Eerste druk 1962. In oorlogstijd
Eric van Poelgeest is een achttienjarige jongen die ondergedoken voor de arbeidsdienst. Hij werkt bij D’Ailleurs, waar hij lampenkappen beschilderd samen met de Joodse Elly. Ook schildert hij in een academie. Hier schildert hij samen met Kees. Hij wordt ook wel De Spin genoemd. Eric vrijt regenmatig met een gipsen tors die hij in de academie gevonden heeft. Eric krijgt te maken met veel doden, waar hij erg om geeft. Hij maakt niet altijd de juiste beslissingen. Wordt dit hem fataal?
Het is een erg geloofwaardig boek. De dingen die gebeuren, zouden zo echt gebeurt kunnen zijn. Alleen het feit dat de Eric zich bevredigd met een gipsen tors is niet zo geloofwaardig. Het is namelijk niet gewoon om dat de doen. Maar verder refereert het boek aan de werkelijkheid. Dit komt doordat Eric angstig is. Dit is logisch, omdat het verhaal zich plaatsvindt tijdens de tweede wereld oorlog. De tijden waren toen erg angstig voor iedereen en dit merk je in het boek. Eric pakt de situaties waarin hij komt niet slim aan. Hij wil bijvoorbeeld een stap verder gaan met zijn vriendin, maar zij wilde dit niet. Toch dwong hij haar om dit te doen en hierdoor is ze bij hem weggegaan. Een ander voorbeeld is dat hij Elly vermoordt, omdat ze boos op hem werd dat hij zich bevredigd met een gipsen tors. Allebei de situaties had hij niet goed aangepakt. Hij had beter moeten nadenken over zijn acties. Als hij dat gedaan had, was het afgelopen voor Eric. Het boek zit erg goed in elkaar. Het verhaal verloopt erg soepel en is totaal niet moeilijk om te lezen. Het heeft een chronologische volgorde. Ook zijn er open plekken in het boek. Hier krijg je vermoedens en die worden later in het boek beantwoord. Dit en spannende gebeurtenissen houden het boek leuk om te blijven lezen. Het is ook een erg goed verhaal en heeft een einde dat niet te voorspellen is. Het was erg onverwacht. Maar dit maakt het boek interessant, omdat men dat niet verwacht had. De open plekken zorgen er ook voor dat je een actieve lezer wordt. Het is een erg goed boek. Het verhaal wordt goed verteld. Er is een auctoriale vertelinstantie. Je weet alleen wat Eric denkt. Dit is jammer, want het is ook interessant om te weten wat de andere personages in het boek denken. Alles wat Eric doet en denkt wordt verteld. Het thema van het boek is: ‘There is no trap so deadly as the trap you set for yourself.’ Dit komt uit het boek ‘The Long Goodbye’ van Raymond Chandler. Hiermee wordt bedoeld dat Eric ten onder gaat door hoe hij over zichzelf denkt. Zijn litteken maakt hem namelijk erg onzeker. Hij verzint zelfs verschillende stoere verhalen als mensen aan hem vragen hoe hij aan het litteken komt. Doordat het litteken op zijn hoofd zit, voelt hij zich onaantrekkelijk. Hij denkt dat iedereen naar zijn litteken kijkt en hem daarop veroordeeld. De meeste acties die hij verricht, komt omdat hij hier zo onzeker is. Als hij zich zekerde voelde over het litteken, had hij anders gehandeld en was het anders afgelopen voor hem.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden