Keuzeboekverslag

Mirjam Heikens, 2v3

22-09-2016

A

Ik heb het boek ‘Kruistocht in spijkerbroek’ van Thea Beckman gekozen. Waarom? Mijn moeder en zussen kenden het boek al en zeiden dat het een mooi boek was en dat ik het ook echt moest lezen en voor mijn boekverslag gebruiken. Zodoende heb ik dat boek gekozen en daar heb ik geen spijt van.

B

Het stukje dat Dom Anselmus gedood werd.

Er worden veel details beschreven, die niet heel prettig zijn, zoals dat de ledematen van Anselmus vreemde kronkels vertoonden alsof er geen bot meer op zijn plaats zat en dat de haren uit zijn schedel gerukt waren, en dat zijn lichaam aan flarden gescheurd was. Dat stukje had er, volgens mij, beter niet zo gedetailleerd in het boek kunnen staan. Het had beter zo beschreven kunnen worden, dat de kinderen Dom Anselmus doodden om zijn bedrog, en hoe ze daardoor geleden hadden.

C

Realistisch: Veel kinderen kwamen om tijdens de kruistocht door vallend gesteende, gevaarlijke dieren, honger, vermoeidheid, ziektes, enz. (hoofdstuk 5,7,9,10,12, enz., eigenlijk  zo’n beetje het hele boek door)

Onrealistisch: Het stuk dat Dolf met te materie-transmitter teruggeflitst wordt naar de 13e eeuw en later weer terug naar zijn eigen eeuw. Het is volgens mij echt onmogelijk, om zonder toverkracht, iemand terug te flitsen naar, in dit geval, de 13e eeuw. Je kunt echt niet in een machine gaan staan, op een paar knopjes duwen, en opeens weg zijn, ergens anders, zonder dat je zelf loopt o.i.d.

(blz.11,12&blz.306,307)

D

Genre: Historie

Thema: Strijd, kinderkruistocht, dood, angst. Het boek gaat over de kinderkruistocht, zoals de titel ook weergeeft. Tijdens de kruistocht wordt er gestreden, angst geleden en er sterven ook veel mensen.(vooral kinderen)

E

De dag van de kinderroof…                                                                     

Hoi,

Het is vandaag weer een drukke dag geweest. In het begin van de middag vooral, maar ook ’s avonds.

Opeens was er oproer in het kamp. De kinderen schreeuwden van angst, ze waren helemaal in paniek. Iedereen had ze aan zien komen… Ik ook. De mannen van Graaf Romhild von Scharnitz…

 Mariecke klemde zich aan mij vast, maar ik voelde dat ik de ruiters moest toespreken. ‘Kruip in een bosje!’, schreeuwde ik tegen Mariecke. Gelukkig, ze liet me los en zocht een schuilplaats.

Ik spurtte naar de tent. Voor de tent stonden Nicolaas, de drie priesters, Leonardo met zijn helpers en de angstige baronnekinderen. Nicolaas, in stralend wit, stond hoog opgericht tegenover de ruiters en deed zijn uiterste best zijn waardigheid niet te verliezen. Maar zijn knieën knikten, hij was bang, heel bang.

De hoofdman van de soldaten nam het woord. ‘Dertig jongens, twintig meisjes’, hoorde ik hem zeggen. ‘God zal je hiervoor straffen’, zei Nicolaas schril. Ik baande een weg naar voren tot ik naarst de herdersjongen (Nicolaas) stond en riep: ‘Wat gebeurt er?’ ‘Dat is een goeie, die moeten we hebben!’, riep een van de ruiters. Een soldaat op een paard kwam naar mij toe en bevoelde de spieren van mijn armen. Maar ik schudde zijn hand van me af en deed een stap terug. ‘Wat is hier aan de hand? Wat komen die ruiters doen?’ Leonardo antwoordde: ‘Dit zijn de mannen van Graaf Romhild von Scharnitz. Voor onze doortocht door het dal eist hij tol.’ ‘Betaal hem dan’, zei ik, bozer dan bedoeld. De kinderen kwamen ondertussen steeds dichterbij, maar waren toch voorzichtig en kwamen niet te dichtbij. ‘Waarmee?’, vroeg Leonardo nuchter. We hadden immers weinig uit te geven. Ik keek naar de aanvoerder en vroeg: ’Hoe hoog is de tol die uw heer eist?’ Ik dacht aan de enige overgebleven os, misschien konden we daarmee onze doortocht betalen.

De ruiter lachte, maar vrolijk klonk het niet. ‘Vijftig kinderen, vijftig van de sterkste en grootste kinderen.’ De man had in mij een leider herkend, al droeg ik geen wit overkleed of een met juwelen bezette dolk.

‘Vijftig…’

Morgen de rest, ik moet nou weer verder om de kinderen eten te geven en te helpen. Ook ga moet ik nog naar Mariecke zoeken, want die heb ik niet meer gezien.

Dolf Wega / Rudolf van Amstelveen

De auteur: Thea Beckman

-Geboren: 23 juli 1923, Rotterdam

-Overleden: 5 mei 2005, Bunnik

-Getrouwd in 1945 met Dirk Hendrik Beckmann

-2 zonen en een dochter

-Haar bekendste boek is ‘Kruistocht in spijkerbroek’. Ze heeft het boek in 1973 geschreven, en het   boek werd beloond met de Gouden Griffel

-‘Thea’ is een pseudoniem van ‘Theodora’

-Sociale psychologie gestudeerd aan de Universiteit Utrecht