La place de la bastille door Leon de Winter

Titelbeschrijving: WINTER DE, Leon
La Place de la Bastille
Panta Pockets 1995 (1981) Motto: L’histoire n’est qu’une fable convenue, dit betekent de geschiedenis is niet meer dan een afgesproken fabel. Opdracht: Er zit geen opdracht in. Samenvatting: Paul de Wit is een 37-jarige geschiedenisleraar/ historicus, die getrouwd is met Mieke en twee kinderen heeft (Hanna en Mirjam). Zijn ouders zijn omgekomen in de Tweede Wereldoorlog. Zij waren, net als Paul, Joods. Het gaat niet erg lekker met hem, hij heeft een hekel aan zijn baan en hij en Mieke groeien steeds meer uit elkaar. Door video te kijken (hij neemt als hij op school zit alles op en als hij thuis is kijkt hij tot diep in de nacht T.V.) wil hij dit onderdrukken. Het wordt echter veel erger, het maakt van hem een vermoeide lesmachine. Hij komt in het laatste semester van het schooljaar dan ook op het randje van de afgrond te staan. Zijn vrouw raadt hem aan om weer naar Parijs te gaan, voor zijn boek over de vlucht van Lodewijk XVI naar Varennes. De eerste keer dat hij in Parijs was werd hij gek van de dreiging van de Geschiedenis. Hij ging er zich tegen verzetten door - tegen de Joodse traditie in - een stuk vlees te eten. Hij wordt er erg ziek van en ziet dit als een teken. Hij deelt zijn leven in periodes in, ook al is hij daar op het gebied van geschiedenis een fel tegenstander van (dit geeft zijn gespleten persoonlijkheid aan). Zijn visie op de geschiedenis is dat deze niet bestaat uit feitelijke zekerheden, maar uit toevallige factoren. Dit gebruikt hij ook in zijn boek, welke hij overigens nooit kan afmaken. Als Paul 23 jaar is komt hij - via de verloskundige die hem ter wereld heeft geholpen - te weten dat hij ook nog een tweelingbroer heeft gehad, Philip genaamd. Hij vraagt zich dan af waarom hij nog leeft en zijn broer niet (volgens hem heeft alles namelijk een betekenis). Dit is eigenlijk de belangrijkste reden van zijn onrust, die tot zijn tv-verslaafdheid leidde. Tijdens de kerstvakantie 1979, als hij weer voor studiemateriaal in Parijs is, ontmoet hij Pauline, een Joodse Zioniste (=geëmancipeerde). Doordat zij de zelfde achtergrond als hij heeft voelt hij zich tot haar aangetrokken. Ze beginnen dan ook een relatie. Als hij dan ook thuis komt voelt hij zich een stuk prettiger, maar het duurt niet lang voordat het weer mis gaat, de onrust komt terug. Nieuwe hoop krijgt hij echter als hij de in de kerstvakantie genomen foto's bekijkt en er een vage schim van een man achter Pauline staat. Hij denkt dat het Philip is. In de zomer gaat hij weer naar Parijs, onder het voorwendsel dat hij studiemateriaal gaat zoeken. Eigenlijk gaat hij naar Pauline, om zo in Parijs op zoek te gaan naar Philip. Hij moet wel, vindt hij, anders heeft zijn leven geen zin meer. Maar hij vindt hem niet. Opnieuw een half jaar later, in de kerstvakantie, gaat hij weer opzoek. Hij gaat in een taxi op weg naar ene Paul Mendel, die mogelijk Philip zou zijn. Als hij het aan de taxichauffeur vraagt zegt hij, dat hij wel op hem lijkt, maar dat ze nou niet direct tweelingen zouden zijn. Paul besluit om niet naar Mendel te gaan, hij realiseert zich, dat hij eigenlijk naar zichzelf op zoek is. Personages: Paul de Wit: Paul is de hoofdpersoon uit het boek. Hij ligt nogal overhoop met zichzelf, en dat komt vooral omdat hij moeite heeft met zijn identiteit. Hij heeft zijn ouders nooit gekend en is een joodse oorlogswees, niemand weet meer iets van zijn afkomst. Als iemand die veel van de geschiedenis weet en er vaak mee om gaat kan hij er niet tegen dat hij zo’n beetje geschiedenisloos is. Hij is niet erg open en vertelt niet vaak wat. Zelfs niet tegen Pauline, die moet zijn verhaal werkelijk uit hem trekken, zelf wil hij het niet vertellen. Pauline: Is de vriendin van Paul. Door haar naam ziet Paul haar als een soort vrouwelijke versie van zichzelf, maar toch verschillen ze vaak van mening. Pauline heeft een hele uitgesproken mening, is trots op het jood-zijn (ze draagt een davidster om haar nek), en door die zelfde achtergrond voelt Paul zich tot haar aangetrokken. Bijpersonen waren Mieke, de vrouw van Paul, en de twee kinderen. Van deze drie personen kwam je weinig te weten. Mieke is een echt moederfiguur en heeft het beste voor met Paul.
