niet verkrijgbaar. Over de schrijver Robbert Welagen werd geboren in 1981. Hij volgde de Kunstacademie in Den Bosch en studeerde in 2004 af met verhalen. Hij is nu student kunstgeschiedenis in Utrecht. Hij publiceerde in diverse maandbladen. Bibliografie “Lipari” is het debuut van Robert Welagen.