Plaats van uitgave: ‘s Gravenhage
Jaar van uitgave: 1980
Eerste druk: 1938
Uitgeverij: Nijgh en Van Ditman
Aantal bladzijden: 250
Motto: “A sadder and wiser man. He rose the morrow morn. Keuze voor het boek: In de klas heb ik de naam van dit boek een aantal keren horen vallen. Ik ging in de bibliotheek op zoek naar dit boek en ik las de achterkant. Door alleen maar de achterkant te lezen raakte ik geboeid, dus toen heb ik het boek geleend. Hoe verloopt het verhaal
Het verhaal verloopt in een chronologische volgorde, maar ondanks dat zitten er wel een aantal flash-backs in. De vertelwijze: In dit boek is er sprake van een auctoriale vertelsituatie. Het vertelperspectief: Het verhaal beleef je door een alwetende (auctoriale) vertelsituatie

De tijd: De tijd in het verhaal verloopt chronologisch
De plaats: In Rotterdam speelt het verhaal zich voornamelijk af. De samenvatting
In het zwaarst van de tijd, rond Kerstmis, wordt op de Rotterdamse kraamzaal het kind Jacob Willem Katadreuffe met een sectio caesarea ter wereld gebracht. Zijn moeder is de 18-jarige Jacoba, die ookwel Joba genoemd wordt. De vader van Jacob is de deurwaarder Dreverhaven, de werkgever van Jacoba. Toen Dreverhaven op een frustrerende zakelijke ervaring was thuisgekomen, had hij Jacoba in woede overweldigd, wat niet helemaal tegen haar zin was gebeurd. Jacoba bleef nog een paar dagen en zie niks meer tegen Dreverhaven en ging van de een op andere dag weg bij haar werkgever. Na de geboorte van Jacob Willem weigert Jacoba met Dreverhaven te trouwen. Hij stuurt haar steeds postwissels, maar die worden steeds weer door Jacoba teruggestuurd, totdat Dreverhaven inziet dat het geen nut heeft. Jacob groeit op in tamelijk arme omstandigheden, maar hij behoorde met zijn moeder tot de wat fatsoenlijke armen. Ze weet zich zelfs op te werken door handwerk te verkopen. Het werk van Jacoba is erg gewillig en ze verkoopt redelijk goed. Als Jacob oud genoeg om op zichzelf te wonen, neemt Jacoba een commensaal opkomens, Jan Maan, met wie Jacob goed bevriend is. Als Jacob zin krijgt om wat vrijer te worden, wil hij een maatschappelijke carrière beginnen. Hij neemt in Den Haag een sigarenwinkel over, die binnen de kortste keren failliet is. Hij gaat dan weer bij zijn moeder wonen. Eenmaal teruggekomen in Rotterdam krijgt Jacob een brief waarin hem een curator toegewezen wordt van het advocatenbureau Stroomkoning. Hij besluit om daarna toe te gaan en zodra hij daar aangekomen is, valt zijn blik meteen op de vijf koperen naamborden die op de gevel staan. Hij besluit dat ook zijn naam er bij moet komen. Zijn curator, De Gankelaar, vindt Jacob een opmerkelijke jongeman en hij besluit om hem te helpen. Dankzij De Gankelaar krijgt Jacob een baantje als typist en bediende op een advocatenkantoor. Jacob gaat op een kamer wonen boven in het kantoor van de conciërge Graanoogst. Hij ontdekt al snel dat Dreverhaven veel zaken doet met Stroomkoning. Ook ontdekt hij dat Dreverhaven zijn eigen faillissement beschreven heeft. Dreverhaven is een deurwaarder die zich inlaat met allerlei duistere praktijken. Hij heeft zijn kantoor midden in het oudste gedeelte van Rotterdam gevestigd. Als hij ontruimingen doet is daar nooit politie bij nodig. Hij laat zich bijstaan door twee angstaanjagende figuren: Hamerslag en Den Hieperboree. Jacob gaat Dreverhaven opzoeken in zijn kantoor wanneer voor de 2e keer zijn faillissement