King acid door Peter ten Hoopen

Titel: King Acid
Ondertitel: Hoe Amsterdam begon te trippen
Schrijver: Peter ten Hoopen
Bladzijden: 351
Druk: 1e
Jaar: 1999
Thema: Drugs Verantwoording van keuze. Het tweede kwartaal begon en we zouden een nieuw soort boek opdracht krijgen. Later in het kwartaal bleek dat we in een groepje allemaal boeken met het zelfde thema moesten lezen. We hebben een speciale les besteed aan het uitzoeken van een thema en een boek. Mijn groepje en ik hadden besloten om het thema “drugs” te kiezen. We hebben toen via “fictierom” een boek uitgezocht die ons leuk leek. Het boek sprak me wel aan omdat het er uit zag dat het niet over het negatieve aspect van drugs gaat (of in ieder geval het merendeel). In ieder geval spreekt het thema drugs me wel aan en het feit dat het niet zo’n flinterdun verhaaltje leek te hebben, over een verslaafde moeder of dochter die trauma’s beleven (zo een waarvan je het einde kunt voorspellen), was eigenlijk al genoeg. Verwachtingen vooraf. Ik wist dus nog niets over dit boek, behalve het stukje op internet. Mijn verwachtingen waren dus moeilijk in te schatten. Maar toen ik de achterkant van het boek had gelezen was ik zeer benieuwd waar het boek nu echt over ging. Het sprak me zeer erg aan en was echt nieuwsgierig. Ik dacht dat het over het tijdperk in Nederland ging toen LSD nog “legaal” was, wat er toen allemaal speelde in de wereld en hoe dat met LSD ging.
Eerste reactie achteraf. Vet! Echt een zeer leuk boek. Het ging ver boven mijn verwachtingen uit (hoever die er ook waren). Het boek gaf veel informatie en ging op alles zeer diep in. Het is een tijdperk beschreven door iemands leven te volgen. Hij beschrijft zijn leven in de jaren ’60 en alles ligt op het drugsaspect van die tijd: wat deed men ermee, wat was er allemaal en wat deed het jou. En dat is alleen in het begin. Later beleeft hij verschillende avonturen met drugs in de hoofdrol. Hij gaat bijvoorbeeld naar Spanje, Duitsland, bezoekt verschillende erg bekende mensen en beleeft rare trips met verschillende mensen. Het spreekt me heel erg aan, ook het filosofische niveau van diepgang. Samenvatting van de inhoud Het Amsterdam van de jaren zestig was een ‘magisch centrum’. De ambiteuze jonge schrijver Peter ten Hoopen reist naar de stad om het mee te maken. Zijn belangstelling voor mystieke dichters en bedwelmende middelen brengt hem in contact met curieuze mensen die het beschouwen als ‘reizen in de geest’. In de vroege jaren zestig zijn drugs nog streng verboden, op één opmerkelijke uitzondering na: LSD kon, omdat het niet in de wet voorkwam, vrijelijk verkocht en genoten worden. De ingrediënten voor deze bewustzijnverruimende stof, die door grote schrijvers als Huxley en Castaneda al werd beschreven, blijken bovendien gemakkelijk beschikbaar. Peter ten Hoopen maakt gebruik van deze juridische lacune en beschikt al snel over een 1000 zelf geprepareerde suikerklontjes. Hij hoeft dan niet lang meer wachten tot hij een uitgebreide vrienden- en klantenkring heeft die zijn suikerklontjes op waarde weten te schatten
King Acid is het verhaal van een groep vrijbuiters die zich zien als ‘psychonauten’, als herauten van een nieuwe wereld. Het is de kroniek van een tijdperk van vrijheid en roes, van vriendschap en liefde, maar ook teleurstelling en verdriet. Het idealisme van de schrijver is echter ongebroken en hij vertelt zijn avonturen zonder schaamte, vaak onthutsend eerlijk. Zonder in nostalgie te vervallen beschrijft hij een tijdperk maar ook een wereldbeeld: het swingende Amsterdam van de jaren 60. Het begint Wanneer hij naar Amsterdam verhuist, toen merkt hij in eerste instantie niets, maar komt al snel in aanraking met Onno, een dealer die over LSD beschikt. Wanneer Peter samen met zijn vriend Roland voor het eerst een LSD ervaring hebben, voelt Peter zich vrijer dan ooit te voren en voelt zich gedreven om op een soort van missie te gaan met (beroemde) medepsychonauten, om het goede nieuws te verspreiden, waaronder aan de beroemde schilder Dali en aan omringende buurlanden. Verhaalanalyse
