Kinderjaren door Jona Oberski

Zakelijke Gegevens. De titel : Kinderjaren. Naam van de auteur: Jona Oberski. Naam van de uitgever en jaar van verschijnselen: ’s-Gravenhage, BZZToH, in 1978. Korte uitleg waarom het boek gekozen is. Het leek me wel een mooi boek en het onderwerp sprak me ook wel aan. Want het boek gaat over een Joods jongetje uit de 2e wereldoorlog en verhalen uit de oorlog vind ik wel een interessant onderwerp Eerste persoonlijke reactie. Erg leuk boek, want het is heel boeiend, leerzaam en makkelijk om te lezen. Ook zijn er stukken uit het boek geschreven na aanleiding van wat de schrijver zelf heeft meegemaakt, dus het is realistisch.
Korte Samenvatting van de inhoud. Het boek gaat over een Joods jongetje. Samen met zijn ouders woont hij in Amsterdam. Op een dag worden het jongetje z’n moeder per ongeluk naar Westerbork gestuurd, maar na een week mogen ze weer naar huis. Het begin van de 2e wereldoorlog is bijna begonnen en de jodenhaat wordt steeds duidelijker. Zo wil de kruidenier niks meer aan Joden verkopen, maar de glazenwasser komt nog wel steeds langs. In de oorlog bedachten de Duitsers dat alle joden een jodenster moesten dragen. Dus hij en zijn ouders ook. Op een dag doen soldaten een inval in hun huis en met zijn allen moeten ze naar het Muiderpoortstation. Daar worden ze op de trein gezet naar Westerbork. Maar de ouders denken of willen denken dat ze naar Palestina gaan. Op een dag wordt er omgeroepen dat een groep mensen weg mag uit dit kamp, het jongetje en zijn ouders horen ook bij die groep. Maar helaas gaan ze niet naar Palestina, maar naar een ander kamp, waar zijn vader gescheiden wordt van hem en zijn moeder. Omdat zijn ouders en hij al een poosje in kamp Westerbork zitten worden ze uitgelood om naar het beloofde land Palestina te gaan. Aan dit idee hebben de Joden veel steun. Weer vertrekken ze met de trein, maar de trein gaat in plaats van naar Palestina naar het werkkamp Bergen-Belsen in Duitsland. Ook in dit kamp wordt de vader gescheiden van moeder en kind. Na een lange poos, op vaders verjaardag zien ze elkaar eindelijk weer. Moeder heeft zelf een taart gemaakt van broodkruimels en aardappelen. Toch zien ze elkaar maar zelden. Vader moest zwaar werk verrichten en werd snel ziek. Al snel wordt naar de ziekenbarak gebracht. Als het jongetje van de dokter zijn moeder moet halen, omdat zijn vader op sterven ligt, verdwaald hij en vergeet de boodschap door te geven. Toch zijn ze er net op tijd bij vaders sterfbed, zo overlijdt hij dus in het bijzijn van zijn vrouw en kind. Omdat de hoofdpersoon zijn vader dood heeft zien gaan hoort hij nu bij de ¨grote kinderen¨. Maar om dat echt te bewijzen moet hij eerst een soort test afleggen, hij moet het knekelhuis binnengaan. Daar werden alle lijken opgeborgen en zijn vader lag daar nu dus ook tussen en die moest hij vinden. Als de oorlog bijna is afgelopen worden ze weer op de trein gezet, deze reis duurt wekenlang. Tijdens een stop worden alle mensen in de trein bevrijd door de Russen. De moeder van de hoofdpersoon is intussen ook erg ziek geworden; zij wordt daarom afgevoerd naar een ziekenhuis. Het jongetje wordt samen met tante Trude, een kennis van zijn moeder, naar een groot huis gebracht. Als hij later van iemand anders hoort ,dan van tante Trude, dat zijn moeder overleden is, wordt hij woedend op Trude en geeft haar de schuld van moeders dood. Want zij had tegen hem gezegd dat de weg was afgesloten en hij dus niet naar zijn moeder kon. Hij is zelfs zo overstuur dat hij flauw valt en doodziek wordt, toch heeft hij het op het nippertje overleefd. Als hij weer beter is worden ze onder begeleiding van Canadese soldaten weer terug naar Amsterdam gebracht. Na de bevrijding kon Trude niet meer voor het jongetje zorgen. Snel komt hij in een pleeggezin terecht, bij meneer Paul en zijn vrouw, zij willen hem graag adopteren. Daar wordt hij niet meer als klein kind wordt behandeld, want hij is ondertussen alweer 8 jaar en is immers door de oorlog volwassen geworden. Bespreking van de volgende verhaalaspecten. In het boek komen dingen voor die de schrijver zelf ook heeft meegemaakt in de tweede wereldoorlog, maar hij heeft natuurlijk ook veel fantasie gebruikt in het verhaal. Daardoor is het verhaal toch fictie, ook al lijkt het nog zoveel op de werkelijkheid. In het verhaal kom je niet echt veel over de personen te weten. Het verhaal wordt verteld vanuit de ikpersoon. Omdat het jongetje nog zo jong is gaan er nog veel gebeurtenissen aan hem voorbij, want in het begin van het verhaal is het jongetje ongeveer 4 jaar en aan het eind acht jaar oud. Ook krijg je wel een goed beeld van de moeder, zij is een zorgzame vrouw die veel om haar zoontje geeft. Het verhaal is makkelijk opgebouwd, ik las gewoon makkelijk met de hoofdpersoon zijn ervaringen mee. Maar omdat de hoofdpersoon nog best jong was, werd het ook makkelijk. Het verhaal was niet saai, maar juist heel boeiend. Toch weet je al een beetje wat de hoofdpersoon mee gaat maken (in grote lijnen), want je weet al een beetje hoe de tijd zal lopen. Want ik weet zelf wel wanneer de oorlog begint en eindigt en over jodenhaat enz. Maar toch was dit niet vervelend om te weten. De afloop vond ik ondanks alles toch een goed einde. De tijd van het verhaal is zo ongeveer 4 jaar. Grondige beschrijving van je leeservaringen. Onderwerp Het onderwerp spreekt me erg aan, dat komt vooral omdat ik van realistische verhalen houdt en dit verhaal lijkt er veel op de werkelijkheid. Het onderwerp is natuurlijk de tweede wereldoorlog. Daar wist ik op zich al veel vanaf, maar ik heb nog wel iets meer geleerd door dit boek. Het belangrijkste wat ik geleerd heb is toch wel dat vrijheid niet overal vanzelfsprekend is en ik vind dat we daar ook wel bij stil moeten staan, zoals we op vijf mei ook altijd doen. Ik ben door dit boek niet anders gaan denken, maar ik ben wel gaan realiseren hoeveel vrijheid wij als blanken eigenlijk wel niet hebben. Ik ben het wel eens met de mening uit het boek over de tweede wereldoorlog. Er kwamen ook veel dingen over concentratie en werkkampen in voor. Toch vond ik het wel verrassend dat de ouders in het kamp zelf gescheiden werden, want daar had ik nog nooit iets over gehoord. Gebeurtenissen Het verhaal bevatte genoeg gebeurtenissen om te blijven boeien, dit kwam ook vooral door de dramatische dingen die erin gebeurden. Ik vind de gebeurtenissen onaanvaardbaar en schokkend. De gebeurtenis waarbij de ikfiguur het ketelhuis binnen kruipt en al die lijken ziet liggen is daar een voorbeeld van. Het vermoorden van mensen is naar mijn mening onder geen enkele omstandigheid gerechtvaardigd. Het vernietigen van mensen was in de Tweede Wereldoorlog een normale gang van zaken. Mensen werden vermoord omdat ze Joods waren. Veel Joden hadden geen enkele mogelijkheid om zich te beschermen. Ze waren dus kwetsbaar en weerloos tegen de haat die hun werd aangedaan. Deze haat was nergens op gebaseerd, alleen op ‘het Joods zijn’. Deze geschiedenis mag zich zeker weten nooit meer herhalen. De gebeurtenis die het meeste indruk op me heeft gemaakt is toch wel het einde. Daar komt het jongetje na vele traumatische ervaringen in een pleeggezin