Laatste zomernacht door Maarten 't Hart

Beoordeling 4.7
Foto van een scholier
Boekcover Laatste zomernacht
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 6e klas vwo | 2367 woorden
  • 11 december 2012
  • 6 keer beoordeeld
Cijfer 4.7
6 keer beoordeeld

Boekcover Laatste zomernacht
Shadow
Laatste zomernacht door Maarten 't Hart
Shadow
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie

 

“Laatste Zomernacht”

 

Maarten ‘t Hart

 

 

 Primaire gegevens van het gelezen werk       

 

Naam van de auteur (zie titelpagina).

Maarten ‘t Hart

Titel van het werk (zie titelpagina).

Laatste Zomernacht

Indien aanwezig: de ondertitel (zie titelpagina).

Ondertitel niet aanwezig

Jaartal eerste druk (zie copyrights).

1977

Aantal bladzijden van het boek.

109

        

Korte samenvatting van de inhoud

Op de laatste nacht van een excursie van studenten biologie ergert George zich ontzettend aan iedereen die zich met hem en zijn ex-vriendin Ingeborg bemoeit. Zijn hele leerjaar wilt weten waarom hij het heeft uitgemaakt. Marijke, de vriendin van Ingeborg, probeert hun relatie weer te herstellen. Dit voornamelijk omdat

Ingeborg nu iets met Pieter heeft, op wie Marijke een oogje heeft.

George helpt Anton met het zoeken naar vuurbuiken, zijn passie. Marijke is weg van het waterdrieblad en Jakon zoekt naar vlinders.

Naarmate de avond vordert, ontdekt George dat hij een zwak heeft voor Marijke, maar zij wilt niet van hem, of van zijn versierpogingen weten. Ze praten met elkaar over Ingeborg, maar ook aan haar wilt George niet vertellen waarom hij het heeft uitgemaakt. Als ze met zijn vieren via een pont terug willen naar de overkant van het meer, moeten George en Marijke wachten, omdat er maar twee tegelijk op de pont kunnen. Als ze na weer een ruzie eindelijk allemaal aan de overkant zijn, keren ze terug naar het groepshuis.

Anton komt er daar achter dat hij geen vuurbuiken, maar padjes heeft gevangen en hij wilt terug naar buiten om echte vuurbuiken te vangen. Anton had Ingeborg beloofd de padjes te laten zien, dus moest George, zijn kamergenoot, ze haar maar laten zien. Hij speelt vervolgens een wedstrijdje met Ingeborg; wie zijn padje het verst kan laten springen. Als Pieter binnenkomt, slaat hij George zonder reden in elkaar. George verweert zich niet, en realiseert zich dat hij Ingeborg nog best terug wilt.

Plotseling verlangt George naar Marijke, maar als hij haar later tegenkomt bij de pont, valt ze hem indirect aan met een gedicht van Nijhoff. Ze sluiten een weddenschap af; als George het lukt om vanaf de pont aanwijzingen te geven waardoor Anton zijn vuurbuiken vindt, hoeft hij Marijke niet te vertellen waarom hij het heeft uitgemaakt met Ingeborg. Lukt het hem niet, dan moet hij dit wel doen. George valt echter in slaap op de pont en wordt de volgende ochtend heel vroeg wakker van Marijke die hem aan de overkant toeschreeuwt. George was afgedreven naar de andere kant en Marijke wilde hem niet laten liggen. Samen lopen ze over de holle weg, zonder iets te zeggen. Ze gaan vervolgens op een hek zitten en kijken naar de opkomende zon. George slaat een arm om Marijke heen, welke zij niet wegduwt, en ze valt tegen hem aan in slaap. Als ze wakker wordt, vertelt ze George dat ze droomde dat het weer goed was tussen hem en Ingeborg, waarop George vertelt waarom hij het uit heeft gemaakt met haar.

George was met Ingeborg naar een tentoonstelling van Edwin Sylvanus geweest, en Ingeborg vertelde dat haar vader een S.S. officier was. Dit schoot in het verkeerde keelgat bij George, omdat zijn vader door de Duitsers was vermoord. Het lukte George nog dit voor zichzelf goed te praten, tot Ingeborg later zei dat de Duitsers eigenlijk wel gelijk hadden gehad, maar het alleen iets te ruw hadden aangepakt. Toen is hij weggelopen.

Dan zien Marijke en George Ingeborg aanlopen. Marijke loopt naar haar toe en samen vertrekken ze naar het groepshuis. Dit is voor George het teken dat hij nooit één van hen zal krijgen. Dan komt hij Anton weer tegen. Ook hem is het niet gelukt een vuurbuik te vinden. Beiden hebben gefaald.
 

De relatie tussen tekst en auteur

Maarten ’t Hart heeft zelf biologie gestudeerd.

De analyse

Genre

Laatste Zomernacht is een novelle.

Titel

De titel kan op twee zaken slaan. Het is de laatste (zomer)nacht van de excursie, of het is de laatste (zomer)nacht waarin George de kans krijgt Ingeborg terug te winnen.

Motieven,

onderwerp en hoofdgedachte

Motieven

Anton en de vuurbuiken

Waar George’s doel het vinden van de liefde in ofwel Ingeborg, ofwel Marijke is,  is het Antons doel om vuurbuiken te vinden. Je zou je af kunnen vragen of dit verwijst naar de zoektocht in het algemeen, of naar een specifiek soort falen.

 

De Pont

De pont scheidt het moeras en de slaapboerderij en in het verhaal. Marijke is aan de ene kant en Ingeborg aan de andere. George zit midden in het meer op de pont en twijfelt of hij voor het verleden zal kiezen (Ingeborg), of voor de toekomst (Marijke).

 

Nijhoff

Verschillende keren worden delen van zijn gedichten aangehaald. Marijke en George houden allebei van poëzie. Het gedicht wat prominent aan bod komt heet ‘Haar laatste brief’. De enige herinnering die George aan zijn overleden vader

heeft is zijn laatste brief.

 

Vader

George heeft gezworen eeuwig trouw te blijven aan zijn overleden vader. Dit zorgt ervoor dat hij niet meer voor Ingeborg kon kiezen, dan zou hij immers zijn vader verraden. De vader van Ingeborg is er de reden van dat hij niet voor haar kan kiezen.

 

 Onderwerp

Het onderwerp van Laatste Zomernacht is een verloren liefde.

 

Hoofdgedachte

De hoofdgedachte is dat ware liefde en trouw aan een ander nooit samen zal gaan.

Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.

Verder lezen
Gids Leraar worden

Alles wat je moet weten over leraar worden

 

 

Personages

George

George is zoals alle personages in het boek een eerstejaars student biologie. 

Hij onderscheidt zich van zijn medestudenten door het feit dat hij helemaal niet zozeer geïnteresseerd is in de biologie zelf; hij gaat niet op in het vinden en vangen van dieren, terwijl de anderen dan wel doen. George loopt een beetje heen en weer en denkt na; over de liefde en het leven in het algemeen, maar vooral over zijn relatie met Ingeborg en over het verleden (zijn liefde en zijn leven). Hij is meer dichter en denker, dan bioloog. Jacob zegt hierover:

 

'Jij, die geen enkele belangstelling hebt voor het vak dat je studeert, jij die iedereen gek maakt met gedichten.' (blz. 16) 

 

Ondanks het feit dat de biologie hem niet zozeer interesseert, ziet hij de planten en dieren wel degelijk; hij is een echte kijker; hij beschrijft zijn omgeving zeer uitvoerig. Hij is de ik-persoon van het verschaal, dus als lezer 'kijk je mee' bij deze beschrijvingen. 

De vader van George is in de tweede wereldoorlog geëxecuteerd door de Duitsers. George heeft zich voorgenomen om zijn hele leven trouw te blijven aan zijn vader. Het lijkt alsof George verheven voelt boven zijn jaargenoten, behalve boven Ingeborg. Hij ergert zich aan het feit dat ze zo ongenuanceerd praten over 'het is uit', 'het is aan', 'op elkaar vallen', enzovoorts. 

 

Ingeborg

Ingeborg is de jeugdliefde van George. Ze hebben het afgelopen jaar een liefdesrelatie gehad.  Ingeborg lijkt veel op George. Verder wordt ze niet echt beschreven, dit komt omdat ze vrijwel niet actief in het plot voorkomt; er worden enkel dingen over haar gezegd. 

 

Marijke

Marijke is een klein meisje. Ze lijkt kwetsbaar, althans zo beschrijft George haar. 

 

'Van zo'n klein meisje hoef ik geen bescherming te verwachten.' (blz. 24)

 

Marijke is, net als George ook geïnteresseerd in poëzie. George zegt: 'Eindelijk iemand die iets van poëzie afweet' (blz. 22). 

Marijke is, in tegenstelling tot George, wel geïnteresseerd in de biologie. Ze wordt gefascineerd door kranswieren. 

Marijke probeert te koppelen tussen Ingeborg en Pieter. Dit is niet geheel zonder eigenbelang, want zij is verliefd op Pieter. 

Tijd

Historische en vertelde tijd

Het verhaal speelt zich af rond 1965. George en Ingeborg zijn geboren tijdens de hongerwinter (’44-’45) en zullen in het eerste jaar van hun opleiding ongeveer twintig jaar oud zijn. Het zal mei of juni zijn; de bloeiperiode van het waterdrieblad.

De vertelde tijd bedraagt ongeveer 7 uur. Het was al donker toen het verhaal begon, en dit zal in de zomer rond 11 uur zijn. Het eindigt tijdens zonsopkomt, dus ongeveer 6 uur.

Vertelperspectief

Het verhaal wordt verteld vanuit de ogen van George en is geschreven in de ik-vorm

Spanning

Er is een bepaalde vorm van spanning aanwezig in Laatste Zomer. Je blijft namelijk tot de laatste tien bladzijden ‘in spanning’ waarom George het met Ingeborg heeft uitgemaakt als hun relatie zo perfect was als iedereen vond en George zelf ook beschreef.

 Stijl

Maarten ’t Hart heeft een heel poëtisch taalgebruik. Het is niet moeilijk te begrijpen, maar er worden lange zinnen gebruikt, met woorden die niet iedereen zou gebruiken. Dat is ook het kenmerk van dit boek. Door die lange zinnen met goed gekozen woorden, wordt het verhaal beter omschreven. Ik vond het een heel prettig taalgebruik, je kan je goed inleven in het verhaal en het las makkelijk en snel door. De beschreven dialogen bestaan uit korte zinnen en lijken op normale spreektaal, al is het op sommige plaatsen enigszins gedateerd.

 ‘De schaduwen op het weiland trokken zich terug op dezelfde wijze waarop alles verliep: zonder zichtbare beweging.

(blz. 90)

 

“‘Schoenen uit, kousen uit, broek

opstropen en door het water naar de pont waden.

‘Doe jij het?’

‘Nee, want ik ben bang voor slangen en ik ben bang dat ik wegzak.’

‘Je bent de enige niet’

‘Moeten we dan hier blijven?’

‘Ze zullen heus wel merken dat we hen niet achternakomen.’

‘Maar misschien denken ze wel dat we expres achterblijven.’

‘Zullen we dan roepen?’’’ (blz. 43, 44)

 

Verwachting achteraf

De eerste twintig bladzijden dacht ik te maken te hebben met een verschrikkelijk oninteressant boek, maar gaandeweg kwam ik er beter in en bleek de stijl en zelfs de inhoud van het verhaal boeiender dan ik dacht. Ik had Laatste Zomer niet gelezen als ik er geen verslag over hoefde te maken, maar gezien het feit dat ik er maar een uurtje mee bezig was om ‘m uit te lezen, mag ik niet klagen.

 

De persoonlijke

beoordeling

Liefde in tijden van trouw

Laatste Zomer is een novelle van Maarten ’t Hart die draait om het tragische liefdesverhaal van George en Ingeborg, kinderen van respectievelijk een verzetsheld en een S.S.‘er. Door dit onoverkomelijk verschil kan George niet meer bij haar zijn, al houdt hij tot in het oneindige van haar. Dit wordt gaandeweg de avond duidelijk, terwijl George twijfelt of hij genoeg van de vriendin van Ingeborg, Marijke, houdt om dan maar samen met haar te zijn.