Tijd en ruimte De tijd en ruimte zijn erg belangrijk in dit verhaal. Het is allemaal waar gebeurd dus op een andere plek en tijd is het moeilijk voor te stellen. Ook omdat hij al de plaatsen noemt en beschrijft. De plaatsen hebben ook een grote rol in het boek. “Als men gaat trippen dan moet dat in een stimulerende omgeving”, en op dat onderwerp werd vaak terug gekomen. Hij bezoekt ook verschillende plaatsen waar er weer nieuwe dingen geleerd worden. De tijd is ook zeer belangrijk, vooral de tijd waarin het verhaal zich in afspeelt. Het is de tijd dat LSD mag, en er is maar één tijd wanneer dat was. Het hele verhaal hangt daar vanaf en gaat er eigenlijk ook over. Verder is het in chronologische volgorde verteld. Maar bij sommige hoofdstukken werd het toch een beetje verwarrend, waarneer het gebeurde en waar het over ging, later bleek dan dat het gewoon een tijdsprong was. De wijze van vertellen Het gaat hier over de schrijver zelf en er wordt dus in het merendeel gebruik gemaakt van een ik-verteller. Hij schrijft dan over de avonturen die hij beleeft in de ik persoon. Maar soms, als hij ergens dieper op in gaat, dan “zoomt” hij uit en beargumenteert hij zijn mening met meer kennis dan hij toen al had. Dus het is deels ook een alwetende verteller. Spanning De spanning ligt niet echt in de gebeurtenissen maar meer in de informatie die hij geeft. Hij houdt het leuk door veel informatie te geven en hele rare gebeurtenissen plaats te laten vinden (die echt gebeurd zijn dus hij zelf niet heeft laten plaats vinden). Wat interessant is, is de onwetendheid in die tijd (en nu nog). Hij beleeft meer en meer dingen waar hij ook van leert, en het toepast in zijn leven. De plaats en tijd waarin het zich afspeelt is ook een belangrijk motief voor het verder lezen van het boek. Ik werd steeds meer geïnteresseerd in het denken van die tijd. En de plekken waar hij kwam riepen echt een gevoel van een wereldreiziger, hij ontmoeten verschillende culturen met hun eigen religie’s, standpunten, normen en waarden. Het wekt iets op bij je, iets van…kon ik ook maar zoiets. Hij gaat bijvoorbeeld op een dag iets raars doen: Het klinkt nu als uilen naar Athene brengen, maar in die tijd leek het een heilige missie: Ik zou Salvador Dali LSD gaan brengen. De beslissing was nauwelijks genomen of hij werd al uitgevoerd, Ik wou een vriend meenemen tegen de eenzaamheid van de rit – heen en terug zo’n 5000 kilometer over tweebaanswegen. De eerste die ik vroeg stemde toe: Roland, de oude schoolvriend die m’n belangstelling voor de kunsten had gewekt, en genoeg druipende horloges had gezien om de urgentie van mijn missie te vatten. Hij begint het hoofdstuk over de schilder Dali, dat zijn schilderijen zo leuk zijn op de trip. En naar dat hij 4 bladzijden daarover heeft vol gepraat werd dit besloten, ineens ( de man woont in Spanje). Je voelt dan de vrijheid in die tijd. Hij brengt dat zeer mooi over. Zulke dingen laten je verder lezen. Ook een sterk spanningspunt is dat je helemaal niet weet wat er hierna gaat gebeuren. Ook niet hoe het zal eindigen of waar het volgende hoofdstuk over zal gaan.
