Zakelijke Gegevens:
Auteur: Onbekend
Jaar van uitgave: ca. 1250, Vlaanderen/Brabant

Eerste indruk:
Wanneer ik het boek Karel en de Elegast heb gelezen kon ik het in één teug uitlezen. Dit betekent dat ik het een erg goed boek vind. Het heeft te maken met de hele verhaallijn, ik zou het zo uit de bibliotheek pakken en het voor mijn vrije tijd lezen. Hoe Karel een roofridder wordt is interessant om te lezen. Je merkt goed dat het is gelezen in een oudere tijd omdat het christelijke veel in beeld komt. Het boek is goed geschreven en ook het personage Elegast heeft hierin een mooie rol gekregen. De manier waarop het verhaal wordt beschreven ervaar je hoe het er in die tijd aan toe ging. Dit is erg wetenswaardig en boeiend.
Kort gezegd kan ik wel stellen dat het boek een zekere aanrader is voor jong en oud.


Cultuurhistorische context:
Karel ende Elegast is een Karelroman. Als een boek een Karelroman is wil het zeggen dat het verhaal zich afspeelt in de tijd rond Karel de Grote. In de meeste Karelromans blijft de koning zelf op de achtergrond, maar in Karel ende Elegast is de Karel zelf een van de hoofdpersonen.
Culturele context: Wat cultuureel is aan Karel en de Elegast is de trouw die Elegast voor zijn koning Karel heeft. Ook al heeft Karel hem ten onrechte ontboden van zijn palijs hij blijft hem trouw en zal dus nooit wat van hem stelen. Dit is hoe de ridders in de elkaar zaten en hoort dus bij de cultuur. Dit waren ze gewent en zouden ze ook niet anders doen. Dit gold dus ook voor Elegast.
Politieke context: Je kon niemand vertrouwen in de ridderromans, altijd kwam de politiek voor. Voor de hogere macht moest je vrees hebben. Als je in de weg stond werd je opgeruimd. Net zoals Eggeric Karel weg wilde hebben zodat hij de macht zou kunnen overnemen.
Maatschappelijke context: De ridderromans hadden een voorbeeld functie. Want wanneer Elegast de onbeschofte Karel van zijn zadel heeft gestoten, laat hij hem, zoals een hoofse ridder moet doen, eerst weer in op zijn paard klimmen om vervolgens verder te vechten. Iedereen moest dus het voorbeeld volgen en aardig zijn tegen zijn tegenstanders. Dit is een maatschappelijke context omdat

Van literatuurgeschiedenis.nl de tekst van karel en de elegast:
Middelnederlands.1. hear: in het Latijn werd geen onderscheid gemaakt tussen ‘lange’ en ‘korte’ klinkers, zodat ook daarvoor een oplossing gezocht moest worden. Dit werd gedaan door er een -e- of -i- achter te plaatsen. Bij het woordje gae werd het ga bedoelt. Maar doordat het anders moest worden uitgesproken werd er een e achter geplakt.
2. si: is een voornaamwoord, maar je schrijft het nu als zijn en toen als si.
3. Alle woorden zijn in rijm opschreven, dit was kenmerkent voor het Middelnederlands, bijvoorbeeld de eindwoorden van de laatste 2 zinnen; ‘brochte’, en ‘mochte’.
4. coninc In navolging van de Latijnse traditie werd dikwijls c voor k geschreven: ic, copen, coninc.
5. moort: IJzeren consequentie werd dus niet als een speciale deugd gezien. Maar belangrijker verschil tussen onze manier van spellen en die uit de Middelnederlandse tijd is dat men vroeger veel meer de klanken probeerde weer te geven dan wij doen.