1 Beschrijvingsopdracht
1.1 Titelbeschrijving
Lanceloet en het hert met de witte voet (hertaling H. Adema) Leeuwarden 1989 (tweede druk) 1.2 Beschrijving
1.2.1 Motivatie
De titel van het boek sprak me meteen aan. Ik had er wel eens van gehoord. Op school heb ik er ook een fragment van gelezen in het boek. Het fragment vond ik wel interessant.. 1.2.2 Korte weergave van de inhoud
Toen de hofdag ontbonden was en de edelen vertrokken waren, kwam er een jonkvrouw aanrijden. Een wit hondje liep achter haar aan. Ze vertelde aan koning Arthur dat ze hierheen gestuurd is door de koningin. Ze vertelde dat er in een mooi groen dal in deze streek een bos bevond. Het ligt ingesloten in een dal tussen twee bergen. Op maar één plaats is een poortje waar men doorheen kan. Een hert met een witte voet is heer en meester over de rivier en over het bos in het dal. De koningin heeft bij haar kroon gezworen dat ze alleen met de man zou trouwen die haar de witte voet van het hert kan brengen. Maar het hert word bewaakt door reusachtige leeuwen. Het hondje wat ze bij had zou de weg weten naar het hert. Keye, een ridder, probeerde het. Hij nam het hondje mee. Maar Keye gaf het al snel op. Lancelot probeerde het ook. Hij reed op zijn paard achter het hondje aan. Hij stak de rivier over, en reed naar het bos. Voor hij bij het poortje kon komen, vielen de leeuwen hem fel aan. Hij sloeg er direct drie dood. Lancelot liep grote wonden op. Maar uiteindelijk won hij. Alle leeuwen waren verslagen. Na een zoektocht, vond hij het hert. Het hondje doodde het hert. Lancelot sneed meteen het witte voetje van het hert af. Toen kwam er een ridder aan. Lancelot vroeg of hij het voetje naar de jonkvrouw wilde brengen, en of hij wilde zeggen dat hij zeer zwaar gewond in het bos lag. De ridder beloofde dat hij dat zou doen. Nadat hij de voet had aangenomen, greep de ridder zijn zwaard en sloeg hij Lancelot zo dat hij het nauwelijks overleefde. De ridder ging naar de verblijfplaats van de koningin. De koningin schrok ervan, want ze vond de ridder lelijk en slecht. Ze wist niet wat ze nu moest doen. Ze riep vele dappere ridders en jongemannen bij elkaar, en vroeg hen om raad. Het huwelijk werd uitgesteld. Walewein was erg bang dat Lancelot in grote moeilijkheden was omdat hij niets van hem hoorde. Hij bevond zich in Kardole met de vrouw van Arthur. Ridder Walewein ging op zoek, en vond hem gewond in het bos. Hij bracht Lancelot naar een arts, en zelf ging hij naar de koningin, om het verhaal te vertellen. De koningin was er wel blij mee, nu hoefde ze niet meer met deze lelijke ridder te trouwen. Walewein en de ridder hielden een gevecht, en Walewein won. De ridder was dood. Toen Lancelot in het kasteel aankwam zei hij dat hij op dit moment niet wilde trouwen. (En dat alleen ter wille van koningin Guenevere, die hij onvoorwaardelijk beminde) Na een paar dagen namen ze afscheid en reden ze net zolang tot ze bij Arthurs kasteel in Karmeloet kwamen. Ze vertelden de koning en de koningin wat ze meegemaakt hadden. 1.2.3 Uitgewerkte persoonlijke reactie
Gebeurtenissen

Ikzelf vind het een hele belangrijke gebeurtenis als er iemand dood gaat of zeer zwaar gewond raakt. Het boek daarentegen, hecht daar niet zo’n grote waarde aan. Een mens meer of minder, dat maakt niet uit. Men beschrijft deze gebeurtenissen ook niet zo uitvoerig. Een voorbeeld: nadat hij de voet had aangenomen, greep hij zijn zwaard en sloeg hij Lancelot zo dat hij het nauwelijks overleefde. Dit is alles wat ze over de verwondingen van Lancelot zeggen. Dus geen details. Bij dit boek spelen de gebeurtenissen een veel grotere rol dan de gevoelens en gedachten van de personages. Het verhaal is een beetje afstandelijk verteld. In de stijl van: hij sloeg zijn hoofd eraf met helm en al, en toen viel hij dood neer. Eigenlijk heel simpel geschreven. Er wordt niet vertelt, wat de personen daar zelf bij denken of voelen. Ik vind dat hier wat meer over verteld had mogen worden. Dan wordt het verhaal wat intenser. Je krijgt meer medeleven met personen of juist niet. De gebeurtenissen hangen wel logisch met elkaar samen. Daar is niets van te zeggen. Dit komt ook weer omdat het zo’n simpel verteld verhaaltje is. De gebeurtenissen zijn wel wat ongeloofwaardig. Bijvoorbeeld dit stukje uit het boek: ‘Kijk, dit hondje hier kan hem op de juiste weg leiden naar het bos waar het hert zich gewoonlijk ophoudt’. Het is wel heel sterk dat alleen het hondje de weg weet en niemand anders. Ook als Lancelot tegen de leeuwen moet vechten is het ongeloofwaardig. Het boek vertelt: En hij sloeg er meteen drie dood. En dat terwijl het ook nog eens reusachtige leeuwen waren. Ik vind het ook vaak humoristisch, hoewel dat misschien niet de bedoeling is. Bijvoorbeeld het stukje: Daar zag hij op de grond de voeten en handen liggen van de ridders die er omgekomen waren. Wat ik ook héél grappig vond was dat het hondje het hert doodde. Ik was er steeds vanuit gegaan dat het een piepklein hondje was (zoals idefix van Asterix en Obelix). Het lijkt me daarom sterk dat het hondje zo’n groot hert kan doden. De gebeurtenissen worden zeer duidelijk verteld. Maar wel heel kort. Er zijn weinig details. (Hoewel er zeer veel details worden verteld over het bed van Walewein.) Dit vind ik op zich niet vervelend, maar het verhaal zou krachtiger zijn als er wat meer details, gevoelens en gedachten werden uitgewerkt. Personages
De hoofdpersoon (Lancelot) vind ik zeker een held. Hij is immers degene die de voet van het hert heeft. Daarvoor heeft hij hard moeten vechten. Ten eerste een lange tocht, ten tweede de strijd met de zeven leeuwen. Ik vind de karaktereigenschappen van de hoofdpersoon niet erg duidelijk beschreven. Van zijn gedachten en gevoelens kom je weinig te weten. Alleen zijn handelen wordt beschreven. Misschien leer je zijn karakter beter kennen als je meerdere boeken van Lancelot leest. Ik vind het wel belangrijk dat het karakter goed beschreven wordt, dat had iets uitvoeriger gekund bij dit boek. Bepaalde daden van Lancelot hebben mij wel beïnvloed. Vooral zijn gemakkelijke omgang met het doden van dieren. Eerst kilt hij zeven leeuwen. Dat had ik zelf nooit gekund. Daarna vermoordt hij het hert, waar hij ook nog eens de poot vanaf snijdt. Ik vind het goed dat je je kunt verplaatsen in een van de personages. Dit is echter niet gebeurd bij dit boek. Dit komt ook weer door het gebrek aan gedachten en gevoelens. Dit komt ook omdat het een personale vertelsituatie is. Je ziet het niet door de ogen van de hoofdfiguur zelf. In het begin hebben ze het ook over ridder Keye. Ik vind hem echt een anti-held. Eerst zegt hij dat hij het hert met de witte voet gaat zoeken, maar als hij eenmaal bij de rivier is keert hij terug met een smoes dat hij zich niet goed voelde. Echt een watje. De schrijver doet dit expres, omdat je dan een betere vergelijking hebt met Keye en Lancelot. Antiheld en held. Walewein is daarentegen een zeer sympathiek persoon. Hij neemt het op voor Lancelot. Hij gaat zelfs een gevecht voor hem aan. Hij vecht voor zijn vriend. Hij heeft Lancelot ook gered, want hij heeft hem in het bos gevonden en naar de dokter gebracht. De koningin (de koningin die alleen met de man zou trouwen die de witte voet bracht) vond ik helemaal niet sympathiek. Zij had de belofte gedaan over de witte voet. Maar als er dan een ridder komt met de witte voet, vindt ze de ridder lelijk en slecht. Ze kent de ridder niet eens. Ze wil de belofte dan ineens verbreken. Dit vind ik zeer onsympathiek. Later in het verhaal staat ze ook nog eens toe te juichen als de ridder dood neervalt. Het gedrag van de hoofdpersoon (Lancelot) keur ik eigenlijk ook niet goed. Hij heeft veel dieren vermoordt, en daar ben ik sterk op tegen. Als hij dan bij de koningin komt om zijn beloning te halen (dus: trouwen met de koningin) neemt hij het niet eens aan. En dat alleen ter wille van koningin Guenevere, die hij onvoorwaardelijk beminde: dit was voor hem het allerbelangrijkste. Ik snap niet waarom hij dan aan deze opdracht met het hert begonnen is. Nu is het hert dood en kan niemand anders met de koningin trouwen. En Lancelot keurt haar ook nog eens af. Ik vind het schandalig. Deze actie van Lancelot vond ik niet voorspelbaar. Ik had gedacht dat hij met die koningin zou trouwen. Taalgebruik
Ik vind het taalgebruik in het boek zeker niet moeilijk. Het is alleen een beetje deftig. De schrijver verteld het verhaal, dit kom je soms ook tegen in de tekst. Bijvoorbeeld: Nu laat ik het verhaal over Keye rusten en ga ik u over Lancelot vertellen, en: Waarheen het hondje ook liep, hij volgde het direct. Dat moet ik beslist zeggen. Hij doet net alsof hij erbij was. Ook nog een voorbeeld: Ik vertel dit niet als absolute waarheid, maar zoals ik het heb gehoord, durf ik het u wel te vertellen. Wat ik heel raar vind geschreven is: Luister nu wat Lancelot toen deed. Net alsof wij niet verder zouden lezen of zo. Er is zeer weinig dialoog in het boek aanwezig. Het is echt een vertel-verhaal. Het is ook allemaal in de verleden tijd verteld. Om het verhaal wat spannender te maken zou de schrijver wat meer dialogen kunnen schrijven. Maar natuurlijk ook weer niet te veel. Het lezen van het boek leverde geen problemen op. Alles is heel makkelijk geschreven, en uitgelegd. Ik vind het taalgebruik wel passen bij de personages en het onderwerp. In de middeleeuwen handelen de mensen heel gemakkelijk. Eventjes het witte voetje halen, (eventjes de beest uithangen) en dan met de koningin trouwen. Op een of andere manier zijn er ook altijd meer dan twee koninginnen. Er werd ook heel veel gevochten. Daar deed men ook niet moeilijk over. 2 Verdiepingsopdracht
2.1 De achtergronden
2.1.1 Relatie met politieke achtergronden
De internationale politiek werd gedomineerd door de vorming van grote nationale staten, die soms met elkaar in conflict raakten. Nederlandse gewesten kwamen uiteindelijk bij het Duitse keizerrijk. Vlaanderen hoort bij Frankrijk. De kleine Britse rijkjes die in de vroege middeleeuwen door de Angelsaksen verdreven werden. De legendarische koning Arthur wordt de centrale figuur waarop de naar Frankrijk uitgeweken ballingen hun hoop op een betere toekomst in eigen land projecteren. In de verhalen over de middeleeuwen krijg je vaak ruzie tussen verschillende koninkrijkjes. De liefde van Lancelot voor die andere koningin is zo sterk dat deze tot een tragische ontwikkeling leidt. De relatie tussen Lancelot en Arthurs vrouw leidt tot twist tussen Arthur en lancelot, met als resultaat de ondergang van Arthur, het kluizenaarschap van Lancelot en het intreden in een klooster van Genovere. 2.1.2 Relatie met sociaal economische achtergronden
In de vroege middeleeuwen bestond de standentheorie. Er waren drie maatschappelijke groepen: de geestelijkheid, adel, en boeren. De adel was de baas, de boeren moesten voor hen werken. Boeren kregen een stuk grond in bruikleen. In ruil daarvoor moesten ze trouw en gehoorzaamheid beloven. In dit boek komt dit niet echt tot uiting. 2.1.3 Relatie met culturele achtergronden
De stof voor de hoofse romans werd vooral ontleend aan vier cultuursferen: De klassieke oudheid, waarover in kloosterbibliotheken kennis aanwezig was; de oosterse wereld, die met de kruisvaarders, maar ook via vertalingen van literair werk, tot ons kwam; het sprookje, dat tot de oude volksoverleveringen behoorde; En de Britse of Keltische cultuur. In de middeleeuwen was het christelijk geloof erg belangrijk Veel symbolen verwijzen daarom naar iets religieus. Voorbeelden: ‘Moge de almachtige hemelse God het u lonen’. En: ‘Zo helpe mij de Heilige Geest’. En; ‘Zo waarlijk helpe mij God’. Ook; er waren zeven leeuwen. Zeven is een symbolisch getal. De ridderroman ‘Lanceloet en het hert met de witte voet’ is aan ons overgeleverd in het Haagse handschrift. Dit in de Koninklijke Bibliotheek te Den Haag aanwezige handschrift dateert uit de 14e eeuw. Hoewel het handschrift een verzameling Arthur-verhalen bevat, mogen we niet spreken van een verzamelhandschrift zonder meer. De samensteller heeft door middel van verbindende teksten en verwijzingen onderling verband tussen de diverse teksten willen aanbrengen. Omdat een zeer omvangrijke Lancelot-compilatie aangeduid. Algemeen wordt aangenomen dat de samensteller voor zijn verzameling gebruik heeft gemaakt van reeds bestaande 13e eeuwse teksten. 2.2 Literatuur aan het hof
Het boek speelt zich af aan het hof. Aan de hoven van de vorsten woonden hovelingen en ridders, waaronder jongeren die opgevoed moesten worden volgens de normen en het gedrag die voor het hofleven vereist waren. De aanbevolen gedragswijze werd de hoofsheid genoemd. De hoofsheid is in de eerste plaats een ideaal: zo zou het moeten zijn. In literaire teksten die functioneerden aan het middeleeuwse hof werden de hoofse normen en waarden gepropageerd. In Frankrijk ontstaat in de tweede helft van de 12e eeuw de hoofse kunst. Na en naast de krijgshaftigheid van de voorhoofse Frankische ridderromans ontstaan ridderverhalen waarin beschaafde omgangsvormen, een verlangen naar culturele verheffing en, daarmee samenhangend, de verering van de vrouw, de minnedienst, een belangrijke rol gaan spelen. Dit boek is een ridderroman, hierin draait het om ridderavonturen. De ridderromans hadden verschillende functies. Ze zorgden voor vermaak, boden de ridders en hovelingen identificatiemogelijkheden voor gewenst en ongewenst gedrag, leverden lessen en brachten de normen en waarden van de feodaliteit, de ridderschap en het hofleven onder de aandacht. Opvallend in dit verhaal is dat de ‘minne’ niet zoals in veel hoofse verhalen tot platonische liefde beperkt blijft. De beloning voor de vervulde opdracht is niet een symbolische blijk van de – in dit geval niet eens aanbeden – koningin. Als dan bovendien het huwelijk nog vermeden wordt, en in feite de vrouw afgewezen, kan men bepaald niet meer spreken van ideale hoofse liefde. Dit verhaal behoort tot het genre Arthurepiek. De Arthurromans van Chrétien de Troyes hebben een hechte structuur die een diepere les duidelijk moet maken. De Arthurroman is sprookjesachtig, fantastisch, fictief. Arthur is veelal passief, het zijn de ridders Lanceloet, Walewein, Perceval of anderen die erop uit gaan om het avontuur tijdens een ridderlijke zoektocht te volbrengen. Het Arthurhof is begin en eindpunt van het verhaal. Een jonkvrouw komt naar het hof met een mededeling (de aankondiging van het avontuur), en een ridder (Lanceloet) gaat er dan op uit. Uiteindelijk komt hij weer terug aan het hof van Arthur. De ridderromans hadden verschillende functies. Ze zorgden voor vermaak, boden de ridders en hovelingen identificatiemogelijkheden voor gewenst en ongewenst gedrag, leverden lessen en brachten de normen en waarden van de feodaliteit, de ridderschap en het hofleven onder de aandacht. 3 Evaluatie

Mijn mening is niet echt veranderd. Maar ik ben nu wel te weten gekomen dat er tocht meer achter zo’n verhaal zit als ik dacht. Daar ben ik in de verdiepingsopdracht achtergekomen. De verhouding tussen man en vrouw snap ik nog steeds niet helemaal. De mannen zijn echt van die patsers die alles doen om maar te bewijzen dat ze sterk zijn. De vrouwen moeten van die onderdanige wezentjes zijn, die toekijken hoe mannen sterk proberen te zijn. Hier kan ik echt niet tegen. Als ik zoiets in deze tijd zie, erger ik met daar ook aan. Mijn eindoordeel is dat het een grappig verhaal is, omdat die ridders zo grappig doen om zichzelf te bewijzen. Dit is misschien heel serieus bedoeld, vooral voor die tijd, maar nu komt het lachwekkend over. Ik ben zeer tevreden over het uitvoeren van de beschrijving. Ik ben hier geen problemen tegen gekomen. Het uitvoeren van de verdiepingsopdracht ging wat moeilijker. Dit komt omdat dit onderdeel nieuw is voor mij. Het lezen van het boek viel reuze mee (de vertaling). Het taalgebruik is wel anders, maar niet moeilijk. Tijdens het werken aan mijn opdracht, bezat ik de benodigde vaardigheden en kennis in voldoende mate, behalve bij de verdiepingsopdracht vond ik het wat moeilijker. Deze vaardigheden beheerste ik wat minder goed. Ik ben op zich wel tevreden over mijn werkwijze. Misschien had ik het verslag nog iets eerder moeten maken.