terecht. Daardoor wordt hij een beetje ziek en heeft moeilijkheden met eten en moet daardoor overgeven. Maar in plaats van dat de pleegouders hem in de watten leggen en hem verzorgen zeggen ze dat hij zijn eigen rotzooi maar op moet ruimen, omdat ze vinden dat hij geen klein kind meer is. Terwijl hij nog maar 7 of 8 jaar oud is. Dit vind ik toch wel een beetje raar, want toen ik nog zo jong was was dat bij mij heel anders. Personages. Ik zou totaal niet op hem willen lijken, want hij verliest beide ouders en heeft het niet gemakkelijk in de werkkampen van de Duitsers. De ikfiguur leert toch te overleven in de meest verschrikkelijke omstandigheden, dit bewonder ik ook. Net zoals zijn moeder. Ikzelf zou het in zo’n situatie allang op hebben gegeven. Maar het natuurlijk wel een groot verschil tussen mij nu en de hoofdpersoon. Want het jongetje in het verhaal is nog maar tussen de vier en acht jaar oud en daardoor snapt hij heel veel dingen nog niet precies en gaan veel dingen dwars door hem heen. Vaak lijkt het ook als of hij zijn vriendjes belangrijker vind dan de dood van zijn vader, dit komt denk ik vooral omdat hij dit nog niet helemaal door heeft en snapt. De hoofdpersoon begon het meeste voor me te leven, omdat je alles weet wat hij meemaakt. Maar ondanks dat kom je toch weinig te weten over zijn gevoelens en gedachte, ik kwam meer te weten over zijn gedrag. In dit verhaal lost de hoofdpersoon het probleem niet echt op. Het probleem is namelijk de jodenhaat en de massale jodenmoorden in concentratiekampen. Die hele reis van 5 jaar overleeft hij en dat is eigenlijk zijn probleemoplossing. Ik zou het denk ik niet anders aanpakken als hij, want ikzelf zou ook weerloos zijn dan, als ik zo jong geweest was. De leefregels in de tweede wereldoorlog en nu zijn erg verschillend. Toen werden de Duitsers hun regels streng toegepast, in die regels kwam veel rassenhaat voor. Nu hebben we eerder leefregels die te maken hebben met respect en wat goed is voor alle mensen. Maar binnen gezinnen zijn de leefregels natuurlijk weer overal anders, maar ik denk dat er nu wel ietsje minder respect wordt getoond voor je ouders en grootouders. Opbouw Het verhaal hangt wel goed samen, want het wordt verteld op een logische volgorde en past goed bij het onderwerp. Het verhaal is spannend, dit komt vooral door dat de oorlog ook altijd wel weer iets spannends met zich meebrengt. Het verhaal is ook erg boeiend, omdat de tweede wereldoorlog ook een serieus onderwerp is. Ook kreeg ik wel respect voor het jongetje en zijn moeder, omdat die beiden een grote wilskracht hadden om te overleven. De bouw van het verhaal past ook goed bij het onderwerp. Alles wordt op een logische manier verteld en daardoor wordt het verhaal best makkelijk. Het verhaal vond ik erg interessant ik was vooral benieuwd naar de afloop. Het einde vond ik wel goed geschreven, ook al was die niet zo geweldig goed voor alle mensen in het verhaal. Maar wat wel onduidelijk is hoe het gaat met alle andere bijpersonen, want je komt niet te weten als ze het wel of niet overleefd hebben.
Taalgebruik Het verhaal was makkelijk om te lezen, want er komen korte zinnen in voor die in een kinderlijke stijl zijn geschreven. Dat komt vooral omdat de hoofdpersoon nog maar een kind is. De verhouding tussen de beschrijving, gesprekken, weergave van gevoelens en gedachten waren soms een beetje vaag. Je kwam niet echt vaak te weten wat de personen dachten. De taal paste erg goed bij de personages. Er werd vooral veel kinderlijke taal gebruikt en geen moeilijke woorden, omdat de hoofdpersoon nog zo jong was.