Lijmen / Het been door Willem Elsschot

Lijmen | Het Been door Willem Elsschot (1882-1960). Willem Elsschot is een pseudoniem van Alfons de Ridder. 2e druk 1990, Wolters-Noordhof (1929, Amsterdam, Querido), 219 pagina’s. Opdracht 2e deel: “Aan Menno ter Braak”. Omslagillustratie: een foto van aan aantal balen papier. Dit slaat op het verhaal, waarin een zakenman via list en bedrog mensen duizenden of honderdduizenden exemplaren van een nep-tijdschrift aansmeert. Dit boek is door mij gekozen, omdat het mij is aangeraden en ik het boek “Kaas”, dat ook door Willem Elsschot is geschreven, gelezen had, en dat vond ik een goed boek. Het boek is ingedeeld in twee met Romeinse cijfers genummerde delen met een titel nl. “Deel I Lijmen”, en “Deel II Het Been”. Deel 1 is ingedeeld in 12 van een titel voorziene, ongenummerde hoofdstukken. Het eerste heet “ De ontmoeting” en het laatste heet “Het afscheid”. Deel 2 is ingedeeld in 15 hoofdstukken, die ook ongenummerd zijn en ook een titel hebben. Het eerste hoofdstuk van dit deel heet “Het wederzien”, en sluit dus aan op het laatste hoofdstuk van deel 1. De vertelwijze is steeds in de ik-vertelsituatie, maar in het eerste en laatste hoofdstuk van beide delen is de ik-persoon een onbekende vriend van Laarmans, de hoofdpersoon. De rest van het verhaal wordt verteld door Laarmans. De inleidende ik is een belevend ik, terwijl Laarmans terugkijkt op zijn leven. Het verhaal wordt chronologisch verteld zonder flashbacks of andere verwijzingen. De vertelde tijd is 15 jaar. Tussen deel 1 en deel 2 wordt een tijdssprong gemaakt van 5 jaar. Het verhaal speelt zich af in Antwerpen tussen 1920 en 1935. Deel I
Het verhaal gaat over Laarmans die op een zekere dag een baan aangeboden krijgt van Boorman, een oplichter/zakenman. Het is een baan als secretaris bij het Algemeen Wereldtijdschrift voor Financiën, Handel, Nijverheid, Kunsten en Wetenschappen. Het bedrijf bestond uit Boorman en Laarmans. Laarmans was voorlopig het hulpje van Boorman, maar hij zou na ongeveer een jaar de zaak overnemen, als Boorman hem geschikt zou vinden. Boorman bepraatte mensen zó, dat de mensen ervoor tekenden om duizenden exemplaren te ontvangen van het Wereldtijdschrift te ontvangen. Als ze dan getekend hadden, dan kregen ze de bladen ook echt thuis.