4. Carmen dacht dat ze genezen was, maar de kanker is weer terug gekomen en is overal uitgezaaid. De dokters hebben haar opgegeven.
Stijn en Carmen zijn hier helemaal kapot van. Ze dachten dat het juist beter ging, maar dat is toch niet zo. Carmen wil niet meer aan de chemo, omdat ze er nu toch niks meer aan kan doen, ze zullen dan alleen maar wat tijd rekken. Ze gaat nu dus ook weer roken, want ze gaat toch dood. Stijn begint erachter te komen dat hij toch heel veel van Carmen houdt. Samen gaan ze veel leuke dingen doen, ze doen alles wat Carmen nog wil doen voordat ze dood gaat. Carmen gaat steeds met grotere stappen achteruit, daardoor ligt ze vaak veel dagen op haar bed en kan dan niks eten. Stijn blijft nog steeds met Roos afspreken, want dan denkt hij even niet aan Carmen.

5. Carmen heeft besloten om euthanasie te plegen, ze kan het zo niet meer aan.
Stijn vindt het goed dat Carmen deze beslissing neemt, ze heeft het nu zo zwaar dat ze het niet meer aan kan. Stijn en Carmen hebben lang afscheid van elkaar kunnen nemen. Stijn heeft een schema gemaakt wanneer wie op bezoek mag komen om afscheid te nemen van Carmen. Stijn denkt dat hij het moeilijk zal krijgen zonder Carmen, hij moet nu helemaal alleen voor hun dochtertje Luna zorgen.

Conclusie en interpretatie
Stijn heeft het doel om goed te kunnen leven met een vrouw die borstkanker heeft. Op het begin gaat Stijn er heel nonchalant mee om, hij heeft een affaire en gaat meerdere malen vreemd met andere vrouwen. Ik snap echt niet dat hij er zo mee om kan gaan, zijn vrouw ligt thuis pijn te lijden met een dochtertje op bed, en hij gaat gewoon gezellig uit met vrienden. Later steunt Stijn haar heel goed, zodat ze een mooi leven heeft gehad en een mooi einde. Stijn weet zelf goed dat Carmen hem nodig heeft, maar gaat zelf heel vaak uit.

Ik snap dat Stijn nu een affaire heeft, hij zoekt in Roos wat hij niet van Carmen krijgt, omdat hij niet vaak meer met Carmen naar bed gaat. Carmen kan niet met Stijn naar bed gaan, daar is ze te zwak voor. Ik vind dat Stijn meer voor Carmen moet doen, en niet zoveel uitgaan en aan zichzelf denken. Het lijkt nu dat hij meer aan zichzelf denkt dan aan Carmen. Stijn is niet veel veranderd in het verhaal, hij is nog steeds niet over zijn monofobie heen.

De thematiek
Het belangrijkste thema van het boek is ongeneeslijke ziekte. De subthema’s zijn: liefde en monofobie.

Ongeneeslijke ziekte
Dit verhaal draait om de ongeneeslijke ziekte van Carmen, borstkanker. Door de kanker is Carmen’s en Stijn’s leven drastisch veranderd. Stijn wist niet meer of hij wel van Carmen hield, omdat Carmen hard achteruit ging kon ze hem geen liefde meer geven. Ze had juist veel steun van Stijn nodig. Carmen begon zich steeds vaker af te vragen waar Stijn ’s avonds was, ze begon een vermoeden te krijgen dat Stijn weer vreemd ging. Ze wist dat Stijn niet zonder vreemdgaan kon, maar nu in deze moeilijke tijd kon ze niet begrijpen dat hij vreemd ging.

Liefde
Stijn was een tijdje zijn liefde voor Carmen kwijt, hij kreeg niet meer wat hij altijd kreeg van Carmen toen hij nog wel echt van haar hield. Hij vind haar ook niet meer aantrekkelijk, haar kale hoofd en maar één borst.
Carmen weet dat Stijn vreemd gaat, maar ze heeft geen zin om daar over te praten met Stijn, ze wil geen ruzie met Stijn net voordat ze dood gaat. Ze wil dat Stijn een leuk leven krijgt. Stijn merkt op Carmen’s sterfbed dat hij eigenlijk toch een hele grote liefde voor haar heeft.

Monofobie
Stijn vind dat vreemdgaan bij hem hoort, hij beschrijft zichzelf als monofoob. Hij gaat dus regelmatig vreemd met ander vrouwen, dat is eigenlijk bij elke stapavond zo. Stijn ging veel vreemd en andere vrouwen mochten overal aankomen, behalve aan zijn hart. Zijn hart was monogaam, dat was voor Carmen. Dan stopte hij meteen met degene die in zijn hart probeerde te komen. Stijn heeft aan Carmen bekend dat hij vreemd is gegaan, hij zegt dat hij minder vaak is vreemd gegaan dan het werkelijk is. Carmen zegt dat ze twee keer is vreemd gegaan, Stijn wist hier niks vanaf en dacht dat Carmen dat niet deed. Stijn voelt zich beter als hij vreemd gaat, dan denkt hij even niet aan Carmen. Hij weet alleen zelf niet dat hij het daarom doet, hij denkt dat hij het doet om dingen te krijgen wat hij niet van Carmen krijgt.

Waardering of afkeuring
Ik snap niet dat Stijn vreemd gaat met andere vrouwen en Carmen dan alleen thuis laat zitten, terwijl zij hem hard nodig heeft. Voor Carmen is het erg moeilijk om in deze tijd alleen te zijn als ze juist haar man nodig heeft. Ik snap ook dat het moeilijk is voor Stijn dat hij niet veel liefde meer krijgt van Carmen, maar daar kan Carmen ook niets aan doen. Ze is nu zo zwak dat ze bijna geen liefde kan geven aan Stijn, eigenlijk zou ze natuurlijk wel veel liefde aan Stijn willen geven.

Wat heb ik geleerd over de thematiek van dit boek?
Van dit boekverslag heb ik geleerd, dat het niet makkelijk is om alleen maar bij je vrouw te zijn als ze kanker heeft en bijna niks meer kan. Het heeft een hele impact op je leven, kanker verpest eigenlijk gewoon je leven.

Literom
Op donderdag 16 oktober verscheen bij Podium de debuutroman "Komt een vrouw bij de dokter" van Kluun (ps. Raymond van de Klundert). De auteur beschrijft hierin de ziekte van zijn vrouw Carmen. Zij had borstkanker. Een hele gevaarlijke vorm. Diffuus noemden de artsen het. Geen knobbeltje maar een ontstekingsvorm die al in haar hele borst zat. De auteur kon het niet vatten. Ze waren beiden 36, ze hadden een schat van een dochter Luna, ze hadden allebei een eigen zaak, ze leefden als God in Amsterdam, ze barstten van de vrienden, ze deden alles wat in ze op opkwam, totdat kanker de kop op stak. In de eerste verwerkingsfase wilde Kluun eruit. Hij wilde zich bezatten, hij wilde feesten, hij wilde alles behalve praten over kanker. Hij haatte de kanker en wat die met hun leven deed. Hij haatte zijn nieuwe status als man van een kankerpatiënt. Hij was woedend, gefrustreerd en machteloos. Hij was ook kwaad op zichzelf omdat hij zo kwaad was. Dat hij er niet in kon berusten, dat hij niet kon accepteren dat Carmen kanker had en dat hij haar man was in voor- en tegenspoed. Hij had al zijn hele leven echter een dwangmatige behoefte tot lichamelijk vreemdgaan. Andere vrouwen mochten overal aankomen, behalve aan zijn hart. Zijn lichaam en geest mochten dan monofoob zijn, zijn hart was monogaam. Dat was voor Carmen. Ondanks die overtuiging, leerde hij tijdens Carmens ziekte Roos kennen en begon een verhouding met haar. Carmen, Luna en Roos waren op dat moment de drie belangrijkste vrouwen in zijn leven. Hij kon Carmen niet in de steek laten en hij kon ook niet zeggen dat hij een verhouding had, want dan moest hij daar een eind aan maken. En dan ging hij helemaal kapot. De auteur werd verscheurd door zijn gevoelens. Hij voelde zich schuldig, woedend, zielig, egoïstisch, zwak, slecht, tekortgedaan, huichelachtig, ondergewaardeerd, overspannen, gebroken, immoreel, onbegrepen, laf, leugenachtig en ongelukkig.