Thema en motieven De kortste samenvatting is, denk ik, “Het verruimde leven”. Ik vind het zeer moeilijk om bij dit boek een thema te bedenken. Het gaat in ieder geval over “drugs” dat is duidelijk. Want bij het ene hoofdstuk gaat het over vriendschap en liefde en bij het andere weer over eenzaamheid en verdriet. Het is zeer afwisselend. Het is in ieder geval een erg diep zittend thema, en gaat over een aspect van het leven. Vaak gaan ze ook in op het Psychologische niveau van drugs en de wereld. Personages Als eerste Peter, de schrijver van het boek. Hij verhuist naar Amsterdam omdat daar het allemaal gebeurt. Hij is schrijver en zoekt de stad op. In het begin krijg je zeer weinig te weten over zijn persoonlijkheid. Misschien is dat omdat de schrijver dat achterwege heeft gelaten omdat het nogal moeilijk te zeggen is hoe jezelf vroeger was, of misschien een andere reden. Wel kun je zijn persoonlijk een beetje opmaken uit zijn acties en keuzes in het boek. In het begin is hij nogal rustig, vrij en een tikkeltje experimenteel. Want hij kwam zomaar, met maar één vriend, naar Amsterdam en hij ging opzoek naar drugs. Ook gebruikte hij, zonder enige ervaring, een geestverruimend middel dat nergens bekend was. Na enige tijd contact met iemand te hebben gehad heeft hij zelf 1000 LSD klontjes klaargemaakt (Suikerklontje met 1 druppel lysergzuurdiëthylamide). Zo kwam hij in contact met allemaal mensen, en niet zo weinig. Omdat marihuana illegaal was kwam je onvermijdelijk ik contact, niet alleen kunstenaars en dichters, maar ook met mensen die de wet overtraden. In feite werd je zelf een alledaagse wetsovertreder. Wanneer deze maatschappelijke hindernis eenmaal genomen was, werd het erg moeilijk om wetsovertreding als zodanig erg serieus te nemen. Een maat die een kilootje libanon het land in wist te smokkelen was geen misdadiger, hij was een held! Dat ging dus ook voor zichzelf op. Later kreeg hij dus veel vrienden (het blijkt dat als je tript met vrienden je band nog veel sterker wordt, hij heeft dus veel vrienden). Door die vrienden en de trips verandert zijn persoonlijkheid, en dat merk je best goed. Hij wordt nog experimenteler, maar toch vaster (blijft bij zijn standpunt) en wijzer. Maar in een ander opzicht verandert hij ook weer niet, want hij is de schrijver zelf en zijn meningen die hij ondersteunt, ondersteunt hij met de zelfde kennis. Maar Peter is niet de enige in het verhaal. De bijrollen wisselen zijn per hoofdstuk verschillend maar ze komen wel steeds weer terug. Een voorbeeld is Simon Vinkenoog (Waar ik voor dit boek nog nooit iets van gehoord had). Hij was in die tijd ook al dichter annex schrijver, en ook hij deed aan bewustzijn verruimende middelen. Zijn persoonlijkheid is niet goed waarneembaar. Dat komt omdat hij, als hij in het verhaal voorkomt, altijd aan het trippen is, waardoor je zijn karakter er niet kan uit halen. Verder zegt hij ook niet zo veel. In de helft van het boek ontmoet Peter Ilona. Hij had haar, net zoals alle andere mensen, een keer ontmoet door het trippen. Zij was, volgens Peter, een prachtig meisje met blond haar het glimmende tanden. Niet lang nadat ze ontmoet hadden trouwden ze. Ze kreeg de titel: Queen Acid. Zij was heel trouw aan Peter en Peter ook aan haar. Ilona had een sterke persoonlijkheid. Ze was ten eerste zeer brutaal, ze ging in discussie met iedereen waar ze het niet mee eens was. Verder kon ze ego’s vernietigen met haar duizelingwekkende lach. Ze heeft verder het hele boek aan Peters zijde gestaan. Peter heeft nog veel meer mensen ontmoet. Zoals; The kinks, Salvador Dali, The living theater en veel meer schilders en schrijvers die ik allemaal niet ken. Titel, ondertitel en motto King Acid duidt op Peter. Hij had 1000 klontjes LSD, oftewel “Acid”. Hij was de grote man achter LSD in Amsterdam. De ondertitel duidt op het verhaal zelf, waar het over gaat. Want het draait toch om Amsterdam, daar gebeurt het allemaal. In een andere stad zou het vrijwel zeker anders zijn verlopen. Bij het motto zou ik twee dingen kunnen noemen, “kijk een met andere ogen naar drugs”, want hij promoot het enigszins. Soms vindt hij het ook maar niets. Het zou ook “leef!” kunnen zijn, want hij leeft. Er is eigenlijk niets bijzonders aan, want hij doet ook niets anders dan leven en andere mensen laten leven. Het gaat ook vaak over verschillende aspecten van het leven. De persoonlijke beoordeling Ik vind het echt een zeer wonderbaarlijk boek. Het heeft mij veel bijgebracht over de drugscultuur in die tijd. Ik vond het hele onderwerp erg interessant. Het drugsthema en de cultuur trekt mij zeer erg aan. Niet vanwege de drugs, maar vanwege de denkbeelden die men toen had. Ik vond het ook erg speciaal om zo’n trip een keer “mee te maken”, men ziet dan zeer rare abstracte dingen en je wordt als ware opgetild en verheven (zoals Peter het zegt). Wat ik het meest wonderbaarlijk vind is Peter’s leven in de context vrijheid. Op een dag wordt hij onder invloed van LSD “geroepen” door Dali, met de boodschap om hem LSD te geven (Zoals ik dat al gezegd had). Normaal zou je denken dat dit haast onmogelijk is maar toch maakt hij het besluit om, zo komt het althans bij mij over, er “eventjes naar toe te gaan”. Verder zou je kunnen zeggen dat het een wereldreiziger is, gezien hij in vele landen zoals India en Afrika is geweest (die hij op het einde van het boek pas noemt en die reizen worden in andere boeken beschreven). Het leven van Peter is een stripverhaal, een groot avontuur, waarin hij zijn geest, samen met anderen, vele vrienden van hem, exploreert. Ik vind het een fantastisch boek. Het is niet alleen zeer mooi, eerlijk en leuk beschreven, maar het feit dat dit allemaal echt is gebeurd verbaast mij zeer, maar dan op een positieve manier. Peter laat zien hoe de psychedelische jaren zestig ontstaan zijn en ruimt misverstanden, over de slechtheid van LSD, uit de weg, onder andere door de werking van LSD erg precies te beschrijven. Het onderwerp Zoals ik al zo vaak gezegd heb, het onderwerp boeit mij zeer. Ik ben zeer onder de indruk van hoe man drugs toen zag. En hoe ze alcohol zagen. Alcohol was volgens hen veel slechter, en het wekt een agressieve staat op. Waar tegenover LSD en andere geestverruimende middelen juist verzacht. Zoals Peter zegt smelt je als het ware samen met degene met wie je tript. Je vermijdt elk lichamelijk contact. Je hoeft elkaar alleen maar aan te kijken, zo diep wordt de band met hem. Om zoiets te weten vind ik prachtig. Hij legt het allemaal precies uit hoe het werkte en hoe het zat. Bij dat onderwerp hoort (volgens Peter) veel kunst en cultuur. Ook dat interesseerde me. De kunst waar over gesproken spreekt mij ook erg aan. Alles heeft een betekenis er in. Het boek zelf heeft mij ook aan het denken gezet over de “slechtheid” van drugs, en het geaccepteerd zijn van alcohol. Want waarom alcohol wel en drugs niet? Ik heb zelf al meer boeken over dit onderwerp gelezen, ook heb ik er veel films over gezien. Maar die boeken en films gingen vaak over de verslaving en andere negatieve aspecten van drugs.