Thema: Het thema is ‘het zoeken naar de eigen identiteit in een chaotische wereld.’ Idee: De idee is dat Joden die bijv. In de oorlog familie of kennissen verloren hebben of kwijt geraakt zijn, daar vaak nog het hele leven ermee bezig zijn om het te verwerken of hun familie of kennissen te zoeken. Er zit een sterke overeenkomst tussen het heden en het verleden. En er zijn ook alleen maar veronderstellingen over de geschiedenis. Titelverklaring: La Place de la Bastille is de plaats waar Paul foto’s maakt van Pauline. Op die foto’s staat een schim van een man. Paul denkt dat het zijn vermiste tweelingbroer Philip is. Ook is dit plein een belangrijke plaats omdat het verwijst naar het plein van de Franse revolutie en de vlucht van Lodewijk de zestiende. (tijds)opbouw: Het hele verhaal duurt ongeveer 1 jaar. Van de kerstvakantie in 1979 tot winter 1980. Het verhaal wordt chronologisch vertelt. Er zitten ook flashbacks in het verhaal. Dat maakt het verhaal daardoor een stuk langer, ongeveer 35 jaar. Perspectief: Het personale perspectief, je kijkt als het ware door het leven van Paul de Wit. Jen denkt wat hij denkt, en ziet wat hij ziet. Ruimte: Het verhaal speelt zicht gedeeltelijk in Amsterdam, de woonplaats van Paul en gedeeltelijk in Parijs. Die twee plaatsen zijn verbonden door treinreizen. La Place de la Bastille is de belangrijkste plaats in dit verhaal. Symboliek: Ik denk dat de symboliek in dit verhaal onder andere het weer is. Telkens als er ogenschijnlijk iets belangrijks gebeurd is het slecht weer (sneeuw, regen, hagel). Wat ook een belangrijk symbool in dit verhaal is de geschiedenis. Alles gaat over de geschiedenis en de gevolgen daarvan. Je zou denken dat de geschiedenis wordt bepaald door de gebeurtenissen die ervoor zijn gebeurd, maar in het verhaal word duidelijk gemaakt dat geschiedenis niets anders is dan toevallige samenhangen tussen diverse aspecten die door toeval zijn ontstaan.
