Kiek door Mariken Jongman

Kiek Florijn werd 14 jaar geleden verwekt in een bezemkast door een onbekende basgitarist. Haar moeder wil niets meer met hem te maken hebben en dus zwijgt ze in alle talen over Kieks vader. Haar stiefvader heeft ook al geen tijd voor haar, dus besluit ze om met haar beste vriendin Lottie zélf een vader samen te stellen. Ze ontmoeten allerlei basgitaristen waarvan Lottie de lichaamsdelen tekent terwijl Kiek interviews afneemt. Uiteindelijk bekomen ze een samengesteld portret van Kieks denkbeeldige vader met op de achterkant van het papier goede en slechte eigenschappen. Dan komt Kiek op het idee om haar moeders vriendin uit te horen. Die denkt dat ze alles al weet en vertelt over de basgitarist. Nu heeft Kiek genoeg informatie en brengt met haar beste vriendin haar vader een onverwacht bezoek.

Ik vind het een boek met een heel vreemde lay-out : andere boeken beginnen een nieuwe pagina of nummeren de hoofdstukken als er een nieuw hoofdstuk begint. Dit boek laat enkel een lijn open en begint de zin met een vetgedrukte hoofdletter. Daarom is de tekst vaak onoverzichtelijk en weet de lezer niet waar het hoofdpersonage zich bevindt. Ook het taalgebruik is niet echt denderend, een gemiddelde tiener zou hetzelfde kunnen schrijven. De weinige illustraties die erin staan, zijn dan wel leuk en realistisch. Ik vind ook dat het boek gemakkelijk is om te lezen : het lettertype is niet te klein, de schrijfster maakt gebruik van korte zinnen en het verhaal is toch wel voorspelbaar. Dit is natuurlijk handig voor kinderen die niet graag lezen, maar ik heb toch liever een lekker dik boek met hoofdstukken die spannend eindigen en waar je meer dan een dag mee zoet bent.