Titelbeschrijving.
Het boek heet ‘Komt een vrouw bij de dokter.’ en is geschreven door Kluun.
Het is de eenendertigste druk, en gedrukt in 2006 door uitgeverij ‘Podium’ in Amsterdam.

Samenvatting.
Stijn is een getrouwd man en heeft samen met zijn vrouw Carmen een dochtertje, Luna. Stijn en Carmen hebben beide een eigen bedrijf, en leiden een gelukkig leventje in Amsterdam. Stijn heeft een dwangmatige behoefte tot vreemdgaan, hij lijdt aan monofobie. Dit zorgt wel eens voor conflicten in hun relatie, maar desondanks zijn ze een heel gelukkig gezin met z’n drietjes.
Wanneer Carmen een branderig gevoel heeft aan haar tepel, besluit ze langs te gaan in het ziekenhuis. Een half jaar eerder bleek het loos alarm te zijn, maar deze keer is het goed mis. Carmen krijgt van de dokters te horen dat ze borstkanker heeft. Dit is een grote klap voor het jonge gezin. De kans dat Carmen nog langer dan vijf jaar te leven heeft is nog geen veertig procent.

Dan start het proces van de kanker. Carmen moet vaak naar het ziekenhuis, en leeft in grote onzekerheid. Opereren is te gevaarlijk, dus krijgt Carmen eerst chemotherapie. Daardoor wordt Carmen erg misselijk en voelt ze zich vaak ziek. Ook valt haar haar uit.
Stijn steunt Carmen te allen tijde. Hij gaat met Carmen mee naar de gesprekken met dokter Scheltema, hij gaat mee naar de chemotherapie en hij zorgt voor Luna wanneer Carmen zich niet goed voelt.
De chemo doet goed z’n werk, de tumor is gekrompen, en als deze nog meer krimpt, kan er misschien worden geopereerd. Om de tumor nog meer te laten krimpen, moet Carmen worden bestraald. Dit heeft succes, de tumor is klein genoeg om te borst te amputeren.
Ondertussen heeft Stijn het veel moeilijker. Omdat Carmen niet meer aantrekkelijk genoeg is, en niet is staat is zijn behoeftes te vervullen, vlucht Stijn naar andere vrouwen. Hij heeft een geheime affaire met Roos, en duikt ook met veel andere vrouwen het bed in. Wanneer Carmen en Stijn op een laatste vakantie gaan, biecht Stijn veel op aan Carmen, bijvoorbeeld met welke vrouwen hij allemaal is vreemd gegaan, maar zijn verhouding met Roos laat hij achterwege.
Dan krijgt Carmen te horen dat ze doodgaat. Er zit een uitzaaiing in haar lever. Daardoor zwelt haar buik steeds op, en moet ze regelmatig naar het ziekenhuis om haar buik leeg te laten pompen. De laatste maanden van Carmens leven zijn tevens de mooiste, zowel voor Carmen zelf als voor Stijn, ze merken hoeveel ze eigenlijk van elkaar houden.
Dan gaat het echt niet meer met Carmen, ze voelt zich zo slecht, dat ze besluit een drankje te nemen waardoor ze langzaam en zonder pijn zal sterven. Eerst neemt ze nog afscheid van al haar dierbaren. Vrienden, familie en natuurlijk van Luna.
Dan komt het moment dat Stijn afscheid moet nemen van zijn vrouw. Ze dansen een laatste dans op het nummer dat werd gedraaid op hun trouwerij, en nemen intiem afscheid. Dan drinkt Carmen het drankje, en sterft langzaam.

Recensie
Stijn en Carmen vormen samen met hun eenjarige dochter Luna een hip en modern gezin. Beide hebben ze een eigen bedrijf en leiden een zorgeloos leventje met geld en vrienden. Totdat bij de mooie optimistische Carmen de verschrikkelijke ziekte borstkanker wordt geconstateerd. Hun leven verandert op slag in een leven met de verplichte dokter- en ziekenhuisbezoekjes en het verwerken van tegenslag op tegenslag. De hedonistische Stijn gaat trouw mee naar Carmens chemokuren en bestralingen maar stort zich ’s avonds in het nachtleven van Amsterdam, Breda en Miami.

Kluun heeft een opmerkelijk originele schrijfstijl dat maakt dat ik het boek in één avond heb uitgelezen. De schrijfstijl van Kluun maakte bij mij allerlei emoties los. Ik werd soms verschrikkelijk kwaad op Stijn. Hoe kun je nou vreemdgaan terwijl je vrouw doodziek op bed ligt? Later kreeg ik weer enorm medelijden met hem als hij zijn schoonmoeder omhelst en wenst dat hij wou dat het allemaal voorbij was.

Stijn heeft zich in het boek ontwikkelt van een enorme egoïstische klootzak waar je van walgt als je hem in het echt zou tegenkomen, tot een man die ondanks zijn minpunten, zijn hart op de goede plaats heeft.

Wat ik erg leuk vind zijn de songteksten die boven de hoofdstukken staan geschreven. Hiermee geeft Kluun het boek een extra emotionele lading. De onbeschreven gevoelens die je hebt, worden met een songtekst verwoord.

Komt een vrouw bij de dokter is grotendeels een autobiografisch boek. Het persoonlijke leven van Stijn wordt geheel bloot gegeven, zowel de mooie als minder mooie momenten. Plezier en leed wisselen elkaar genadeloos af.

Als je het boek uit hebt wil je graag weten hoe het verder gaat. Dat kan gelukkig, want dit boek heeft een vervolg en dat wordt beschreven in het boek met de titel De Weduwnaar.
Geschreven door: Janke

Bron: http://www.boekreviews.nl/recensies/pagina/bekijken/boek/komt-een-vrouw-bij-de-dokter

Mening
In eerste instantie kan ik me goed vinden met de mening van deze persoon. Ik vond het ook een erg emotioneel boek, ik heb het dan ook niet zonder tranen gelezen. Het boek leest heel snel, de schrijfstijl van Kluun leest heel gemakkelijk, en hij heeft het zo geschreven dat je graag door wilt lezen.
Maar met het stuk waarin de recensent zegt dat ze Stijn een egoïstische klootzak vindt, bent ik het niet eens. Vanaf het begin tot het eind van het boek heb ik me in Stijn kunnen verplaatsen. Het boek wordt vanuit zijn ogen verteld, daardoor is het ook grotendeels een autobiografisch boek. Zolang Carmen niks van zijn ‘foute’ gedrag afwist, vond ik dat hij het wel kon maken, want Stijn is een hele goede echtgenoot. In tegenstelling tot andere partners van kankerpatiënten, steunt Stijn zijn vrouw bij alles. En dat Stijn zichzelf daar af en toe iets voor terug wil geven, snap ik dan best.

Ik vond het echt een super boek! Een boek dat zoveel emotie losmaakt, dat moet gewoon heel goed zijn geschreven. De liefde tussen man, vrouw en kind in de laatste periode van een leven zo goed verwoord, dat doen niet veel schrijvers Kluun na.

Tussendoor in het boek staan steeds kleine blokjes met daarin informatie over iets of iemand waarover in het verhaal wordt verteld. Eerst vond ik dit irritant, dan moest je steeds weer uit het verhaal afwijken om zo’n blokje te lezen, maar later vond ik het leuk hoe Kluun dit heeft opgelost, want als je deze informatie in het verhaal zelf zou geven, zou het snel langdradig worden. Kortom, Kluun heeft het boek geweldig geschreven.