Ook al gaat de auteur vreemd en begint hij een relatie met een andere vrouw terwijl zijn vrouw doodziek thuis achterblijft, toch heeft hij iets, een soort kracht, een soort romantiek en is het moeilijk om niet van hem te houden. Je krijgt als lezer een diepgaand inzicht in de lichte en donkere zijden van een relatie van man en vrouw die geconfronteerd worden met kanker. Hij tekent niet alleen een levendig portret van hemzelf, zijn vrouw en hun omgeving maar beschrijft ook op vaak rauwe wijze de psychologische veranderingen die optreden

Je reist in het boek mee door een landschap van herinneringen, verteld vanuit het standpunt van de auteur. Deel één, 'Carmen' genaamd, is een verslag over een allesvertederende passie en obsessie. Passie voor zijn vrouw. Obsessie voor het versieren van andere vrouwen. In deel twee, 'Stijn en Carmen en Stijn en Roos' genaamd, weet Kluun je mee te trekken en diep te raken. Zijn gevoelens worden zelden met naam genoemd, ze kruipen als een soort nevel doorheen de zinnen. Deel drie staat volledig in het teken van Carmen. Het is een ode aan de liefde, in al haar facetten. Ik moet zelfs bekennen dat ik in het laatste deel mijn tranen nauwelijks kon bedwingen.

Wat het boek ook zo bijzonder maakt is dat er ondanks alle ellende minstens zo veel te lachen valt. Nooit komt zijn humor echter geforceerd over, nooit wekt hij indruk van kijk-eens-hoe-leuk-ik-wel-ben. Maar onder deze deklaag van humor is de onderstroom van gevoelens steeds aanwezig.

"Komt een vrouw bij de dokter" is een heftig realitydrama, in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en je imponeert. In één ruk uitgelezen!

(r.22) Toch heeft hij iets, een soort kracht, een soort romantiek en is het moeilijk om niet van hem te houden.
Ik vind dat Stijn ook iets heeft waardoor je van hem houdt, eigenlijk doet hij dingen waardoor je hem eigenlijk niet zou moeten mogen. Alleen doordat hij soms ook zo lief tegen Carmen doet hou je toch wel weer van hem. Stijn is ook een romantische man, want als hij met Carmen iets leuks gaat doen is het ook altijd leuk.

(r.28) Een allesvertederende passie en obsessie.
Stijn’s passie is Carmen en zijn obsessie zijn andere vrouwen waarmee hij mee vreemd gaat. De vrouwen waar Stijn mee vreemd gaat mogen niet aan zijn hard komen, dat is voor Carmen. Hij kan niet zonder vreemdgaan, dat is daarom zijn obsessie.

(r.30) Weet Kluun je mee te trekken en diep te raken...ze kruipen als een soort nevel doorheen de zinnen.
Stijn laat zien dat hij dingen mist als hij bij Carmen is, daarom is hij vaak bij Roos. Kluun laat je de gevoelens voelen die hij bij Carmen en Roos heeft. Je voelt dat de gevoelens anders zijn, bij Carmen is hij erg rustig en bij Roos is het meer kalverliefde.

(r.32) Ode aan de liefde, in al haar facetten.
Hier laat Stijn zien dat hij veel van Carmen houdt, hij heeft zijn liefde voor Carmen weer terug gevonden. Carmen laat ook zien dat ze heel veel van Stijn houdt, op de manier waarop zij dat nog kan. Ze zijn heel aardig tegen elkaar en hebben geen ruzie meer met elkaar.

(r.34) Is dat er ondanks alle ellende minstens zo veel te lachen valt.
Er zijn droevige en leuke gebeurtenissen in het verhaal, zoals dat haar dochtertje afscheid van haar moet nemen en dat ze naar Centerparks gaan.

(r.35) Nooit komt zijn humor echter geforceerd over, nooit wekt hij de indruk van kijk-eens-hoe-leuk-ik-wel-ben.
Hij maakt zijn humor leuk, maar niet te leuk voor dit boek. Het moet een zielig maar ook realistisch boek blijven, anders zou het niet zo’n groot succes zijn geworden denk ik.

(r.36) Onder deze deklaag van humor is de onderstroom van gevoelens steeds aanwezig.
Je voelt steeds de gevoelens van Stijn en Carmen in het verhaal zitten. Je voelt de pijn van Carmen, maar ook hoe Stijn zich voelt als hij bij Roos is of als een andere vrouw in zijn hart probeert te komen.

(r.37) Heftig realitydrama, in een vlotte, rake stijl dat je meesleept en je imponeert.
Het boek is werkelijk gebeurd, maar anders geschreven. Kluun heeft alles geschreven zoals het was en daarom raakt het boek je ook zo goed. Je verbaast je over wat kanker allemaal met je kan doen.

De visie van de recensent heeft me aan het denken gezet, omdat ik niet heel goed over de gebeurtenissen en gevoelens nadacht. Nadat ik deze recensie had gelezen kwam ik tot het oordeel dat ik precies begreep wat de recensent bedoelde. Ik vond mijn mening in zijn of haar recensie, nu vind ik het boek mooier dan voordat ik deze recensie had gelezen. Ik heb alles nu beter ondervonden, wat er allemaal in het verhaal afspeelt.

