Kortsluiting door Lieneke Dijkzeul

Titel: Kortsluiting
Auteur: Lieneke Dijkzeul
Jaar van uitgave: 1996, Lemniscaat Rotterdam
De reden waarom ik dit boek gekozen heb is omdat ik het al eens eerder gelezen heb en ik het een leuk boek vind om daar een boekverslag van te maken. Persoonlijke reactie. Het verhaal kortsluiting vind ik een spannend boek. Er gebeuren allerlei verschillende dingen in en sommige stukken komen geheel onverwachts. Zeker in het hoofdstuk waar bij de hoofdpersoon “de stoppen” doorslaan en waarbij hij wegloopt. Het verhaal zet me aan het denken want er zijn veel meer kinderen in de wereld die dit soort dingen meemaken. Een vriendin van mij woont ook in een soort tehuis, geen kindertehuis maar een huis waar ze zelfstandig wonen, waar de leiding helpt als dat nodig is. Ik vind het verhaal ontroerend. Het gaat over een jongen die even oud is als ik. Daniël had het nog nooit in zijn leven zo goed gehad toen hij bij Jesse en Marja woonde, totdat het misging. Het verhaal is ook nieuwsgierig makend want je wilt weten hoe het nou verder gaat met hem. Komt alles weer goed? Ziet hij zijn moeder weer? Je weet het niet want het is een verhaal met een open einde. Ik vind het niet een origineel verhaal want er zijn veel meer schrijvers die schrijven over kinderen die weglopen. Het lijkt me erg moeilijk om een nieuw leven te beginnen, nieuwe ouders te krijgen en naar een andere school te gaan, zeker op deze leeftijd. Plaats: Het verhaal over Daniël speelt zich denk ik gewoon in dit land af, omdat er niks over een ander land gezegd wordt over dit boek. De meeste gebeurtenissen spelen zich thuis, op school en voor Daniël ook een groot deel op straat of bij andere mensen thuis af.
Tijd: Dit verhaal speelt zich in het heden af, je merkt dat het moderne normale mensen zijn. Probleem en afloop: Daniël komt in een gezin terecht waar hij het al snel naar zijn zin krijgt. Als zijn stoppen doorslaan loopt hij weg, en hij maakt dan wat dingen mee. Hij belt terug naar zijn “huis” en hij komt weer naar huis. Perspectief: Het boek is uit een hij/zij perspectief geschreven, want je ziet het verhaal gebeuren door een hij/zij persoon. Titel verklaring: Marieke leest de brieven die Daniël aan zijn moeder heeft geschreven. Wanneer hij dat ziet slaan bij hem “de stoppen” door. Samenvatting. Daniël komt in een pleeggezin. Het gezin bestaat uit, Jesse, Marja, Marieke en Pim de kinderen. Daniël krijgt een eigen kamer op de zolder, en zo ontstaat het eerst conflict want Marieke wou de zolderkamer hebben. Hij krijgt nieuwe kleren en schoolspullen. Hij mist zijn moeder Roza heel erg en hij schrijft haar brieven met allerlei dingen die hij meemaakt, maar hij maakt zijn verhalen leuker dan dat ze zijn. Hij gaat ook naar een nieuwe school het Erasmus College. Hij komt in de eerste klas. Hij moet wel erg zijn best doen want hij loopt behoorlijk achter met school. Daniël kan goed met Pim opschieten, hij krijgt ook van Pim een geluksknikker. Het eerste probleem op school is dat Daniël de klas uitgestuurd wordt omdat hij zijn huiswerk niet overschrijft. Hij denkt dat hij van school is getrapt en gaat naar het park, hij wacht daar tot dat de school uit is. Marieke merkt het want ze ziet hem niet op school. De volgende ochtend loopt Daniël achter haar aan naar school. Maar in plaats echt naar school te gaan gaat hij naar de bibliotheek. En hij gaat daar boeken lezen. Wanneer hij thuis komt vraagt Marja waar hij vandaag geweest is en hij vertelt het hele verhaal. Op school krijgt hij een paar vrienden: Rob, Dennis en Richard. Ze hebben een tussenuur en hij neemt ze mee naar huis. Toen ze op school kwamen pakte Gert de conciërge hen. Want ze mogen niet van school af als ze een tussenuur hebben. Ze moeten voor straf twee uur gaan prikken, Daniël is het er niet mee eens en hij krijgt ruzie met Gert, nu moet hij vier uur gaan prikken. Als Gert hem in zijn nek grijpt en Danny tegen hem zegt wordt hij woedend, niemand mag hem Danny noemen omdat zijn moeder hem altijd zo noemde. Hij vecht met Gert. Hij wordt een week geschorst. Na een week komt hij weer op school en hij is de held van de school. Hij mag in het voetbal team meespelen. Als Marieke in zijn kamer aan het neuzen is vindt ze de brieven en op dat zelfde moment komt Daniël naar boven en ziet het. Zijn stoppen slaan door. Hij loopt weg maar hij weet niet waar heen. Hij loopt langs een oude man die hulp nodig heft in zijn tuin. Hij mag de man helpen en zo kan hij dan wat geld verdienen. Die avond blijft hij daar ook eten en daarna gaat hij weg. Maar als het donker is komt hij weer terug want hij wil daar slapen. De oude man vindt het goed maar hij doet een oneerbaar voorstel. Daniël gaat er weer vandoor. Hij gaat stiekem bij twee oude vrouwen het huis in en blijft een paar dagen op de zolder wonen en zo komt hij ook aan eten. Dan krijgt hij een idee. Hij gaat op zoek naar Mick een ex vriend van zijn moeder. Van het laatste geld koopt hij een treinkaartje en gaat op zoek naar het café waar Mick vroeger werkte. Als hij daar komt ziet hij dat Mick de eigenaar is. Daniël vraagt aan hem of hij weet waar zijn moeder is. Hij vertelt dat zijn moeder in het buitenland is. Daniël gaat naar de wc en spoelt al zijn brieven die hij aan zijn moeder heeft geschreven door de wc. Hij belt zijn pleegouders op en het enige wat Marja zegt is “je trui is af”. Verwerkingsopdrachten. Terug blik over mijn gebeurtenissen. Ik ben blij da tik weet waar mijn moeder is. Ze zit dan wel in de gevangenis maar het had ook erger gekund. Nu weet ik waar ze is en ik kan haar opzoeken en brieven schrijven. Ik ben nu weer terug bij Jesse en Marja. Ze waren erg bezorgd geweest. Ik ga naar de vakantie weer naar school en ik doe het jaar over. Over drie jaar ben ik 17 en dan kan ik weer bij mijn moeder gaan wonen. Ik ga aan haar vragen waarom ze me in de steek heeft gelaten. Het gaat nu best wel goed tussen Marieke en mij. We zijn gisteren met zijn allen naar de bioscoop geweest en het wat heel leuk. Ik ben blij dat ik hier mag wonen. Daniël
Reclame tekst. Het nieuwe boek van Lieneke Dijkzeul is uit. Het heet Kortsluiting. Het verhaal gaat over een jongen die wordt opgenomen in een pleeggezin. Hij heeft het moeilijk op school en thuis gaat ook niet alles zo als het moet. Dan slaan bij hem de stoppen door… Een ander slot aan het verhaal geven. Als Daniël in de stad aangekomen is gaat hij naar de plek waar zijn moeders vriend werkte. Toen hij daar aan kwam zag hij dat Mick de zaak had overgenomen. Hij loopt naar binnen toe en vraagt om een glas cola. Dan ziet hij Mick en hij vraagt naar zijn moeder. Mick was al bang voor deze vraag maar hij vertelt toch het hele verhaal: Daniël je moeder is nooit je echte moeder geweest ook al had je dat wel gewild. Toen Rosy je achter liet is ze naar Amerika gegaan, ze kreeg contact met een maffiabaas. En ze ging drugs smokkelen. Ik heb haar nog 1 keer gesproken, ze kwam langs en ze zei wat ze nu allemaal deed en dat ze zoveel geld verdiende. Ze vroeg nog naar jou maar ik vertelde dat je in een kindertehuis zat, ze mistte je heel erg. Alleen ze zit nu nog voor 3 jaar in de gevangenis omdat ze gepakt is bij het drugs smokkelen Leeservaringen beschrijven. Onderwerp. Het onderwerp van het verhaal spreekt me wel aan want ik heb zulke dingen niet meegemaakt. Ook zou ik wel willen weten hoe het met mij zou gaan als ik zoiets mee zou maken. Ik denk dat ik door het boek er ben achtergekomen dat als je een huis, kleding, vrienden en mensen hebt die voor je zorgen dat je dan niet altijd gelukkig kan zijn. Dat zie ik bij Daniël terug want hij heeft dat allemaal maar hij is niet gelukkig, hij mist zijn moeder. Ik had verwacht het verhaal anders zou aflopen; dat Daniël zijn moeder zou gaan wonen of dat hij zou kiezen voor zijn nieuwe ouders Jesse en Marja. Dat weet je niet want het verhaal is opeens afgelopen. Misschien is het wel beter want anders zou het verhaal te langdradig worden. Ik vind wel dat er te weinig over de leuke kanten van zijn leven wordt