Krassen door Elle van den Bogaart

Schrijfster: Ellen van den Boogaart
Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf
Kars is 15 als zijn moeder zelfmoord pleegt. Een overdosis pillen. Hij blijft met zijn vader en zijn zus Tine achter. Kars snapt niet dat zijn moeder zomaar zelfmoord zou plegen, dus gaat hij op zoek naar de waarheid. Als hij een keer op de kamer van zijn ouders ‘rondsnuffelt’, komt hij een blauw boekje tegen met daarin de naam van zijn moeder en wat brieven. Hij besluit de brieven voorlopig te laten voor wat het zijn maar neemt wel het blauwe boekje mee. Er blijken allemaal onbegrijpelijke teksten in te staan. Gevoelens van zijn moeder staan er in beschreven. Josje, een meisje uit Kars’ klas nodigt hem uit op haar feest te komen. Eerst heeft hij niet zoveel zin, maar uiteindelijk laat hij zich overhalen en het zou ook beter voor hem zijn om even niet met zijn gedachten bij zijn moeder te zijn. Op Josjes feestje ontmoet hij Pien. Pien is de zus van Josje. Kars is er bijna van overtuigd dat Josje hem leuk vindt, maar hij begint Pien leuker te vinden dan dat hij Josje vond. Als Pien en hij die avond buiten zijn zoent ze hem. Hij vond het geweldig om even niet aan de thuissituatie te hoeven denken. Als hij maar aan Pien blijft denken, gaat alles goed. Maar als hij een keer in een nogal boze bui is, wat hij regelmatig is. Pakt hij de steen die hij van zijn moeder had gekregen en begint in zijn arm te krassen. Het doet aan de ene kant pijn, maar aan de andere kant verdwijnen alle boze gevoelens erdoor. Hij wil nog steeds meer weten over de dood van zijn moeder, dus besluit hij om bij zijn tante Marianne langs te gaan. Hij is er zeker van dat zij meer moet weten over de reden waarom zijn moeder zelfmoord pleegde. Maar als hij bij tante Marianne aankomt, wil ze hem niks zeggen. Ze zegt dat het niet kan, dat ze aan zijn moeder belooft heeft om haar ‘geheim’ aan niemand te vertellen. Dus zoekt Kars alleen verder. In het blauwe boekje vindt hij een paar teksten zoals: Mijn kind moest achterblijven. Ik had je nooit alleen moeten laten. En: Peter, het kan geen toeval zijn. Peter, moet ik hem weer achterlaten. Zou ze dan nog een kind hebben? Uiteindelijk komt hij er achter dat zijn moeder van een ander man was gaan houden, zijn vader had het toegegeven. Hij zocht contact met de man die Peter van Durlingen heette. Samen met Pien, die hem beloofd had hem te helpen, gingen ze de volgende dag naar Peter van Durlingen. Hij werkt in het zelfde theater waar zijn moeder ook werkte toen ze nog leefde. Omdat de repetitie nog bezig is, mogen ze achter in de zaal even meekijken. Tot zijn grote schrik komt Kars er dan achter dat het stuk wat ze leven wel heel veel op zijn moeders leven lijkt. Hij heeft het erover met Pien en daarna met Peter van Durlingen. Ook hij wil hem best helpen en zodra hem iets te binnen schiet, zal hij contact met Kars opnemen. Kars heeft Pien moeten beloven dat hij zich niet meer zal krassen. Kars blijft doorzoeken en uiteindelijk komt hij erachter dat toen zijn moeder 16 was, ze was gaan werken in de USA als au-pair. In die tijd is ze zwanger geworden. Haar ouders hebben toen besloten dat het kind weg moest (ter adoptie) en dat ze het er niet meer over hebben. De keuze is toen voor mij gemaakt… Dat had zijn moeder in het blauwe boekje geschreven. Het klopte allemaal. Ze had dus nog een kind en hij dus een halfbroer. Omdat zijn moeder het allemaal niet meer aankon en haar zoon zo erg miste en de problemen zich bleven opstapelen, heeft ze uiteindelijk zelfmoord gepleegd. Kars is er eindelijk achter gekomen. Mede dankzij de hulp van Pien, die hem de hele tijd is blijven steunen en hem zelfs van het krassen af heeft geholpen…