Liefdes schijnbewegingen door Remco Campert

De schrijver.

De schrijfster van het boek Liefdes schijnbewegingen is Remco Campert. Remco Wouter Campert is op 28 juli 1929 geboren in Den Haag als zoon van de schrijver Jan Campert en de actrice Joekie Broedelet. Toen hij drie jaar was, gingen zijn ouders uit elkaar en tot zijn twaalfde woonde hij vervolgens afwisselend bij een van beide ouders en bij zijn grootouders. In 1941 verhuisde hij met zijn moeder naar Amsterdam, een jaar later werd hij bij een gezin in Epe ondergebracht. Daar hoorde hij in 1943 van het overlijden van zijn vader (de auteur van het beroemde gedicht 'De Achttien Dooden', over de eerste Nederlandse verzetsstrijders) in het concentratiekamp Neuengamme.Na de oorlog, in september 1945, keerde hij met zijn moeder weer terug naar Amsterdam waar hij aan het Amsterdams Lyceum het gymnasium ging volgen. In de schoolkrant verzorgde hij een eigen rubriek en een strip. In de loop der jaren liet hij zich steeds minder op school zien. Hij bracht zijn tijd door in de bioscoop (soms zag hij vier films op een dag), in jazzclubs en in cafés. Na het grote besluit schrijver te worden, verliet hij de school voortijdig.Met Rudy Kousbroek, die eveneens school ging op het Amsterdams Lyceum, richtte hij het tijdschrift 'Braak' op waarvan in mei 1950 het eerste nummer verscheen. Zij begonnen het blaadje zonder verheven doelstellingen, eerder vanuit de ambitie 'een blaadje te maken zoals een andere jongen graag postkantoortje speelt'.Inmiddels was Campert in 1949 voor de eerste keer getrouwd: met Freddie Rutgers. Vijf jaar later gingen zij uit elkaar, na begin jaren vijftig nog enige tijd in Parijs gewoond te hebben. In de Franse hoofdstad trachtte hij op straat zijn in 25 exemplaren gemaakte bundeltje 'Ten lessons with Timothy' te verkopen. De titel baseerde jazzliefhebber Campert op de gelijknamige plaat van Dizzy Gillespie. Om in zijn levensonderhoud te voorzien, schreef hij in de jaren vijftig reclameteksten en vertaalde hij werk van buitenlandse auteurs.Campert trouwde met de schrijfster Fritzi ten Harmsen van der Beek met wie hij tot 1957 in Blaricum woonde. Vervolgens keerde hij terug naar Amsterdam waar hij in 1961 trouwde met Lucia van den Berg. Het gevoel uitgekeken te zijn op Amsterdam bracht het gezin er in 1964 toe te verhuizen naar Antwerpen. Twee jaar later keerde Campert alleen weer terug naar de Nederlandse hoofdstad. Daar leerde hij de galeriehoudster Deborah Wolf kennen met wie hij tot 1980 samenleefde. Over zijn latere leven alleen zei hij in 1994 in het 'Nieuwsblad van het Noorden' tegen Cees van Hoore: 'Ik benauw mezelf niet. Ik ben goed gezelschap voor mezelf. Wanneer ik met iemand samenwoonde, bleef ik dagenlang onder water. Samenzijn is dubbel-alleenzijn en daaraan heb ik geen behoefte. Het schrijverschap en ik hebben een heel gelukkig huwelijk.' Desondanks is hij inmiddels met dezelfde Deborah Wolf getrouwd.In de jaren zeventig viel Campert ten prooi aan het klassieke 'writers block' en publiceerde hij nauwelijks nieuw werk. Aan het eind van die periode zei hij daarover in een interview met Jan Brokken in de 'Haagse Post': 'Jarenlang heb ik bijna niet kunnen schrijven. Ik had er geen zin meer in. Tegen het schrijven voelde ik een fysieke afkeer. Ik dacht er wel aan, maar ik werd geteisterd door een verlammende twijfel.' Vanaf 1979 pakte hij de draad weer op en schreef o.a. in 1985 het Boekenweekgeschenk ('Somberman's actie'). Vanaf 1989 tot hun afscheidstournee in 1995 trad Campert samen met Jan Mulder op in het theater met literaire programma's op basis van hun beider teksten. In 'de Volkskrant' schrijven beiden, om en om, de dagelijkse column "Camu" waarin zij reageren op de actualiteit. In 1995 las hij ook op de radio zijn succesroman 'Het leven is vurrukkulluk' voor.

18 Ik heb deze samenvatting zelf gemaakt.

Trix woont samen met Bronzo Kamerheer. Ze zijn niet echt gelukkig samen. Ze heeft een paar jaar geleden ook een relatie gehad met Gerard Beka. Die relatie eindigde omdat Gerard plotseling spoorloos verdwenen was. Hij had een paar dagen opgesloten gezeten in een diepvries, en is daardoor zijn geheugen kwijt geraakt. Trix’ broertje Lex ziet Gerard op een dag fietsen. Gerard werkt tegenwoordig op een jamfabriek. Hij heeft geen sociale kontakten meer. Trix en Lex gaan op zoek naar Gerard. Als ze hem zien fietsen, roept Trix zijn naam. Hij hoort en ziet niets. Ze vindt het raar, want vroeger hoorde en zag hij alles. Lex heeft een tijdje in de gevangenis gezeten voor een verkrachting en hij komt op een dag zijn oude maatje Sander tegen. Lex is jury bij de Miss Maagd verkiezing. Het is van te voren al bekend wie de winnares is. Sander mag ook in e jury en is op slag verliefd op Miss Maagd Ria. Ook Bronzo mag in de jury. Dit wil Trix niet, maar ze kan hem niet tegenhouden. Midden op de avond gaat ze toch en ziet daar Bronzo me een vrouw dansen. Ze kijken naar elkaar en hun blikken zeggen al genoeg. De relatie is voorbij. Als de prijsuitreiking is, komt Gerard een grote pot met jam binnen brengen. Hij vertrekt gelijk weer. Trix gaat hem achterna. Ze moet eerst even zoeken. Als ze hem buiten gevonden heeft, begint ze tegen hem te praten. Hij zegt niets terug. Het enige wat hij zegt is goedenavel, want hij weet de woorden niet meer zo goed. En dan vertrekt hij. Lex gaat met Ria naar een hotel. De volgende dag staat Sander voor het hotel. Hij heeft de hele nacht op Ria gewacht. Ze zijn verliefd. Lex komt achter Gerards adres. Hij gaat samen met Trix hem opzoeken. Als ze bij hem op de kamer zitten, begint Gerard opeens alle jamsoorten op te noemen. Dan probeert hij plotseling Trix te wurgen. Les slaat hem met een fles op zijn hoofd. Trix en Lex vluchten het huis uit. Als Gerard een paar uur later bijkomt weet hij niet waar hij is. Hij denkt dat hij er na een dronken bui is beland. Hij is van plan om snel naar huis te gaan, want Trix zal wel woedend zijn…