gesproken. Gebeurtenissen. Het verhaal blijft spannend, er gebeuren allerlei verschillende dingen. In het begin gaat het allemaal een beetje rustig maar halverwege het boek gebeurt er wel wat. Ik vind dat de gebeurtenissen logisch uit elkaar voortkomen. Toen hij op school door de conciërge beet werd gepakt en toen de man Danny tegen hem zei werd hij woest. Dat kan ik begrijpen want hij werd aan zijn moeder herinnerd. Ik vind sommige gebeurtenissen verrassend. Toen hij bij die man ging werken had ik er nooit iets achter gezocht. Maar hij wordt wel bijna verkracht. Ik kan wel begrijpen waarom bij hem de stoppen doorslaan, Marieke had niet in zijn spullen moeten neuzen, maar hij reageerde wel heel erg extreem. De gebeurtenis die de meeste indruk op me gemaakt heft is dat hij weg liep, mijn mening is dat het beter was geweest om bij Jesse en Marja te blijven. Hij zou altijd nog naar Mick toe kunnen gaan. En Jesse en Marja zouden hem ook kunnen helpen met zijn moeder te vinden. Personages. Daniël vind ik een jongen die heel veel dingen heeft meegemaakt maar hij kan zijn hoofd koel houden. Ik zou niet op hem willen lijken. Het lijkt me beter om over je problemen te praten als je daar niet uit kunt komen en ik zie dat Daniël niet zo snel doen. Zijn eigenschap die ik beworder is dat hij zijn hoofd koel kon houden tot het moment dat het niet meer ging. Alle personages gingen bij mij leven. Ze zouden in het echt ook hebben kunnen bestaan. Jesse en Marja zijn gewoon doorsnee ouders. Marieke en Pim zijn doodgewone kinderen die veel vragen stellen. Ze zijn jaloers en nieuwsgierig. Daniël is een jongen die veel heeft meegemaakt en daarom gaat het niet zo makkelijk met hem. Ik vind dat zijn pleegouders goed hebben gereageerd vol geduld en begrip. Dat had Daniël ook wel nodig. Van Daniël kom je het meest te weten. Dat komt omdat hij de hoofdpersoon is en je komt er ook achter door zijn gedrag en zijn brieven. Je komt er dan ook achter hoe zijn gedrag is en dat kan ik begrijpen. De verschillen met Daniël en mij zijn dat ik over zou gaan praten en hij bemoeit zich met niemand van het gezin en wil nergens bij horen. De overeenkomsten zijn dat we allebei koppig zijn en niet graag iets willen toegeven. Bouw. Ik vind dat het boek goed samen hangt en dat het allemaal klopt qua inhoud. Ik vind het verhaal spannend en boeiend tegelijk. Want er gebeuren best wel wat dingen. Ik vind de bouw van het verhaal makkelijk leesbaar. Want je gaat niet terug in de tijd. Het gebeurt allemaal in het heden. Het past ook goed bij het boek want het heeft niets met geschiedenis te maken. Er zitten niet veel terugblikken in en daar ben ik blij om want dat is moeilijk om in het heden en het verleden tegelijk te lezen. Het einde vind ik onduidelijk, het is een open einde.
Taalgebruik. Ik vind de verhouding tussen beschrijving, gesprekken en weergave van gedachten en gevoelens goed. Alles wordt goed beschreven. De gesprekken die er worden gehouden daar zit altijd wel wat in. Daardoor kan je de gevoelens ook goed begrijpen. Het boek heeft een moderne taal, dat hoort ook want het is nog niet zo lang geleden geschreven. De schrijfster. Lieneke Dijkzeul werd op 7 maart 1950 in Sneek geboren. Bij het
opgroeien van haar eerste dochter kreeg ze zin om te gaan schrijven. Haar eerste verhalen werden in bladen als Okki, Taptoe, Bobo en Donald Duck. Daarna begon ze met het schrijven van kinderboeken. Lieneke Dijkzeul schrijft vooral boeken met problemen in een gezin zoals: financiële problemen, ruzies, echtscheidingen enz. Lieneke Dijkzeul had als kleuter maar een wens: leren lezen, want dan hoefde je je nooit te vervelen. Toen ze eenmaal kon lezen besloot ze dat ze later of paukeniste of schrijfster wilde worden. Het laatste leek haar ook het gemakkelijkste; Want je schreef gewoon op wat je dacht en voelde. In die periode schreef ze veel opstellen en hield uitgebreide dagboeken bij. In 1988 begon ze met het publiceren van een aantal korte verhalen in jeugdbladen. Hou je taai! Was haar eerste boek.