Liefdesdood door Oscar van den Boogaard

Jaar van uitgave:1999 Punt 1, Samenvatting: Inez telt de baantjes die Vera in het zwembad maakt. Vera is het buurmeisje van Inez. Een leuk kind dat buurmeisje van mij. Maar dan gaat Vera kopje onder en komt niet meer boven. Inez beseft in het begin niet precies wat er gebeurd en pas na een paar minuten komt ze in actie. Ze haalt Vera uit het water, probeert haar te reanimeren en belt de ambulance. Tot die tijd houd ze Vera in haar handen. De ambulance komt te laat, ze kunnen Vera niet meer redden. Vera is dood. Inez moet het verhaal aan Paul en Oda vertellen, de ouders van Vera. Gelukkig hadden ze goed contact maar toch vond Inez het heel moeilijk het hun te vertellen. Ze vertelt het eerst tegen Paul en Paul verteld het tegen Oda. Oda raakt helemaal in paniek en loopt weg, en komt die nacht niet meer thuis. Paul en Inez gaan haar zoeken maar kunnen haar niet vinden, maar de volgende dag duikt Oda gelukkig weer op. Ze hebben het heel moeilijk met het verlies van hun enige kind. Oda en Paul verwerken hun verdriet op verschillende manieren. Paul gaat naar een militaire basis ver weg en stort zich helemaal op zijn werk. Oda blijft thuis en leid daar haar leventje. Doordat ze elkaar maar zelden zien groeien ze uit elkaar. Na een paar jaar komt Paul weer terug naar huis en besluit daar te blijven wonen. Dan merken ze dat ze helemaal van elkaar vervreemd zijn, ze slapen zelfs in gescheiden bedden en kamer. Paul heeft ‘s ochtends het rijk alleen, hij doet zijn oefeningen, hij ontbijt, zet het blad voor Oda’ s deur, met de krant, zij haalt het binnen, verschanst zich in haar kamer, komt er pas uit als Paul heeft geluncht, het bad voor haar heeft aangezet en weer op zijn eigen kamer is gaan zitten. Na het baden kleedt ze zich aan. Daarna stapt ze in de auto en rijdt weg. Als ze terug komt schuift Paul de garagedeur open, draagt de boodschappentas naar binnen, schenkt een whisky voor haar in, een jenever voor zichzelf, zodat ze allebei een beetje verdoofd raken. Zo gaat dat dag in dag uit, weken lang. Ze zeggen elkaar weinig en ontwijken elkaar zoveel mogelijk. Dan brandt het huis van Inez en haar man Hans af. Oda en Paul besluiten hun te helpen door het meisje wat Inez en Hans in huis genomen hebben, voor een tijdje op te vangen. Het meisje heet Daisy. Maar Daisy kan Vera niet vervangen. Ook kan ze Oda en Paul niet helpen om weer dichter bij elkaar te komen. Aan het einde van het boek kom je erachter dat de dood van Vera Oda en Paul niet uit elkaar gedreven heeft, maar dat ze al problemen hadden voordat Vera overleed. Oda had namelijk al een tijdje voor Vera’s dood een geheime relatie met Emile, een goede vriend van Paul. Zij hadden zelfs plannen om samen te gaan wonen, Oda zou dan Paul moeten verlaten. Oda wilde het Paul vertellen op dezelfde avond dat Vera was overleden. Maar natuurlijk kon ze dat niet op dat moment. Emile vond dat Oda het niet kon maken om Paul in deze moeilijke periode te verlaten. Daardoor is de geheime relatie van Emile en Oda stuk gelopen. Oda wilde weg bij Paul maar mocht dat niet van Emile. Oda verwijt hem nog jaren lang dat bij toen der tijd zo had gereageerd. Ze hebben elkaar na die tijd nog 3 keer gezien. 1 keer bij de begrafenis van Vera, 1 keer kwam Oda langs met Daisy, en de laatste keer kwam Oda alleen en gingen ze voor de laatste keer met elkaar naar bed. Punt 2, Waarom gekozen? Welke verwachtingen? Uitgekomen verwachtingen? Ik heb dit boek gekozen, omdat U dit boek hebt genoemd. Volgens U was het een goed en mooi boek, dus omdat ik geen ander leuk boek kon vinden heb ik deze gekozen. Ook had ik dit boek aangestreept op de boekenlijst en op het blaadje van mijn top 10 geschreven. Ik ging er tevens ook vanuit dat dit boek wel mooi moest zijn omdat de andere boeken die ik mijn top 10 stonden ook mooi waren. De titel sprak mij op een of andere manier toch wel aan. Het zou, afgeleid van de titel, een verhaal zijn die mij zou raken, dus een boek met een goed, boeiend verhaal. Het was iets psychologisch en ook met de dood. De dood is een onderwerp waar ik de laatste tijd steeds meer mee in aanraking kom daarom leek het me interessant om over te lezen. Toen ik de achterkant had gelezen dacht ik, waar zo’n vaag boek waar ik niets van snap. Zo heb ik voordat ik dit boek ging lezen het boek, buitenstaanders, voor een deel gelezen maar daar snapte ik helemaal niets van. Zo verwarrend allemaal. Dus ik dacht dat dit boek ook zo zou zijn. Ik kon verder geen boek vinden die mij aantrok dus ben ik hem gaan lezen. Mijn verwachtingen waren eigenlijk zoals altijd dat het een boek moest zijn die mij boeide en waar ik nog een aantal keer over na zou kunnen denken en met mijn vriendinnen over zou kunnen praten. Want ik het dus het boek, al mijn vrienden zijn gek, gelezen en dat vond ik wel zo’n mooi verhaal. Ik heb dat tegen al mijn vrienden gezegd dat ze dat bo0ek moesten gaan lezen en dat het echt een super boek was. Ook is er een klant van mijn vader die precies hetzelfde verhaal heeft meegemaakt als dat ik in het boek heb gelezen. Zo kom ik steeds weer terug op het boek. Ik hoopte natuurlijk dat dit boek wat ik dus nu zou gaan lezen ook zo heel mooi zou zijn en dat ik daar ook zo vaak weer op terug zou kijken. Ook wilde ik natuurlijk niet dat het boek langdradig zou zijn want dat is gewoon nooit leuk, dat vind niemand. Ook flash backs vind ik niet leuk omdat ik dat heel verwarrend vind en omdat ik na zo’n flash back me heel moeilijk weer in het verhaal kan verdiepen en inleven. Nou, er is dus helemaal niets van al mijn verwachtingen uitgekomen. Er zaten flash backs in, het boek was langdradig en ik zal er nooit positief over praten. Ik kan hier nu niet dieper op in gaan.
punt 3, verwerkingsopdracht 14: relaties voor het leven. De relatie tussen Oda en Paul. 1) Waarom vielen deze twee op elkaar? Het boek beschrijft niet precies waarom Oda en Paul op elkaar zijn gevallen maar ik kan denkt ik wel beschrijven waarom het volgens mij gekomen is. Oda is een zeer mooie, slanke verzorgde vrouw, een vrouw waar iedereen op zou vallen. De voorgaande zin lijdt ik letterlijk af van de deel van de tekst in het boek. Niet zo gek dat Paul op Oda viel. Oda wilde geen man, weg met de mannen bleef ze herhalen. Alleen een man met een harnas kon haar weerstand bieden aan haar zweepslagen. Paul leek de goede man voor haar te zijn. de rollen waren verdeeld. Hij lachte om haar onuitstaanbaarheid maar hij lachte op een afstand. Hij gaf haar de ruimte. Ik denk dat ik nu wel ongeveer duidelijk heb gemaakt waarom ik denk dat deze twee mensen op elkaar zijn gevallen. 2) Geeft de tekst aanleiding om te denken dat: a) De relatie een succes is, of dat
b) Er tekenen zijn dat de relatie op een mislukking uit zal lopen? Ik vind dat uitkomst nummer B de beste is. Ik vond het van begin af aan al een rare relatie. Toen Paul en Inez Oda vertelde dat Vera overleden was liep Oda meteen weg en kwam een nacht niet thuis. Ik zou toch echt zeggen dat je elkaar nodig hebt in zo’n moeilijke tijd. Natuurlijk heb je ook wel tijd voor jezelf nodig maar toch niet meteen na zo’n schokkend bericht. Vanaf dat moment ging ik al twijfelen aan de relatie van Oda en Paul. Ik dacht toen al dat er iets vreemds aan de hand was. De relatie zou voor mij al op een mislukking uitlopen. 