Algemene gegevens:
Auteur: Thea Beckman
Titel: Kruistocht in spijkerbroek
Uitgeverij: Lemniscaat, Rotterdam
Druk: 15e druk 1979
Genre: historische roman
Uitleg genre: het boek begint en eindigt in het heden maar uitgezonderd van de eerste 5 bladzijden en de laatste bladzijde, speelt het hele verhaal zich af in het jaar 1212.
Titelverklaring: de hoofdpersoon, dolf, komt in et verleden waar hij mee gaat met een kruistocht. Dit doet hij met zijn 19e eeuwse kleding nog aan, waaronder een regenjas en een spijkerbroek.
Thema: het thema is strijd. Hiermee bedoel ik de strijd om te overleven zowel als de strijd tegen boeren en andere mensen die de kruisvaarders in de weg lopen.
Ruimte: het begin waar dolf vandaan komt is in Amstelveen en ook het einde is in Amstelveen. De kruistocht begint in Keulen in België en eindigt in Italië
Tijd: De eigen tijd van dolf is in 1973 aangezien het heden geschreven is en het boek in 1973 geschreven en de rest van het verhaal speelt in het jaar 1212.
Samenvatting:
Op en dag komt Rudolf Wega in het laboratorium van een collega van zijn vader kijken naar “de materie-transmitter”(een tijdmachine). Het is een apparaat die mensen dieren en dingen kan terugflitsen in de tijd. Als Dolf dit ziet wil hij heel graag naar het verleden geflitst worden. De professor wil dit eerst niet omdat hij het veel te riskant vindt, maar Dolf weet hem over te halen. Hij mag een middag naar het riddertoernooi in 1212 in Montgrivay in Frankrijk. Op voorwaarde dat hij precies om 5 uur weer op de goede plek is mag hij worden weg geflitst. Hij moet aankomen op en ook weer teruggeflitst worden vanaf een platte steen. Als hij daar aan denkt te komen ziet hij dat een jongen door struikrovers wordt aangevallen. Hij helpt de jongen door een van de struikrovers neer te steken met zijn mes. Als ze zo een van de struikrovers doden slaan de andere op de vlucht. Hij leert de jongen beter kennen. Hij heet Leonardo Fibonacci en hij komt uit Pisa. Hij praat een andere taal dan Dolf, maar Dolf kan hem toch wel verstaan als hij langzaam praat. Hij raakt met de jongen aan de praat en komt erachter dat Leonardo een student is en dat hij twee jaar gestudeerd heeft in Parijs. Nu is hij op weg naar Bologna om daar zijn studie af te maken. Dolf stelt zich voor aan Leonardo,maar zegt niet dat hij uit de twintigste eeuw komt. Als het bijna vijf uur is wil hij snel terug gaan naar de steen, waar hij moet worden terug geflitst , maar als hij daar door een enorme stoet kinderen wordt opgehouden en daardoor niet op tijd komt, wordt hij dus niet teruggeflitst. Nu blijft hij in de dertiende eeuw en als hij hoort dat al die kinderen horen bij een kinderkruistocht, waar meer dan achtduizend kinderen aan meedoen, besluit hij zich samen met Leonardo aan te sluiten bij de stoet kinderen. De kinderen zijn op weg naar het Heilige Land Israel , om Jeruzalem van de Saracenen te bevrijden. Nicolaas, hun leider, zal bij Genua de zee voor de kinderen laten splitsen zodat ze dan op deze manier door de zee kunnen. Daar zullen ze, met hulp van God, de Saracenen kunnen overwinnen. Volgens Leonardo zijn de kinderen uit Keulen vertrokken. Het zijn vooral kinderen die geen huis hadden of die niks meer met thuis te maken wilden hebben die zich bij de kruistocht aansloten om het wonder te zien en de Saracenen te veroveren. Als ze bij de stad Spiers aankomen sluiten de bewoners snel de poorten van de stad,want zij willen niet dat al die hongerige kinderen in hun stad komen. Hun priester houdt in de stad Spiers een preek waarin hij zegt dat God de burgers zal straffen voor hun asociale gedrag. De burgers luisteren niet en houden de poorten dicht. Als Dolf ziet dat er een kind bijna verdrinkt redt hij het kind en zo redt hij ook nog zes andere kinderen. Als het ‘s nachts vreselijk hard begint te regenen en te onweren, slaat de bliksem in en staan de kerktoren van Spiers en een paar huizen in vuur en vlam. Alle burgers helpen met blussen. Tijdens de regen komt er een klein meisje bij Dolf zitten en hij kan haar droog houden met zijn regenjas. De volgende ochtend is er van de stad Spiers niet veel meer over.De