Thea Beckman schreef Kruistocht in spijkerbroek in 1973. De uitgever is Lemniscaat Rotterdam. Het boek is twee keer bekroond: 1974 met de gouden griffel 1976 met de Europese jeugdboekenprijs Het verhaal Dolf, een jongen van 15, komt met een tijdmachine per ongeluk in het jaar 1212 in Worms terecht. Hij wil weer terug naar zijn tijd, maar komt te laat doordat hij niet tussen een grote groep wandelende kinderen heen kan gaan. Die groep blijkt een kinderkruistocht te zijn. ( Een kinderkruistocht is een groep kinderen. Zij trekken naar Israël om het van de Turken te bevrijden). Dolf ontmoet Leonardo, en samen trekken ze mee met een kinderkruistocht. Dolf vindt dat het met de kinderkruistocht maar slecht is gesteld, en wil 'de baas' spreken. Nicolaas (de baas) beweert dat de zee zal verdwijnen, en dat het kamp dan veilig in het beloofde land Israël zal aankomen. De eigenlijke bedoeling is dat ze de kinderen verkopen als slaaf. Ze willen de kinderen met schepen vervoeren. Dolf neemt zelf een beetje de leiding over en deelt de kinderen op in groepen: een jachtgroep, een verzorggroep enz. Hij krijgt in het verhaal vaak ruzie met Nicolaas (de baas) en Dom Anselmus (een monnik). Een keer beschuldigt Nicolaas Dolf als ketter. Als ze over de bergen moeten, sneuvelen er veel kinderen. Ook heerst er een keer de pest over het kamp. Als de kinderen al een tijdje door de bergen lopen, komen er soldaten, ze eisen kinderen. De sterksten worden er uitgepikt en meegenomen naar het kasteel. Dolf bedenkt een goed plan om de kinderen weer te bevrijden. Hij neemt salpeter, zwavel en kool, daarmee maakt hij een bom, die legt hij bij het kasteel en brengt hem tot ontploffing. Samen met 50 kinderen heeft hij zich verkleed als duivel. Ze rennen het kasteel binnen en eisen de vrijlating van de gevangen genomen kinderen. Dolf komt er achter dat Nicolaas en Dom Anselmus de kinderen als slaven willen verkopen. Hij zorgt dat het niet gedaan wordt. Dom Anselmus wordt vermoord, en de kinderen trekken verder dan als zwervers. Leonardo vindt een keer aluminium doosje. Hij geeft het aan Dolf. Dolf ziet dat er in het doosje een briefje zit waarop staat dat hij dit doosje terug moet leggen met de vraag waar hij is. Ondertekend Dr. Simiak. Dolf vraagt aan Leonardo waar hij het briefje heeft gevonden. Leonardo zegt dat hij het briefje in Bari heeft gevonden. Langer dan een week geleden. Dolf wist dat het te laat was. Dolf liet uitroepen over het hele kamp: Iedereen die een glinsterend doosje vindt moet dat direct aan mij geven. Een aantal dagen later wordt er door Frank zo'n briefje gevonden. Op het nippertje komt hij weer op tijd bij de plek waar het doosje is gevonden. Hij wordt teruggeflitst naar het laboratorium. De hoofdpersonen Dolf Wega: een jongen van bijna 16 die met de materie-transmitter (een tijdmachine) terug gaat in de tijd. Per ongeluk komt hij niet terecht waar hij zou willen. Hij wil naar het jaar 1212 in Montgivray in Frankrijk, Maar komt per ongeluk terecht in Worms in Duitsland. Daar ziet hij een man overvallen worden door een rover. Hij redt de man. Samen ( Dolf en Leonardo) raken ze verzeild in een kinderkruistocht. Leonardo: een jongen die van dezelfde leeftijd is als Dolf. Een student die op weg is naar Pisa en samen met Dolf meetrekt in een kinderkruistocht. Nicolaas : hij heeft de leiding over de kinderkruistocht. Leuk vindt hij de komst van Dolf Wega niet. Hij probeert de leiding te houden, maar of de kinderen dat ook vinden? Dom Anselmus: de monnik die achter Nicolaas staat, hij loopt eigenlijk een beetje mee met Nicolaas. Dom Thaddeus: de monnik die voor Dolf is. Hij vindt Dolf wel een ketter maar hij vindt ook dat Dolf moet blijven, want als hij er niet was zou het allemaal veel slechter gegaan zijn. Carolus: een kleine jongen die koning van het nieuwe land zou worden. Mariecke: een meisje dat bevriend raakt met Dolf Wega, ze zorgt voor de zieken in de kinderkruistocht.
Eigen mening 'Kruistocht in spijkerbroek' is een prachtig boek. Heel goed geschreven, maar een beetje saai. Het is spannend maar ook droevig. Het begin in het laboratorium is een beetje oud, want je denkt dat het een 'vliegtuigverhaal' wordt, maar voor de rest is het een heel mooi boek Als cijfer geef ik een 7.