3) Welke problemen heeft dit paar? Oda en Paul hadden verschillende problemen waar je in de loop van het boek achter komt. Ik zal achtereen volgens de problemen bespreken. Ik het begin van het boek merk je al snel dat Paul en Oda weinig contact hebben. Wanneer Oda hoort dat Vera is overleden praat ze nergens over. De weken daarna ook niet. Nooit niet. Dat vind ik echt vreemd, dat is niet normaal in een relatie. Je moet er natuurlijk niet constant over praten want je moet toch verder met je relatie maar verzwijgen is nog slechter. Dan krop je het op en komt het er vroeg of laat uit en dan veel erger dan het was. Paul wil nadat hij terug is van dienst toch wel weer verder met Oda maar zij reageert heel raar. Ze negeert hem compleet. Het was me niet helemaal duidelijk maar het leek alsof ze het niet leuk vond dat Paul zolang weg geweest was. Dat lijkt me ook wel logisch maar Oda heeft hier nooit iets over gezegd tegen Paul dus Paul kon het niet weten. Maar wanneer Paul terug komt moet hij op de kamer van Vera slapen en heeftverder geen contact dan met zichzelf. Later in het boek kom je erachter dat Oda al voor Vera overleden is een relatie met Emile had. Zij zouden zelfs gaan samenwonen. Dit probleem is het ergste van er tussen de relatie van Oda en Paul was. Want hierdoor is het definitief fout gegaan tussen Oda en Paul. 4) Hoe pakken ze het probleem aan? Samen doen ze hier niets aan. Paul wil Oda toch niet kwijt en probeert toch continu aardig tegen haar te doen ook al geeft ze nergens antwoord op. Maar Oda daarentegen doet niets aan hun relatieproblemen, zij wil ook niet meer dat het goed komt. 5) Worden de problemen opgelost? Hoe? De problemen worden niet opgelost. Alleen de relatie tussen Emile en Oda loopt stuk, maar dat kwam omdat het niet meer tussen hen ging niet om de problemen op te lossen. 6) Hoe zal de relatie zich verder ontwikkelen? Ik heb daar werkelijk geen benul van. Het kan namelijk op twee manieren verder gaan. Maar allebei de manieren lijkt me toch wel onvoorstelbaar omdat ze daar allebei niet mee kunnen leven. Ik denk namelijk dat ze uit elkaar gaan omdat Paul er op een moment toch achter zal komen dat Oda een relatie had met een goede vriend van hem. Dat zou hij denk ik nooit pikken en zou dan bij haar weg gaan. Ook zal paul op een dag niet meer tegen de stilte en de afwezigheid van Oda kunnen. Hij houd verschrikkelijk veel van haar maar zo heeft ook hij geen leven. Het zal een heel moeilijk besluit voor hem zijn denk ik omdat ik Paul toch wel een hele lieve man vind, een man die gelukkig moet zijn. Toch vind ik dat Paul te softie is. Hij zou Oda eens flink de waarheid moeten gaan vertellen maar dat durft hij niet. 7) Zou je zelf ook zo’n relatie willen hebben? Nou, nee. Ik zou absoluut niet tegen zo’n relatie kunnen. Ik ben een mens die wil praten en er voor andere wil zijn. Ook al zeuren ze de hele dag de oren van mijn kop af. Ik ben er altijd voor een persoon zijn die het moeilijk heeft. maar niet alleen om te praten maar ook om leuke dingen mee te gaan doen voor wat afleiding. Verder zou ik gek worden van Oda. Zo’n stil mens die je compleet negeert, echt verschrikkelijk. Zo’n mens had ik al lang een keer door elkaar geschut en naar een psychiater gestuurd. Natuurlijk niet alleen omdat ik er gek van werd maar ook om haar te helpen. Nee, een relatie als Paul en Oda nooit van mijn leven. Mijn relatie bestaat uit lief en leed met elkaar delen. Van elkaar houden en er voor elkaar te zijn wanneer het nodig is. Gewoon een standaard relatie met veel uitdaging. Punt 4, Mijn leeservaring: Ik denk dat ik voor een groot deel mijn gevoelens en gedachtes met betrekking tot de emoties, gedrag en het denken van Paul en Oda, de belangrijkste hoofdpersonen, hierboven wel heb beschreven. Het enige wat ik er nog aan toe wil voegen is dat het me verschrikkelijk lijkt om een kind te verliezen. Ik zie momenteel het verdriet van de ouders van mijn vriendje en zie dat hun echt heel veel verdriet hebben om het verlies van hun Dominic. We hebben het er vaak over en een kind verliezen