Liefdesdood door Oscar van den Boogaard

Em. Querido’s Uitgeverij bv 1999
172 bladzijden
Uitgelezen in ongeveer 4 uren
Boek uitgelezen op Verantwoording van de keuze Ik heb dit boek gekozen omdat de titel ‘liefdesdood’ mij in eerste instantie wel aansprak. Toen ik de samenvatting achter op het boek gelezen had leek het mij wel een heel mooi en interessant boek, omdat het over de dood gaat en hoe twee mensen daarmee om gaan. Ook de kritiek op het boek uit vele kranten was erg positief. Ook is het boek genomineerd voor De Gouden Uil en de AKO literatuurprijs en werd het boek ingehaald als een van de mooiste en indrukwekkendste romans van het boekenjaar 1999. Door dit alles ben ik erg nieuwsgierig geworden. Verwachtingen vooraf De titel van het boek sprak mij dus in eerste instantie het meeste aan, het heeft wel iets mysterieus en onbegrijpelijks. Dat verwacht ik ook een beetje van dit boek, dat het verhaal over iets onbegrijpelijks gaat. De samenvatting achter op het boek heeft mij erg nieuwsgierig gemaakt, het lijkt mij mooi en ontroerend om te lezen hoe de ouders met de dood van hun dochter omgaan. De foto voor op de kaft geeft iets meer informatie bij de samenvatting achter op het boek, er staat namelijk een zwembad voorop en in de samenvatting wordt verteld dat het meisje in het zwembad van de buren verdrinkt. Door de lovende kritieken word ik erg nieuwsgierig naar het verhaal, als het echt zo mooi schijnt te zijn dan wil ik dat verhaal ook wel een keer lezen.
Reactie achteraf Ik vind dit werk: - Een beetje spannend omdat je erg graag verder leest hoe alles met Oda en Paul afloopt, er zijn namelijk nogal eens wat onverwachte wendingen in het verhaal. Vooral aan het einde van het verhaal wordt het spannend omdat je dan telkens meer te weten komt over hoe de relaties tussen de personen echt zijn en waarom de mensen zo reageerden in het begin van het verhaal. - Een beetje meeslepend omdat het verhaal niet in de ik-vorm wordt verteld waardoor je toch een beetje van de personages afstaat. - Een beetje ontroerend, er komen wel heftige gebeurtenissen in het verhaal voor maar die worden best oppervlakkig behandeld en er worden op die momenten niet veel gevoelens beschreven. Juist buiten die gebeurtenissen worden er veel gevoelens beschreven. Af en toe is dit best ontroerend, zoals toen Paul’s gedachten werden beschreven over hoe graag hij Oda wilde vertellen hoeveel hij van haar houdt en hoe kil Oda tegen hem doet. - Niet grappig, er zit weinig humor in het verhaal. Dit is ook niet het doel van het verhaal. - Heel erg realistisch, het verhaal speelt zich af in een wereld zoals wij die kennen. De personages zijn echt en hebben ook gevoelens net als ieder mens. - Een beetje fantasierijk. Sommige dingen zijn wel een beetje standaard zoals dat Oda een geheime relatie heeft. Maar het verhaal is op een hele aparte manier opgebouwd waar veel fantasie voor nodig is. - Erg interessant omdat je leest hoe verschillende mensen met elkaar omgaan en wat dat met ze kan doen, de schrijver heeft zich heel erg goed ingeleefd in de personages en de gevoelens erg goed beschreven. - Een beetje origineel. Het originele aan het boek is de manier waarop het geschreven is. Als er een nieuw hoofdstuk begint is telkens iemand anders in de hoofdrol en weet je telkens de gedachten en gevoelens van iemand anders, toch word het verhaal niet in de ik-vorm verteld. Ook is het einde heel erg bijzonder waarin eigenlijk alle puzzelstukjes in elkaar passen. - Een beetje goed te begrijpen. Op zich is het verhaal goed te begrijpen doordat je het verhaal van alle kanten kunt bekijken (door verschillende hoofdpersonen). Maar af en toe worden de gedachten van de personages een beetje poëtisch beschreven waardoor de gedachten van dat moment niet altijd goed te begrijpen zijn. Dit werk heeft mij niet aan het denken gezet omdat het een verhaal is dat je afsluit op het moment dat je het boek dichtslaat. Dit komt doordat aan het eind van het verhaal alle puzzelstukjes op de juiste plaats vallen. Ik heb iets aan dit werk gehad omdat de schrijver erg goed de gevoelens en gedachten van de personages beschreef waardoor ik nu mensen misschien weer beter begrijp. Dit werk spreekt me wel aan omdat ik vooral het eind heel er leuk bedacht vond. Ook de manier waarop het verhaal in mekaar zat vond ik erg goed, de verschillende hoofdpersonen waarvan je de gedachten en gevoelens las. Reactie op verwachtingen vooraf Het verhaal gaat inderdaad over iets onbegrijpelijks, namelijk de relatie tussen Paul en Oda. Vooral voor Paul is wereld erg onbegrijpelijk, zijn relatie met Oda, de dood van zijn dochtertje, zijn relatie met Daisy en zijn relatie met Emile. Het leek mij zo mooi om te lezen hoe ouders met de dood van hun dochtertje omgaan, dit was niet echt de hoofdzaak waar het verhaal over ging, het kwam wel aan bod maar het ging toch vooral over de relatie tussen Paul en Oda. Dat het verhaal erg mooi is klopt wel maar ik vond dat dit vooral kwam door de manier van schrijven en de manier waarop het verhaal is opgebouwd. Thema / motieven / titel / motto Het thema van het verhaal is wat er gebeurd met mensen als ze niet met elkaar over hun problemen praten en zich van elkaar vervreemden. Vooral Paul zit hierdoor niet meer goed in zijn vel, hij voelt zich buitengesloten en weet niet meer hoe hij met Oda om moet gaan. Oda heeft het er moeilijk mee dat zij eigenlijk liever een relatie met Emile had gehad. De motieven in het verhaal zijn : - de motor van Paul, die nog altijd op dezelfde plaats staat, en waar hij nog zo graag en keer met Daisy op zou willen rijden. - Paul die in het leger zit, dit verklaart zijn levensstijl en later zijn relatie met Emile. - de poppetjes in de kamer van Vera, de poppetjes waar Paul naar staart als hij in de kamer van Vera ligt. - de paddestoellamp van Vera die eerst in het huis van Paul en Oda staat maar later in haar nieuwe kamertje in het huis van Emile wordt geplaats en de padestoellamp die Emile ziet branden. - de foto van Vera, eerst in het huis van Paul en Oda gezien door de buren later in het huis van Emile gezien door Daisy. - paul zijn zwemmen wat hij heeft geleerd van Emile en wat hij zijn hele leven lang blijft doen. - de tekening van Vera voor Emile, die op haar bureautje ligt als ze is verdronken en waardoor Oda nog een keer lang Emile moet om hem te geven. De titel van het boek is ‘Liefdesdood’. Aan het eind van het boek wordt deze titel uitgelegd: “Oda en Emile waren anders. Zij waren de liefde al voorbij. Ze waren één. De liefde kon niet tussen hen komen. De liefde kon hen niet scheiden. Maar ze werden gescheiden. Niet door de liefde maar door de dood. Niet door hun eigen dood maar de dood van het kind. De woorden die niet bestonden konden hen niet helpen.” Dit is waar de titel voor staat door de dood van het kind gaat liefde van Oda en Emile dus eigenlijk ook dood. Een motto is er niet in dit boek.