De gebeurtenissen Waarschijnlijk kan ik de gebeurtenissen niet duidelijk over laten komen maar ik ga het proberen. Er zijn er verschrikkelijk veel en ze hebben ook verschillende niveaus van belangrijkheid. Ik noem er een paar. - Peter verhuist naar Amsterdam - Peter komt in contact met drugs(dealers) en probeert zijn eerste LSD achtige drugs - Hij krijgt via iemand uit Engeland LSD (de stof zelf) thuis. Hij bedruppelt 1000 suikerklontjes ermee en heeft zo een voorraad LSD gemaakt. Daarna heeft hij met die klontjes allemaal avonturen beleeft. Het zijn er te veel om op te noemen. Ik zal de belangrijkste opsommen. - Peter reist naar Salvador Dali, Hij gaat daarna via Zwitserland naar huis - Peter reist naar Oost-Duitland - Hij tript met vrienden, erg veel keren. - Hij ontmoet Ilona - Tript nog vaker op allemaal rare plekken en met allemaal rare mensen
En op een gegeven moment eindigt het. Dit einde heeft mij echt geraakt. Er was een klein opstandje geweest met een paar trippende mensen en de politie. De politie vond dat er maar een einde aan moest komen. Ze hebben toen het ministerie in Den Haag opgebeld en zeiden dat er een verbod op LSD moest komen. De ambtenaren hebben dat midden in de nacht nog gedaan en er geen bezwaar op gemaakt. LSD viel vanaf toen onder de opiumwet. Die volgende morgen stond de politie voor Peter zijn deur, want men wist van zijn voorraad. Peter’s voorraad werd in beslag genomen en hij moest de gevangenis in. En dat allemaal in twee bladzijden. Peter heeft zich vrijgepraat omdat de wet eerst in de krant moest staan of een of andere regel die hij geleerd had voordat hij zijn examen verknald had. Hij kwam voor de rechter en ging vrij. Maar later kreeg hij zijn koffer (waar eerst de LSD in zat) terug en toen bleek dat zijn klontjes er nog in zaten. En dan: Twee dagen later kwamen dezelfde twee rechercheurs weer achter mevrouw Nijssen de trap op hijgen. ‘Neem ons niet kwalijk,’ zei een van hen, ‘maar we hebben een vergissing gemaakt.’ ‘Niet de eerste,’ sprak ik streng. ‘Zouden we de suikerklontjes terug kunnen krijgen?’ ‘Zeker. Maar dat camerakoffertje wou ik liever hier houden.’ Ik schudde de inhoud op een krant – Allemaal niet van echt te onderscheiden klontjes, met zo’n kenmerkend smeltplekje waar een druppel vocht was gevallen – vouwde het dagblad dicht alsof ik de vis van gisteren verpakte en drukte ze de prop in de handen. De oudste rechercheur keek me aan met een slimme glinstering in zijn ogen: ‘Zeg eens eerlijk, je hebt er toch niks uitgehaald, hè?’ Dat is nu een mooi einde. Echt prachtig. Maar de gevoelens spelen in dit boek eigenlijk een grotere rol dan de gebeurtenissen. En op een gegeven moment werden de gebeurtenissen een beetje onduidelijk door het vele gebruik van namen. Als je daar doorheen leest kom je later toch weer op het goede spoor terecht. De gebeurtenissen liepen van zeer schokkend tot zeer hartverwarmend. De gebeurtenissen helpen allemaal in het creëren van deze uitzonderlijke sfeer. De personen Veel meer valt hier niet over te zeggen. Elke persoon heeft wel een speciaal trekje (behalve Peter zelf). Dat komt waarschijnlijk omdat het allemaal echte mensen zijn. De hoofdpersoon kwam ook echt over, behalve die trekjes dan, vanwege dat hij erg emotionele dingen meemaakt en er heel menselijk op reageert. Daardoor kon me ook erg goed inleven in de