 

’t Hart heeft de twijfels, het verdriet en de overdenkingen van een jong volwassene op zeer poëtische wijze beschreven in ‘Laatste Zomer’. De tragische liefde tussen George en Ingeborg, als variant op het klassieke Romeo en Julia-thema raakt diep door zijn schrijfstijl, maar blijft herkenbaar door de eenvoudige achtergrond van het verhaal. Wie is er immers nou nooit op een schoolexcursie geweest? De gebeurtenissen zijn geloofwaardig, het is niet ondenkbaar dat een groep jongvolwassenen vrij wordt gelaten op een biologische zoektocht in de vrije natuur en nog minder ondenkbaar dat daar figuren als George in rondlopen die de interesse missen voor de natuur en hun tijd op een andere manier invullen; mijmerend over de liefde en het leven in z’n algemeen.

’t Hart heeft de twijfels, het verdriet en de overdenkingen van een jong volwassene op zeer poëtische wijze beschreven in ‘Laatste Zomer’. De tragische liefde tussen George en Ingeborg, als variant op het klassieke Romeo en Julia-thema raakt diep door zijn schrijfstijl, maar blijft herkenbaar door de eenvoudige achtergrond van het verhaal. Wie is er immers nou nooit op een schoolexcursie geweest? De gebeurtenissen zijn geloofwaardig, het is niet ondenkbaar dat een groep jongvolwassenen vrij wordt gelaten op een biologische zoektocht in de vrije natuur en nog minder ondenkbaar dat daar figuren als George in rondlopen die de interesse missen voor de natuur en hun tijd op een andere manier invullen; mijmerend over de liefde en het leven in z’n algemeen.

 

Het is boeiend om al lezende te beseffen dat iedereen de liefde op een andere manier interpreteert en andere eisen aan haar stelt. George en Ingeborg lijken voor elkaar gemaakt, maar de trouw aan hun vaders maakt een bruut einde aan die perfecte liefdesrelatie. ’t Hart suggereert hiermee dat trouw altijd boven liefde gaat. Of dat dit in ieder geval geldt voor George en Ingeborg. Als lezer vraag je je af of er geen middenweg is, om aan het einde te beseffen dat die er inderdaad niet is en er waarschijnlijk ook nooit zal komen. 

 

Ook de verschillen in de mensheid komen sterk naar boven in de zeven uur die Laatste Zomernacht beschrijft. George verafschuwt de banale wijze waarop zijn medestudenten over de liefde praten. Over zíjn liefde praten. ‘Uitgemaakt’, ‘het is aan’, George haat die zegswijzen, die de gemiddelde tiener zonder na te denken gebruikt. Hij voelt zich verheven boven zijn klasgenoten en vindt dat woorden al het moois nietig verklaren. George heeft, evenals Maarten ’t Hart een poëtische kijk op de wereld.

 

Het prioriteiten-motief is een interessante: of je blijft trouw, of je kiest voor de ware liefde. Beiden is geen optie. Ik verwacht dat velen ooit een dergelijke keuze hebben moeten maken. Trouw aan werk, ouders, echtgenoot, cultuur of kinderen… Het zal altijd het lastigste zijn waar een persoon ooit over zal moeten beslissen en dit heeft ’t Hart op een sublieme manier uitgewerkt. Tevens komt op een interessante en onverwachte manier de invloed die een oorlog kan hebben op een mensenleven begonnen ná de betreffende oorlog aan bod.

 

De pont heeft de overduidelijke symboliek van de manier om te schakelen tussen Ingeborg en Marijke. George’s nieuwe en oude leven. Ook dit is op een goede manier uitgewerkt wanneer George in het midden van het meer op de pont wakker wordt terwijl hij is afgedreven naar het punt waar hij Marijke afzette, maar ze hem aan de andere kant van het meer naar hem roept. Ze is dus in feite aan beide kanten en dit is dan ook het moment waarop George voor haar kiest. Helaas voor hem zal ook deze liefde nooit wat worden. Marijke is trouw aan Ingeborg.

(563 woorden.)


 

 De bronvermelding

 

Achternaam onbekend, Voorletter onbekend tussenvoegsels onbekend (2001) “Boekverslag Maarten ’t Hart Laatste Zomer”. http://www.scholieren.com/boekverslagen/6151.

 Achternaam onbekend, M tussenvoegsels onbekend (2003) “Boekverslag Maarten ’t Hart Laatste Zomer”. http://www.scholieren.com/boekverslagen/11176.

 

 

 

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Laatste zomernacht door Maarten 't Hart"