Eindoordeel
Ik vond het een meeslepend boek en erg zielig verhaal.
Ik begon met veel plezier aan het verhaal, ik had veel positieve reacties gekregen van mensen. En gelukkig had ik zelf ook positieve reacties over het verhaal.
Ik vind het erg zielig voor Carmen dat Stijn vreemdgaat terwijl zij veel pijn heeft en graag wil dat Stijn thuis blijft voor haar. Ik snap niet dat Stijn zich daar niet schuldig over voelt als hij dat doet. Als Carmen vraagt of Stijn niet weg wil gaan en bij haar wil blijven wordt Stijn erg boos op haar en schreeuwt: ‘Ik ga het ziekenhuis in en uit met jou en nou mag ik nog niet eens weg, je moet blij zijn dat ik met je meega naar het ziekenhuis Carmen! Ik word helemaal gek van die kanker-kanker!’ Ik vind het hier erg asociaal hoe Stijn hier tegen Carmen doet, Carmen wil het ook niet zo. Ze wil ook graag beter zijn. Ik vind dat Stijn goed moet begrijpen dat hij dit soort dingen niet mag zeggen, Carmen kan er ook niks aan doen.
Het afscheid van Luna met haar moeder is een erg zielig stukje. Ze zal haar moeder nooit meer zien en dat beseft ze goed, maar ze gaat er heel kalmpjes mee om.
Ik werd meegesleept in het verhaal door verschillende stukken, als Stijn naar Roos ging en Carmen alleen, pijn lijdend, achterliet. Het liefste wou ik hem dan slaan, om te laten zien dat dit echt niet kon. Ik vond ook het stukje heel mooi waar Carmen haar euthanasie drankje in neemt, ik vond het moeilijk om geen traan te laten vallen.
Ik vind dit boek een echte aanrader als je van realistische boeken houdt en niet zo graag leest, je komt er makkeliijk doorheen. Dit boek heeft me erg geraakt, iedereen zou dit boek gelezen moeten hebben.

Eindoordeel
Ik vond het een meeslepend boek en erg zielig verhaal.
Ik begon met veel plezier aan het verhaal, ik had veel positieve reacties gekregen van mensen. En gelukkig had ik zelf ook positieve reacties over het verhaal.
Ik vind het erg zielig voor Carmen dat Stijn vreemdgaat terwijl zij veel pijn heeft en graag wil dat Stijn thuis blijft voor haar. Ik snap niet dat Stijn zich daar niet schuldig over voelt als hij dat doet. Als Carmen vraagt of Stijn niet weg wil gaan en bij haar wil blijven wordt Stijn erg boos op haar en schreeuwt: ‘Ik ga het ziekenhuis in en uit met jou en nou mag ik nog niet eens weg, je moet blij zijn dat ik met je meega naar het ziekenhuis Carmen! Ik word helemaal gek van die kanker-kanker!’ Ik vind het hier erg asociaal hoe Stijn hier tegen Carmen doet, Carmen wil het ook niet zo. Ze wil ook graag beter zijn. Ik vind dat Stijn goed moet begrijpen dat hij dit soort dingen niet mag zeggen, Carmen kan er ook niks aan doen.
Het afscheid van Luna met haar moeder is een erg zielig stukje. Ze zal haar moeder nooit meer zien en dat beseft ze goed, maar ze gaat er heel kalmpjes mee om.
Ik werd meegesleept in het verhaal door verschillende stukken, als Stijn naar Roos ging en Carmen alleen, pijn lijdend, achterliet. Het liefste wou ik hem dan slaan, om te laten zien dat dit echt niet kon. Ik vond ook het stukje heel mooi waar Carmen haar euthanasie drankje in neemt, ik vond het moeilijk om geen traan te laten vallen.
Ik vind dit boek een echte aanrader als je van realistische boeken houdt en niet zo graag leest, je komt er makkeliijk doorheen. Dit boek heeft me erg geraakt, iedereen zou dit boek gelezen moeten hebben.

Heb je iets nieuws ontdekt over jezelf als lezer van literatuur?
Ja, het gene wat ik heb geleerd van dit boek is dat ik vind dat dit boek niet onder literatuur valt. Dat denk ik, omdat de hoofdpersoon zich niet ontwikkelde en omdat er veel reclame is gemaakt voor dit boek, wat normaal niet vaak is. Literatuur is geschreven voor kunst en niet om het veel te verkocht laten worden.