Originaliteit: Dit verhaal heeft wel originaliteit. Er zijn oneindig veel boeken die over de 2de wereld oorlog gaan maar in dit boek gaat het niet over de oorlog maar over de afloop daarvan. En dan is er ook nog geen eens de Franse Revolutie dat ook een belangrijk aspect in dit verhaal is. In dit verhaal gaat de schrijver vertellen over de geschiedenis van alle gebeurtenissen en wat daaruit voortvloeit. Er zijn niet veel verhalen waar het zo er aan toe gaat. Relevantie: Dit boek is erg relevant, je wordt er echt aan het denken gezet omdat de schrijver aparte uitspraken doet in dit verhaal. De belangrijkste is bijvoorbeeld het motto, je denkt dan meteen ‘wat zal dit betekenen’. Verder komen er in dit hele verhaal van dit soort opvattingen in voor waardoor je aan het denken word gezet. Nog een voorbeeld is dit: “niets is waar, alles ontstaat door toevallige gebeurtenissen.” Stijl: Het verhaal speelt zich grotendeels af in Frankrijk, hierdoor ontstaat een aparte stijl. De stijl wordt bepaald door het taalgebruik. De schrijver gebruikt namelijk het taalgebruik van het Frans naar het Nederlands vertaald en dat kan soms erg aangrijpend zijn. Soms komen er ook hele Franse zinnen in voor of hele deftige bijna Franse zinnen Literaire kwaliteit: Verwachtingen: Toen ik dit boek begon te lezen had ik nog helemaal geen verwachtingen van het boek. Ik kende de schrijver niet en ik had ook nooit van het boek gehoord. De Franstalige titel sprak mij wel aan, omdat ik er achter wou komen waar deze titel op sloeg. Gebeurtenissen: De gebeurtenissen op zich spraken mij niet aan, maar omdat je Paul zo goed leert kennen leef je steeds meer mee. De dingen die Paul heeft meegemaakt heb ik nog nooit meegemaakt en ze komen me verder ook niet bekend voor. Wel hoor ik soms dat mensen zoeken naar hun identiteit. Paul haakt op het einde net te vroeg af om zijn tweelingbroer te ontmoeten, dit is raar omdat hij juist daar naar opzoek was. De gebeurtenissen zijn wel bijzonder en worden niet heel vaak in boeken gebruikt. Personen: De personen kwamen realistisch over, alleen vond ik het jammer dat er aan Mieke zo weinig aandacht werd besteed. Zij kwam alleen in beeld als Paul thuis in Amsterdam was, Miekes gevoelens over de relatie tussen Paul en Pauline weet je niet. Paul denkt overal te diep over na en is een bijzondere man. De taxichauffeur reageert raar als Paul opeens zegt dat hij terug wil.
Opbouw: Het boek heeft geen speciale opbouw. Het verhaal was niet echt moeilijk te lezen, omdat de het een normale achtereenvolgende tijd is. Daar bedoel ik mee dat het zie zo is dat je dan weer daar bent, dan weer een jaar eerder. Soms zaten er wel flashbacks in maar die ontdekte je dan al snel omdat het dan echt duidelijk het zich in de geschiedenis afspeelde bijvoorbeeld toen zijn verloskundige van zijn geboorte vertelde in die tijd. Taalgebruik: Het hele verhaal was wel redelijk te lezen want er kwamen niet echt al te moeilijke woorden in voor. Ik kon ook diverse gebeurtenissen ook goed voorstellen dus het was ook duidelijk genoeg geschreven. Vooral toen Paul en Pauline elkaar ontmoeten was er een beeldend taalgebruik om voor te stellen hoe Paul zich op dat moment voelde. Mening: Het boek was in het begin erg wazig. De verhoudingen van de personen waren nog niet duidelijk en je wist niet waar Paul naar op zoek ging. Het is geen voorspellend verhaal, wat er gebeurde was niet verwacht. Het verhaal was goed te volgen, veel gedachten kreeg je te weten. De paar flashbacks die er in zaten waren niet verwarrend. Dat alleen de twee belangrijkste personen duidelijk beschreven werden vond ik jammer. Ik had graag wat meer willen weten over Mieke en bijvoorbeeld de kinderen van hen. Het boek speelt zich ook af in Frankrijk, dat vond ik leuk omdat bij de meeste verhalen de hoofdpersonen zich altijd in Nederland bevinden. Aan het eind van het boek weet je dat Paul naar zichzelf op zoek is en niet naar zijn tweelingbroer en zo valt alles op zijn plek. Al met al was het dus een boek wat je snel las en niet ging vervelen.