Koot graaft zich autobio door Kees van Kooten

Titel: Koot graaft zich autobio
Schrijver: Kees van Kooten Op het ijs
Als kind probeert Kees indruk te maken op een meisje, wanneer hij op de ijsbaan is. Het meisje ziet hem niet staan en Kees wenste dat hij ijshockeyschaatsen had en dat hij beter kon schaatsen. Schrijver worden
Kees denkt terug aan de tijd dat zijn vader hem mee nam naar de jaarlijkse boekenmarkt. Zijn vader zei tegen Simon Carmiggelt dat Kees erg goed is in Nederlands. Ook beschrijft hij de eerste briefjes en verhaaltjes van zijn zoon Kasper. Een koffer met poep
Het gezin van Kooten gaat op vakantie met een camper. De kinderen vinden het geweldig om rijdend hun behoefte te doen, op het chemische weeceetje en deze zit dan ook altijd snel vol. Omdat Kees het een ramp vindt om dat ding iedere keer weer te legen, gaan ze de laatste week in een hotel. Een hotelmedewerker biedt aan om te helpen de spullen te dragen en voordat Kees nee kon zeggen, had die arme man de koffer met poep in zijn handen. Aangezien je zo’n ding op een speciale manier moest dragen, ging de hele inhoud over de vloer. Hierdoor is Kees de rest van de week niet meer van zijn kamer afgekomen. Van de hoge

Kasper wil van zijn knuffel af, want hij vindt zichzelf nou al een grote jongen worden. In het begin heeft Kasper er nogal moeite mee, om zonder Snoopy te slapen. Als Kees, Kasper en het meisje dat bij de buren logeert, meeneemt naar het zwembad, springt Kasper van de hoge duikplant, om indruk te maken op het meisje. Vanaf dat moment vindt Kasper dat hij heel goed zonder Snoopy kan. De gestranden
Als Kees met Kasper op vakantie gaat naar Kreta, Kees stopt met roken, maar stiekem rookt hij af en toe toch een sigaretje. Ze kunnen op de terugreis, net als dertig anderen, niet met het vliegtuig mee. Kees wordt als reisleider gebombardeerd, begint direct weer te roken en ze worden ondergebracht in een goedkoop en eigenlijk gesloten hotel. Het hotel kent allerlei gebreken, maar door de overvloedige drank wordt het nog best een gezellige extra dag. Naast de rails
Wim de Bie, Jaco Groot en Kees gaan naar Antwerpen, om reclame te zitten op de Grote Boekenbeurs. Als hij besluit om in Den Haag uit te stappen, om een paar kranten te kopen, mist hij de trein. Hij gaat op bezoek bij zijn ouders, want die wonen in Den Haag. Toen hij ’s avonds weer thuis was, belde Bie hem op en vertelde dat er een misverstand was geweest. Er hadden zo’n duizend Belgen, al een half uur zitten wachten, op de aanvang van het ‘circa een uur durend optreden van het Simplisties Verbond uit Nederland’. En toen Bie het hele verhaal vertelde en had gevraagd wie hem geloofde, was er slechts één die zijn hand had durven opsteken, Bie dacht dat het Jaco was geweest. Het haar van mijn vader
Kees had zonder moeite altijd zijn vader kunnen vinden tussen veel mensen, want dat egaal-grijze haar kon hij uit duizenden herkennen. Op Kees’ wintersportvakantie krijgt hij te horen dat zijn vader is overleden. Later in de rouwkamer ziet hij dat zijn vaders haar in een scheiding is gekamd. Na overleg, kamt hij het samen met zijn zus netjes achterover. Zijn zakagenda
Na het overlijden van zijn vader gaat hij bij zijn moeder langs, ze hebben het over wat er allemaal veranderd is, nu vader van Kooten er niet meer is. Kees neemt zijn zakagenda’s mee, want zijn moeder durft ze niet te lezen. Zijn koffer
Kees leent de oude koffer van zijn vader, als hij op reis gaat naar Amerika. Hij probeert zich los te maken van zijn verleden. Als zijn vuile wasgoed zelfs in zijn trombonekoffer moet, koopt hij een grote nieuwe bruinleren koffer. Hij draagt nog een tijdje drie koffers rond, maar laat dan de oude van zijn vader in een hotel staan. Zijn schoenen
Omdat Kees zijn vader altijd zo’n pijn in zijn voeten had, liet Kees een keer schoenen op maat maken en zijn vader was er erg gelukkig mee, want hij had voor het eerst geen pijn meer. Toen Kees aanbood om nog een paar te laten maken, wilde zijn vader dit perse niet. Later las Kees dan ook in zijn vaders zakagenda, dat hij niet zo lang meer had te leven en dat hij dan nog maar twee maanden op zijn nieuwe schoenen had kunnen lopen. Mijn fietsen
Kasper krijgt van Kees een racefiets, want die had hij zelf zo graag willen hebben. Kees was vroeger met zijn vader in een fietsenwinkel geweest en had niet durven zeggen dat hij de fiets niet mooi vond. Hij durfde toen niet op die fiets naar school en zei tegen zijn vader dat hij de fiets niet wilde. Nu rijdt Kees af en toe een rondje door de achtertuin op Kaspers fiets. In de tent
De vader van Kees ging vroeger, meestal in zijn eentje naar Italië, om Anke op te zoeken. Kees ging nu samen met zijn moeder zijn zus opzoeken. Dankzij een uitgebreide gedetailleerde routebeschrijving van zijn vader, koste het hem weinig moeite om het te vinden. Ze hebben de tent mee genomen, want Anke gaat op vakantie, haar moeder past zolang op het huis. ’s Avonds rijdt Kees al weer naar huis. In Zürich ziet hij een mooie vrouw, met zeer grote borsten en hij lacht naar haar. Even later zit ze bij hem in de auto en ze blijkt een hoertje te zijn, dus zegt Kees dat hij een “very busy Dutch businessman’ is en als ze uitgestapt is, rijdt hij in één ruk door naar huis.