is aangevraagd. De schulden in verband met de sigarenwinkel waren geregeld via een Volkskrediet waarvan Dreverhaven de eigenaar bleek te zijn. Die eist nu betaling. Dreverhaven biedt Jacob een lening aan en legt vervolgens een dolk op zijn bureau om te kijken of Jacob het tegen hem zal gebruiken. Jacob steekt de dolk in het tafelblad. Het faillissement wordt een feit, maar in plaats van ontslag krijgt Jacob loonsverhoging van Stroomkoning, die wel iets in hem ziet. Op het kantoor werkt ook een zekere juffrouw Te George. Zij is de rechterhand van Stroomkoning. Ze koestert warme gevoelens voor Jacob, maar hij weet dat daar niets uit zal voortvloeien. In deze tijd woedt in Rotterdam een communistische oproer. De commensaal van Joba, Jan Maan, mag er niet aan meedoen. Hij zou wel graag willen want hij is een communist in hart en nieren, maar hij doet het niet. Joba is een soort moeder voor hem geworden. Op een gegeven moment zoekt Jacob zijn vader op en leent f 2000,- om te kunnen studeren. Jacob blijkt een goede student te zijn en het wordt hem steeds duidelijker dat hij advocaat wil worden. Hij ontdekt ook dat hij zeer op Te George gesteld is, maar hij besluit geen verhouding met haar aan te gaan, dat zou volgens hem zijn plannen in de war brengen. Ondertussen wordt de bureauchef, Rentenstein, ontslagen omdat hij fraude heeft gepleegd. De opengevallen positie wordt dan vervuld door Jacob. Dreverhaven doet een nieuwe poging om Jacob ten gronde te richten. Hij eist de lening op die Jacob bij hem heeft lopen. Als dit tot een derde faillissement zou leiden, zou Jacobs positie als 1e bediende onbehoudbaar worden. Dit blijkt echter niet te gebeuren. Later heeft Jacob weer een ontmoeting met zijn vader, bijna dezelfde als de vorige keer. Weer houdt Dreverhaven een mes voor de neus van Jacob, maar deze keer bewaart Jacob zijn kalmte en vertrekt waardig. Kort daarna slaagt Jacob voor zijn examen, dat de weg opent naar de universiteit. Op kantoor hebben zijn collega’s een feestje georganiseerd. Lorna Te George gaat eerder weg. Jacob laat haar uit en als ze een moment tegenover elkaar staan, voelt hij dat dit het machtigste moment van zijn leven is . Hij laat de kans voorbijgaan. Te George meldt zich de volgende dag ziek en neemt vervolgens ontslag. Jacob is ervan uit zijn evenwicht en neemt een verplichte vakantie van twee weken. Na een week zet hij de zorgen van zich af en komt erachter dat hij geen man voor het huwelijk is. Het advocatenkantoor krijgt minder werk door de economische malaise, maar door het vertrek van De Gankelaar naar Indië en het overlijden van een andere collega, is dit niet echt een probleem. Er zijn nu nog 3 advocaten over. Er is 1 plek over voor Jacob, die inmiddels met een rechtenstudie begonnen is. Deze studie verloopt goed. Ondertussen heeft de moeder van Jacob tering gekregen, ze weet niet hoelang ze nog te leven heeft. Dreverhaven komt haar opnieuw ten huwelijk vragen, maar ze wijst hem weer af. Dreverhaven besluit nu om zijn zoon te treffen waar hij maar kan. Dreverhaven gaat steeds meer misbruik maken van zijn positie. Hij en Jacob komen voor het eerst tegen over elkaar te staan in de rechtzaal voor een belangrijk zaakje dat geen van beiden zal winnen. Jacob past zich steeds meer aan aan het milieu waarin hij zal komen te verkeren. Jacob slaagt voor zijn examen en Dreverhaven doet nog 1 poging om Jacob te vloeren, op grond van het feit dat Jacob een onecht kind is. Het mag niet baten. Het koperen bord met de naam Katadreuffe aan de gevel van het advocatenbureau wordt in een blinkende zon veranderd. Later vindt Katadreuffe bij zijn moeder thuis per toeval een spaarbankboekje, waaruit blijkt dat zij alle toelagen die hij haar heeft overgemaakt naar de spaarbank heeft gebracht. Voorin het boekje staat dat het geld voor hem is . Dan realiseert hij zich ook dat haar nooit bereikt heeft. De personages -Jacob Willem Katadreuffe wil koste wat het kost boven zijn armoedige jeugd uitstijgen. -Dreverhaven wordt in het verhaal afgeschilderd als een schrikwekkend figuur. -Joba Katadreuffe is iemand met bijna onmenselijke karaktertrekken. -Jan Maan is de commensaal van Joba. -Lorna Te George is de secretaresse van Stroomkoning -Stroomkoning heeft een advocatenbureau. Mening: Het verhaal is redelijk te volgen, maar een enkele keer verdwaal je in de situaties. Het taalgebruik viel ook best mee, de woorden waren makkelijk en de zinsbouw ook, daardoor begreep ik ook wat er stond. In het begin was het verhaal saai en eendradig, maar na de eerste ontmoeting tussen Jacob en zijn vader werd het verhaal leuker en las het sneller.Het boek is ook leuk, mede door zijn onderwerp, ik vind het namelijk interessant om te lezen hoe een vader en een zoon met elkaar omgaan die allebei een totaal verschillend karakter hebben. Ik vond het boek niet tegenvallen, ik heb er erg van genoten en dit boek is een echte aanrader. Over de schrijver: F. Bordewijk
Ferdinand Bordewijk, de schrijver van onder andere Karakter, is geboren op10 oktober 1884 te Amsterdam. Hij heeft, wat wel meer bij schrijvers voorkomt, verschillende beroepen gehad. Zo was hij bijvoorbeeld, schrijver van Nederlandse boeken, maar ook heeft hij rechten gestudeerd. Voor een bepaalde tijd was hij ook leraar en na dit beroep uitgeoefend te hebben, heeft hij zich tot zijn dood met de advocatuur beziggehouden. Dit heeft een belangrijke rol gespeeld tijdens het schrijven van “Karakter”. Zijn vrouw, Johanna Bordewijk-Roepman (1892-1971), is echter ook niet onbekend gebleven, want zij heeft onder meer orkest- en koorwerken gecomponeerd en is tevens de componiste van de opera “Rotonde” uit 1941. Bordewijk begon eerst boeken uit te geven onder een pseudoniem, een schuilnaam. Zo bracht hij bijvoorbeeld het boek “Paddestoelen” uit, onder de schuilnaam van Ton Ven. Voorbeelden van boeken die hij op zijn naam heeft staan zijn o.a.: “Blokken” (1931), “Knorrende beesten” (1933) en de meest bekende uit dit rijtje, “Bint”(1934). Al deze boeken zijn in een harde, geconcentreerde stijl geschreven en hebben totaal geen romantiek in zich. Dankzij deze stijl was hij een van de meesters van de “Nieuwe Zakelijkheid”. Het meest bekend werd Bordwijk met het boek “Karakter”, uit 1938. De intriges van Bordewijks romans en novellen, en zijn mensenkennis houden duidelijk verband met zijn praktijk als advocaat. De uitbeelding van dikwijls lugubere bouwsels of stadswijken versterkt het angst- en afschuwmotief dat ook in de karakters van zijn hoofdfiguren een belangrijke factor is. Na Noorderlicht (1948) werd de wereld die Bordewijk beschreef menselijker en evenwichtiger. In zijn laatste werken overheersen thema's als ouderdom en dood. In 1953 werd zijn werk bekroond met de P.C. Hooftprijs. Bordewijk stierf 28 april 1965 te ‘s Gravenhage. Hij is 81 jaar geworden.