Kinderjaren door Jona Oberski

Boekverslag Charlie Jansen punten 3,6,7 en 8

Eerste reactie.

Toen ik het boek uit had dacht ik meteen van dit kan niet het einde zijn, ik baalde er ontzettend van dat de moeder alsnog overleed terwijl ik hoopte dat ze gewoon samen opnieuw mochten gaan beginnen.

Ik vond het nogal een heftig boek en het heeft me wel aan het denken gezet. Niet alleen over dat wij blij moeten zijn met dat wij zulke vrijheid hebben want op veel plekken op de wereld is die er voor veel mensen nog steeds niet. Maar het heeft me ook aan het denken gezet over de tweede wereldoorlog, over hoe ze dit hebben kunnen laten gebeuren.

Mij is Trude het meest bij gebleven omdat zij er altijd voor het gezin was en wilde helpen op elk manier ze ook maar kon. Ook omdat zij soms beter voor het kind zorgde dan de moeder zelf en dat ze ook boos werd op de moeder dat ze bijvoorbeeld een kind niet in de kou buiten kan laten staan. Ook vond ik haar een belangrijk personage omdat zij uiteindelijk voor het kind zorgt totdat zij hem bij een pleeggezin brengt. Maar vooral omdat zij eigenlijk de enige personage in dit boek was die voor zich zelf op kwam. Dit vond ik erg goed van haar maar soms ook gevaarlijk.

De gebeurtenis die mij het meest is opgevallen was toen Jona moest spugen omdat hij op zijn mond gekust werd, dit was op de laatste bladzijde. Dit vond ik een belangrijk gebeurtenis omdat de pleegmoeder toen meteen reageert van “ruim dat zelf maar op je bent geen klein kind meer!” deze zin vond ik belangrijk omdat het kind het hele boek al een groot kind wilde zijn. Hij wilde bijvoorbeeld met de grote kinderen spelen en deed alles om daar bij te horen. En dit was het eerste moment dat het tegen hem gezegd werd en zo eindigt het boek met dat hij geen klein kind meer is maar nu een groot kind is.

Thematiek en interpretatie.

De titel is; “kinderjaren”. Deze titel wordt gebruikt omdat het verhaal over de kinderjaren gaan van de schrijver. Hij verteld bijwijzen van spreken zijn kinderjaren aan ons.

De motieven van het boek zijn; oorlog, verhouding tussen kind en ouders, vrijheid, groot kind, rassenhaat, noodlot en de dood. Oorlog omdat het zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog. Verhouding tussen kind en ouders omdat je ziet hoe een sterke band hij met zijn moeder krijgt en wat het met hem doet als zij even weg zijn of als ze overleden zijn. Vrijheid omdat de familie erg hoopt op vrijheid en dat de oorlog over is. Een groot kind zijn is de droom van Jona daar heeft hij het de hele boek door over. Rassenhaat omdat ze in de concentratie kampen zitten door de rassenhaat. Noodlot omdat zij het noodlot hadden dat zij in de concentratie kampen waren gezet. De dood omdat in het boek kwam de dood vaak voor, bijvoorbeeld toen zijn ouders overleden maar ook toen hij de knekelhuis in was gegaan. Daar lagen alleen maar lijken. Verder zijn ze het hele boek bang voor de dood dat ze neergeschoten zullen worden of iets anders.

Het thema is oorlog, dit is omdat het zich natuurlijk afspeelt tijdens de oorlog. Dit zie je aan de concentratiekampen en de Jodenhaat die er waren in de tweede wereldoorlog.

De mening over de werkelijkheid die de schrijver volgens mij heeft willen uitdragen is hoe we zo met elkaar kunnen omgaan. Dat het absurd was hoe hij zijn jeugd heeft meegemaakt. En dat het schokkend is hoe mensen met andere mensen kunnen omgaan.

Persoonlijke waardering

Het verhaal vond ik heftig maar het kwam over alsof het doodgewoon was. En dat komt vooral omdat je de gebeurtenissen door de ogen van een kind ziet, en vaak de gebeurtenissen niet helemaal begrijpt. Bijvoorbeeld toen zijn vader op sterven lag en hij toen ruzie maakte met zijn moeder omdat hij er zo graag bij wilde zijn. Dit wou hij graag omdat hij dan met de grote kinderen om zou mogen gaan, hierdoor leek het alsof het hem niks uitmaakte dat zijn vader zou overlijden maar hij begreep gewoon niet wat overlijden inhield. Ook al besefte hij later wat er nou eigenlijk aan de hand. Toen ik het boek las dacht ik dat het zijn levens werk was, terwijl het in werkelijkheid slechts een  “vingeroefening” was. Ook vind ik dat het boek nooit saai wordt of eenvoudig wordt, omdat er altijd wel wat gebeurt en omdat het zo goed geschreven is dat je het in een keer wilt uitlezen.