Kilometers cola en knetterende ruzie door Carry Slee

Inhoud: Samenvatting Het boek gaat over Boris. Zijn ouders zijn gescheiden, en zijn moeder wil niets meer met zijn vader te maken hebben. Hij woont nu samen met zijn broertje Tim en zijn moeder. Boris mist zijn vader erg, maar als hij dat tegen zijn moeder zegt hebben ze gelijk ruzie. Om die ruzies wat te vergeten heeft hij samen met zijn vrienden (Jasper, Tessa, Nadia, Rik en Tom) een band opgericht, zelf speelt hij heel erg goed saxofoon. Het is weer zover Boris en zijn moeder hebben weer ruzie. Zijn moeder en hij waren vakantieplannen aan het maken. Toen hij er over begon om naar Ierland te gaan (omdat hij daar zo leuk had gevist met zijn vader) werd zijn moeder kwaad en liep de keuken in. Gelukkig lukt het zijn broertje altijd om zijn moeder te sussen. Als Boris de volgende morgen op het schoolplein komt aanfietsen staan zijn vrienden al in het fietsen hok. Ze zitten de muziekkrant te lezen. Ze hebben er een advertentie in gezet, want ze zoeken een zangeres voor hun band. Na schooltijd belt Tessa Boris ze verteld hem dat er een aantal meisjes hadden gebeld ze had er een uitgekozen ‘ze heet Linda van Lieshout en ze komt maandag’ zij Tessa. ‘Geweldig, zinkt ze goed?’ vraagt Boris. ‘Wat dacht je haar vader is die beroemde zanger Lucy van Lieshout!’ zegt Tessa ‘Echt waar de Lucy van Lieshout!’’Ik denk het wel, ik ken tenminste niemand anders die zo van de achternaam heet. Jij wel?’ ‘Nee ik niet, geweldig.’ Maar die maandag krijgen ze een heel iemand anders dan ze verwachten het is niet de dochter van de Lucy van Lieshout. Ze lijkt niet eens op hem. Als Tessa de groep aan haar wil voorstellen luisterde ze helemaal niet naar haar. Na een tijdje moest ze naar de wc. Het duurde erg lang wel iets van 10 minuten. Maar toen kwam ze weer binnen. ‘Zullen we wat laten horen?’ Vraagt Boris aarzelend. ‘ Mij best’ zegt Linda. Terwijl de band zit te spelen let Linda helemaal niet op ze zit maar wat naar
De grond te staren. Als ze klaar zijn

met hun nummer zegt Linda ‘ik ga
dan nu iets zingen.’ Ze gaat in het
midden van de kamer staan en begint
met zingen. ‘En hoe vonden jullie het?’ Vraagt Linda als ze klaar is met zingen. ‘Nou he…..’ Begint Tessa. ‘misschien
Dat we….’ Maar Boris kan zijn zin niet
meer afmaken ‘nou goed dan ga ik maar.’ zegt Linda. Ze pakt haar tas en voordat de rest
wat kan zeggen is ze al buiten. De hele groep is verbijsterd en weten
niets te zeggen. Om de stilte te
onderbreken vraagt Rik ‘Wie gaat er mee een..’ ‘Koek te halen? Raadt Tom. ‘Ja’ zegt Rik. Iedereen
heeft er wel zin in. ‘Hebben jullie dan
wel Gedacht aan de 50 eurocent?’ Vraagt Tom. ‘Ja hoor’ zegt Tessa. Ze lopen met zen allen naar de kapstok toe en kijken of ze nog genoeg geld hebben. Maar als ze in hun zakken kijken is al hun geld weg van iedereen. ‘De enige die het kan hebben gestolen is Linda van Lieshout!’ Zegt Jasper. De rest kijkt hem aan en knikt. ‘Je hebt gelijk.’ Zegt Nadia verbijsterd. Als Boris de volgende morgen het schoolplein op komt fietsen komen zijn vrienden naar hem toe gerend. ‘Moet je horen, wat bij Rik op de voedbal club is gebeurd’ Zegt Tom. ‘Er was een nieuwe jongen ene Robbie de Groot, hij was pas verhuisd en wou zich bij onze voetbalclub aanmelden. Verteld Rik. ‘Hij moest wat later even bellen, toen onze aanvoerder Koos gaf hem de sleutel van de clubkamer.’ Zegt Rik. ‘Toen na een tijdje Robbie niet terug kwam ging Koos even kijken stond de deur open Robbie was nergens te bekennen en al de club geld was weg, honderdvijftig euro! Verteld Rik. ‘Dat lijkt op die van Lieshout hè.’ Zegt Jasper. Boris knikt. ‘honderdvijftig euro, wat veel.’ Denkt Boris. Als Boris thuis is belt Tessa hem op ‘Heb je dat Kranten bericht in Het stadsblad al gelezen?’ Vraagt Tessa. ‘Nee, wacht even dan pak ik hem.’ Zegt Boris. ‘Op bladzijde twee rechts bovenaan staat een artikel.’ Zegt Tessa. ‘Moet je eens lezen.’ Boris bladert door de krant dan leest hij de kop van het kranten bericht ‘meisje word opgesloten in kleedkamer.’ Staat erboven. Boris leest het kranten bericht door. ‘Opgesloten in de kast door drie jongeren.’ ‘Zou daar ook een meisje bij zitten?’ Vraagt Boris. ‘Dat dacht ik nu ook Linda van Lieshout.’ Zegt Tessa. ‘Zullen we het haar gaan vragen?’ Stelt Tessa voor. ‘Goed’ zegt Boris. ‘Weten de anderen het ook al?’ Vraagt Boris ‘Ja’ zegt Tessa. De volgende morgen gaan ze met zijn allen naar het sport centrum de de Eland. Als ze bij de ingang komen komt er een man aan. ‘Wat moeten jullie hier?’ Vraagt hij. ‘We willen wat vragen aan Kira van der Plas.’ Legt Jasper uit. Als ze de man het allemaal hebben uitgelegd verteld de man waar de groep van Kira is en laat ze er door. Als ze de deur van de sport hal open doen komt er een man naar hun toe. ‘Zoeken jullie iemand?’ Vraagt hij. ‘Ja, Kira van der plas.’ Zegt Nadia. ‘O wacht hier dan even ik haal haar wel even voor je op.’ Zegt de man en loopt weg. Na een tijdje komt hij terug met een meisje. ‘Wat wouden jullie vragen.’ Vraagt ze vriendelijk. ‘Wij willen iets vragen over gisteravond met die overval.’ Begint Tessa. ‘Vraag maar.’ Zegt Kira. ‘Wij willen weten of er ook een meisje bij was.’ Zegt Jasper. ‘Het waren twee jongen en een meisje.’ Zegt Kira. ‘Weet je ook nog hoe ze eruit zag?’ Vraagt Jasper. ‘Wij denken namelijk dat we haar kennen.’ Legt Nadia haar uit. ‘O je dat weet ik niet echt precies.’ Zegt Kira. ‘Had een van die jongens een bril?’ Vraag Rik. ‘Ja’ zegt Kira. ‘Had hij blond haar.’ Kira knikt ‘Blonde krullen en zijn neus zat vol sproeten.’ Vertelt Kira. Dat is Robbie de Groot.’ Zegt Rik. ‘En dat meisje?’ Vraag Tessa opgewonden. ‘Ze had donkerblond haar, halflang ze had make-up op en lange nagels.’ Zegt Kira. ‘Dat is haar, geweldig.’ Zegt Tessa. ‘Kennen jullie haar dan?’ Vraagt Kira. Nadia vertelt haar het verhaal van de advertentie.als ze klaar is staan er een hele hoop meisjes om hun heen te luisteren. Hebben jullie al een zangeres? Vraagt een van de meisjes.’Nee, nog niet. En ik denk dat we die ook niet meer zo gauw zullen vinden.’ Antwoordt Tessa. ‘Hier zit een goeie zangeres!’ Het meisje rekt Kira omhoog. ‘Jij wilt toch al heel lang in een band zingen? Of niet’ Kira knikt verlegen ‘Ze is steengoed.’ Zegt een van de meisjes. Kira kleurt. ‘Nou overdrijven jullie.’ ‘Helemaal niet.’ Verteld nog een ander meisje. ‘Vorig jaar heeft ze op ons schoolfeestje gezongen. Iedereen sprak erover. ‘Perfect!’ Roept Tessa uit. ‘Dan laat je ons morgen eerst iets horen en daarna bedenken we een plan.’ ‘Ja dan moet je dat ene liedje doen wat je zelf heb geschreven.’ Zegt weer een ander meisje. ‘Schrijf jij ook liedjes?’ Vraagt Boris. ‘Soms’ zegt Kira. ‘Boris schrijft onze liedjes, Hartstikke gave!’Verteld Tessa. Niet veel later is de training afgelopen en moeten ze zich omkleden en sluit de sporthal. Als Kira de volgende middag in de garage bij Tessa is begint ze te zingen. En als ze klaar is barst er een daverend applaus los. Iedereen vindt haar hartstikke goed. ‘Dus je wilt bij onze band?’ Vraagt Tessa. Kira kijkt haar verbaast aan. ‘Natuurlijk wil ik dat. Wat dacht je.’ Geweldig we hebben een zangeres. Iedereen is blij en opgewonden. Wat later als ze uitgejuicht zijn, beginnen ze met het bedenken van een plan. ‘Heeft er iemand ook een plan?’ Vraagt Jasper. ‘We hoeven er maar een op te sporen.’ Zegt Tom. ‘Hoe bedoel je een?’ Vraagt Nadia. ‘Nou, stel dat we achter het adres van Linda van Lieshout komen, dan is het een kwestie van haar bespieden en we hebben de anderen ook te pakken. Toch een makkie.’ ‘Noem je dat een makkie!’ Zegt Boris. ‘Als jij die Linda dan even voor ons wild opsporen. We weten niets over haar. Tom schut zijn hooft ‘Ze leest de muziek krant, anders had ze ons artikel niet gelezen.’ Zegt Tom. ‘Dat is waar maar hoe kunnen we haar dan vinden?’ Vraagt Nadia. ‘Wacht…’ Boris heeft een idee. ‘We moeten nog een keer een advertentie zetten, misschien trapt ze erin.’ Verteld Boris. ‘Maar niet met mijn telefoon nummer.’ Zegt Tessa. Rik doet zijn hand omhoog. ‘Zet mijn nummer er maar in. Ik heb toen ze er was geen woord gezegd. Mijn stem kan ze niet herkennen.’ Zegt Rik. ‘Geweldig!’ Zegt Jasper ‘Dan alleen nog de advertentie. We kunnen niet weer om een zangeres vragen.’ Zegt Jasper. ‘We hebben zogenaamd een toneelclub en we zoeken een speler.’ Verzint Boris. ‘Maar hoe pakken we dat dan aan?’ Vraagt Tessa. ‘Ze mag ons niet zien dan herkent ze ons gelijk.’ ‘Als mijn broer dan opendoet en een of andere smoes verzint.’ Stelt Rik voor. ‘Goed idee’ zegt Jasper. ‘Dat doen we.’ ‘Wat zou Linda de pest hebben als ze hoort dat ze helemaal voor niets is gekomen.’ Tessa ziet het al voor zich. ‘En als ze weg gaat achtervolgen we haar.’ Zegt Nadia. ‘Ja met zijn zessen zeker dat merkt ze zo.’ Laten we gaan loten wie er mogen.’ Stelt Rik voor. ‘Ik hoef toch niet, laten we er dan twee uitkiezen. Ik neem twee getallen onder de twintig.’ Boris en Kira raden het goed de getallen waren elf en drie. ‘Laten we afspreken dat Ik jou ophaal.’ Vraagt Boris aan Kira. ‘Dat is goed hoor.’ Zei Kira. Toen iedereen naar huis ging vroeg Kira aan Boris ‘Kom je nog even mee naar mijn huis? We hebben namelijk jonge poesje.’ Boris kijkt op zijn horloge vier uur hij heeft nog genoeg tijd. ‘Oké.’ Antwoordt Boris. Als Boris bij Kira thuis is ziet hij in de kamer een doos staan met allemaal jonge poesjes. Nadat ze met zijn tweeën de poesjes hebben geaaid stelt Kira voor om hem het blaadje van muziek kamp te laten zien. Ze liet hem het hele krantje door kijken.Op de laatste bladzijde staan alle mensen van de leiding. Boris kijkt naar de foto’s en de namen. Opeens wordt
hij spierwit. ‘wat is er met je?’ vraagt

Kira. Boris staart naar een foto. ‘Da da.. dat is mijn mijn.. vader.’ Boris wordt nog bleker. Kira kijkt hem
aan ‘Je vader? Zijn je ouders gescheiden?’ Boris kan zich niet meer inhouden
hij vertelt haar dat zijn ouders zijn
gescheiden en dat hij zijn vader nooit
meer heeft gezien. Hij vertelt alles
Behalve van de ruzies met zijn moeder. Kira geeft Boris het adres
en de foto van zijn vader. Als het al bijna vijf uur is gaat Boris naar huis. De volgen de dag zouden ze bij elkaar komen maar Kira komt niet opdagen. Ze is al drie kwartier te laat. Op dat moment gaat de deur open ze zien een teleurgesteld gezicht. ‘Wat is er?’ Vraagt Tessa. ‘Ik dacht dat ik die jongen zag met dat blauwe jack maar het was iemand anders en nu hebben jullie helemaal voor niets zitten wachten.’ Verteld Kira. ‘Dat is jammer.’ Zegt Nadia ‘Als we hem nu al hadden gehad.’ ‘Er hebben ook al heel veel meisjes gebeld maar geen Linda van Lieshout.’ Vertelt Rik. ‘Dan zullen we moeten blijven wachten.’ Zegt Tom. Na een tijdje gaat Rik naar huis toe. ‘Zullen we dan nog wat gaan spelen jongens?’ Stelt Tessa voor. Maar als haar moeder door de deur komt en verteld dat Rik heeft opgebeld rent Tessa naar de telefoon. Even blijft het stil maar dan juicht Tessa het uit ‘Ze heeft gebeld!’ Als de rest het hoort juichen ze allemaal. De volgende morgen is iedereen bij Rik. Kira en Boris staan achter het tuin hekje van Rinks buren. Als iedereen naar binnen gaat duurt het niet meer lang voordat Linda van Lieshout eraan komt. Boris en Kira horen Rinks broer de deur open doen. Even later horen ze Linda van Lieshout weer het tuinpad uitlopen. Ze zien haar de straat uitlopen. Pas als ze de hoek om gaat, durven ze de achtervolging in te zetten. Ze sluipen de straat uit. Ze ging haast de hele stad door het was moeilijk om haar te volgen tussen al die mensen. Het leek als of ze naar het station ging maar vlak daar voor gaat ze een straatje in. ‘Nu oppassen.’ Fluistert Boris. ‘Hier zien ze ons zo.’ Hij trekt Kira mee achter een geparkeerde auto. Gebukt sluipen ze verder, heel even, en dan blijven ze staan. Van achter de auto zien ze dat Linda voor een huis blijft staan. Het is leeg en oud. De meeste ramen zijn kapot. En de voordeur is dichtgespijkerd. Linda kijkt om zich heen of de kust veilig is en dan glipt ze het gangetje naast het huis in. ‘Dat moet hun geheime ontmoetingsplek zijn.’ Zegt Boris. ‘Volgens mij zitten die andere twee daar ook.’ Van achter de auto houden ze het gangetje in de gaten. Een minuut op drie later zien ze Linda alweer naar buiten komen. ‘Jij achtervolgt haar, ik kijk binnen.’ Beslist Boris. Zodra Linda de straat uit is, sluipt hij het gangetje in. Aan het eind komt hij bij een grote bruine schutting. Er zit een deur in. Heel voorzichtig doet hij de deur een beetje open. Als hij niemand ziet, stapt hij de tuin in. Het gras ziet er verwaarloost uit en de ramen en de deuren zijn net als aan de voorkant dichtgespijkerd. Boris voelt aan de deur, maar die zit op slot. Toch moet er ergens een ingang zijn, anders kon Linda hier niet naar binnen. Hij onderzoekt de deur. De onderste plank zit los. Een rukje en ja, hoor, hij houd de plank in zijn hand. Hij legt de plank op de grond en kruipt door het gat naar binnen. Het is halfdonker. Het enige licht komt door het kieren die tussen de planken zitten. Door de keuken sluipt hij de gang in. Er komen wel vijf deuren op uit. Een van de deuren staan wijdopen. Boris gluurt naar binnen. In een kleine kamer staat een oude stoel en een tafel. De grond licht bezaaid met sigarettenpeuken en oude kranten. En de tafel staat vol lege bierflesjes. Als hij dichterbij komt, ziet hij een kaars staan met een doosje lucifers ernaast. Als hij de kaars heeft aan gestoken valt zijn oog op een briefje. Boris leest wat erop staat. Ik ben voor niets geweest. Die kloteclub ging niet door. Tot vanavond. Zeven uur ben ik hier. Linda. ‘Niet gek.’ Boris blaast de kaars uit en wil weggaan. Maar dan blijft hij verschrikt staan. Achter in het
huis klinken geluiden. Paniekerig kijkt hij naar
de deur. Hij wil de gang in rennen als hij
voedstappen hoort. Te laat, de vluchtweg is
afgelopen. Zonder een seconde te aarzelen duikt
hij onder de tafel. En dan hoort hij stemmen. ‘Steek even de kaars aan, ik zie niets.’ Hij hoort dat iemand een lucifer afstrijkt. ‘O, nou snap ik waarom de plank eraf lag. Linda is hier geweest. Er ligt een briefje.’ ‘Wat heeft ze te melden?’ ‘Die toneelclub ging niet door.’ ‘Shit.’ ‘Nou ja, vanavond slaan we onze grote slag, wedden?’ ‘Is er nog bier?’ Boris hoort gerinkel van flessen. ‘Nee, dan had je gisteravond maar niet alles op moeten zuipen.’ ‘Zullen we wat halen?’ ‘Mij best.’ En Boris hoort ze weglopen. Hij slaakt een zucht van verlichting. Zo snel als hij kan, schiet hij onder de tafel uit. ‘Wegwezen.’ Hij rent door de keuken en kruipt naar buiten. Als Boris naar buiten loopt ziet hij Kira achter de auto staan. ‘Je zou Linda toch achtervolgen?’ Vraagt Boris. ‘Ja, maar ik zag die jongens aan komen lopen en ik wilde je niet allen laten. Verteld Kira. ‘En ben je nog wat te weten gekomen?’ Vraagt Kira. ‘Ja, ze komen hier om zeven uur weer bij elkaar. En ze hadden het erover dat ze vanavond hun grote slag gaan slaan.’ Verteld Boris. ‘Goed gedaan hoor je bent veel te weten gekomen. Zegt Kira. ‘Niet gek gedaan, jongens’ Zegt Jasper al Boris en Kira zijn uitverteld. ‘Maar hoe gaat het nu verder.’ Jasper pakt zijn schrift en maakt een paar aantekeningen. ‘Volgens mijn berekeningen moeten Kira en Boris om uiterlijk halfzeven bij het lege huis zijn.’ ‘Wat dachten jullie ervan als wij een beetje in de buurt blijven?’ Rik kijkt de kring rond. Jasper schudt beslist zijn hooft. ‘Dat valt veel te veel op. Wij wachten hier in het huis. Zodra Boris en Tessa weten waar die bende hun slag gaan slaan, bellen ze ons op.’ ‘Dan komen wij meteen naar jullie toe, met de politie.’ Zegt Tessa. ‘Dan komen zij meteen naar jullie toe met de politie,’ zegt Tessa