is het ergste wat een mens in zijn leven kan meemaken. Een vriend, man of vrouw verliezen is verschrikkelijk en ook dan heb je een onverdraaglijke pijn maar een kind is van jezelf en heb je echt zelf gemaakt. Ik blijf er wel bij dat Paul en Oda het niet goed in hun relatie hebben gedaan om niet over de dood van Vera te praten. En het gedrag dat Oda tegenover Paul heeft niet goed keur. Ik zou het heel anders aan pakken. Ik zou praten en voor afleiding zorgen. Punt 5, Mijn leerervaring: Wat ik in de bovenstaande punten ook al heb beschreven is voor mij een leerervaring. Ik ben nu te verten gekomen dat je je niet moet afsluiten voor de maatschappij als je iemand verliest. Je kropt dan je verdriet op en daar kan je op een gegeven moment niet meer tegen en dat kan zelfs tot de dood lijden. Wat ik ook al vertelde is dat ik nu in een situatie zit (bij mijn vriendje thuis) dat ik ook van dit boek heb geleerd dat het niet goed is om er niet over te praten en dat het heel belangrijk is dat je veel steun nodig hebt om door zo’n periode heen te gaan. Natuurlijk is het voor mij anders maar ik zie dat ik er voor mijn vriendje en zijn ouders moet zijn en dat ze alle steun van me nodig hebben ook al laten ze dat niet altijd merken. Ook heb ik geleerd dat ik ieder mens moet respecteren zoals hij of zij is. Dat deed ik toch al wel maar nu is niets meer een probleem. Er is niets meer erg. En iedereen is aardig. Iedereen heeft wel iets goeds in zich en telkens als ik mezelf betrap dat ik negatief over iemand denk denk ik gelijk weer. Nee Chre dat mag niet, iedereen heeft wel iets goeds in zich. Punt 6, Mening van het boek: Ik vond het geen mooi boek om te lezen, omdat het voor mij te vaak verwarrend was, zoals bij Deel IV in het boek, wordt er ineens verteld uit de visie van Emile en dan kom je er ook (pas) achter dat hij een geheime relatie met Oda had. Maar door heel het boek heen snapte ik het vaak niet. Het allereerste hoofdstuk vond ik kei leuk en vond ik goed te snappen. Vera verdrinkt Inez verteld het aan Paul, Oda gaat weg en is zoek maar komt na een lange tijd toch weer terug. Bij hoofdstuk 2 begint het. Ik snapte niet waar het waar ze nu begonnen. Er waren op dat moment 2 problemen voor mij. Ten eerste snapte ik niet in welke visie er werd geschreven. Of het Oda’s leven was of die van Paul. Ik heb een lange tijd gedacht dat ik gewoon Inez was. Zo was namelijk het eerste hoofdstuk geschreven en ik had nog nooit meegemaakt dat een boek werd geschreven en de verschillende levens van de hoofdpersonen. Ik heb dus een lange tijd niet begrepen over wie ze het hadden, ik had namelijk wel door dat het niet over Inez ging. Maar toch twijfelde ik. Ten tweede vond ik het raar dat het na hoofdstuk 1 ineens over een heel ander onderwerp ging. Ik wist niet waar ik het moest plaatsen in het verhaal. Het ging niet maar over Vera die overleden was of over Hans en Inez of over het verdriet wat Oda en Paul eigenlijk zouden moeten hebben. Ik vond het zo raar dat ik weer op het punt stond om niet verder in het boek te lezen. Maar dat zou ik toch wel zonde vinden want het eerste hoofdstuk vond ik toch wel heel leuk. Ik vond het boek ook erg langdradig. Ik bedoel daarmee te zeggen dat het mij helemaal niet interesseert wat er precies in een lade ligt en hoe Oda in details over haar vriendinnen denkt, die helemaal niet in het boek voorkomen. Zo zat het hele boek vol met langdradige stukken. De brief die Paul aan Oda besloeg drie pagina’s. Gewoon echt saai. Veel te lang. En heel oninteressant. De schrijver is er dan ook niet in geslaagd mij iets over te brengen van zijn bedoelingen. Ik zou dan ook niet weten wat zijn bedoelingen zouden zijn geweest. Misschien dat ik niet slim genoeg ben voor dit boek maar ik snapte sommige stukken gewoon echt niet.