hoofdpersoon. Met sommige keuzes was ik het dan wel niet eens maar veelal kwamen onze keuzes overeen. En ik weet zeker dat ik veel van hem geleerd heb. Hoe die wereld rond drugs in elkaar zit en ik zou maken als ik met zoiets in contact kom (dat het nergens voor nodig is). Zijn persoonlijkheid was ook erg positief. Hij was positief gericht op alles, en zo zie ik mezelf ook wel. De opbouw Voor mij was het verhaal zeer vlot te lezen. In het begin moest ik nog wel even inkomen in deze schrijfstijl maar het wende snel. Waar je aan wennen moest was het overslaan van stukken tijd per hoofdstuk. Sommige stukken werden wel onbegrijpelijk omdat er teveel personen in voorkwamen en omdat er soms verwacht werd dat je iets wist maar je er eigenlijk nooit iets van gehoord had. Er waren verder een paar gebeurtenissen die er echt uitsprongen (bijvoorbeeld de reis naar Dali en naar Oost-Duitsland). Die kwamen ook goed op tijd. Want veel gebeurtenissen waren kort en er was niets waar je je aan kon binden. Bij deze wat grotere avonturen wel. En de afloop is, zoals al eerder vermeld, prachtig! Het taalgebruik Ik vind het taalgebruik zeer goed, het was goed te lezen. Het wekt altijd medegevoelens bij je op omdat hij je er over laat denken. Het is ook erg beschrijvend geschreven, haast zo dat het objectief lijkt. Maar dat is het vaak niet. Trance is een slordig gebruikte term. Misschien omdat de meeste mensen geen idee hebben wat het is. Een trance is een specifieke staat van bewustzijn, vaak bewust opgeroepen, waarin het lichaam ondergeschikt wordt aan de wil. Trance is geen noodzakelijks stadium op weg naar kosmisch bewustzijn, eerder een bijverschijnsel van de technieken die gebruikt worden om hogere bewustzijnstaten op te wekken. De technieken variëren (van sjamaanse dansen en vuurlopen tot staren in glazen bollen, drugs en diepe meditatie), maar ze komen allemaal neer op zelfhypnose. Zodra je in trance bent kun je pijn en andere zintuiglijke indrukken buitensluiten; je krijgt bovendien greep op functies die normaal gereguleerd worden door het autonome zenuwstelsel, zoals de hartslag. Bij zulke stukken moet je denken aan een informatieboek, en zulke stukken komen best vaak voor. Hier zie je dus de uit gezoomde staat waar ik het eerder over had. Mooie stukjes in het boek zijn ook als hij mensen informeert over zijn mening. Vele schrijvers melden dat de provo’s en de psychonauten qua standpunten nauw met elkaar verbonden waren, maar Peter meld dat dit niet helemaal waar is. “De provo’s richten zich om de buitenwereld door acties te voeren, en psychonauten geloven dat het allemaal bij jezelf begint, waarbij het gebruik van psychedelische middelen als de beste strategie wordt beschouwd”. Het is leuk dat hij dit objectief probeert over te laat komen. Toch, na verloop van tijd, gaan de provo’s en de psychonauten samenwerken, en halen een grap uit door te dreigen met LSD, door Amsterdam te laten trippen door dit goedje in de Amsterdamse watervoorziening te stoppen. Een grap, gezien dit niet mogelijk is vanwege de hoeveelheid die daar voor nodig is. Deze “bedreiging” heeft er toen dus toe geleid dat LSD op de opiumlijst werd geplaatst en Peter gearresteerd werd. Dat was dus een leuk fragment, ook vanwege dat het echt gebeurt is. De rest van het boek zijn dialogen(dus dialogen, een stuk informatie of een mening).