burgers komen met manden voedsel en zetten het bij het kamp. Nicolaas bedankt hen hiervoor en geeft de kinderen te eten. Ze trekken verder langs de Rijn. Dolf wil die avond van de groente, die over is, groentesoep maken. Hij gaat op zoek naar pannetjes en komt bij een kampvuurtje, waar hij de jongens Frank, Fredo en Peter ontmoet. Dolf ziet dat het niet goed gaat in het kamp en dat het slecht geregeld is. Er verdrinken weer een paar kinderen in de rivier en niet iedereen heeft te eten. Er gaan veel kleine kinderen dood. Hij vindt dat daar wat aan gedaan moet worden. Daarom gaat hij de volgende avond naar de tent van de leiders Nicolaas, twee monniken en van de kinderen van edel bloed. Daar zegt hij dat er in het kamp een betere organisatie moet komen. Er moeten volgens Dolf vis -, jacht -, orde - en leerlooiergroepen komen. Eerst vinden Nicolaas en de monniken dat niks. Maar als een mooi uitgedoste jongen Carolus (de toekomstige koning van Jeruzalem) zegt dat hij het helemaal met Dolf eens is vinden ze het goed. Zo wordt de organisatie een heel stuk beter. Na een aantal een aantal dagen lopen komen ze met een goed georganiseerde groep in Rottweil aan. Ze laten daar een aantal hele zieke kinderen achter die daar verder worden verzorgd. Dolf laat 800 broden bakken in de nacht, zodat er weer voldoende eten is .Iedereen beschouwt dit als een wonder. Als ze verder lopen komen ze een nieuw obstakel tegen: een ziekte die Scharlaken dood heet. Er gaan een hoop kinderen dood. Gelukkig kan Dolf met zijn kennis van ziekten de kinderen helpen. Dolf wordt beschuldigd van ketterij, omdat: 1. hij veel weet over ziekten (zeker voor die tijd)2. hij heeft gezorgd voor die 800 broden (de mensen beschouwen dit als een wonder)en 3. Dolf niet Christelijk is opgevoed, hij nooit bidt, maar God wel om hulp vraagt. Na een proces krijgt hij de doodstraf .Dom Thaddeus helpt hem, zodat de doodstraf aan hem voorbij gaat. Na een lange en gevaarlijke reis door de Alpen waar veel kleine kinderen sneuvelen komen ze aan op de Povlakte, waar de kleine koning Carolus sterft aan een blindendarmontsteking. Zonder hem trekken ze verder over de Povlakte. Ze moeten nog een gebergte over voor ze bij de zee zijn: de Apennijnen. Als de Apennijnen achter hen liggen en de zee voor hen, stijgt de spanning. Omdat Nicolaas de zee moet laten splitsen gaat hij eerst een middag vasten en bidden. Dom Anselmus gaat de stad in en Dom Johannis gaat naar Dolf. Hij huilt en vertelt zijn verhaal: Hij en Dom Anselmus hebben hem en de kinderen bedrogen. Dom Anselmus zou komen en tegen de kinderen zeggen: “In plaats van dat de zee zal wijken, heeft God ons schepen gestuurd, die ons naar Jeruzalem zullen brengen.” Maar dat zou niet gebeuren, want in plaats van naar Jeruzalem zouden de schepen naar de slavenmarkt in Afrika worden gebracht. En daar zouden de kinderen voor veel geld verkocht worden. Als Dolf dit hoort laat hij 100 kinderen naar zich toe komen en vertelt hun wat Dom Johannis hem net gezegd heeft. Hij zorgt, dat ze de andere kinderen verbieden op de schepen te gaan. De kinderen beginnen het nieuws te vertellen. Nicolaas komt uit zijn tent en loopt naar de zee, strekt zijn handen en er gebeurt niks. Dan komt inderdaad Dom Anselmus om te zeggen dat God hun schepen heeft gestuurd. Maar in plaats van dat alle kinderen juichend naar de schepen rennen verscheuren ze Dom Anselmus in stukken. Dit is eigenlijk het einde van de kruistocht,maar omdat de burgers van Genua het niet goed vinden, dat de kinderen op het strand blijven moeten ze verder. Dom Johannis gaat met een groep kinderen terug naar Keulen. Een aantal kinderen blijft in Genua en de rest trekt met Dolf verder. Leonardo gaat naar zijn ouders in Pisa. Dolf trekt verder door Italie. Daar vindt een jongen een aluminium doosje waar een boodschap in zit voor Dolf. In die boodschap staat precies hoe laat hij weer op de plek moet zijn van het gevonden doosje. Als dolf dit leest is het echter al te laat. Dolf verspreidt de oproep om hem zo snel mogelijk het doosje te brengen als er nog een gevonden wordt. Zo wordt hij teruggeflitst naar de twintigste eeuw.
