Titel: LEEF
Auteur: Laura Maaskant
Genre: Biografie
Pagina`s: 191
Uitgebracht in 2014
Onderwerpen die er in voor komen zijn onder andere: kanker, jongeren. Datum van het geschreven verslag: 01-01-2017   Voorwoord: Ik heb LEEF! Gekozen omdat ik de manier van schrijven heel erg mooi vind. Het boek is geschreven door een 20 jarige vrouw (Laura Maaskant). Ik zat er echt vanaf het begin al helemaal in en dat is wat ik belangrijk vind van het lezen van een boek. Ook vind ik waar gebeurde verhalen heel erg mooi en interessant om te lezen.   Samenvatting: In Juli 2009 ontdekt de 15 jarige Laura een knobbeltje in  haar linkerborst.
In het ziekenhuis wordt door verschillende onderzoeken vastgesteld dat ze een tumor heeft in haar ribben.

Na lange weken van wachten krijgt ze de diagnose dat ze een zeldzame vorm van kanker heeft (Mesenchymaal Chondrosarcoom). De dood wordt een belangrijk deel van haar leven.
Tijd doorbrengen met haar broers en ouders zijn erg belangrijk voor haar.
 Laura knipt al vrij snel haar haren af, vanaf dat moment begint ze zich pas echt een kanker patiënt te voelen. De tumor zakt niet af en wordt alleen maar erger… er is besloten een operatie te gaan doen waarbij de tumor in zijn geheel verwijderd wordt. Ze is dan eindelijk genezen.
Na een jaar van vele chemo therapieën gaat Laura in augustus 2010 weer naar school. Ze maakt haar VWO af.
 Laura is iemand die wil genieten van alle kleine dingen en maakt daar dan ook gebruik van. Laura doet erg haar best maar vindt het moeilijk om weer haar draai in het normale leven te vinden. 
Laura wil kunstgeschiedenis gaan studeren. Laura stort zich op haar studie en  het studentenleven ze ontwikkelt een passie voor koken.
Op 21 maart 2011 besluit Laura vanaf de Franse berg Mont Ventoux naar huis te fietsen om geld in te zamelen voor de Make a Wish Foundation, de stichting die het voor haar mogelijk maakte om in een sterrenrestaurant te eten.
Op 18 april 2013, een week na de laatste controle scan krijgt Laura te horen dat de kanker terug gekomen is en dat ze uitzaaiingen heeft in haar beide longen. Laura kiest er voor om met volle teugen te gaan genieten van haar leven. Ze stopt met haar studie maar blijft wel nog werken. Laura kiest ervoor geen verdere behandelingen te nemen omdat ze daar alleen maar ziek van wordt.   Laura gaat samen met haar studie vriendin Roos in een appartement in Amsterdam wonen. Laura vind het moeilijk om een invulling in aan de saaie dagen te geven en weet niet goed wat ze met haar dagen moet gaan doen.
 Ze regelt haar begrafenis en eventuele  euthanasie. 

De tumoren blijken echter nauwelijks te groeien dus probeert Laura de kanker zoveel mogelijk los te laten.
Samen met haar 3 broers neemt ze nog een tatoeage die voor hun onderlinge band staat en gaan ze met haar 3 broers de Mont Ventoux beklimmen.
 Deze periode begint Laura met het schrijven van een blog. Het schrijven van een blog is voor Laura een uitlaatklep voor alles wat er de afgelopen periode is gebeurt. Ook begint Laura in deze periode al haar dagboeken te bundelen en er een boek van te maken.
Samen met Roos maakt ze een afscheidsfilm voor haar begrafenis. In deze afscheidsfilm is een ding heel belangrijk.   LEEF  Ongeacht wanneer de begrafenis komt.    Personages: Laura:
Laura is vijftien waarneer haar verhaal begint en zij woont in Flevoland bij haar moeder. Laura haar ouders zijn gescheiden.
Als Laura vijftien jaar wordt krijgt zij te horen dat ze kanker heeft.
Vanaf dat moment slaat haar leven om. Laura gaat er hoe dan ook helemaal voor: voor haar familie haar toekomst en het geluk. Door haar ziekte beseft Laura pas wat echt belangrijk is in het leven. Laura leert genieten van de kleine dingen. Laura is een heel verzekerd meisje die vol ideeën en vreugde zit. Laura is heel intelligent en dapper. Daan, Jim en Joep:
Daan, Jim en Joep zijn Laura’s oudere broers en zijn heel belangrijk voor haar. Ze heeft een hele hechte band met haar broers.
Daan is de oudste en een zakenman bij wie ze altijd haar emoties kwijt kan.
Jim en Joep zitten allebei in het leger: Jim is een echte vrouwenversierder en Laura houdt ervan om aandacht naar zich toe te trekken als ze met hem is.
Joep is van hun 3e de gene die het minst makkelijk om kan gaan met de ziekte van Laura. Joep houd dan ook het liefst wat afstand.
Alle drie steunen zij Laura ontzettend erg, alle drie op hun eigen manier. Laura`s ouders:

Net als met haar broers heeft Laura een hechte band met haar ouders. Ze zijn gescheiden, maar desondanks nog erg close en kunnen het nog prima met elkaar vinden. Ook staan beide ouders altijd achter de keuzes die Laura maakt.
Haar ouders zijn ook degenen die haar voor het grootste gedeelte verzorgen tijdens de behandelingen. Dit is ook de reden dat ze zo hecht zijn.   Roos:
Roos wordt Laura’s beste vriendin in Amsterdam: ze gaan samenwonen en brengen al hun tijd samen door. Hun band is zo hecht omdat Roos niet het medelijdende type is waar Laura vaak mee te maken heeft.
Roos is iemand die vragen durft te stellen en niet bang is voor de antwoorden.
Roos is dan ook de gene die Laura gaat helpen voor een jurk en het voorbereiden voor haar einde. Ook gaan zij samen een video opnemen voor de familie, vrienden en andere belangrijke personen.
Titel verklaring:
De titel van het boek staat voor de manier van leven die Laura zichzelf heeft aangeleerd. In de eerste periode van haar ziekte wou Laura alleen maar heel veel genieten van de kleine dingen.
Maar toen ze er achter kwamen dat Laura weer opnieuw heel erg ziek geworden was, wou Laura alleen nog maar echt leven.
Laura wou genieten van alle momenten met haar ouders, vriendinnen maar vooral haar broers.
Genieten van de momenten die het leven je te brengen heeft.
Dat is de belangrijkste boodschap die Laura met het boek wil uitdragen.   Stijl:
Het boek is geschreven in de stijl van een dagboek. Maar op een hele andere manier, alles wat Laura in haar boek schrijft is eerlijk en oprecht.
Het verhaal wordt verteld door Laura zelf en gaat over haar leven en hoe zij haar leven leeft: wat ze meemaakt door haar ziekte, maar ook haar familie, vrienden, werk en haar gedachten zijn belangrijk.

Ze schrijft in een heel positieve stijl, maar wel met een echt persoonlijke tint zodat het nergens overdreven of zeurderig voelt: het is haar manier en dat realiseer je je wanneer je het leest.
Laura schrijft zonder moeilijke woorden en maakt het daardoor begrijpelijk voor iedereen.
Slotzin:
En de zee blijft stromen en stromen. Ze houdt nooit op.   Mijn beoordeling:
Ik had echt heel veel verwachtingen toen ik aan het boek begon, omdat zoals ik al zij veel houd van waargebeurde verhalen. Je zit daar gelijk in en je krijgt echt een kijkje in het leven van een ander krijgt.
Vanaf zin één wou ik al niet meer stoppen met lezen en zat ik er al gelijk in.
Uit het boek blijkt niet dat Laura alleen een heel inspirerend persoon is, maar dat ze ook nog is super mooi schrijven kan. Het boek leest heel snel, maar weet ook steeds precies de juiste snaar te raken.
Ze begint bij enkele dagen vóór haar diagnose en gaat verder tot het maken van haar eigen afscheidsfilm voor op haar begrafenis. Want dat die er zal komen, weet ze al heel lang. Doordat het echt leest als een verhaal, word je meegesleept en erin getrokken.
 Het bracht op veel momenten een brok in mijn keel omdat het heel aangrijpend is te lezen over wat zo iemand meemaakt, omdat ik echt voelde hoe Laura zich voelde. Maar op net zoveel momenten maakte het me aan het glimlachen. De hechte band die zij heeft met haar ouders en haar broers geeft het boek heel veel warmte en maakt duidelijk dat ze zich gezegend voelt, wat op zich al een inspiratie is.
Maar ook het feit dat zij zo ongelofelijk sterk is, dat ze haar moeilijke momenten heeft maar er toch steeds weer uit weet te komen en dat ze het leven te allen tijde blijft vieren, zorgen ervoor dat het boek je bijblijft.

Ik kan echt niks slechts zeggen over het boek LEEF! Het is gewoon een prachtig boek. Ik lees niet veel boeken maar dit boek is zeker een boek die mij mijn hele leven bij blijven zal. LEEF!