Om half acht die avond zitten Kira en Boris nog steeds bij het lege huis achter de geparkeerde auto. Ongeveer drie kwartier geleden zagen ze Linda van Lieshout en de jongens naar binnen gaan en ze waren nog steeds niet naar buiten gekomen. ‘En wat doen we nu?’ Vraagt Kira. ‘Wachten.’ Antwoordt Boris. Als Boris wil gaan uitleggen waarom, doet Kira haar vinger voor haar mond. ‘Ssst …. Ik hoor ze.’ Gespannen wachten Boris en Kira. Maar dan zien ze drie mensen naar buiten lopen. ‘Kom op we gaan erachter aan.’ Zegt Kira. Als de drie gedaanten de hoek om zijn sluipen ze hun richting op en achter volgen ze hen. Als ze een tijdje het drietal hebben achtervolgt merken ze dat ze naar het zwembad gaan. ‘O.. Ze gaan eerst nog even lekker zwemmen.’ Zegt Boris met een verveeld gezicht. Als Boris en Kira een tijdje gewacht hebben horen ze ineens geschreeuw. ‘Help! Ik ben beroofd. Ze stelen mijn portemonnee!’ Als Boris en Kira opkijken zien ze Linda van Liethout en de jongens wegrenen. ‘Kom op erachteraan!’ Zegt Boris tegen Kira. Als ze willen wegrennen voelen ze ineens iemand hun kraag. Het is de badmeester. ‘Zo, komen jullie maar even mee. Jullie hebben heel wat uit te leggen.’ Zegt hij. Hij neemt Kira en Boris mee naar zijn kantoortje.’Vertel nou maar eens waar jullie die portemonnee hebben gelaten.’ Zegt de badmeester. Boris probeert uit te leggen dat zij de portemonnee niet hebben gestolen en dat ze de dieven juist wilden pakken. Maar de badmeester gelooft hen niet. Hij loopt een tijdje op Boris en Kira heen. Dan voelt hij ineens in Kiras capuchon, hij haalt er een rode portemonnee uit. ‘Hè hoe komt die daar?’ Vraagt Boris verbaast. ‘Ja dat zou ik ook wel willen weten, dit wordt een politie zaak.’ Zegt de badmeester streng. Hij belt daarom de politie op. Als er even later een politieman aankomt verteld de badmeester wat er gebeurd is. De politieman kijkt hen aan. ‘Komen jullie maar eens mee naar het bureau!’ Zegt de man streng. Als Boris en Kira in de politie auto zitten ze de hele tijd te zeggen dat ze niets hebben gedaan. Als ze beginnen over de geheime ontmoetings plek van de drie zegt de politie man ‘Ik zou er wel een paar mannen naartoe sturen, maar hou op met dat gezeur. Oké.’ Kira en Boris zijn meteen stil. De rest van de bant zit nog steeds te wachten bij Tessa thuis. ‘Ik vertrouw het niet meer.’ Zegt Jasper. ‘Straks zijn zij gepakt door die drie en zitten wij hier maar.’ ‘Je hebt gelijk.’ Zegt Nadia. ‘Oké, we gaan er heen.’ Beslist Tessa. Iedereen pakt zijn fiets en ze fietsen weg. Als ze even later bij het huis zijn vraagt Nadia. ‘En wat nu?’ ‘Met zijn allen naar binnen.’ Beslist Jasper. Ze sluipen in de richting van het lege huis en glippen het gangetje in. Als ze in de achtertuin zijn halen ze de plank voor de deur weg. ‘Ik ga wel voor.’ Fluistert Tom. Achter Tom aan kruipen ze naar binnen. Op hun tenen sluipen ze de keuken door. Als Tom de gang in schijnt, ontdekken ze de open deur. Daarachter zitten nog veel meer deuren. ‘Weet je wat, we splitsen ons in tweeën dan zijn we sneller klaar.’ Stelt Tom voor. Iedereen vindt het wel een goed idee. Als ze zich hebben gesplitst en weg willen lopen horen ze ineens een gek geluid. ‘Er komt iemand aan.’ Zegt Nadie iedereen blijft stokstijf staan. Als even later de geluiden dichterbij komen springt Tom naar voren. ‘Wat hebben jullie met onze vrienden gedaan.’ Zegt hij op dreigende toon. Linda van Lieshout en twee jongens kijken hem verbaast aan. Dan gaat de rest van de band achter Tom staan. Als de drie niets zeggen wordt Rik kwaad. Gaat voor een van de jongens staan. Als ze willen gaan vechten wort er in een keer een heel vel licht op hen gericht. ‘Halt politie!’ Word er door een man geschreeuwd. Als de band even later het politie bureau uit komt verteld Boris wat er gebeurd is. ‘Ik sta nog te trillen op mijn benen.’ Zegt hij. ‘Ik dacht eerst dat het mis ging, ze bleven ook gewoon ontkennen. Totdat de trainer van Rik Robbie herkende.’ Zegt Kira. Als Boris thuis komt zit zijn moeder hem al op te wachten. ‘En waar kom jij zo laat vandaan.’ Boris zegt niets. Hij wil naar zijn kamer gaan maar zijn moeder houd hem tegen. ‘Ik weet wel waarom je dit doet …… Je wil me gewoon kwaad krijgen hè.’ Zegt zijn moeder boos. Boris kijkt haar boos aan. ‘Begint ook altijd overal over te zeuren.’ Zegt hij met tranen in zijn ogen. ‘Jij bent ook precies je vader.’ Zegt zijn moeder kwaad. ‘O nu weet ik het .. Nu weet ik waarom je altijd zo kwaad op mij bent.’ Zegt Boris. ‘Omdat ik zoveel op pappa lijk..’ Boris is zo boos dat hij het huis uit rent. Hij wil nooit meer terug naar zijn moeder nooit meer.hij loopt door de straten met maar een ding in zijn hoofd, hij gaat nooit meer naar zijn moeder. Hij loopt naar een drukke straat toe. Het stoplicht staat op rood, maar dat ziet hij niet. hij ziet niets. Ook niet dat er een vrachtwagen met flinke snelheid van rechts komt. Zonder op of om te kijken scheurt Boris de straat over. Eerst klinkt er getoeter, gevolgd door piepende remmen. En dan een klap. Als Boris na een tijdje wakker word licht hij in het zieken huis. Hij voelt aan zijn hooft, er zit verband. Hij ziet iemand naast zich zitten het is zijn vader. Boris wil wat zeggen maar er zit een brok in zijn keel. ‘Hoe kom je hier?’ Brengt hij met moeite uit. Zijn vader verteld dat niemand wist wie hij was, en dat ze in het zieken huis een briefje in zijn zak waar mijn adres op stond. ‘Het was het briefje van muziek kamp.’ Dacht Boris. Boris is heel erg moe en valt weer in slaap. Als hij na een tijdje weer wakker is voelt hij zich een stuk beter. Als Boris vertelt dat hij niet meer terug wil naar zijn moeder, verteld zijn vader dat Boris bij hem mag wonen tot het weer wat goed was tussen hem en zijn moeder.