Eigen mening:
Ik vond het een mooi boek omdat je je heel makkelijk kunt inleven in de personages. Ook zit alles in een chronologische volgorde. De gebeurtenissen zitten goed achter elkaar zodat je niet het gevoel hebt dat er constant dingen aan de hand zijn. Ze vallen ook regelmatig terug op gebeurtenissen zodat je niet vergeet wat er al gebeurt is. Ik heb bij veel boeken het probleem dat als ik op de helft ben met lezen, ik niet meer weet hoe het is begonnen. Bij dit boek stond alles zo met elkaar in relatie dat ik alle belangrijke dingen gewoon kon onthouden.
Het boek is ook heel leerzaam want na nader onderzoek ben ik er achter gekomen dat er echt kinderkruistochten gehouden zijn vroeger. Ik had hier nog nooit van gehoord. Door kruistocht in spijkerbroek te lezen kreeg ik een beetje een beeld hoe zo iets in zijn werk gaat. En hoe naïef mensen (en vooral kinderen) waren in die tijd. En hoe ze vertrouwden op god. Als je nu zou proberen om een kruistocht te organiseren zou je van heel Nederland alleen kinderen mee krijgen als je ze gaat ontvoeren. Daaruit blijkt dat de kinderen van 1212 ook een enorm doorzettingsvermogen hadden.
Dat gedeelte van het boek vind ik dan ook erg geloofwaardig. Het gedeelte van de tijdmachine natuurlijk niet. Tijdmachines bestaan niet. En ik twijfel er ook erg aan dat als ze bestonden dat een professor die hem nog niet eens helemaal goed heeft ontwikkeld aan een jongen toe zou geven om hem zomaar even naar de geschiedenis te sturen. Ik ben ook nog erg benieuwd hoe de professor er achter heeft kunnen komen waar dolf was.
Het taalgebruik vind ik heel goed omdat Thea Beckman wel zinformuleringen gebruikt waaraan je kunt zien dat de kinderen een oude taal gebruiken, maar ze de woorden niet gebruikt, waardoor je het wel gewoon kunt lezen.
Het einde vond ik wel een beetje zwak omdat ik er meer van verwacht had. Zo had dolf in ieder geval nog iets tegen mariecke moeten zeggen en afscheid nemen van leonardo ofzo. Nou ben ik heel benieuwd hoe de kruistocht verder gaat, wat de rest van de kinderen doen als ze merken dat dolf weg is. Ik zou ook wel willen weten wat dolf nu verder met zijn leven gaat doen. Eigenlijk zouden er twee vervolgen geschreven moeten worden. Één over hoe de kruistocht verder gaat en één over het verdere leven van dolf. Als een van deze twee er zou komen zou ik hem zeker lezen.
Ik zou iedereen aanraden om kruistocht in spijkerbroek te lezen als ze het niet erg vinden om een dikker boek te lezen met een beetje niveau.
Conclusie: kruistocht in spijkerbroek is geen lichte stof maar als je er eenmaal in bezig bent denk ik dat de meeste mensen het zo weg lezen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden